6,553 matches
-
Lucian Raicu, „Erezii marine”, RL, 1980, 39; Alex. Ștefănescu, Poesia omnia vincit, TMS, 1981, 4; Eugen Simion, „Anamorfoze”, RL, 1983, 11; Costin Tuchilă, Formă și deformare, LCF, 1983, 18; Daniela Bistriceanu, „Anamorfoze”, TR, 1984, 24; Elvira Iliescu, Alunecarea lumii spre miracol, TMS, 1986, 7; Ulici, Lit. rom., I, 39; Dumitru Mureșan, Un roman parodic, VTRA, 1998, 4; Enache Puiu, Utopie și realitate, ST, 1998, 4-5; Grigurcu, Poezie, II, 154-158; Dicț. scriit. rom., III, 296-298. C.M.B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288261_a_289590]
-
să fie invocată de scriitorii evrei. Ea constituie elementul central susținut de Trifon în Dialogul cu Trifon (secolul al II-lea) al sfântului martir Iustin. El credea că ar fi posibil ca Isus să fi împlinit profețiile, să fi făcut miracole impresionante, chiar să fi înviat din morți, dar se întreba: unde se afirmă în Scriptură că trebuia să fie răstignit și să moară de o moarte așa rușinoasă? În sfârșit, Trifon nu reușește să se convingă să creadă că Isus
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
citez două exemple stereotipe). Aceasta nu este o cale nici matură și nici utilă de a face teologie sau studii biblice, și nici de a trăi cu înțelepciune în societate. Deseori, aceste presiuni și tendințe sunt amestecate cu chestiuni despre miracole, probleme despre Biblie, întrebări despre supranatural și altele similare. Când menționezi una dintre aceste controverse, simți cum sala se împarte. Pentru a atinge obiectivele acestei cercetări, toate aceste reacții pripite trebuie îndepărtate: când examinăm problema învierii nu trebuie să reacționăm
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
În a doua categorie pot fi incluse lucrări care analizează opera științifică și personalitatea lui Gheorghe Brătianu. Trebuie semnalate lucrările datorate lui Pompiliu Teodor 16, Ion Agrigoroaiei 17, sau studiul introductiv la lucrarea lui Gh.I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, semnat de Stelian Brezeanu 18. O lucrare complexă, adevărată "micromonografie", care oferă informații despre biografia, activitatea științifică și politică desfășurată de șeful georgiștilor este studiul introductiv la lucrarea Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești 19, studiu regăsit
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
București, 1997. Brătianu, Georges, "Un fulger prin noaptea vremurilor. Mihai Viteazul", prezentat de Ion Lăcustă, în Magazin Istoric, 1993, nr. 6, pp. 18-25. Brezeanu, Stelian, "G.I. Brătianu și istoria medievală", studiu introductiv, în G. I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, Editura Științifică și Encilopedică, București, 1988, pp. 8-42. Buruiană, Ovidiu ""Georgismul". Înființarea Partidului Național Liberal Gheorghe Brătrianu (iunie 1930)", în Anuarul Institutului de Istorie "AD Xenopol"Iași, XLIX/2012. Buzatu, Gheorghe, Bichineț, Corneliu, "Un trio pentru istorie
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
român", în Ion Agrigoroaiei, Gh. Buzatu, V. Cristian, (coordonatori), Românii în istoria universală, vol. III/1, Universitatea "Al. I. Cuza", Iași, 1988. 18 Stelian Brezeanu, "G.I. Brătianu și istoria medievală", studiu introductiv, în G. I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, Editura Științifică și Encilopedică, București, 1988. 19 Valeriu Râpeanu, "Gheorghe I. Brătianu. Studiu introductiv", în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980. 20 Râpeanu, Valeriu, Cultură și istorie, vol. II, Editura
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Valeriu Râpeanu, "Gheorghe I Brătianu", studiu introductiv, în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980, p. VII; Stelian Brezeanu, "G.I. Brătianu și istoria medievală", studiu introductiv, în G. I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, Editura Științifică și Encilopedică, București, 1988, p. 9; Sabina Cantacuzino, Din viața familiei Ion C. Brătianu, vol. II, Editura Albatros, București, 1996, p. 236. 41 Sabina Cantacuzino, op. cit., p. 248. 42 Maria G. Brătianu, Gheorghe I. Brătianu-enigma
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
ca o tensiune sintactică. Câteva „laude”, de exemplu, adresate tomatei, mărului sau lacrimilor sunt poeme aproape manieriste. Obiectele își pierd contururile propriu-zise, pulverizate într-o rețea de metafore de o mare frumusețe. Fântânile, oglinzile, statuile apar ca spații ale contemplării, miracole ale universului interiorizat. Și totuși, P. nu și-a trădat structura sa de frondeur. În anii ’50, la data publicării „laudelor”, o asemenea reîntoarcere la poezia esențializată, în care ideea elogiului era servită de o tehnică extrem de ingenioasă, reprezenta în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288691_a_290020]
-
norii de iarnă - uitasem de grădina aceea veche și de bolta de viță, la umbra căreia se hotărâse viața mea... Să trăiesc după chipul acelei frumuseți, asta aș fi vrut să știu să fac. Limpezimea acestei țări, transparența, profunzimea și miracolul îmbinării apei, pietrei și luminii, iată singura cunoaștere, prima morală. Armonia aceasta nu e iluzorie. Este reală și, în fața ei, simt necesitatea cuvântului... 4 Tinerii logodnici, în ajunul nunții, sau oamenii care tocmai s-au mutat simt probabil fericita dispariție
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
