6,854 matches
-
cum va fi sau orice altceva, dar știi că vom învinge. În asta am crezut dintotdeauna. Și știi ceva? Am sentimentul că și Alex a înțeles. Te iubesc mult, te voi iubi veșnic. Știu, și eu pe tine. Niciodată în Veșnicie n-a fost noapte mai rece, furtună mai sălbatică, Lună mai luminoasă sau natură mai fioroasă. Nu erau spiritele rele cele care mergeau, era Universul întreg împotriva a două entități separate, care, prin voință, nu s-au distrus. Ele n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
s-au distrus. Ele n-au luptat, ei au supraviețuit, existând mai departe și dăinuind universal împreună. Au mers în alt colț al Nimicului și au format acolo un alt Univers. Au devenit Soarele și Luna și sprijinul unei noi Veșnicii. Pentru că au fost Nemuritori. Idei (Aventura III) De la capăt: India, ce speram să găsesc aici? Mi se părea o țară în care se știu toate răspunsurile, în care se păstrează încă știința adevărului suprem. Dar trebuie să faci mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Iar dacă nu, suntem noi expresia suferinței, incertitudinii sale? Nu exista decât nevoia de împlinire, unde absolutul într-un punct, în expansiune, nu poate fi conceput nu îți ești autosuficient. Și murim. Toți murim. Timpul. De ce nu ține evoluția o veșnicie? Animalele se lasă în voia sentimentelor fără a ști ce sunt. Noi le putem însă controla, tocmai prin capacitatea de a le gândi. ( O explozie de sentimente, pe care le știa, dar, neinsistând asupra lor se bucură ca de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
dacă ar fi fost despre vreme. Așa, era cutremurătoare. A căutat într-un buzunar adânc de la zdrențele ei și a scoas la iveală alte două sticle, identice cu cele a căror mândră posesoare era. Erau ale lui, ale mele. Galbena veșnicie a vieții și albastra veșnicie a morții. Joe-Sue le-a luat și a fugit în cortul său, scormonind pământul, ca să le îngroape sub rogojina pe care dormea. Când a ieșit din nou afară, sticla cea galbenă era goală, iar cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vreme. Așa, era cutremurătoare. A căutat într-un buzunar adânc de la zdrențele ei și a scoas la iveală alte două sticle, identice cu cele a căror mândră posesoare era. Erau ale lui, ale mele. Galbena veșnicie a vieții și albastra veșnicie a morții. Joe-Sue le-a luat și a fugit în cortul său, scormonind pământul, ca să le îngroape sub rogojina pe care dormea. Când a ieșit din nou afară, sticla cea galbenă era goală, iar cea albastră zăcea în țăndări pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
muntele Calf și Efectul lui le dezlănțuiau în mintea cuiva nu erau fantome. Erau palpabile. Puteau lovi și răni. Atunci când călătorise printre Dimensiuni, înainte ca Efectul să devină prea uriaș ca să-l mai poată stăpâni, Virgil Jones își petrecuse o veșnicie plimbându-și gândurile peste agoniile trecutului și încercând să strângă în el cunoașterea de care avea nevoie. Știa că o descoperise, că undeva în călătoriile sale întâlnise pe cineva - pe cine? - care cunoștea tehnica prin care putea să intre în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
sufletul ei. I-ar fi putut oferi Irinei compania de care era lipsită și nu și-ar fi făcut niciodată griji spre cine se îndrepta afecțiunea ei. Elfrina Vultur, asta ar fi fost ei toți și ar fi durat o veșnicie. în schimb, acum erau din nou trei vârfuri și nu un unic vârf triunghiular. Un singur cuvânt, iată, a schimbat cursul istoriei. Ferma se afla la marginea drumului. Era lungă, scundă și albă. Vultur-în-Zbor a trăit șocul recunoașterii: în locul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Și, într-un anumit sens, chiar așa și era. El a ținut-o în brațe și au rămas mult timp așa, lângă cadavrul Legilor din K. PATRUZECI ȘI OPT Pe locul unde Vultur-în-Zbor și Virgil priviseră peste câmpie cu o veșnicie de emoții în urmă se aflau acum patru morminte fără santinele la marginea pădurii, gropi proaspăt săpate în Valhalla.. Era o dimineață liniștită, cețurile ușoare se învolburau, iar muntele rămânea impenetrabil în spatele norilor discreți. Virgil, transpirat de oboseală, cu picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
