8,218 matches
-
nici un rost nici s-o sfâșie În bucăți, este bine știut că scrisorile morții sunt indestructibile prin definiție, nici măcar un arzător cu acetilenă funcționând la intensitatea maximă nu s-ar putea pune cu ele, iar șiretlicul ingenuu de a se preface că i-a scăpat din mână ar fi la fel de inutil pentru că scrisoarea nu se lasă scăpată, rămâne ca lipită de degete, și dacă, printr-un miracol, s-ar putea Întâmpla contrariul, e sigur și știut că ar apărea imediat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Corul se așază în formă de semicerc. Textul Corului va fi distribuit pe interpreți sau pe grupuri de interpreți. Notă baladescă.) CORUL: În temeiul codrului / Cale nu-i, cărare nu-i. Că de-a fost vreodată drum / El s-a prefăcut în fum. / Că de-a fost vreodată cale / Ea s-a prefăcut în vale, / S-a umplut de spini și scai / Că de urmă nu-i mai dai. De-i cărare undeva / N-o mai știe nimenea, / Că-i pierdură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
pe interpreți sau pe grupuri de interpreți. Notă baladescă.) CORUL: În temeiul codrului / Cale nu-i, cărare nu-i. Că de-a fost vreodată drum / El s-a prefăcut în fum. / Că de-a fost vreodată cale / Ea s-a prefăcut în vale, / S-a umplut de spini și scai / Că de urmă nu-i mai dai. De-i cărare undeva / N-o mai știe nimenea, / Că-i pierdură urmele / Ciobănași cu turmele, / Și-i pierdură semnele / Pădurari cu lemnele.// În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
simțit, parcă-ai fi pășit prin somn... FRUMOASA FĂRĂ CORP: Mă mir de ce-mi spui! IERONIM: Am fost înțelept pornind spre tine. Iată, te-am găsit... BUFONUL: Ascultă-mă, nepoate, tu ești un prost! Înțeleaptă-i ea, care se preface că se miră, nu tu, care o crezi că se miră. IERONIM: Bufonule, tu ești nebunul; nu știi ce vorbești! Și ea m-a așteptat, sunt sigur! FRUMOASA FĂRĂ CORP: Te-am așteptat, Făt-Frumos. Luam un fir de romaniță și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Ei bine, pot să-ți ofer și altceva? I-am simțit pieptul apăsându-se pe brațul meu și am zâmbit în jos spre ceea ce atârna la galerie. Mi-am aprins o țigară și am privit-o în ochi: — Nu te preface că ești dezamăgită când îți voi zice că tot ce vreau sunt niște informații. Ea zâmbi, încetându-și avansurile, și se întinse să își ia băutura: — Ce fel de informații? Caut un bărbat și înainte să faci o glumă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
de aproape ne aflam de casa lui Frau Lange de pe Herbertstrasse. Am ochit mașina lui Korsch și am oprit în spatele ei. — Bernie, crezi că poliția o s-o găsească acolo? — Da, cred că o vor găsi. — Dar cum putea să se prefacă și să știe unde e? Cum putea să știe lucrurile alea despre ea? Dragostea ei pentru dans? — Pentru că el sau unul dintre ceilalți a pus-o acolo. Probabil că au vorbit cu Emmeline și au întrebat-o câte ceva înainte de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
agăța de spătarul unui scaun. Așezându-se cu greutate, îi dădu voie lui Kindermann să-i ia pulsul. Părea lipsit de vlagă și palid, aproape ca și cum fusese cu adevărat în legătură cu lumea spiritelor. El păru să îmi audă gândurile: — Să te prefaci este aproape la fel de obositor ca și să o faci de-adevăratelea, zise el. — Poate că ar trebui să-ți fac o injecție, propuse Kindermann. Puțină morfină ca să te ajute să dormi. Fără a mai aștepta un răspuns, scoase o sticluță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
nor unde își reconstruise viața, unde își aranjase pianul și fiul. Aș fi vrut în anumite ore lâncede ale după-amiezii să mă îndrept spre viața pe care o vedeam forfotind jos, dar nu aveam curajul să o umilesc. M-am prefăcut că și pentru mine lumea aceea nu exista. Grăbită, ea mă urca în autobuzul care ne ducea către casa familiei sale, către mama ei și în locul acela plin de copaci și vilișoare puteam în sfârșit să deschid ochii. Acolo ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
