7,057 matches
-
cu adevărat atât de sigur că faptul că aparții de partida Albilor te pune la adăpost de capriciile sorții? Acum ai spatele acoperit mulțumită ocrotirii de care vă bucurați din partea familiei Cerchi, așa cum În urmă cu câțiva ani te-ai sustras justiției mulțumită ocrotirii familiei Cavalcanti. Inchiziția numără deja printre procedurile În curs manuscrisul cărțuliei dumitale, Fiore, cu indecentele sale luări În derâdere la adresa fețelor bisericești. Dante rămase impasibil. În fond, se așteptase ca, mai devreme sau mai târziu, cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Întocmai valoarea. — Mozaicarul a fost ucis pentru că se pregătea să dea În vileag cele cinci părți a ceva. De ce nu cele cinci elemente ale compusului... pe care l-ar fi putut primi de la dumneata, ori putea să ți-l fi sustras. Spui că eu Însumi Îi pot estima valoarea. Așa e, și consider că această valoare e una extremă, astfel Încât ar putea determina pe cineva la omucidere, pentru a și-l Însuși. Sau pentru a-l apăra. Spițerul părea dintr-o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
atenția asupra trupului chinuit. Privirea Îi alergă spre cufărul ferecat. Pe jos, dinaintea capacului deschis, zăceau foile pe care le zărise prima oară. Le culese cu aviditate, În timp ce constata că leacul miraculos dispăruse. Cel ce Îl ucisese pe spițer Îl sustrăsese, după ce Își executase macabra punere În scenă. Apoi trebuie că examinase foile, pe care Dante și le amintea legate, ordonat, cu o sforicică. Dezamăgirea Îi spori. Paginile erau albe, În afară de două. Pe prima era doar o frază scurtă, În timp ce, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
o sforicică. Dezamăgirea Îi spori. Paginile erau albe, În afară de două. Pe prima era doar o frază scurtă, În timp ce, pe cealaltă, o mână așternuse cu semne grăbite câteva secvențe numerice al căror sens nu izbutea să Îl Înțeleagă. Poate că asasinul sustrăsese partea deja scrisă a prețioasei lucrări cu care spițerul se Îndeletnicea, odată cu recipientul cu lichid verde. Pe jos se găsea doar un fragment de pergament ros de vreme, cu urme de culoare ce Își pierduse strălucirea. Restul unui desen sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
despre asasini? De ce asociezi cuvântul acesta blasfemator cu moartea senină a unui om sfânt? — Pentru că până și pietrele știu că Celestin a fost ucis! strigă Dante. Apoi se opri. Sau... nu cumva femeia cunoaște secretul transmutării aurului? Asta v-a sustras? Călugărul nu răspunse. Pentru o clipă, păru pe punctul de a dezvălui altceva, dar apoi, cu un gest brusc, Își Îndreptă umerii firavi. O expresie de marmură Îi coborâse din nou peste chip. — Asta voiam să Îți spun, declară el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
greu, se putea zări abia prima treaptă, era sigur că ducea la malul râului. Alergă Într-acolo, evitând cu puțin o ghioagă țintuită care Îi trecu pe lângă tâmplă, În timp ce o mână Încerca să Îl Înșface de braț. Izbuti să se sustragă din prinsoarea străjerului Împiedicat de greoaiele zale din fier, avântându-se pe primele trepte ale scării, pe când celălalt, sub imboldul propriului său elan, se Împleticea printre picioarele tovarășilor săi, care se opriseră la marginea rampei Întunecate, prăvălindu-i la pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
grija de a feri Încăperile intime ale casei de priviri indiscrete. Ca să evite orice neplăcere, va Închide celelalte uși cu cheia. Furculițe mici de plastic, pahare de unică folosință și farfurii de carton ar fi tot ce s-ar putea sustrage din casă. Și dacă cineva ar vrea totuși să dea lovitura, profitând de o clipă de neatenție din partea gazdei, a gazdelor, mai exact, căci va fi și Iolanda. Și poate negustorul de parabolice. O prezență nu neapărat dorită, dar utilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
scandaluri. Dinu era silitor. Eu dovedeam o mare înclinație spre lene. Dinu promitea de mic să calce, supus, pe urmele tatei. Eu arătam de mic o vocație de ratat recalcitrant. Mințeam cu ușurință și mă foloseam de asta ca să mă sustrag poruncilor părintești, dovedind încă de pe atunci resursele de ipocrizie de care m-am folosit mai târziu cu pricepere și nesocotință. Trebuie să spun însă că încă dinaintea întâmplării de la cimitir eu și tata ne suportam destul de greu unul pe altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