sau mai degrabă au devenit - Simurg. Numele, vezi tu, înseamnă treizeci de păsări. Si, treizeci. Murg, păsări. Fascinant. Fascinant. Mitul muntelui Kâf. — Calf? a întrebat Nicholas Deggle. — Kâf, a rostit Grimus. Litera arabă K. Ar fi vorbit despre asta o veșnicie, dar Deggle l-a întrerupt brusc, amintindu-i de Trandafir. — A, da! a spus el. Trandafirul. Trandafirul are Puterea. — Ești ocultist? am întrebat întristat. întotdeauna m-a întristat ocultismul. E atât de sumbru. — Nu neapărat, a ciripit el. Deschis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ne asumăm răspunderea. Primul pas necesar este să ni-l oferim nouă înșine. Al doilea pas necesar este să ne alegem subiecții. Ofer câteva criterii de selecție: cei care iubesc viața. Cei care au de făcut ceva ce poate folosi veșniciei. Pe scurt, cei ce ar beneficia de pe urma unei vieți mai îndelungate și căuta așa ceva. Al treilea pas necesar este să le oferim un loc de refugiu. Un loc în care pot să vină cei sătui de lume, dar nu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a dus. Dacă asta dispare, atunci nu mai merită să-ți bați capul. Deși Grimus nu e de acord. — E un Experiment Măreț, spune el. Nu poate da greș. Nu sunt convins că forța voinței lui ne poate ține laolaltă. Veșnicia e o perioadă atât de lungă. încă ceva: noi trei nu ne-am supus niciodată vreunor teste de adaptabilitate. Am considerat de la sine înțeles că meritam nemurirea și apoi am considerat de la sine înțeles că insula Calf era locul potrivit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
imens sentiment de împlinire. Vultur-în-Zbor își privi sora: zdrobită, servilă, ghemuită slugarnic într-un colț, ignorată de stăpânul ei. Poate că e mai bine să călătorești mânat de speranță, zise el. Prepelicarul, cea care îl servea pe Grimus de o veșnicie, o veșnicie în care fusese ignorată. Vultur-în-Zbor a presupus că îndurase totul fiindcă așa măcar se putea simți unică, singurul tovarăș al omului pe care-l venera. Cel puțin așa însemna și ea ceva. Iar atunci nu era de mirare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de împlinire. Vultur-în-Zbor își privi sora: zdrobită, servilă, ghemuită slugarnic într-un colț, ignorată de stăpânul ei. Poate că e mai bine să călătorești mânat de speranță, zise el. Prepelicarul, cea care îl servea pe Grimus de o veșnicie, o veșnicie în care fusese ignorată. Vultur-în-Zbor a presupus că îndurase totul fiindcă așa măcar se putea simți unică, singurul tovarăș al omului pe care-l venera. Cel puțin așa însemna și ea ceva. Iar atunci nu era de mirare că îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
nu i-a mai rămas nici un truc la îndemână. L-am folosit. în primul rând fiindcă el crease insula, așa că el o cunoștea cel mai bine. I-am stors cunoștințele și i le-am folosit. A părut să dureze o veșnicie, dar formele-gând se mișcă mai rapid decât orice lucru cunoscut vreodată, așa încât de fapt s-a terminat foarte repede. Stăteam în camera secretă cu Media, ce fusese cuprinsă de groază, și ne uitam în jos, spre sicriul Trandafirului de Piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pe care îl bea cu plăcere. Își răsfăță nările cu aroma îmbietoare, cuibărindu-se în fotoliu. Mâinile reci se încălzeau treptat la atingerea căniței fierbinți. La radio se auzea discret o melodie tristă, veche, de pe vremea adolescenței. Parcă trecuse o veșnicie de atunci. Era aceeași melodie pe care dansase cu băiatul pe care îi plăcuse încă de când îl văzuse. Timid, nu se apropia niciodată mai mult de o privire intensă, care o intimida, dar îi rezista oricât era nevoie. Ochi negri
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
iar viermii, după cum se prea bine știe, vor da atacul la scurt timp În carnea-i suculentă, colcăind În voie, fericiți. După aceea, va putrezi În pustiul desăvârșit al propriei singurătăți, lăsând posterității ciolanele sale găunoase, pregătite să Înfrunte proba veșniciei. Dacă ar... Nu a avut pe nimeni, săracul, spuse dintr-o dată, și parcă mai mult pentru sine, Lisaveta. Și a fost un om pentru meseria lui, pentru blocul ăsta, iar lumea l-a urât pentru că el le cerea tuturor să
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
scris pe prima pagină a pliantului hotelului. Aprind lampa de birou: „Unele lucruri care se Întâmplă pentru prima dată Parcă se Întâmplă din nou, ...Dar cine știe Unde și Când?“ Somn ușor, cu dragoste, Jack 10.09: Aeroportul Newark: Avionul Întârzie o veșnicie. Stau Întinsă pe o bancă din sala de așteptare. Ceața de dincolo de fereastră se asortează cu nebuloasa impenetrabilă din capul meu. Mă gândesc la noaptea trecută În timp ce Încerc să nu mă gândesc la noaptea trecută. Infidelitate În stil Reddy: toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
