7,087 matches
-
varietate de ordini flexibile, în schimbare 250". O astfel de ordine creează o pluralitate de narațiuni, susceptibile să se potrivească cu orice fel de educație și grad de imaginație. Într-un spațiu în care totul este combinat, așa cum este Orașul Imaginar, în care distracția se combină cu orice, se presupune că există oferta unui amuzament continuu. Singurul impediment în calea distracției permanente ar fi bagajul cultural diferit al vizitatorului, în funcție de care pot exista interpretări multiple ale parcului tematic. Văzut prin grila
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
psihică). Dar introducerea noțiunii de referent lărgește sfera semnului (semnul saussurian era semnul lingvistic prin excelență) și poate da seamă de funcționarea oricărei practici semiotice (fie ea lingvistică sau nonlingvistică). De fapt orice discurs se structurează în raport cu referentul extern-real sau imaginar, abstract sau concret ("Cuvîntul semn va fi utilizat pentru a denota un obiect perceptibil sau numai imaginabil sau chiar neimaginabil într-un anume sens" C.S. Peirce, C.P. 2.230) și cu referentul intern (universul discursului, intertextul). Pentru Saussure, semnul lingvistic
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
axa cunoașterii și a puterii (savoir și pouvoir). Axa adjuvant/opozant facilitează sau împiedică acțiunea și comunicarea. Produce circumstanțele și modalitățile acțiunii, dar nu este necesarmente reprezentată de personaje. Uneori e vorba de proiecții ale voinței de acțiune și rezistența imaginară a subiectului (A.J. Greimas, 1966: 190). Cu aceste trei cupluri actanțiale Greimas elaborează modelul actanțial mitic bazat pe obiectul dorinței, vizat de subiect, situat ca obiect de comunicare între destinator și destinatar și a cărui obținere este facilitată/împiedicată
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
în care același semnificat gestual are semnificanți diametrali opuși în culturi diferite: * marcarea respectului, deferenței se realizează prin acoperirea capului în lumea arabă și ridicarea pălăriei în Occident; * pentru a-și manifesta plictiseala un italian își va ¨mîngîia¨ o barbă imaginară, în timp ce francezul se va rade; * pentru a se autodesemna, japonezul își va atinge vîrful nasului, iar europeanul pieptul. Invers, același semnificant capătă în culturi diferite semnificații diferite: * atingerea tîmplei cu degetul arătător semnifică în Franța demența, dar în Olanda inteligența
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
sensului istoriei, dar vizînd de fapt propaganda. Pentru Althusser ideologia este un sistem de reprezentări (imagini, mituri, idei, concepte) dotate cu un rol istoric în cadrul unei societăți date. Aceste reprezentări nu configurează raporturile reale care guvernează existența indivizilor, ci raporturi imaginare. INDICIAL Semn aflat în raport de contiguitate cu obiectul (fumul față de foc, urma pașilor pe nisip, temperatura simptom al bolii etc.). INTENSIUNE ( în corelație cu extensiune) În logică se înțelege prin intensiune mulțimea caracteristicilor (proprietăți, determinări) care aparțin unui concept
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
mesajului. REFERENT Acest termen desemnează al treilea element al semnului (compus din semnificant, semnificat, referent sau în terminologia lui Peirce din representamen, interpretant, obiect). Obiectul trimite ("referă") la lumea evocată (existentă sau doar imaginată). Referentul poate fi deci real sau imaginar (Pegas, omuleții verzi din narațiunile science-fiction). REPRESENTAMEN Pentru Peirce representamenul este aspectul material, sensibil al semnului (semnificantul lui Saussure). RETORICA Studiul comunicării persuasive și al efectelor de sens. Acționînd la nivel discursiv, dar și intrapropozițional se va distinge între o
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