psihologică farmecul omului, inepuizabil în optimism și definitiv în disciplina creației. Pictorița iubește ceea ce face și rezervele ei de tandrețe se dovedesc inepuizabile. Raporturile cu natura sunt întotdeauna cordiale și, de aceea, face din uimire un exercițiu de admirație față de miracolul vieții. Tonică și pasionată, Viorica Toporaș are acces la marele spectacol al lumii unde se imaginează deopotrivă regizor și interpret. Între ochiul care privește și decor se interpun grilele talentului de a vedea dincolo de aparențe iar pe acestea le surprinde
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
cît, mai ales, pe acelea din orizontul britanic sau din Normandia. Puritatea aerului de la țărmul mării permite artistului surprinderea diafanității și a infinitelor nuanțe cromatice rezultate din jocul fantast al luminii cu infinitele molecule de apă salină călătoare prin aer. Miracolul se produce în momentul în care ochiul intră în jocul acestui dans ideal și reține pe retină și culoarea și mișcarea ei infinită. Rezoluția își pierde importanța în raport cu capacitatea acuarelei de a reinventa realul. În fiecare acuarelă se topesc vechi
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
și de instituirea unor categorii noi de gândire. Acest proces a fost atât de complex, iar implicațiile lui au fost atât de importante pentru istoria civilizațiilor moderne, Încât termenul cel mai des folosit pentru a-l denumi este cel de „miracol grec”. În esență, este vorba despre o evoluție treptată și labirintică prin care „gânditorii” greci (pe care, printr-o Încadrare retroactivă, i-am putea considera Întemeietori ai unor științe precum geometria, fizica, logica, filosofia, istoria, geografia, politologia) renunță la discursul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
spus, recursul la tradiție este Înlocuit de două instanțe, ambele Întemeiate pe folosirea reflecției critice: interogația individuală asupra unei probleme și dezbaterea ei publică. Nu este aici locul pentru a redeschide dosarul voluminos consacrat cauzelor, agenților și etapelor prin care „miracolul grec” a condus la desprinderea de gândirea mitică și religioasă și la deschiderea porților pentru un nou tip de gândire (laică, abstractă, pozitivă), care, peste secole, avea să conducă la societatea, tehnologia, cunoașterea științifică, economia, viața politică și industriile culturale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
efectua aceste acte care consacră sau stigmatizează. Deoarece schimbă statutul existențial, binecuvântarea și blestemul sunt operatorii simbolici folosiți cu predilecție În mitologie, pentru a explica originea unor ființe și/sau calitățile lor deosebite (În bine sau În rău). Spre exemplu, miracolul mierii (unicul aliment dulce produs de o ființă vie) este, conform mitologiei folclorice românești, produsul combinării dintre un blestem și o binecuvântare: Dumnezeu, după ce greșește cosmogonia, nu știe cum să repare lumea prost Întocmită. El Îl roagă pe arici să
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
oameni, dar greu de atins prin mijloacele comune (M. Nolan, S. Nolan, 1989, p. 5). Cele mai multe dintre altarele consacrate Fecioarei Maria În lumea creștină și care fac obiectul pelerinajelor au drept punct de atracție o statuie sau icoană făcătoare de miracole - precum lăcașurile de la Chartes sau Rocamadour (Franța), Guadalupe sau Montserat (Spania), Catamarca (Argentina) sau Tachira (Venezuela). Acest loc sacru poate fi marcat de un simplu obiect natural (stâncă, izvor, trunchi de copac) sau de un construct uman (de la altarul primitiv
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
decizii ale puterii politice (manipularea, pentru obținerea de capital simbolic, a monumentelor, cimitirelor, instituțiilor Puterii). Spre deosebire de alte locuri sacre, precum templele, bisericile sau moscheile obișnuite, centrele spre care tind pelerinajele dețin un surplus de putere, concretizată cel mai adesea prin miracole. De obicei, este vorba despre un miracol inițial, prin care o anumită divinitate s-a arătat direct, Într-un vis sau prin intermediul unui obiect (icoană, statuie, lucru din natură) sau și-a manifestat puterea printr-un act neașteptat (vindecarea, salvarea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de capital simbolic, a monumentelor, cimitirelor, instituțiilor Puterii). Spre deosebire de alte locuri sacre, precum templele, bisericile sau moscheile obișnuite, centrele spre care tind pelerinajele dețin un surplus de putere, concretizată cel mai adesea prin miracole. De obicei, este vorba despre un miracol inițial, prin care o anumită divinitate s-a arătat direct, Într-un vis sau prin intermediul unui obiect (icoană, statuie, lucru din natură) sau și-a manifestat puterea printr-un act neașteptat (vindecarea, salvarea dintr-o situație fără ieșire, oprirea unor
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sau prin intermediul unui obiect (icoană, statuie, lucru din natură) sau și-a manifestat puterea printr-un act neașteptat (vindecarea, salvarea dintr-o situație fără ieșire, oprirea unor fenomene meteorologice imuabile). Această minune este urmată apoi de o succesiune de alte miracole provocate de contactul cu locul miracolului originar: „Majoritatea sfinților venerați În felul acesta (prin pelerinaje - n. M.C.) sunt sfinți terapeuți. Și sunt invocați nu numai pentru vindecarea oamenilor, ci și pentru Înmulțirea vitelor și ocrotirea recoltelor” (F. Lebrun, 1995, p.
