8,366 matches
-
cadă în brațe, dar sperase într-un gest prin care ea să vină către el. Un zâmbet sau poate câteva lacrimi. În loc de asta, parcă preț de-o eternitate, Jina și-a fixat privirea în gol, către pâlcurile de copaci și cotul cărăruii. Într-un final, s-a întors cu fața către el. Nu știu ce să spun. Nu spune nimic. Totul e de domeniul trecutului. Lucrurile urâte nu le uităm, dar nici nu trebuie să trăim ca și când ele ar continua să ni se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Jina a reușit să inspire aerul până la capăt, iar aerul mirosea splendid. Ar fi vrut să-l închidă într-o sticlă, pe care apoi să și-o așeze pe noptiera de-acasă. Ar fi izbucnit în râs dacă, după un cot, nu s-ar fi lovit cu degetul mare de la picior de o placă din granit, care fusese așezată pe cărare. A ridicat ochii și-a văzut cabana. Care era, de fapt, doar o baracă minusculă, cu acoperiș de tablă. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
lui fiu s-a pierdut pe vecie. Zach a lăsat capul în piept și-a început să se legene la fel ca Andy. Clipele astea nu puteau să fie reale. Din secundă-n secundă, Pearl avea să-i dea un cot ca să-l trezească. Avea să-i pună o mână rece pe frunte, avea să-i spună să nu plângă și-apoi avea să-i recite o listă binevenită cu lucruri pe care Zach trebuia să le facă. Se pare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
fi dorit să știe adresa croitorului și gândea că revenirea lui Lică însemna și revenirea bunei dispoziții a Siei. Menajul Rim condusese pe Lică până la ușă, pe când Sia rămăsese încă pe loc înmărmurită. Apoi se urnise brusc și, izbind cu coatele pe cei doi, ajunsese pe Lică la poartă. - Ai fi putut să-ți mai schimbi apucăturile, stând cu oamenii ăștia distinși, unde am avut grija să te așez! îi spusese Lică cu vocea rece și modestă a unei mustrări cuviincioase
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
muzica, gravura și amorul? Fu scuturat ca de friguri! "Fecioară netrebnică!" își zise, pe când un domn îl împingea înăuntrul cupeului. Ușa cutiei negre a trăsurei se închise peste cei doi ocnași: Rim și Lina. In curtea bisericii, Nory dete un cot puternic lui Mini: - Uite-1! Amândouă priviră într-acolo, apoi una la alta și, fiecare căutând a lăsa pe cealaltă să se pronunțe, murmurară laolaltă: - Lică! - Bravo, Lică! adaogă Nory, revenindu-și repede din uimire. Așadar, domnul de la cinematograf, domnul cu
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
memoria, dar îl lăsă să se ridice în picioare și să se apropie. Tehnicianul îi privi uimit pe cei doi și le spuse în cele din urmă: - Pot să vă ajut cu ceva? În curând o duzină de ajutoare munceau cot la cot cu ei, scoțând în răstimpuri câte o exclamație ce dovedea că-și dădeau seama că asupra navei se abătuse un vânt de nebunie. Grosvenor nu-i observă pe căpitanul Leeth și pe Morton decât când aceștia începură să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
îl lăsă să se ridice în picioare și să se apropie. Tehnicianul îi privi uimit pe cei doi și le spuse în cele din urmă: - Pot să vă ajut cu ceva? În curând o duzină de ajutoare munceau cot la cot cu ei, scoțând în răstimpuri câte o exclamație ce dovedea că-și dădeau seama că asupra navei se abătuse un vânt de nebunie. Grosvenor nu-i observă pe căpitanul Leeth și pe Morton decât când aceștia începură să discute cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
amă nunt, unul de căpătîi: senzația de lumină se naște În zona ochilor, chiar dacă globii au fost eviscerați. Pentru cîteva năluci colorate, sînt de ajuns și două orbite goale. Organul lipsă Își duce Înainte viața sa fantomatică: mîna retezată de la cot simte că mișcă brațul, piciorului spulberat de schije de la genunchi În jos i se pare că atinge pămîntul, că aleargă, urcă treptele și coboară panta. Treptele sînt de piatră, să pate În deal, coasta e acolo, toate sînt vizibile, palpabile
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
o laviță și cu hainele de pe ei. Au primit găzduire, cu laviță cu tot, la o mătușă. Pe lavița aceea și-au Întins masa, pe ea și-a așternut Gheorghe de dormit și tot pe lemnul ei și-au așezat coatele ca să-și poată sprijini capetele-n mîini, cătînd la ziua de mîine. Lucrau pentru gospodăria și pentru peticul de pămînt al mătușii. Numai că-ntr-o zi Pomean cel tînăr s-a văzut silit să se ducă, alături de alți săraci