prea tare creierul. Aș vrea să fiu un tată oarecare, unul dintre acei bărbați plini de încredere care se se dau pe mâinile unui halat alb și apoi se retrag ca în fața unei veșmânt sacru. Dar nu pot să mă prefac că nu știu ce puțină influență are voința unui chirurg bun în fața împlinirii unui destin. Mâinile unui om sunt legate de pământ, fetița mea, Dumnezeu, dacă există, se află în spatele nostru. Știi, comoara mea, nu intru din pudoare. Pentru că dacă o să pleci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Gândul acesta nu m-a întristat, dimpotrivă, m-a consolat. Nu aveam martori. Poate fusese disprețul față de pateticul egocentrism al tatălui meu, cel care m-a împins în umbră, o umbră unde locuia un Narcis mult mai viclean. Poate mă prefăcusem și în cele mai strânse relații din viață. Pregătisem imaginea, apoi ieșisem din raza ei și declanșasem. Era aprinsă numai veioza, mi-am scos ochelarii și mi-am îndreptat privirea către spațiul întunecat din fața mea. Am deschis larg ușa-fereastră de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Este o descoperire explozivă. În spatele aparentei inteligențe se ascunde o patină de surditate scorțoasă, aproape o absență a conștiinței, o portiță de scăpare în fața durerii. Este privirea pe care o folosește când se află în dificultate, aceea cu care se preface că mă înțelege, în timp ce mă abandonează mie însumi. Se ridică, se îndreaptă spre bucătărie, a ajuns aproape de ușă. Cu spatele ei drept și părul minunat care tresaltă la fiecare pas. Țintesc centrul corpului ei și lansez cuțitul... Vrei să știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
regăsesc gândurile, mașina oprită în mijlocul străzii. Am întârziat la sala de operații, asta este! A sperat până în ultima clipă că o să-i spun altceva. Exista o speranță, în adâncul privirii ei, ca o mătură uitată într-un colț, m-am prefăcut că n-o văd. N-am avut nici măcar curajul să fiu nemilos, s-o împing eu să ia hotărârea aceea. Am lăsat-o să aleagă singură, să fie vina ei, și i-am oferit în schimb un taxi. Mama ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
mine. Să n-o iubesc a fost astăzi lucrul cel mai ușor din lume. Dar în timp ce operez, în timp ce am mâinile pe un ficat, ea rămâne pe mine ca un lucru neplăcut. O văd cum bate la ușa casei mele, se preface că este reprezentanta unei firme sau una dintre persoanele acelea care bântuie prin blocuri scăpând de controlul portarilor. Are privirea tulbure în timp ce sună la ușă și tremură, ochii i se luminează când o vede pe Elsa și o roagă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ei dezagreabil mi se păruse de nesuportat, umilitor pentru ea și pentru mine. Umilința poveștilor care se îndreaptă spre gunoi. Când amanții ies din silueta lor și pun în lumină o imagine obiectivă a celuilalt, necamuflată de propriile dorințe. Ne prefacem că nu s-a întâmplat nimic, dar de la dragoste am trecut într-o oarecare măsură la ferocitate, pentru că devenim îngrozitori cu acela care ne-a creat iluzii, Angela. În cafeneaua aceea o privisem ca pe o trecătoare, ca pe unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
m-am gândit că se terminase, că se terminase așa, într-un hotel. Gândurile au alunecat pe cutele cearșafului. M-am gândit la un prieten al meu care în tinerețe frecventa o prostituată, mereu aceeași. În timp ce făceau dragoste, ea se prefăcea că moare, el i-o cerea. M-am gândit la mulți bărbați pe care i-am cunoscut. Care făcuseră dragoste și acum erau morți ca toți oamenii. M-am gândit la tata. El frecventa femei oarecare și o făcea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cunoșteam, o privire infantilă, sub sprâncenele foarte dese de satir bătrân. Părea fericit să se găsească în situația aceea, cu fiul său de o parte și amanta lui de cealaltă. Poate că ea îi ceruse să mă întâlbească. M-am prefăcut că nu văd nimic. Despre femeia aceasta am aflat mai târziu că se numea Maria Teresa, că era căsătorită cu un invalid și că nu avea copii. Mergea deseori să mănânce cu tata într-un restaurant din spatele unei mezelării, mâncarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