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
lucru din natură) sau și-a manifestat puterea printr-un act neașteptat (vindecarea, salvarea dintr-o situație fără ieșire, oprirea unor fenomene meteorologice imuabile). Această minune este urmată apoi de o succesiune de alte miracole provocate de contactul cu locul miracolului originar: „Majoritatea sfinților venerați În felul acesta (prin pelerinaje - n. M.C.) sunt sfinți terapeuți. Și sunt invocați nu numai pentru vindecarea oamenilor, ci și pentru Înmulțirea vitelor și ocrotirea recoltelor” (F. Lebrun, 1995, p. 115). Zvonurile despre aceste miracole atrag
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
locul miracolului originar: „Majoritatea sfinților venerați În felul acesta (prin pelerinaje - n. M.C.) sunt sfinți terapeuți. Și sunt invocați nu numai pentru vindecarea oamenilor, ci și pentru Înmulțirea vitelor și ocrotirea recoltelor” (F. Lebrun, 1995, p. 115). Zvonurile despre aceste miracole atrag valuri succesive de pelerini, care transmit versiuni legendare despre centrul sacru și despre puterile sale ieșite din comun. Ulterior, centrul sacru este „instituționalizat”, atât prin recunoașterea și canonizarea lui, cât și prin apariția unor specialiști ai sacrului, care gestionează
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
grup de specialiști care să traducă manifestarea divină și un loc, considerat favorabil pentru asemenea acțiuni. Altfel spus, oracolele reproduc structura și funcționarea centrului sacru din sistemul pelerinajelor. Oracolul reprezintă o anticameră a hierofaniei și a minunii produse de divinitate. Miracolul constă În apariția divinității și În intervenția ei (de obicei, Împotriva legilor firii sau societății - vindecări ale unor boli incurabile, readucerea din moarte, desemnarea unei persoane ca „un ales” al divinității, revelarea unor nedreptăți și schimbarea persoanelor sau instituțiilor vinovate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
divinității și În intervenția ei (de obicei, Împotriva legilor firii sau societății - vindecări ale unor boli incurabile, readucerea din moarte, desemnarea unei persoane ca „un ales” al divinității, revelarea unor nedreptăți și schimbarea persoanelor sau instituțiilor vinovate). Aceasta Înseamnă că miracolul anulează barierele existențiale, remediind situații ce păreau fără ieșire sau evenimente ce păreau ireversibile. În schimb, oracolele oferă o informație vitală (despre trecut sau viitor), care permite corectarea unor greșeli și evitarea unor pericole. Ceea ce Înseamnă că oracolele anulează barierele
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
că oracolele anulează barierele de cunoaștere, dezvăluind lucruri ce nu puteau (sau nu trebuiau) să fie cunoscute sau inversând secvențele temporale (un fapt din viitor se transformă, prin revelarea sa, din antecedent În precedent, din efect În cauză). Ca și miracolele, oracolele pot să funcționeze ca manifestări religioase autonome, impredictibile și nelocalizate Într-un anume loc. Totuși, cel mai adesea, ele sunt asociate cu anumite centre sacre și, prin aceasta, cu anumite cicluri ceremoniale. Puterea de atracție a locului În care
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
comunitățile pot scăpa de povara unor situații nefericite declanșează numeroase pelerinaje către acel centru sacru și, mai ales, nenumărate așteptări, speranțe, trăiri și transformări interioare. Centrul sacru este frecvent asociat cu o „urmă” concretă a revelației puterii divine. Povestirile despre miracolul inițial nu sunt suficiente pentru a-i asigura o permanentă actualitate. Puterea sacră este și trebuie perpetuată și „arătată” În obiecte. Așa apar relicvele. Aceste obiecte sacre au câteva caracteristici comune. Întâi, ele sunt În mod intrisec umane, deoarece reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
credința. O a treia caracteristică a relicvelor și imaginilor venerate, În contrast cu locul sacru, este mobilitatea lor” (M. Nolan, S. Nolan, 1989, pp. 160-161; A. Morinis, 1992, p. 6; J.S. Strong, 1987, vol. XII, pp. 275-281). În speranța de a perpetua miracolul inițial, pelerinii „descompun” locul sacru În microunități, În diverse bunuri care, prin contactul cu acel loc, au preluat o parte din puterile sale. Vorbind despre aceste „tactici” magice de amplificare și menținere a contactului cu locul sacru, A. Dupront (1987
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]