7,774 matches
-
Cristea-Enache și-a lansat sâmbătă, la standul Editurii Corint din cadrul Salonului de Carte Bookfest, volumul Convorbiri cu Octavian Paler. Discuțiile cu Octavian Paler au început în octombrie 2005 și s-au sfârșit odată cu moartea scriitorului, întrebările criticului fiind, după propria mărturisire, „doar un pretext“, deoarece interlocutorul „nu răspundea niciodată predictibil, exprimând probleme care îl preocupau și care acopereau, de cele mai multe ori, o sferă mult mai amplă de valori“. » Humanitas a lansat noi cărți de Ioana Pârvulescu (În Țara Miticilor. De șapte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
banală a unor adevăruri de mult cunoscute“ și o „narațiune viciată de judecăți directe și de moralizări totdeauna banale, ba chiar, uneori, și vulgare“. Același critic, însă, se declară cucerit de „sinceritatea“ cărții, ceea ce numește puțin lucru, pentru că, implicit, această mărturisire atrage atenția că miza scrierii poate sta în aspecte ale poeticii pe care nu trebuie să le căutăm în romanul „bine scris“. În sfârșit, „descoperitorul“ lui Agheev, Gh. Adamovici, care, încă din 1934, își propusese să scrie un articol amplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ploștile pline și trei butoaie, câte unul pe zi, ar fi fost mai mult decât suficient. — Trei...? repetă surprins sud-africanul. Și unde este al treilea? — Parașuta nu s-a deschis. S-a spart în aer. Se putea crede că nesperata mărturisire avu strania virtute să tulbure pentru prima dată un om în aparență imperturbabil, care după câteva clipe de șovăială scoase un lung fluierat și apoi îi aruncă o privire înghețată armeanului: — Tu ai știut? întrebă și, în fața gestului mut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
la concluzia că prin scrierea publicată în 1931, autorul „se integrează într-o tradiție pur franceză. Ea începe cu J.-J. Rousseau din Les Confessions și se continuă (...) cu Proust (influențele din Proust și le recunoaște, lucid, autorul însuși prin mărturisirea pusă în gura lui Sandu) și cu André Gide din Si le grain ne meurt. Căci linia al cărei punct inițial este J.-J. Rousseau își află o bifurcare: Proust, științific și metafizic, Gide, a doua ramură (mai aproape de Rousseau
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
să moară: „Oamenii se împart în două: cei fericiți și cei nenorociți! Cei nenorociți sunt singurii care au o viață interioară, au intuiții, nu trec prin lume fără să nu fi priceput nimic. Cei fericiți însă mi se par intolerabili.” Mărturisirile personajului sunt cât se poate de evidente în a arăta dorința acestuia de a suferi: „poate că eu nu pot rămâne decât nenorocit, și imediat ce sunt mulțumit, mă cuprinde dor de ducă și gustul de noi dezastre....” Eroul din „fragmente
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
aș părea fanfaron sau umil și pocăit, agresiv sau bun, grotesc sau melancolic. Și în jur, ca un nimb, îmi vor pluti aventurile, cu detaliile care au fost știute precis de toți, și cu altele numai aflate aproximativ, și cu mărturisirile făcute prin cărți, aruncând lumini și umbre (rezultat poate al orgoliului meu, care n-a spus tot adevărul, sau a apăsat involuntar numai asupra anumitor adevăruri, nu totdeauna în favoarea mea de altfel, dar mai ales, rezultat al temperamentului meu, care
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
de când m-a cunoscut, vibrațiile care i-au cuprins ființa mai înainte uscată, deliciile și dezastrele fatale care se înlănțuie necontenit.” Ocupația eroului nu are deloc legătură cu ceea ce simte personajul feminine. “Eu mă jucam cu franjurile fularului. Pentru fiecare mărturisire a Irinei apucam câte un franj, numărându-le în același timp. Și cum tăcuse înainte de a fi terminat jocul meu, i-am pus o întrebare ca s-o fac să continue (întrebare fără conținut, doar din plăcerea de a prelungi
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
fac să continue (întrebare fără conținut, doar din plăcerea de a prelungi jocul): <<Și dacă aș pleca?>> <<Aș muri.>> Rețin după atâția ani: erau 27 de franjuri.” Sandu dă o motivație proustiană pentru acest fel ciudat de a participa la mărturisirile iubitei: “Insensibilitate? Nu. O simplă întâmplare, un capriciu al memoriei de a reține un lucru neînsemnat.” Romanul O moarte care nu dovedește nimic poate fi rezumat printr-o singură propoziție: “Romanul bărbatului care nu voia să ia pe eroină în
