7,387 matches
-
mă dezamăgesc... - Să te dezamăgești? - Tocmai am aflat la ce să mă aștept dacă ne întâlnim a doua oară. Rămâne doar ca eu să consider că am făcut tot ce mi-a stat în putință ca lucrurile să meargă bine, scutură din cap Angir neconvins parcă de propriile vorbe. Preaonorabilul Poha se apropie de tânăr lăsându-și mâna pe umărul lui, în semn de încurajare: - De ce vrei să ieși din această clădire cu sentimentul ireversibilității situației? Nu acesta este spiritul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
om onorabil? Sau e doar o titulatură? gândi sarcastic Birmaq. - Ceea ce admir la tine, este caracterul tău, reluă Poha. Se îndreptă spre birou și își umplu din nou bolul, urmărind efectul vorbelor sale. I se păru că Birmaq fuse-se scuturat de un frison. Sper că efectul pe care-l provoc nu o să fie contrar celui pe care-l aștept de la el. Ești asemenea mie, căpitane, nu ai cum să negi lucrul ăsta. Întotdeauna ai știut să cazi în picioare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
ca și în facultate, și dispunând și de un anume talent în a scrie, a putut să plece în mormânt cu o așa lipsă de documentație și adevăr în privința acestui criminal bolșevic de care și sovieticii , până la urmă, s-au scuturat, internându-l într-un lagăr unde l-a întâlnit și Panait Istrati, autorul Spovedaniei unui învins. E posibil să fie vorba și de un accentuat subiectivism, din partea lui Krasnaserschi, rămas pe o stângă anacronică a istoriei, adică pe o social-democrație
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
respirați, Românilor, dacă mai aveți aer, să se mai mire cineva de ce autohtonii se mănâncă între ei, sămânța dihoniei presărată peste tot a rodit; să se mai întrebe cineva, Savele, de ce în 23 de ani românii nu s-au mai scuturat de frica indusă la scară națională de acești factori dezagreganți; de ce-i ascultă și acum pe comuniștii în prelungire; să ne mai întrebăm de ce românii au ajuns la sapă de lemn? De ce pleacă din țară unde văd și nu văd
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
naturii, niște bolnavi psihici, mai pot persevera, refractare, agresive, la renașterea pe care am dorit-o cu toții și căreia tineretul i-a deschis calea și-a îndrăznit s-o apere. A prea sosit timpul ca foștii robi să se scuture de clișeele comuniste. O autoanaliză reflexivă va convinge pe fiecare că posedă capacitatea adaptabilității creative la însuși sensul devenirii noastre ca popor și țară. A fi sau a nu fi de acord cu cineva este nu numai o problemă de
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
amintirea nopții de pe malul Buzăului și-ar fi Înfipt ghearele vinovăției În conștiința lui ori pentru că ar fi fost Îngrijorat de Întrevederea pe care urma să o aibă cu tovarășul Rogoz, În biroul tovarășului Rogoz. Întâmplările din ultima vreme Îl scuturaseră de naivitate, văzuse lașitatea reală a personajelor de la cenaclu, făcuse cunoștință cu amenințările reale care, firești În epocă, Înfățișau viitorul fiecăruia și al tuturor ca pe o necunoscută absurdă, de parcă un principiu delirant al incertitudinii ar fi instaurat În viețile
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
căci el rămâne. Nu altfel decât economizând din veniturile statului pe-atâta încît să-l plătești, or dodată, or încet-încet. Una din două. Când bancrotul e la ușă, când măsura deficitului e așa de plină încît el trebuie scuturat, și scuturat cu orice preț, atuncea statul se zguduie din fundamentul lui și deficitul se stârpește dodată, asemenea cum răzbunarea stârpește vicii seculare - și redă lumei echilibrul, bilanțul: Dreptatea. Ce faci c-un deficit moral? O revoluțiune de idei, în care se
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
cari le produce pământul ar putea să se dispenseze de cercetări asupra adevărului istoric a celor cuprinse în istorie *. ["NU NE-AM TREZIT NOI... "] 2285 Nu ne-am trezit noi - s-au trezit secolii din urma noastră și ne-au scuturat din somn. ["POPOARELE TINERE ȘI LIBERE"] 2255 Precum o piatră aruncată din vârful din munte cade cu patratul repejunii și ajunge la o enormă accelerare, astfel și popoarele tinere și libere din munte coboară; din munte, părinte de râuri și
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
spunea gura iubirii, Cu un glas mîngîietor: " Nu te-ncrede fericirii Că e vis amăgitor". Vis îmi pare fericirea 30 La trecut când mă gândesc Căci o clipă a fost ceasul Pentru care pătimesc. Fericirilor trecute, Ce ca flori vă scuturați, 35 De ce gândurile mele În zadar le turburați? Liră jalnică, duioasă, Ce suspini tu în zădar? Poate plângi că-a mea viață 40 Se sfârșește cu amar? {EminescuOpXV 1034} AJUNGĂ-ȚI PUIULE, AJUNGĂ (p. 667) [De aș ști că ai
