7,503 matches
-
Cecul? părea nedumerit. —A doua jumătate din plata pentru sculptură. Așa cum ne-am înțeles la instalare. O expresie de viclenie se întinse ca mucegaiul pe fața lui fălcoasă. — Păi, poate putem discuta despre asta la cină diseară. Până la urmă, acum sculptura nu este instalată, nu-i așa? — Ceea ce nu este din vina mea. Fapt demonstrat și de Poliție. Mă săturasem de atâta joacă. — Credeam că dumneavoastră sau Sir Richard achiziționați instalația simbolic, pentru a-i susține pe tinerii artiști britanici, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
grele lucruri când creezi ceva e să știi instinctiv când e gata. A cunoaște punctul în care trebuie să te oprești pentru că orice alt adaos ar fi contraproductiv era o artă în sine. Odată ce, cu părere de rău, terminasem o sculptură, odată ce îi dădusem drumul în lume, nu mai voiam să mă mai gândesc la ea. Trebuia să repar Planeta plutitoare cât mai repede; dacă îmi lăsam timp de gândire, aveam să mă zăpăcesc. Doar să o fac să arate ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ca să nu mai spun de cum s-a uitat în spate, nervos, înainte de a ieși din bancă. Nu era mare lucru. Dar nu aveam nimic plănuit pentru restul zilei. Și asta mă făcea să nu mă mai gândesc la săraca mea sculptură, plină de vânătăi. Urma stația Farringdon. La King’s Cross, Simon era tot cu capul în nori; erau mai bine de zece secunde de când ușile erau deschise când s-a uitat liniștit să vadă unde este și a țâșnit din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
alese legătura înspre nord a Northern Line, care se îndrepta către Camden, locul meu preferat de întâlniri. Asta ușura considerabil lucrurile. Dacă mă vedea, doar aș fi spus adevărul, în cea mai mare parte: fusesem la bancă să-mi văd sculptura, iar acum mergeam la Sainsbury să îmi fac niște provizii de fast-food. Și ce surpriză să te văd pe aici, Simon! Unde mergi? Nu pari de prin părțile locului. Dar, în ciuda acestui fapt, Simon părea că știe drumul destul de bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Vaga urmă de accent franțuzesc, felul în care graseia erau încântătoare. Mi-a spus dintr-odată: Dar suntem lipsiți de maniere, Sam, vorbim numai despre grijile noastre. Îmi pare atât de rău. Ar trebui să întrebăm în ce stare este sculptura ta. Am rămas uimită. O pot repara, i-am răspuns. Îmi va lua ceva timp, dar va fi ca nouă. Doar că nu prea am chef să o gândesc din nou. Nota de plată va fi consistentă, a spus Sir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
nu îi făceau deloc plăcere astfel de întrebări. În ceea ce mă privește, a spus, acel tânăr nu era bun de nimic, iar fiica mea, din fericire, a reușit să scape de el. Punct. Din nefericire, desigur, asta a implicat și sculptura ta, draga mea, a adăugat ca un gând de final. Dar va ieși totul la iveală, nu? Deci nu știați că Charles consuma droguri, i-am spus nevinovată. —Habar nu aveam. Absolut îngrozitor! spuse răspicat, fața făcându-i-se tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de unul dintre oamenii pe care îi seca de bani? Tocmai ai spus că el a cauzat atacul de cord al lui Bill! Charles era un gunoi! De ce îți pasă cum a murit? —Cel care a făcut-o a folosit sculptura mea, am replicat tăios. Toată lumea pare destul de fericită să uite de asta. Richard Fine mi-a zis ieri practic să fac o evaluare a pagubelor și să îi trimit factura - și nu-mi spune că nu a fost o modalitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
moartea lui Charles, și era foarte posibil ca ea să-i anunțe pe toți în timpul cinei. Probabil deja ajunsesem prea departe cu ea. Nici nu mă întrebam de ce vreau să știu cine l-a omorât pe Charles. Cui dăduse drumul sculpturii mele în capul lui nu îi păsase dacă voi fi sau nu trasă la răspundere pentru dezastru sau mai rău, sperase să mă scoată pe mine vinovată. Asta îmi facea sângele să fiarbă. Și odată ce prind ceva cu dinții nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Mowbray au ticluit-o cât mai bine. Poți să faci o poveste să sune atât de plictisitoare încât nimeni să nu fie interesat de ea. Dar, odată ce știi că a fost o petrecere