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
jgheab pentru un izvoraș din deal, În așa fel Încît să-l călăuzească la vale, să nu-l lase să se risipească prin ierburi. Zis și făcut, s-a așezat pe o piatră, apucîndu-se de lucru. Numai că, mînuind tesla, cotul mîinii drepte se lovea mereu de obiectul oval din buzunar. Uitase de el, dar iată că oul cenușiu, nebăgat În seamă, Începea să-și caute el ortacul. Furios că e sîcÎit, băiatul a luat gălușca de fier, a fixat-o
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
Zahar. Bănuielile s-au mai domolit după vreo lună, iar În primăvară, odată cu plecarea hanților spre nord, văzîndu-l că nu se duce cu ei, s-au stins de tot. Și-a reluat robota de poștaș pentru toate cătunele din acel cot al rîului Obi și s-a ținut de ea pînă la sfîrșit. De fiecare dată cînd ajungea la oficiu, lăsa cîte o scrisoare pentru ai lui. La eliberare, Împreună cu roșii, a ținut să dea și pe la centrul poștal. Au căutat
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
casa de pe ulița Luncii din Pișcari, la fiica ei, Maria, născută la Hegewisch, Illinois, În 1907. Zăcea În pat de cîteva săptămîni de la o mare slăbiciune a oaselor. A murit povestind. Nici nu se putea altfel. S-a ridicat În coate, și-a așezat o pernă sub umeri și a Început să macine, nu despre America, nici despre diavolii mărunți ori uriași, cu atît mai puțin despre strigile cu luminițe În creștetul capului sau despre dăn țu ielile Frumoaselor ca niște
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
rog atenți puțin, până cerul e senin... Ascultam la radio o dezbatere privind salariul în România al unui medic rezident și greutățile pe care le întâmpină în demersul de a pleca să vindece babe afară. Era veșnica pledoarie cu rosul coatelor pe bancă timp de 6 ani, apoi nu știu câte rezidențiate și specializări, pentru ca în final să primești un salariu mic. Vai, săracii de ei, mai bine ar pleca, pentru că statul (adică bugetul, adică NOIĂ nu face nimic. Mie asta mi se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
sunt orientate cu fața în jos. PC = se află în spațiul neutru. Mimica feței este neutră. un milion C = inițial, MD este activă, cea stângă este pasivă. MD cu degetele în pumn și degetul index flexat și îndreptat în sus. Cotul e lipit de corp. Apoi ambele mâini devin active, cu palmele așezate la nivelul taliei, încrucișate, cu degetele lipite. M = ambele mâini active realizează o mișcare de îndepărtare a palmelor una de alta, la nivelul taliei, în plan orizontal. O
Proiect de standardizarea unui vocabular gestual pentru profesori debutan?i by VIRGIL FLOREA () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84345_a_85670]
-
ar putea rămâne indiferenți când descoperă, în aproape fiecare poem, imagini de o mare cruzime, evocând Evul Mediu: „femeia urâtă cu sânii uscați / zace pe eșafodul / din fața porții în așteptarea / celui ce va ridica piatra“; „cu limba scoasă de un cot / îți retez carotida / să simt otrava / ca pe bunavestire“ etc. Cât privește lirismul, el a fost de multă vreme strangulat de autor. Dulcegarii Cartea de versuri a Mariei Marin - Minuni cu ochi căprui, Arefeană, București, 2007 - este plină de dulcegării
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Mitră. Ce bine e sa fii fluture ! A apărut o carte mixtă: Cuibul de întuneric de Cosmin Miuțe (Gorjeanul, Târgu Jiu). Cuprinde și poezie, și proză. Pe coperta cărții este reprodusă fotografia unei femei goale, care stă în pat, pe coate, cu fundul în sus, într-o poziție indecentă, dar care are pe o fesă un fluture. ‹ Deschizi cartea cu nerăbdare, ca să vezi ce se întâmplă în continuare cu femeia, dacă vine un bărbat hotărât, care să profite de poziția ei
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
se împodobeau sălile de bal pe vremuri. În absența unei justificări artistice, nefirescul replicilor devine de nesuportat. Iată cum vorbesc doi soldați aflați la un pas de moarte, într-un episod din piesa Capcana, datat și localizat „1942, noiembrie, 18. Cotul Donului, Kleskaia“: „GRIGORE: Să învingi clipa... Să învingi destinul vremelniciei... ia din rafturile memoriei legenda Paserii Phoenix... În propria-i ardere preexistă zborul reînălțării în azur... MIHAI: ...Simt la piept bănuțul de argint al vamei... Vâslașul ne așteaptă nemișcat pe