dus să-l parcheze pe Pegas, se Întoarce și se duce la recepție. Văzându-mi expresia disperată, intervine și devine el cel insistent. Mă scuzați, domnișoară, avem aicea un copil care are nevoie de Îngrijiri. Vă mulțumesc frumos. După o veșnicie - poate 5 minute -, eu și Ben suntem conduși la un medic. Nedormit și nebărbierit de joia trecută, tânărul intern stă Într-o Împrejmuire despărțită de coridorul aglomerat printr-o draperie subțire de culoarea caisei. Încep să-i explic simptomele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
le-au împlut. Ah! cântă la mormântul ce astăzi e-n serbare Că glasu-ți pentru lume și cer este făcut. Te leagănă pe vânturi, și-a ta melancolie Misterioasă limbă în inimă lovind, Fă lacrime să curgă, colo fă-n veșnicie Eroul să tresalte, al tău glas auzind. {EminescuOpIV 57} Și strunile plesnite, și harpa desfăcută În salcia pletoasă, de care atârna L-a Isterului râpe, acuma este mută Și cântul ei de aur nu pot a-l deștepta. O munți
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
servesc - căci contra orice-n lume Învinge răutatea - dar contra morții nu. Fiindcă tina lumii e rea, fiindcă tină Și praf e universul întreg - fără de vină Ai căzut geniu mândru, plin de-ndărătnicie În spații făr-de margini, în evi de veșnicie! Vai, soarte blăstemată, ce oarbă aruncii bobii, La ori cine în lume dai ceia ce nu-i trebue, Te rog soarte mă scapă, de alții nu - de mine. {EminescuOpIV 64} Atât venin în suflet, și-atît amar în gând, Încât dac-
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
față, să se facă neagră. Frunze Galbene, uscate, cerul lumile să-și cearnă jos. Moartea-ntindă peste lume uriașele-i aripe: Întunericul e haina îngropatelor risipe. Cîte-o stea întîrziată stinge isvorul ei mic. Timpul mort și-ntinde membrii și devine veșnicie. Când nimic se întîmpla-va pe întinderea pustie Am să-ntreb: Ce-a rămas, oame, din puterea ta? - Nimic!! {EminescuOpIV 150} {EminescuOpIV 151} 1285Dar la ce să beau din lacul ce dă viață nesfârșită, Ca să văd istoria lumii dinainte-mi repețită
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
nopților de nesomn, sau în vise ce își deapănă nefirescul alintat, plânsu-mi este prieten. Tresar mângâiata de mână Creatorului, gata oricând să-mi liniștească bătăile inimii adunându-le la piept, într-un gest definitiv și simplu. Prea simplu pentru o veșnicie, Prea complicat să îl pot pricepe.
?n pas cu mine by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83267_a_84592]
-
i-am spus administratorului de la biroul de Închirieri, care privea fix la vehiculele oprite, cu seninătatea unui om pe cale de a Închiria ultima lui mașină Înainte de-a ieși la pensie. Blocajul ăsta de trafic pare c-o să dureze o veșnicie. — Calmați-vă, domnule Prentice. Se poate rezolva În orice clipă, cînd ăștia din Guardia o să-și dea seama cît sînt de plictisiți. Toate reglementările astea... (Am dat din cap spre contractul de Închiriere.) Becuri de rezervă, trusă de prim ajutor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
am dat seama cît de bine funcționa mecanismul său de descifrat personalități - deja mă simțeam În largul meu În vila aceea, liber de datoriile trecutului, de morena amintirilor În care mi se cufundaseră tălpile și care mă Înconjura de-o veșnicie. — Charles, ai ajuns acasă..., Îmi spuse Crawford, făcîndu-mi semn să mă grăbesc către livingul uriaș. Bucură-te de senzație - stranietatea ne e mai aproape de suflet decît ne place să credem. — O fi. Casele goale au ceva magic. Nu sînt sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cu sânge și scântei,/ Și toată-această larmă, cu zăngănit de fiare/ E-un joc al tinereții și-al patimilor ei.// ...Atâția frați de-ai noștri În acest iad căzură!/ Hai, cruntă amazoană, să ne-azvârlim și noi,/ Ducând În veșnicie aprinsa noastră ură...”. La o primă vedere pare ciudat cum, Începând cu Baudelaire și Barbey, modernii fascinați de amazoane sunt, În majoritate, fervenți ai dandysmului. Vom Înțelege Însă În curând de ce anume pentru dandy, misogini prin structură sau măcar spernogini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]