de logodnă - logodnicul zdrobit mortal de o sculptură în cădere - asta da, îmi place. —Așteaptă. Nu ți-am spus cel mai interesant amănunt. El nu a murit din cauza sculpturii mele care a căzut pe el. Cineva i-a dat drumul, ca să mușamalizeze faptul că era deja mort. Supradoză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fie interesat de ea. Dar, odată ce știi că a fost o petrecere de logodnă - logodnicul zdrobit mortal de o sculptură în cădere - asta da, îmi place. —Așteaptă. Nu ți-am spus cel mai interesant amănunt. El nu a murit din cauza sculpturii mele care a căzut pe el. Cineva i-a dat drumul, ca să mușamalizeze faptul că era deja mort. Supradoză de cocaină. Tim se despinse de spatele scaunului, îl roti ca să stea la biroul lui și începu să mâzgălească. E genial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
multe poze drăguțe... Știi cine a investigat, nu? I-am dat numele lui Brand. —Dar tu? Aș putea să te folosesc, nu? Artistă tânără și talentată, prima ei comandă... —A doua. Nu contează, prima sună mai bine. Ainiște poze cu sculptura sau cu tine, sau ambele? Vorbește cu agentul meu. Ar trebui să le aibă. Dar, pentru numele lui Dumnezeu, nu spune că ai vreo legătură cu mine sau ceva de genul ăsta când vorbești cu cei de la bancă. Spune că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ideală a mea, cum aș fi arătat dacă aș fi fost perfect fotogenică. Am tors în sinea mea, cu un fel de satisfacție personală egoistă. Desprinzându-mă cu greu de imaginea unui eu perfect, le-am privit pe cele cu sculptura. Erau la fel de bune. Planeta plutitoare plana în fundal ca o cometă. A surprins lumina strălucind pe lanțuri, eterată, sculptura părând că plutește în aer, un efect magic. Am observat că în cele câteva fotografii făcute din balcon a prins și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
un fel de satisfacție personală egoistă. Desprinzându-mă cu greu de imaginea unui eu perfect, le-am privit pe cele cu sculptura. Erau la fel de bune. Planeta plutitoare plana în fundal ca o cometă. A surprins lumina strălucind pe lanțuri, eterată, sculptura părând că plutește în aer, un efect magic. Am observat că în cele câteva fotografii făcute din balcon a prins și cârligul în jurul căruia era înfășurat lanțul, arătând cât de bine e prins. Asta ar putea fi de folos. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
la care mă așteptam; mă așteptam la un set complet de complimente despre opera sau frumusețea mea. Sau, de ce nu, amândouă. E probabil un sâmbure de adevăr care plutește pe undeva. Dar eu sunt artistă, am adăugat cu fermitate, fac sculpturi. Instalații. Am făcut una pentru o bancă de investiții. —Da, Mowbray Steiner. Am auzit despre asta. Privirile fixe ale lui Saul nu m-au slăbit nici o clipă cât timp am vorbit, ca și cum încerca să mă citească. Curiozitatea mea fusese ațâțată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
în ochii săi. Era serios. Avea o față drăgălașă, puternică, fără să fie frumoasă; ochii lui căprui erau demni de încredere. — Nu acolo a fost ucis tipul ăla? a spus. Cercetezi ceva? S-ar putea. Cineva s-a folosit de sculptura mea ca să scape cu fața curată. Nu m-ar deranja să-l prind pe ticălosul care a făcut asta. — Am auzit că cel care a crăpat era o persoană controversată, a spus. —Serios? Unde ai auzit asta? am întrebat plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fi trecut pe nota de plată a băncii și posibilele amenzi. Joe citea ziarul în biroul său. Părea încântat că mă vede. Dar asta nu dură prea mult, și nu doar pentru că l-am pus să mă ajute să scot sculptura pe ușile din față până în spatele dubiței mele, unde, mulțumită celor care au aruncat-o și au zdrobit-o, intra perfect. Ar fi trebuit să le fiu recunoscătoare, dar nu eram deloc. Joe s-a dus să pună ceainicul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
o dispoziție mult mai bună decât de obicei; m-aș fi așteptat exact la contrariu în timpul orelor de muncă și mă întrebam de ce se străduiește să fie drăguț cu mine. De fapt, am venit doar să las chitanța pentru reparațiile sculpturii. Nu am vrut să vă deranjez. Îmi era puțin jenă, crezând că i-o voi lăsa Phillipei și că o să dispar discret pe culoarele cu covoare moi. — Așa mi-ați spus după înmormântare... —Bineînțeles. Mi-a făcut semn cu mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