și de geniu faberian homo œconomicus. E drept că se întâmplă și altceva, mult mai periculos, conexând omul viu la iluzia câștigului fără contribuție sau cu contribuția minimală a conectării la niște aparate (mecanisme, totuși) sau la angajarea în lumea imaginară ca platformă a tuturor posibilităților de câștig. Atitudinea Economiei față de spațiul natural este sfidătoare când ea reușește să-și inventeze, în colaborare cu ingineria (chiar și cu ingineria socială!) propriul ei spațiu nelimitat. Este, totodată, o atitudine antiumană, Economia persistând
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
sociologice și fenomenologice. Doamna Cristina Gavriluță utilizează perspective de analiză a religiilor, începând cu Max Weber, Émile Durkheim, Marcel Mauss, până la Mircea Eliade și la metoda lui Ioan Petru Culianu ce se ocupă cu combinațiile invarianților. Este amintită și metoda imaginară, așa cum este ea cultivată în Franța (Jean-Jacques Wunenburger) și România (Lucian Boia). Este clar că autoarea cunoaște interpretările recente din domeniul filosofiei moderne, ca viziunea lui Gianni Vattimo despre gândirea slabă sau societatea transparentă sau gândirea lui Castoriadis. Aș spune
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
Culianu. Cu toate acestea, el nu-și nega sistemul de valori și nici instituțiile pe care le-a creat. Iar acest lucru se întâmpla pentru că el avea un alt tip de raționament decât omul modern. Întreg universul său mental și imaginar permitea o abordare magico-religioasă a lumii. Se poate afirma că în acea vreme omul trăia într-un univers "saturat de magie". Ipoteza lipsei de "valoare de întrebuințare" a științelor renascentiste trebuie îndepărtată. Ea nu reprezintă decât o explicație a posteriori
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
exemplu, imediat ce naște, femeia devine tabu. În jurul său se țes o mulțime de reguli, norme și interdicții. O mare parte din aceste credințe le găsim în comunitățile arhaice, dar și mai târziu în modernitate. Toate acestea pot pune în mișcare imaginarul colectiv iar reprezentările acestuia pot fi dintre cele mai neașteptate: femeia-descântătoare, femeia-ursitoare, femeia-vrăjitoare, femeia-ghicitoare etc. Un posibil răspuns la anterioara întrebare ni-l poate oferi și relația strânsă dintre femeie și natură. Mai precis, este vorba de relația femeie vegetație
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
se folosește de o serie de ritualuri și practici divinatorii pentru a obține momente și scene de efect. Astfel de creații artistice atrag, mai ales dacă beneficiază de un scenariu și o regie pe măsură. În general, ele descriu lumi imaginare sau lumi demult apuse în care oamenii pot depăși prin diferite mijloace constrângerile spațio-temporale. Trebuie să recunoaștem că astfel de creații cinematografice au priza cea mai mare în rândul copiilor. Poate exemplul cel mai sugestiv este Harry Potter, ecranizarea volumelor
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
ritualuri și practici, fie într-o manieră obiectivă, fie într-una ficțională. Succesul acestor producții cinematografice se bazează pe receptivitatea oamenilor față de miraculos, fantastic și magic. În altă ordine de idei, cinematografia nu face decât să exploreze universuri și lumi imaginare ale mentalului uman și colectiv. Divinația nu este, în acest sens, decât un mijloc de a accede la aceste fabuloase ținuturi multidimensionale. Audiența pe care o înregistrează creațiile cinematografice respective relevă o anume deschidere a imaginarului colectiv contemporan către fantastic
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
imaginile, ci și condițiile de circulație între imaginarul individual (visul, de exemplu), imaginarul colectiv (amintim aici mitul) și ficțiune (ne referim în acest caz la literatură, la ficțiunea artistică etc.). Întregul mecanism de producere a imaginarului cuprinde trei poli: 1) imaginar și memorie colectivă, 2) imaginar și memorie individuală și 3) creație-ficțiune323. Legătura dintre acești poli se verifică și în cazul practicilor divinatorii. Prezicătorul este, din acest punct de vedere, întruparea perfectă a celui care încearcă să armonizeze imaginile și reprezentările