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
drumul. Grăjdarii îl ținură însă înăuntru, spunând că urma să plouă din nou. Micuțul îl îmbrățișă, ascunzându-și fața în coama lui. Îngrozitoarea taină exista, și toți se înțeleseseră să i-o ascundă. Calul percepea oarecum această neliniște, căci era scuturat de frisoane. Burnița, așa cum prevăzuseră grăjdarii; după agitația provocată de apariția curierului, care nu durase mult, drumurile ce se întretăiau printre baracamente rămăseseră pustii; din cauza ploii sau din cine știe ce alt motiv, se părea că toți oamenii intraseră înăuntru. Micuțul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
pe întuneric. Se îndreptă spre colțul sudic al castrului, de unde se auzeau bătăile ritmice ale făurarilor pe lamele înroșite. Se strecură în fierăria încălzită de foc, trăgând cu urechea la discuțiile oamenilor; astfel putu să audă - și viața lui fu scuturată de un cutremur - că acea Julia care murise „ca o cerșetoare“ în îndepărtatul Rhegium și din cauza căreia mama lui fusese atât de disperată „ar fi meritat onoruri imperiale“. Aceasta o spuse glasul mânios al lui Caius Silius, tribunus militaris aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
ascunse acolo. Germanicus nu vorbi. Dar tăcerea lui venea din alte gânduri: se spunea că Julius Caesar și Marcus Antonius căzuseră pesemne într-o vrajă aidoma celei în care simțea și el că aluneca. — Vreau să văd Ab-du, spuse el scuturându-se. Glasul bătrânului preot își schimbă timbrul și îl dezamăgi imediat: Când Augustus a debarcat la Canopus ca să ne aducă războiul, preoții noștri au zidit porțile și cele o sută douăzeci de trepte de la Ab-du. Și toți cei care cunoșteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
o dovadă a clemenței și bunătății lor. Gajus o întrebă în șoaptă - acum vorbeau cu glas scăzut și între zidurile casei - dacă nu se putea folosi și ea de aceeași armă. Îi răspunse că n-ar fi crezut-o - și scutură din cap, înduioșată în fața a ceea ce ea credea că e nevinovăție. Ei îi rămânea o singură cale: să-și împlinească până la capăt destinul. Curajoasă și neîmblânzită, credincioasă bărbatului ei, mândriei casei sale și drepturilor ei călcate în picioare chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
erau deschiși, nemișcați -, a văzut o siluetă mult mai înaltă decât un om, o figură divină cu neputință de descris, care s-a aplecat să-l examineze; ținea în mână o carte. După o clipă, a dispărut. El s-a scuturat, acoperit de sudoare, dar nu mai avea febră și durerea dispăruse. Gajus ascultă și, fără să vrea, zâmbi neîncrezător. Tânărul se ridică descumpănit. Gajus îi spuse prietenos: — Am auzit și alte povestiri ca aceasta, la Sais. Sclavul spuse că, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
spun că tu vrei să distrugi majoritatea cu ideea asta... Ochii tânărului Împărat se deschiseseră larg, irisurile limpezi îl fixau pe prefectul cohortelor sale. Sertorius Macro ezită, îi trecu prin minte gândul că era distrus, însă privirea Împăratului se îmblânzi. Scutură din cap, ca pentru a-și face un reproș sieși, și zâmbi: S-o lăsăm moartă. Însă în creier i se înfipsese imprudentul cuvânt al lui Macro: „să te îndrume“. În tot acest timp, Callistus nu a vorbit deloc. Împăratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
risca viața pentru a urma niște indivizi ca Lepidus și Gaetulicus? Și adăugă sarcastic, plin de ură: — Unele fiare trebuie vânate în câmp deschis, cu săgeți și câini. În cazul altora însă trebuie să pui fum la intrarea în vizuină, scutură el din cap. Și Milonia aflase totul. Era însărcinată. Munții Alpes erau albi de zăpadă, însă ea îi spuse fratelui său că, dacă nu ajungea de îndată la Împărat, prefera să moară. Domitius Corbulo îl anunță pe Împărat că ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
degetele răsfirate alunecau de-a lungul trupului, mângâindu-l; senatorii, magistrații, ofițerii urmăreau cu răsuflarea tăiată degetele care apucaseră șnururile perizomului. Iar el, fără să vadă pe nimeni, cu pleoapele întredeschise și buzele desfăcute, era cuprins de demonul delirului. Își scutura capul; părul negru scăpase din strânsoare și îi cădea pe umeri, lung și strălucitor. De o parte și de alta, în penumbră se unduiau dansatori cu părul și brațele vopsite în nuanțe verzui, ale căror trupuri și văluri sugerau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
