7,411 matches
-
zidul despărțitor dintre naos și pronaos cu o triplă arcadă sprijinită pe doi stâlpi, se măresc numărul de ferestre în naos și altar, se lărgesc pridvoarele, iar stilul moldovenesc al fațadelor se înlocuiește cu motivee arnamentale muntenești (brâul median, arcade oarbe, firide dreptunghiulare și rotunde etc.) De la jumătatea secolului al XVII-lea apar influențe eterogene venite din Occident (prin Polonia). Ele alternează stilul moldovenesc prin motive neoclasice care ornează fațadele așa cum vedem la Golia. Combinațiile cu stilul baroc și cu cele
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
perpendiculare, jos se sprijină pe rozete pătrate, diferite ca elemente decorative, de la o fereastră la alta. Fiecare fereastră are deasupra câte o cornișă lintel, iar dedesubt, banchine. Ambele turle au câte o bază pătrată, decorate cu un rând de firide oarbe și cealaltă stelată. Forma exterioară a turlelor este octogonală și decorată cu arcaturi trilobate pe fețele cu ferestre și cu pilaștri angajați, fixați în unghiurile bazei stelate. Partea de deasupra brâului torsadă este decorată cu colonete angajate, cu capitele pătrate
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
ascunzi ceva. I-am povestit, fără tragere de inimă, despre tentativa mea pariziană de sinucidere, pe care am înfrumusețat-o. De asemenea, am recunoscut că n-am mai avut parte de Rio după călătoria la LA. —Ei bine, ori era orb, ori homosexual, glumi dr. Fensler, încercând să mă înveselească. Genul acesta de respingere e foarte supărător. —Mă simt ca naiba, l-am aprobat. Și nu-mi mai trece. Ah, dar o exfoliere Alpha-Beta va face minuni, mă încurajă dr. Fensler
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
fii de vină.“ Și alteori: „Gata cu asta, gata cu asta!“ Dar a născut și totul s-a schimbat. Parcă ne-am fi trezit dintr-un somn și parcă abia ne-am fi căsătorit. Eu unul am devenit orb, total orb; copilașul ăla m-a orbit. Atât de orb sunt, încât toți spun că Elena mea a rămas absolut desfigurată din pricina sarcinii și-a nașterii, că e un schelet și că a îmbătrânit cu cel puțin zece ani, iar mie mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
un pic până când amărâtului de el nu-i va mai rămâne decât un strop de viață, și atunci, când voi întrevedea sfârșitul, voi trăi crezând că-l fac să trăiască pe el. Când don Juan Valera, bătrân deja, a rămas orb, a refuzat să fie operat și spunea: „Dacă mă operează, mă pot lăsa orb de-a binelea și pentru totdeauna, fără nicio speranță de a-mi recăpăta vederea, pe când dacă nu accept să mă opereze, voi putea trăi mereu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de viață, și atunci, când voi întrevedea sfârșitul, voi trăi crezând că-l fac să trăiască pe el. Când don Juan Valera, bătrân deja, a rămas orb, a refuzat să fie operat și spunea: „Dacă mă operează, mă pot lăsa orb de-a binelea și pentru totdeauna, fără nicio speranță de a-mi recăpăta vederea, pe când dacă nu accept să mă opereze, voi putea trăi mereu cu speranța că o operație m-ar putea vindeca.“ Nu; nu voi continua să citesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
histoire. Ce n’est pas assurer le triomphe d’une doctrine, d’un parti, accroître le territoire national ou renverser un ordre social.“ Leopold von Ranke (1795-1886), istoric german, autor al unei opere impresionante (Sämtliche Werke, 54 vol., 1867-1890); aproape orb, și-a dictat marea Weltgeschichte, 16 vol. 1881-1888. Fondator al istoriologie moderne, întemeiate pe cercetarea și critica izvoarelor. „Unamuno, qui n’a pas une doctrine à lui, n’a écrit que des livres de commentaires: commentaires à Don Quichotte, commentaires
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și faptul că dacă eu fac abstracție de el nu înseamnă că el nu există. Și-am început să urăsc, să urăsc cumplit, organic, visceral, din toți porii ființei mele... Și acum, când îmi amintesc, mă apucă iar ura aia oarbă, grea, ca o vomă continuă. Mihaela: Diferențe Da. Se simte serios diferența de vârstă și de fapt nu ea, ci diferența de istorie. Se pare că, în casa ta, ușa s-a deschis vraiște împinsă de miasmele totalitare exact cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