muncă, fără nici un pic de distracție, știi? Să sperăm că vremea va ține cu noi. Shaw îți va da mai multe detalii. Este un bărbat umblat. M-a bătut pe umăr. — De-abia aștept să ne vedem acolo. Și cu sculptura la locul ei. O operă uimitoare. Nu îți mai bate capul, draga mea. A trecut acum. M-am trezit în anticamera Phillipei, puțin zăpăcită, dar cu un cec în buzunar, completat cu o sumă suficient de consistentă. Făceam eu cinste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de relații. S-a uitat gânditoare către capătul scărilor, de unde Helen nu dădea nici un semn că ar sosi, și a continuat cu al doilea pahar de vin alb. Presupun că acest bărbat lucrează la banca unde ți-a fost cumpărată sculptura. Nu îl suspectezi în legătură cu crima, nu? — Nu. Însă el a fost cauza, într-un fel - dacă nu m-aș fi întâlnit cu el, nu aș fi fost acolo atunci când s-a întâmplat. Și, dacă nu aș fi purtat acea rochie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
greu de urmărit până la sursă. Nimeni nu a reușit să afle de unde avea Charles drogurile. Era la fel de discret cu asta ca și cu celelalte lucruri - nu ajungi nicăieri așa. Dar să-l târăști până în mijlocul holului principal și să arunci sculptura mea peste el era mult mai riscant. Faptul că mi-a folosit sculptura a fost un lucru menit să atragă atenția. Nu prea se leagă. Încă. — Încă, a repetat Janey. Mi-a aruncat o privire. Nu are rost să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Charles drogurile. Era la fel de discret cu asta ca și cu celelalte lucruri - nu ajungi nicăieri așa. Dar să-l târăști până în mijlocul holului principal și să arunci sculptura mea peste el era mult mai riscant. Faptul că mi-a folosit sculptura a fost un lucru menit să atragă atenția. Nu prea se leagă. Încă. — Încă, a repetat Janey. Mi-a aruncat o privire. Nu are rost să-ți spun să fii prudentă, nu? Cum poate cineva curios ca tine să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ți-aș spune, l-am mințit. Sebastian s-a întors cu fața la mine. —Uite, Sam, nu știu ce ai tu de gând, dar las-o așa cum este, da? Lasă Poliția să-și facă treaba. Este ușor pentru tine să spui asta. Nu era sculptura ta, i-am atras atenția. Știi ceva mai mult și nu-mi spui? Ochii lui de un albastru-gri s-au uitat fix prin mine, șuvița desfăcându-i-se de o parte și de alta a frunții. Nu, nu știu, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
picioarele, cu o poziție de totală abandonare, cu mâinile pe lângă corp. Pielea era la fel de fină ca a unui bebeluș, întinsă ca satinul peste mușchii lui lungi, ceva mai subțire pe coapse și, în timp ce îl mângâiam, mă simțeam de parcă îngrijeam o sculptură, lucioasă ca marmura. Nu l-aș fi lăsat să se miște; am luat ce am vrut și i-am împins mâinile când a încercat să mă tragă în sus să mă sărute, simțindu-mă parcă îmbătată de puterea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Câțiva antreprenori din lumea artei, alertați de Tim, îl sunaseră pe Duggie să-l întrebe dacă aș putea să vin la expoziția pe care voiau să o numească „Arta care este ucisă“. Ar fi un punct pus pe i, din moment ce sculptura mea nu fusese cea care îl omorâse pe Charles, dar nu păreau a fi deranjați de asta. Păi, era ceva la care să mă gândesc când aveam să mă fac bine. Precum și la expoziția personală pe care mi-o promisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
sunt făcute de părintele Mina, troița de mine”, povestește părintele. Când sculptează, preotul Bocănescu are o inspirație specială, lucrează de parcă ar ști să facă de când lumea ceea ce face: „Exact ca și cu poezia. La fel s-a întâmplat și cu sculptura”, mărturisește el. Dar asta este o altă poveste, cu totul și cu totul specială. Salvat de Maica Domnului Totul a început în ziua în care doamna care mă însoțește a bătut la poarta părintelui, pentru a-i propune să sculpteze
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]