adauge: „Nu mă sili să te aduc cu forța”. Dar nu s-a mai auzit nici un cuvânt. Doar ochii mă fixau în continuare, reci, insuportabili. M-am gândit că visul acela era de fapt un ordin căruia nu mă puteam sustrage. În zilele următoare am pus în ordine lucrurile la care țineam, fotografiile mele din copilărie, printre care se rătăcise coronița de premiant a lui Dinu, și alte câteva fleacuri pe care le-am strâns într-o ladă și le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
un punct În care Îi spuse: — Nu-mi mai arăta. Acum trebuie să Îți găsești singur drumul. Dă-mi-l să-l citesc după ce Îl publici - căci sunt sigur că va fi publicat. Spusese aceasta În parte pentru a se sustrage sarcinii de a mai acorda romanului lui Du Maurier timp și atenție, pentru că era acum preocupat de un nou proiect propriu: voia să devină dramaturg. 4 Teatrul Îl fascinase Întotdeauna. În copilărie, la New York, el și William erau duși adesea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
scurtează două hălci din pedeapsă, îmi mai dezvălui uscatul talmudist câteva date despre călăuză... În penitenciar, năzbâtios, și-o bagă în audiență cu diverși homosexuali, formă de divertisment reprimată de Codul vostru Penal. După penitenciar, pentru a-și face mâna, sustrage și depozitează acasă, în balcon, 400 de litri de benzină. Infracțiune de tot râsul. Pentru că, sub un dâmb afânat din codrul Cernica, putrezește și se lustruiesc oasele minorului Miluță Cioroslan, trei ani, călcat cu mașina, îngropat în taină de către aceeași
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
desfășurat până acum o activitate utilă societății. Aîncer cat să trăiască bine din furturi. Yagdar a învățat-o așa. Yagdar e frumoasă. Ar putea fi sultană. Gina Ghiță a pătruns în casa lui Gheorghe Pârvu. Prin escaladarea ferestrei și a sustras cuverturi. Urmează verdictul. Yagdar o salvează de la verdict căci nu știe ce e îndurarea. Cunoaște poveștile multor bărbați. Ar putea fi sultană..." Pe drumul care i-a scos dintre catacombele Centrului Civic, aruncați, prin zona liceului Dimitrie Cantemir și-a
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
mai ceva ca niște academicieni, actele sânt trimise cu trăsura acasă, dimpreună cu scuze, cărți de vizită, angajamente și trandafiri. Face adevărate furori obiceiul ca multor dintre cele mai tulburătoare dudui ale Bucureștilor, nu numai să nu li se mai sustragă nimic, dimpotrivă, atunci când e posibil, să li se atașeze ceva, o blană, un biju, în așa fel încît dânsele să nu observe până acasă. Evident, un sfert dintre păgubite doar se prefac. La 31 mai 1932 cade și guvernul Iorga-Argetoianu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
conducătorii de 302 DANIEL BĂNULESCU arteriale, bandaje, flaconașe, un stetoscop, scoase toate din gentuța de piele, ovală, de culoarea piersicii coapte, pentru a face loc înăuntru celor două mii de bilete de bancă albastre, imprimate cu chipul lui Nicolae Bălcescu și sustrase de la barosanul din Ministerul de Interne. Arvinte remarcă, în treacăt, că, dacă doctorul n-ar fi înghițit banii, ar fi fost ei nevoiți să-i trântească o operație, secționîndu-i, cumva, vena jugulară. Medicul îi asigurase că, deși Sinistratul era departe
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cățăra pe pat și scotea din buzunarul costumului lui Ionel o cutie de chibrituri inofensivă pe care o deschidea În fața lui SinanPașa. Acesta, mereu Înfometat ca și Vizanti, prindea cu boticul său delicat bucățele de cărniță pe care Va o sustrăsese de la masă, cu oase mici ori numai cu mămăliguță! Subiectul Victor, Cățălești, Ochenoaia, Viorița, era ocolit cu toată puterea de abținere, iar atunci când Va Întreba de ei, răspunsul primit era unul laconic: Ei, unde-i mai Întrebi și tu acu
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
Era preocupat și adormi mult mai repede ca de obicei, dar se trezi după miezul nopții și rămase cu ochii deschiși pân’ la ziuă. Ochii! Deveniseră parcă unicul terminal al mașinăriei numite corp și Omar își simți atenția și voința sustrase de acest punct care era văzul. El tot ajunsese un ochi unic și sacru al unei identități care nu mai conta. Și parcă cine mai era Omar ăsta, căruia, zece ani, îi spuseseră în fel și chip? Homer și Homar
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