drum lovind în dreapta și-n stânga cu latul săbiei, îi aruncară pe copii în stradă. Mai întâi îl loviră pe Incitatus în glezna stângă. Frumosul animal se prăbuși pe picioarele din spate, se ridică dintr-odată cu nările fremătând, înălță capul, scuturându-și coama, apoi căzu din nou, nechezând de durere. Cu ochii larg deschiși, se întoarse să vadă cine îl rănise - și atunci omul îl lovi între coaste, în dreptul inimii. Un șuvoi de sânge țâșni pe nări și împroșcă ieslea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și să spele marmura murdară. Herodes își lipi fruntea de peretele cryptoporticus-ului unde se afla harta de-acum inutilă a imperiului. Oamenii săi se gândiră că, având inima slabă, i se făcuse rău din pricina grozăviilor văzute. Se apropiară, însă el scutură din cap și nu răspunse. Vorbea cu cel pe care servitorii săi îl așezaseră pe o brancardă și îl acoperiseră cu o bucată de pânză. „Ce tineri eram pe-atunci...“, șopti. Buzele lui atingeau harta, pe care degetele Împăratului zăboviseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
el, pe sofa, o femeie tânără cu față pătrățoasă pregătea un alt joint; în timp ce răsucea o bucată mică de rășină într-o fâșie de foaie argintată, Vaughan scoase o brichetă de alamă din buzunarul de la șold. Femeia aprinse rășina și scutură pudra într-o țigară desfăcută care aștepta în aparatul de răsucit din poala sa. Asistentă socială la departamentul de protecție a copilului din Stanwell, pe aceasta o lega de Vera Seagrave o lungă prietenie. Pe picioarele ei erau niște cicatrice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
invită în mijlocul încăperii. - Ăsta e noul proiect, Ballard, zise, arătând încrezător spre lucrurile din jurul lui. Pregătesc o serie specială de emisiuni ca urmare a primeia. - Ai plecat de la laboratorul de cercetări? - Sigur că da - proiectul e mult prea important. Apoi, scuturând din cap pentru a înlătura asocierea: Un laborator guvernamental mare nu e dotat să facă față unui asemenea lucru; nici din punct de vedere psihologic, nici din orice alt punct de vedere. Prinse în piuneze pe pereți și stând întinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
dintre el și mine, dintre Helen Remington și Gabrielle, care ar fi reînscenat chinurile morții manechinelor și ale motociclistului din fibră de sticlă? În closetul din spatele parcării, Vaughan își expuse intenționat penisul pe jumătate erect stând foarte departe de boxă, scuturând ultimele picături de urină pe podeaua din gresie. Odată plecați de la Laborator, își recăpătă toată agresivitatea, ca și când mașinile în trecere i-ar fi întețit apetitul. Conduse mașina grea de-a lungul drumului de acces la autostradă, menținând barele îndoite de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
alb la fecioara vecinului”)... Nu foarte spectaculos, „Jurnalul săptămînii“ prezintă un concert de gală desfășurat la Palatul Ateneului, susținut de cîntărețul rus Boris Mezențov. O altă notă conține vituperări caustice la adresa publicațiilor sămănătoriste: „Drum drept. D-l Iorga și-a scuturat de cristalele fulgurii ale naftalinei odăjdiile de sacerdot literar. Din cînd în cînd, corespunzător vomitivelor ingerate, scrie Făgețel și expectorează rustic Tomescu. Alte reviste: Flacăra, Zări senine, Versuri și proză, Jos Nemții, Tribuna, Făt-Frumos, etc...” Nu lipsesc mostrele de versuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
literaturii, evidențelor și desfășurării cotidiene a lucrurilor să pară tinerilor singura atitudine acceptabilă”, notează Marcel Raymond în deschiderea capitolului despre „Dada“ din De la Baudelaire la suprarealism, explicînd dadaismul prin „spiritul de neîncredere universală” și „refuzul de a sluji, care a scuturat atîtea consemne tradiționale și credințe străvechi” (De la Baudelaire la suprarealism. În românește de Leonid Dimov. Studiu introductiv de Mircea Martin, București, Editura Univers, 1970, p. 216). Un articol semnat în nr. 2 din Chemarea de N. Porsenna se intitulează, elocvent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
lumini/ Șine verzi sub luna de venin/ nori în doliu văduviți de crini,/ Ce tăcere, suflete tăcut/ trenurile toate au trecut!/.../ Ultim șir de roți porniți alene,/ felinare, tremurați din gene/țipă deznădejde în sirene,/ Suspinați, supape-n unison,/ sgardă, scutură-te de peron// Gară colorată și pustie/ trenurile pleacă pe vecie.../... Ieși dintr-un sertar melancolie/ cu panglici, cu bucle de hîrtie/ căci paiața-i fără de scufie!”). În comentariul publicat în Manuscriptum, Henri Béhar consideră că „În ciuda invitației de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]