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
circulație între imaginarul individual (visul, de exemplu), imaginarul colectiv (amintim aici mitul) și ficțiune (ne referim în acest caz la literatură, la ficțiunea artistică etc.). Întregul mecanism de producere a imaginarului cuprinde trei poli: 1) imaginar și memorie colectivă, 2) imaginar și memorie individuală și 3) creație-ficțiune323. Legătura dintre acești poli se verifică și în cazul practicilor divinatorii. Prezicătorul este, din acest punct de vedere, întruparea perfectă a celui care încearcă să armonizeze imaginile și reprezentările colective cu cele personale într-
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
mult contur sub semnul relativismului, al permanentei compuneri și recompuneri informaționale și comunicaționale a timpului nostru. Stituându-ne sub zodia globalității, a gândirii slabe, putem spune că divinația, asemenea oricărui fapt social, tinde să ofere o imagine globală asupra socialului și imaginarului colectiv. 2. Dintr-o altă persectivă însă, mult mai punctuală, fenomenul divinatoriu poate deveni un factor de echilibru psihosocial. Gilbert Durand afirmă că această funcție este una specifică imaginației simbolice, folosindu-se de un model argumentativ psihanalitic. Actul divinator ar
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
comportamentul și acțiunile. Înscriindu-se în structurile mai ample ale imaginarului individual și colectiv, s-ar putea spune că divinația are mai curând o funcție eufemică. Aceasta s-ar traduce printr-o "idealizare a ceea ce omul trăiește printr-o deplasare imaginară".338 Această funcție compensatoare ar fi mai curând o piedică în calea unui spirit activ și întreprinzător. Se pare însă că practica divinatorie reprezintă pentru cei mai mulți preambulul unor acțiuni foarte precise. "Cei mai mulți vin la mine ca să știe ce trebuie să
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
nevinovate. Pentru aceea își ridică capul vitele când suflă vântul" (p. 350). 253 Lucia Berdan, op. cit. Autoarea dezvoltă într-un capitol special motivul păsării-suflet în ritualurile de naștere. Marile momente ale existenței umane sunt marcate de reprezentăr ipoetice și lirice, imaginare și magico-religioase ale păsării. Toate acestea întruchipează în cele din urmă imaginea sufletului. Informații prețioase cu privire la credințele ce se țes în jurul păsării mai pot fi întâlnite în lucrări precum: Ion Ghinoiu, Vârstele timpului, București, Ed. Meridiane, 1988; Artur Gorovei, Credinți
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
p. 571. 271 Gilbert Durand, Structurile antropologice ale imaginarului. Introducere în arhetipologia generală, traducere de Marcel Aderca, postfață de Cornel Mihai Ionescu, București, Ed. Univers Enciclopedic, 2000. O altă lucrare care îi poartă semnătura și care analizează legătura imagine simbol imaginar este Aventurile imaginii. Imaginația simbolică. Imaginarul, traducere de Muguraș Constantinescu și Anișoara Bobocea, București, Ed. Nemira, 1999. 272 Emil Cioran, Singurătate și destin, București, Ed. Humanitas, 1991, p. 134. 273 Perd Beckley, L'avenir dévolé... Ce que votre horoscope ne
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
Rădulescu-Motru, "Puterea sufletescă", în Personalismul energetic și alte scrieri, București, Ed. Eminescu, 1984. 327 Gilbert Durand, Aventurile imaginarului. Imaginația simbolică. Imaginarul, traducere de Muguraș Constantinescu și Anișoara Bobocea, București, Ed. Nemira, 1999. Autorul face o distincție clară între ceea ce numim imaginar (""muzeul" tuturor imaginilor trecute și posibile produse sau care urmează să fie produse" p. 125) și imaginație simbolică (un "obiect absent reprezentat conștiinței de către o imagine, în sensul foarte larg al acestui termen p. 14). În Structurile antropologice ale imaginarului