din puzderia fragmentelor „explodate”, să recompunem un tablou cât de cât sistematic al dandysmului european de până la primul război mondial. O facem Împotriva naturii Înseși a dandysmului. Și, mai ales, Împotriva felului de a se constitui al modernității, care se sustrage cu program oricărei tentative ordonatoare. De ce persistăm atunci În (probabil artificiale) sistematizări? Din două motive: unul subiectiv, care ne determină să raționalizăm dandysmul pentru a-l putea Înțelege (din moment ce nu Îl putem trăi); și unul obiectiv, ce ține de factura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de viță veche), poetul se simte protejat În sânul ei. Nu doar vestimentația, felul În care Își compune figura, gesturile, vorbele, ci și modul În care Își decorează propria casă emană aceeași dorință de a stiliza realul, de a-l sustrage vulgarității. Aidoma eroilor săi, el visează un soi de „palat fermecat”. Chiar Palatul fermecat este titlul unui text apărut În Literatorul În primăvara lui 1881, care ar merita citat În Întregime și unde Îl descoperim pe Macedonski În chip de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
la capătul unor lungi și pline de farmec peregrinări În Germania, Elveția, Italia. Restaurația Îi aduce lui Astolphe gradul de maior și Îi satisface dorința de a intra În diplomație. E alături de Talleyrand la Viena, În 1815 și, ca să se sustragă mariajelor plănuite de mamă (cu fiica Doamnei de Staël, Între alte domnișoare din lumea bună), călătorește din nou. Dar În saloanele Parisului se vorbește tot mai insistent despre faptul că marchizul e atras numai de bărbați. Ca să spulbere orice rumoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
marchizul de Queensberry, Îi aduce condamnarea la doi ani de muncă forțată Între zidurile Închisorii Reading. Acolo scrie De profundis, asumare tragică a unui destin pe care Îl simte asemănător celui al lui Verlaine. Chiar dacă ar fi putut să se sustragă pedepsei fugind În Franța, el alege soluția extremă, așa cum Îi mărturisește lui Gide: „Trebuie să vrei Întotdeauna ceea ce e mai tragic”. Sau, În De profundis: „Durerea e suprema emoție de care un om e capabil și deopotrivă prototipul, bancul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
strategie & tactică a seducției și o utopie. Tot atâtea capitole distincte În cartea noastră. Citându-i selectiv pe dandylogi, am riscat să ordonăm pe cont propriu „programul dandy”, să-i sistematizăm componentele, știind că, prin chiar natura sa, el se sustrage unor asemenea limitări. Am făcut-o nu din exces de pedanterie, ci cu un temei didactic pe care paginile noastre și l-au asumat din primele rânduri. Se va vedea lesne cum ariile interferează, cum, de pildă, Între etic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cea a zeilor, poate fi cu totul prezentă În nimic; iată de ce «detaliul» vestimentar nu mai e În acest caz un obiect concret, oricât de mic ar fi, ci un mod, uneori subtil, de a «deturna» veșmântul, de a-l sustrage oricărei valori, din moment ce e vorba despre o valoare Împărțită cu un altul”2. Iar exemplele selectate de Barthes pentru a-și susține teza sunt pilduitoare: gestul unui dandy de a-și Îmbrăca valetul cu un costum nou sau de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
self-control impresionante. Psihologii ar spune că acestea sunt și modurile clasice de a para ale timizilor. Dar Între rezerva unui timid și cea a unui dandy, observă Emilien Carassus, există câteva deosebiri de fond și de formă. Dacă amândoi se sustrag, păstrează distanța, afișează dispreț, timizii se trădează până la urmă: sunt jenați, ezitanți, neîndemânatici, uneori vehemenți. Într-un salon riști să-i vezi Împiedicându-se de mobile, doborând bibelouri, vaze. Niciodată un dandy nu va gafa. El face un slalom grațios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
stabilite, câteodată Împotriva naturii Însăși; În acest caz din urmă - la limita nebuniei. Dimpotrivă, dandysmul Încalcă regula și totuși o mai respectă. Suferă În consecință și se răzbună În chiar clipa supunerii; face uz de normă, dar i se și sustrage; o domină și este, la rândul său, dominat de ea. Ce fire dublă și schimbătoare! Pentru a putea intra În acest joc, dandysmul recurge la toate subtilitățile alcătuitoare ale grației care o compun asemeni nuanțelor prismei, ce alcătuiesc opalul reunindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și uneori chiar era. Ea a atacat, cu aerul său zeflemitor, spiritul serios, teribil și imperturbabil al puritanilor lui Cromwell. Moravurile, Întotdeauna profunde În Marea Britanie - indiferent de tendința lor, bună sau rea - exagerau severitatea. Ca să poți respira, trebuia să te sustragi Împărăției lor, să desfaci centironul greoi, iar curtenii lui Carol al II-lea, care băuseră din cupele de șampanie ale Franței un elixir de adormit și uitat mohorâtele, prea religioasele obiceiuri ale patriei, trasară tangenta prin care s-a putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]