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
i l-a produs orașul, ci regimul ceaușist cu care a intrat în dizidență. După zece ani trăiți la Budapesta a perceput că nici acolo nu este "acasă" și a regăsit Bihorul natal. De ce să acordăm alte intenții, neapărat ascunse, mărturisirii sale, decât cele declarate public? Ceilalți semnatari au toți legături de solidaritate intelectuală și umană cu capitala. Hugo Agoston trăiește în București și susține în revista "Provincia" o rubrică în care, cu umor cald și solidaritate omenească, vorbește despre București
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
Legea Cultelor suspendă frumusețea agonică a creștinismului și răstignirea cu plictiseala unei dictaturi cuvioase. Norocul este că, probabil, Domnul le știe pe toate. Pricepe, spre exemplu, faptul că dincolo de frumoasele straie sacerdotale și minunatele ctitorii bisericești așteaptă la colț metanoia. Mărturisirea păcatului și publicarea dosarelor colaborării cu Nefârtatele de prin arhivele CNSAS. Așa că să nu ne grăbim să cântăm "Cu noi este Dumnezeu / Înțelegeți neamuri și vă plecați". Atenție că nu e chiar așa de simplu. Tot Evul Mediu ne spune
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
la 12 galbeni numai, amânând totodată și terminele de plată. În vederea acestora aș fi putut să intentez o acțiune înaintea tribunalului, căci atât compararea chitănței originare (anexa A) cu obligația făcută după doi ani și jumătate, cât / și propria sa mărturisire ar fi putut constata ușurința sa și dreptul meu; dar o asemenea acțiune // ar avea neapărat și un alt caracter decât cel juridic, desigur că în detrimentul numelui bun ce trebuie să-l aibă un învățător public. De-aceea prefer a
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
transmis; în tot cazul nu-i nimic, îți voi esplica când vom fi împreună ce-i și cum. Însă, ca o afirmațiune a presupunerei mele, și a temerilor mele, primesc scrisoarea ta din 31 oct., care, iartă-mă, e o mărturisire tainică a multor lucruri: "viața ta compusă din suferinți fizice și rele morale; dorești ca amorul unui nenorocit ca tine să nu fi aruncat o umbră în viața mea senină; iubește-mă și-mi artă păcatele", ce înseamnă toate aceste
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
nu-i poți opune decât încredere sau neîncredere. Să vă cred, sau să nu vă cred, trebuie să vă fie foarte indiferent, // după cum v-au fost indiferente și iubirea și durerea mea. Însă dacă, spre mângâierea sufletului meu, acele sincere mărturisiri de durerea câtă mi-a pricinuit, nu aceea că nu am devenit soția d-tale, dar că v-am pierdut sufletește, vă sunt de oarecare preț, păstrați-le. În viața asta de zbucium și amar adeseori amintirea unei afecții cât
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
lăsa să-ți plâng doi ani urmele tale, și azi, când soarta ne-a reconciliat, pentru ce mă turburi cu neliniștea ta, pentru ce te lași răpit de sentimentul, dușman al ființii tale, de gelozie? Mițicule, dacă prin o sfântă mărturisire, care pot să ț-o fac, aceea de a-ți jura o absolută credință trupească și sufletească, aș putea să-ți redau liniștea, eu cu drag ț-o fac și, ceva mai // mult, te rog să fii sigur că, deși
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
plăti bani grei pentru o carte care să conțină acest răspuns. — Faci vreo presupunere? l-am iscodit eu. — Nu, a replicat el, privindu-mă drept în ochi, cu toate că am fost unul dintre cei care s-au oferit voluntar. După această mărturisire s-a retras pentru un timp. Și s-a gândit la Auschwitz, la care nu-i făcea nici cea mai mică plăcere să se gândească. Și s-a întors și mi-a spus: — Tot lagărul era plin de megafoane, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
mucegăită din excedentul de la al doilea război mondial. — Vor să te arate lumii ca pe o primă și excelentă ilustrare a genului de criminal de război fascist adăpostit de această țară, mi-a explicat Wirtanen. Totodată speră că vei face mărturisiri privind tot felul de înțelegeri secrete între americani și naziști din perioada de început a regimului nazist. De ce-aș face asemenea mărturisiri? am întrebat eu. Cu ce au de gând să mă amenințe? E foarte simplu, a zis Wirtanen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