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
specifică timpului nostru. 330 Vilfredo Pareto, Traité de sociologie générale, vol. I-II, Paris, Payot, 1933. 331 Lucian Boia, Pentru o istorie a imaginarului, traducere de Tatiana Mochi, București, Ed. Humanitas, 2000. Autorul constată că "orice acțiune posedă o dimensiune imaginară, într-un evantai foarte larg, care se întinde de la ipoteza ce-și așteaptă verificarea până la fantasmele cele mai insolite. Temele sale sunt rebele decupajelor tradiționale: epoci istorice, civilizații, domenii particulare ale istoriei. (...) Fiecare perspectivă aspiră la globalitate. Fiecare este susceptibilă
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
vision - „privire de ansamblu“) este modul particular în care opera reflectă concepțiile și reprezentările scriitorului despre univers, despre lume și existență. Viziunea artistului nu se limitează la universul fizic și la universul psihoafectiv al ființei umane, ci cuprinde și lumi imaginare, reprezentări despre destinul creației și al artistului, sfera ideilor abstracte etc. Toate aceste reprezentări, formând viziunea artistică a unui scriitor, transpar din structurile de adâncime ale operei, din semnificațiile profunde care se dezvăluie treptat lectorului, având finalitate cognitivă și estetică
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
dimineața etc.), anotimpuri, perioade marcate sau nu de evenimentereper (războiul, de pildă) - timp realsubiectiv: durată interioară, timp psihic (timpul magic al copilăriei, timp den sificat al clipei înveșnicite prin iubire/timp dilatat prin cunoaștere etc.) - timp ireal, imaginar: al aventurii imaginare, al visului; atemporalitatea eului creator, timp regăsit, al recuperării unității pierdute; indeterminarea timpului basmic; timpul fantastic etc. - timp simbolic: timp limitat (durată trecătoare: clipa, ceasul, ziua, anii; timp ciclic, rotitor; „fugit irre parabile tempus“, „râul heraclitean“ al timpului)/ilimitat (vecia
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
înger dintre oameni / În calea vieții mele ieși. (M. Eminescu). Metafora este figura de stil de nivel semantic prin care se substituie un termen propriu cu unul impropriu, dar expresiv poetic, pe baza unei analogii reale (metafora clasică/plasticizantă) sau imaginare (metafora modernă/revelatorie). Raportul de asemănare (real sau inexistent în realitate - creat prin imaginație artistică) poate fi evidențiat prin dezvoltarea comparației implicite pe care o presupune metafora (regina nopții - luna, ca o regină a nopții; corola de minuni a lumii
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
Delavrancea); Tu nu ești om, Lică, ci diavol! (I. Slavici) Invocația retorică este figura de stil utilizată în scop expresiv care constă în adresarea către o instanță tutelară (muza, o divinitate etc.), către o entitate abstractă personificată, către un personaj imaginar, ori real, dar absent. În literatura clasică (în epopee, imn, odă, psalm) este plasată chiar în enunțulincipit. În poezia modernă, poate apărea în orice secvență: Când deodată tu răsăriși în calemi, / Suferință tu, dureros de dulce (M. Eminescu); Ruga mea
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
text care poate fi povestit“. Conceptul de narațiune (fr. narration, lat. narratio - povestire, istorisire, diegeză) desemnează un mod de expunere specific genului epic, constând în relatarea, din perspec tiva unui (unor) narator(i), a unor întâmplări inspirate din realitate sau imaginare la care participă personaje. Textul epic numește o creație literară esențial narativă, care se structurează pe două niveluri. - Istoria, fabula, subiectul este stratul evenimentelor povestite, reale (povestire factuală) sau ficționale (povestire de ficțiune). Universul „povestit“ (ceea ce se povestește) se organizează
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]