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
priorități, presiuni politice. Dar v-aș putea arăta omul. — Poate altă dată. — Nu vreți să vi-l arăt? — Sigur, dar avem o listă de așteptare. — Trebuie să mă pun eu pe lista dumneavoastră? — Exact, Abe. — Artur. — Arthur. Șezând Încordat cu coatele pe genunchi În lumina puternică a lămpii, Artur Sammler, ca un motociclist izbit În frunte de o pietricică de pe șosea, superficial Înțepat, zâmbi cu buze Întinse. America! (vorbea cu sine). Se face reclamă În tot universul că e cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
la președinție. Trei iepuri dintr-un foc. Zidul mic de la Union Square, platforma verde ridicată a gazonului despărțită de cărări cenușii uscate și traficul rapid În cerc - automobilele spurcate, necugetate, Împuțite. Sammler n-avea nevoie de mâna lui Feffer pe cot. Se trase În lături. — Eu intru. — La ora asta nu găsești taxi. Se schimbă tura. O să merg cu dumneata. Sammler, ținând Încă pălăria și caietul la subsuoară, cu umbrela agățată de Încheietură, Își urmă drumul În lumina jumătățită a coridoarelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
lumea devenea dezamăgită, spiritele și demonii expulzați din aer erau acum luați Înăuntru. Rațiunea măturase și Împodobise casa, dar ultima stare putea fi mai rea decât prima. Ei, deci, ce ar duce cineva pe lună? Șterse pălăria de fetru cu cotul, ieși cu spatele În vestibul, Încuie și Încercă ușa, chemă liftul, și coborî. Domnul Sammler, bătând din nou străzile, care acum erau de un albastru Închis, o lucire albăstruie de la felinare. Încovoiat, mergând repede. Avea numai două ore, și dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
vor dospi de iarba revenită la viață și de păpădii, căldura de cuptor a soarelui va coace din nou viață verde. Te simțeai și scârbit și Învigorat de acest vârtej, de această sălbăticie și dulceață. Apoi - domnul Sammler Își sprijinea cotul pe perna cenușie, odihnindu-și o mână În palma celeilalte - apoi mai erau șoselele gri, galbene, uniforme, din perspectivă inginerească atât de impresionante, din punct de vedere moral, estetic, politic cu totul altceva. O cifră amețitoare de miliarde investite din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
făcut. — Nu ți-am zis să Îl lovești cu nenorocitele astea de fiare. Nu ți-am zis nici o clipă să-l lovești. Ești nebun, Eisen, suficient de nebun cât să-l omori. Hoțul de buzunare Încercase să se ridice pe coate. Își odihnea acum trupul pe brațele Îndoite. Sângera din abundență pe asfalt. — Sunt Îngrozit! spuse Sammler. Eisen, În continuare arătos, creț, cu zâmbetul neschimbat, deși acum gâfâia, cu picioarele sale ciudate, fără degete, părea amuzat de inconsecvența ridicolă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
care-mi vin în minte atunci când mă gândesc la coregrafa Vera Mantero, m-aș opri la: 1. degete-arcuri; 2. chip împietrit hipermachiat; 3. stare „atroce“, cu un r lasciv și asurzitor, un r care ți se depune în creier; 4. coate lipite de podea și zâmbet de puștoaică nepotolită. S-a născut în 1966 la Lisabona și a făcut parte, timp de cinci ani, din Ballet Gulbenkian. Când a plecat, și-a lăsat poantele la ieșire și-a început să caute
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
măduva lor, tot n-am înțeles nimic. Uninominalul mi-a devenit prieten, personaj, am început să-l numesc amical Uninomi, pentru că așa faci cu lucrurile care-ți bântuie mintea, le îmbraci într-o formulă mai de șuetă, mai de dat coate. Îl edulcorezi, care va să zică, pentru a-ți fi mai familiar. Însă Uninomi-ul mi-a rămas familiar numai la acest nivel, întrucât n-am priceput și pace cu ce se mănâncă variantele lui. Ceea ce m-a făcut să mă simt și mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
departe. Privește atitudinea mâinii stângi a satirului, modul în care își ascunde, monstruos, indexul. E un rezultat al încordării, o continuare a tensiunii care intră în trup prin mâna dreaptă, cea care descoperă/dezvăluie. Privește trunchiul pe care se sprijină cotul satirului, aflat, la fel, în continuarea piciorului adormit al nimfei: un organism la fel de monstruos precum satirul pătruns de dorință/spaimă, dar care încearcă să iasă din frame-ul concupiscent. Poate o aluzie la inevitabilul final? Ce anume descoperă satirul lui Watteau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]