deja, dar luptele se dădeau mai ales în provincii. Ei voiau să scape de ruși. Și ea se întreba ce caută rușii în Afganistan și credea că e necesară independența. E veche povestea potrivit căreia un împilator extern te face orb la cel de lângă tine, care poate să fie mai atroce decât cel dintâi. Îi pare rău și acum fiindcă atunci când a terminat școala s-a dus la Jurnalism și nu a putut merge la Drept. Viața de familie era tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
să scrie drept cu linii strâmbe, nefiind de față ca să sufle personal, a avut grijă să lase pe cineva să facă munca în numele lui, pentru ca mâine viața încă fragila a acestor figuri de ceramică să nu se stingă în îmbrățișarea oarbă și brutală a focului. A spune mâine este totuși doar un fel de a vorbi, pentru că, dacă e adevărat că o singură răsuflare a fost de ajuns la inaugurare pentru ca lutul omului să capete suflet și viață, multe vor fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
cameră ducându-și ghetele în mână și, pe vârfurile picioarelor, se îndreptă spre bucătărie. Nu voia să-și trezească fiica, dar o trezi, sau era deja trează, ocupată să lipească fragmente din propriile vise sau trăgând cu urechea la activitatea oarbă pe care viața, secundă cu secundă, o desfășura în uterul ei. Glasul răsună clar și limpede în liniștea casei, Tată, unde mergi așa devreme, Nu pot să dorm, mă duc să văd cum a ieșit lucrarea, stai acolo, nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Kom, cu siguranță Însă că nu la Nishapur. Adevărul se află oare În Manuscrisul de la Samarkand? Hronicul sale marginile afirmă că acești trei bărbați s-au reîntâlnit pentru Întâia oară la Isfahan, În divanul marelui vizir, la inițiativa lui Khayyam, orb ucenic al destinului. Nizam se retrăsese În sala mică a palatului, Înconjurat de câteva documente. De Îndată ce a văzut chipul lui Omar În cadrul ușii, a Înțeles că răspunsul va fi unul negativ. — Așa, deci, planurile mele te lasă rece. Khayyam răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
să asiști la deșteptarea Orientului, a fost un moment intens de emoție, de entuziasm și de Îndoială. Ce idei strălucite sau monstruoase putuseră germina În creierul său adormit? Ce va face când se va trezi? Avea oare să se năpustească, orb, asupra celor care-l zgâlțâiseră? Primeam scrisori din partea cititorilor care mă interogau cu Îngrijorare, cerându-mi să devin ghicitor. Purtând Încă În memorie Răscoala Boxerilor chinezi de la Pekin, din 1900, luarea ca ostatici a diplomaților străini, dificultățile corpului expediționar, confruntat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mai curat dintre noi să plătească cu viața. XXXIX Întunecate zile În istoria patriei lui Khayyam! Să fie acela oare răsăritul făgăduit Orientului? De la Isfahan la Kazvin, de la Șiraz la Hamadan, aceleași strigăte țâșneau din sute și mii de piepturi oarbe: „La moarte! La moarte!” De acum Încolo, trebuia să te ascunzi ca să rostești cuvintele „libertate”, „democrație”, „dreptate”. Viitorul nu mai era decât un vis interzis, partizanii Constituției erau vânați pe străzi, sediile „fiilor lui Adam” erau devastate, cărțile lor făcute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
scurt. Ai dormit bine? — Ce s‑a întâmplat? repet, fără să‑i răspund. Ce s‑a întâmplat cu afacerea? — Totul merge bine, zice Luke automat și se întoarce la fereastră. — Ba nu merge bine deloc! îi răspund. Luke, nu sunt oarbă. Și nici surdă. E evident că s‑a întâmplat ceva. — O chestie minoră, zice Luke după o pauză. Nu e nevoie să‑ți faci griji pentru asta. Pune iar mâna pe telefon. Să‑ți comand ceva pentru micul dejun? Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Nici un alt organ exterior nu era vizibil, nici chiar niște ochi. Un miros dezgustător, fetid, pestilențial, ajunse la nările celor care, țintuiți, asistau la această scenă. Apoi, toți strigară îngroziți și fugiră cât mai departe de masă și de monstrul orb care se răsucea în pieptul lui Kane. În această acțiune de retragere instinctivă, disperată, motanul le-o luase înainte. Cu coada ridicată, cu blana zbârlită, cu gheruțele scoase, din două salturi părăsi masa și încăperea. Micul craniu dințat se zbătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Ash cu înțeles. Acestea țin de departamentul meu. ― Dar, înțelege-mă bine. nu sunt prost de-a binelea. i-o întoarse Dallas. Poate că nu cunosc eu -vorbele care trebuie ca să explic ce mă sâcâie pe mine, dar nu sunt orb. Bănuiesc ce se desfășoară sub ochii mei! Ash încrucișă mâinile, dădu din picior, se îndepărtă de pupitru, și-l privi fix pe căpitan. ― Ce vrei să-mi spui? Dallas își dădu drumul. ― Vrei să protejezi creatura. Ai lăsat-o chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