criminal de război fascist adăpostit de această țară, mi-a explicat Wirtanen. Totodată speră că vei face mărturisiri privind tot felul de înțelegeri secrete între americani și naziști din perioada de început a regimului nazist. De ce-aș face asemenea mărturisiri? am întrebat eu. Cu ce au de gând să mă amenințe? E foarte simplu, a zis Wirtanen. E foarte clar. — Cu tortura? am întrebat eu. — Probabil că nu, a zis Wirtanen. Doar cu moartea. Nu mi-e frică de moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
în domeniu era chiar secretar de partid; cabotin perfect, mimează că-i june rebel chiar la 65 de ani). Nu plăteau sume enorme pentru vreun LP. ĂIar dacă plăteau, nu însemna nimic la cât puteau scoate din afaceri dubioase - vezi mărturisirile lui Adrian Năstase, capitalist... proto-sincronic, prietenul folkiștilor, exponent exemplar al epocii de aur căcăniu.) Când s-a spart sistemul, acești oameni s-au pomenit cu ditamai ciobul în brațe. Și, să recunoaștem, au știut să-l cheltuiască. În folos propriu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
La niște mărturisiri Eu sub vânturi nu mă-ndoi, Iar sub oameni nu mă-nclin; N-am în mânecă și-n clin Nicevo cu nica-voi. Nu am săvârșit nici crime, Dar nici tăntălău n-am fost; N-am avut cu omul prost Nicevo
La ni?te m?rturisiri by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84161_a_85486]
-
prima noapte de nuntă e neîmplinită (de prea multă iubire, se scuză Vesalius, nu de bătrânețe), iar alte nopți conjugale nu mai există, răceala instalându-se între cei doi soți. Trec patru ani, Maria e pe moarte și face o mărturisire: a avut trei amanți. Soțul înfuriat o trage de păr până în atelierul lui, unde îi arată trei schelete perfect conservate - sunt ale celor trei amanți. Maria moare, iar trupul ei, în loc să fie îngropat, ajunge tot pe masa pasionatului anatomist. Toate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
altfel... Papa voia să mă adopteze... Și acum ar voi, însă nu-l lasă tanti Aglae... În sfârșit, mizerii care cred că-ți sunt indiferente. Și Otilia oftă, dând un final umoristic gestului. - Nu-mi sunt indiferente, spuse Felix încet. Mărturisirea Otiliei explica acum misterul numelui, dar aducea un element neplăcut. Moș Costache nu era așadar tatăl G. Călinescu fetei. Familiaritatea Otiliei cu el, satisfacția lui nu făceau parte din sentimentele nesuspectabile. Felix urî și pe Pascalopol și, deși stima lui
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de seamă și se răzgândise. - Vrei să-mi săruți mîna? întrebă ea simplu. Uite! Și-i întinse mâna la gură. Cu astfel de purtări ale Otiliei, Felix nu putea face progresul cel mare, care, după el, trebuia să fie o mărturisire înflăcărată, urmată de îngenuncheri și efuziuni indicibile. Otilia s-ar fi uitat râzând la el și i-ar fi omorât vorbele pe buze, cum se mai întîmplase. Ședea într-o zi pe pat cu mâinile sub căpătâi și urmărea cu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
scări în jos. Felix petrecu o noapte paradisiacă, însă în zilele următoare, insatisfacția îl cuprinse din nou. Otilia era familiară ca întotdeauna, primea cu aceeași bucurie pe Pascalopol, nu se schimbase în fond nimic. Începu să se îndoiască de seriozitatea mărturisirii Otiliei, vru explicații. O pândi într-o seară târziu, până după miezul nopții, când ea se sui în odaia ei și, după o jumătate de ceas de îndoială, îi bătu în ușă, strigând ușor:,,Otilia!" - Ce vrei? se auzi glasul
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
zise Felix. - Vrei se citești Geschlecht und Charakter? Admirabil. Dă-mi un franc și ți-o procur eu. Felix îi dădu francul. Merseră câtăva vreme tăcuți unul lângă altul, fiindcă Felix, deși iubitor de discuții, se simțea stingherit să facă mărturisiri. I s-ar fi părut o necuviință să pomenească numele Otiliei, și chiar al Georgetei, față de un altul, și chiar să facă oricât de mici aluzii la existența lor. Ca să nu pară plictisit, întrebă pe Weissmann cum trăiește, ce scopuri
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ține la toți copiii ei, renunțând numai la bietul Simion. Nu-i pretinde, dar, să te iubească și pe dumneata, domnișoară Otilia. Felix nu-l văzuse niciodată pe Pascalopol așa de vorbăreț. Moșierul povestea, însă avea aerul că face o mărturisire deghizată, că-și descarcă sufletul. De altfel, același sentiment părea să-l aibă și Otilia, fiindcă, reluîndu-și un vechi obicei, se așeză îndărătul scaunului moșierului, și-i tot scutura cu mâna umerii hainelor. Pascalopol avea aerul să zică: "numai eu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]