în biserică. Îi văd tălpile pantofilor și o văd și pe mama. Ea era credincioasă și tata i-a interzis toată viața să-și practice religia. Ca să nu-și supere soțul, s-a obișnuit să se roage în tăcere. Se prefăcea că citește, își pleca ochii pe o carte deschisă, dar uita să întoarcă paginile. Doar spre sfârșit, când absențele tatei au devenit tot mai frecvente, ea și-a regăsit curajul. În orele moarte luneca spre biserica modernă din cartierul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ai? — Nimic. Dar ceva mai târziu, în timp ce conduceam, și-a pus amândouă mâinile pe burtă, lăsându-le să alunece încet, ca și cum ar fi vrut să nu fie băgată în seamă. Nu m-am dus la gară, nici măcar nu m-am prefăcut că vreau să traversez orașul, am intrat pe varianta de legătură cu autostrada. Unde mergem? Te conduc. Ne aflam deja pe autostradă, Italia a clătinat încet din cap, apoi s-a predat. S-a abandonat pe scaun, fără să opună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
punem benzină. — Nu vreți să mâncați ceva? a întrebat privind construcția de sticlă de lângă pompă. Ea nu coborâse cu noi. Nici ultima oară când m-am oprit la o benzinărie nu coborâse din mașină, dormea pe scaun sau poate se prefăcea că doarme. Îi întâlnisem ochii treji în spatele geamului, când m-am întors, după ce privisem periile albastre ale spălătoriei pentru mașini, închisă în momentul acela, și mă gândisem că n-am fi reușit, că aș fi pierdut-o din nou. Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
-l reproșezi ca pe o găselniță prea simplă, este, în acest context, un ingredient, aș spune, aproape obligatoriu). Modelul la care mă refer are ca primă regulă a jocului pe aceea de „a fi folositor“ (sau, mai degrabă: a ne preface că e folositor, deși știm că nu este). Noțiunea de „A Fi Folositor“ este pentru tine doar o soluție comodă, deși poate fi privită ca un exercițiu acrobatic pentru a sfida - și indica - golul de dedesubt. În fine, dacă tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
desigur foarte mare, dar oricum calculabil într-un număr finit, chiar dacă această relativă simplificare este luată cu asalt de Cărțile Citite Cu Mult în Urmă Pe Care Ar Fi Momentul Să Le Recitești și de Cărțile Pe Care Te-ai Prefăcut întotdeauna Că Le-Ai Citit Dar Ar Fi Momentul Să Te Hotărăști Să Le Citești Cu Adevărat. Le eviți cu zigzaguri rapide și pătrunzi dintr-o săritură în citadela Noutăților Al Căror Autor Sau Subiect Te Atrage. Și în cadrul acestei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
e clar dacă de teamă să n-o pierd, sau pentru că abia aștept să scap de ea. Ce e sigur e că nu e un bagaj oarecare, ce poate fi lăsat la depozitul de bagaje, sau pe care te poți preface că l-ai uitat în sala de așteptare. E inutil să mă uit la ceas; dacă cineva ar fi venit să mă aștepte, ar fi plecat de o bucată de vreme; e inutil să mă frământ, încăpățânându-mă să dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
la ea și am uitat totul: clasificările, morfologia, distribuția geografică a diferitelor specii. O discuție cu domnișoara Zwida m-ar duce în mod inevitabil la scoici și nu mă pot decide asupra atitudinii pe care s-o adopt: să mă prefac că sunt de o incompetență absolută, sau să fac apel la o experiență îndepărtată și vagă; tema scoicilor mă obligă să-mi reconsider viața, făcută din lucruri neduse până la capăt și pe jumătate eliminate; de aici, dificultatea care sfârșește prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
-se numai în momente de criză; apropiindu-mă de domnișoara Zwida ar trebui să manifest o oarecare apreciere a desenelor ei - de calitate foarte bună, de altfel, pe cât am putut vedea - și, deci, măcar într-o primă clipă, să mă prefac că aprob un ideal estetic și moral pe care-l resping; sau să declar de la bun început felul în care simt eu, cu riscul de a o răni. Al treilea obstacol, starea sănătății mele, care, deși mult ameliorată în urma vacanței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
numai mort. - Jocurile s-au încheiat, bătrân nenorocit! mi-a venit să-i spun cu o voce aproape afectuoasă, în timp ce Bernadette îl îmbrăca de sus până jos, inclusiv pantofii de lac negru și antilopă, căci trebuia să-l ducem afară, prefăcându-ne că era așa de beat că nu se putea ține pe picioare. Mi-am adus aminte de prima noastră întâlnire, cu mulți ani în urmă, la Chicago, în camera din spatele magazinului bătrânei Mikonikos, plin de busturile lui Socrate, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]