un lucru pe care nu-l cunoșteam Înainte. Natura și zeii nu sînt În stare să facă morminte. Ele aparțin omului. De ce să-i intereseze pe zei un copil găsit de păstorii corintieni? Și nu vreau să accept că eram orb de-atunci. Prin rana mea se vede un cer frumos și pustiu...) Toată gloria acestei zile mi se arată sub forma unui pescăruș care zboară cu aripile pline de ploaie. Desenează cercuri albe deasupra marii și deodată reveria se sfîșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
piramide cu ochii ațintiți În gol. El nu aude nimic din zgomotele de jos, nimic din ceea ce provoacă teamă și sete. Nu-l ating nici speranța, nici bucuriile celor ce cutreieră cîmpia. Și singurul său orgoliu e de a fi orb și surd, de a surîde și celui ce l-a desfigurat. Dincolo de acest sfinx nu mai există nimic. Trebuie să ne Întoarcem odată cu Anteu. Unica aventură adevărată pe Înălțimile Muntelui aparține propriei noastre singurătăți. Altă nemurire nu vom găsi decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Belerofon știe că acesta e, de fapt, trecutul său. Și dacă nu l-ar obseda ideea că ispășește o pedeapsă pentru moartea Himerei, ar putea medita la faptele lui ca la ceva străin. Însă gîndul că a fost strălucitor și orb nu-i da pace. S-a deschis În el un proces pe care nu-l mai poate stăpîni și opri. Unde-l va duce? TÎnăr, doborîse Himera și, iată, sîngele ei și bucuria lui de-atunci sînt Împreuna aici, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
separat cu toiagul; imediat, m-am transformat În femeie; după o vreme am Întîlnit aceiași șerpi Înlănțuiți și atunci am redevenit bărbat... Cum cunoscusem amîndouă sexele, am fost ales să judec o neînțelegere dintre Zeus și Hera. De atunci sînt orb; și tot de atunci am darul prezicerii. Primul semn e de la Hera, care s-a mîniat că nu i-am dat ei dreptate, al doilea de la Zeus. Întotdeauna, am observat, se Întîmplă astfel. CÎnd i-am spus lui Creon că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
lumină. Sfinxul moare printre arborii luxurianți care sprijină cerul ca niște coloane. Iar Oedip ezită să mai vorbească despre orgoliu. Ce poate face cu o minciună, el care a rîvnit cu patimă adevărul? Nu va mai fi nici rege, nici orb și, practic, nu va mai fi nimic. Dar, dacă ne vom uita mai atent, vom descoperi că arborii Hiperboreei nu sînt altceva decît coloanele Parthenonului. Și artiștii și istoricii au spus, În fond, adevărul despre sufletul grecilor antici chiar dacă uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
repeta tot Oedip, căci, oricît de insistentă ar fi la o anumită vîrstă memoria, nu există altă cale pentru a rămîne tu Însuți... (...Zeii? Pe zei nu i-a văzut nimeni. Dar drumul există, chiar și pentru mine care sînt orb. Și chiar dacă nu mă pot Întoarce să schimb ceva din ce s-a Întîmplat. Am mers plin de speranță și apoi plin de trecut pe acest drum care mie Îmi vorbește mereu, despre sfinx. Dar știu acum că destinul este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
goi pe tavă și asurzită de strigătele mustăciosului. Doar ea le aude, se pare, căci pasagerii rămân impasibili, neînregistrând, s-ar zice, nimic, nimic. Capsomanilor! strigă agentul însoțitor, adresându-se agentului însoțit și lumii necunoscute pe care acesta o reprezenta. Orbi, orbi, orbi! Capsomanilor, orbilor, burdușiți cu toate informațiile, cu toate releele și rachetele. Nu înțelegeți nimic, nimic! Iar eu, noi? Fără glas, fără glas, sir! Ne-au luat îngerii glasul, mi l-au luat și mie șefii, i l-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pe tavă și asurzită de strigătele mustăciosului. Doar ea le aude, se pare, căci pasagerii rămân impasibili, neînregistrând, s-ar zice, nimic, nimic. Capsomanilor! strigă agentul însoțitor, adresându-se agentului însoțit și lumii necunoscute pe care acesta o reprezenta. Orbi, orbi, orbi! Capsomanilor, orbilor, burdușiți cu toate informațiile, cu toate releele și rachetele. Nu înțelegeți nimic, nimic! Iar eu, noi? Fără glas, fără glas, sir! Ne-au luat îngerii glasul, mi l-au luat și mie șefii, i l-au luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]