7,959 matches
-
Bătrânul uscățiv de lângă el nu s-a mișcat deloc în somn. Gaston a simțit ceva pe picioare și apoi o mâncărime. Erau păduchi, probabil. Cine naiba era omul acesta? se întrebă Gaston. O fi vreunul dintre pustnicii văzuți prin picturile orientale? Când s-a trezit Gaston, bătrânul era deja în picioare și aprinsese focul în cameră. Era îmbrăcat tot cu puloverul roșu, de damă. — Dacă te-ai trezit, poți să ieși să te speli. Gaston a făcut ce i s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
eu, Valeriano și Irina, unde povestea noastră poate să se nască din nimic, să găsească un punct de plecare, o direcție, o intenție. Pe Irina o cunoscusem în ziua când frontul căzuse, la mai puțin de doisprezece kilometri de Poarta Orientală. În timp ce miliția populară - băieți sub optsprezece ani și bătrâni în rezervă - se reorganiza în jurul clădirilor joase de la Abatorul de Bovine - loc ce suna de rău augur, chiar numai prin pronunțarea numelui său, dar încă nu se știa pentru cine - o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
un lux țipător, a rămas, amestecat cu mobilierul birocratic mizer; în biroul lui Valeriano sunt îngrămădite chinezării de budoar: vase cu dragoni, scrinuri lăcuite, un paravan de mătase. — Pe cine vrei să prinzi în capcană în pagoda asta? O regină orientală? Din spatele paravanului iese o femeie: părul scurt, rochie de mătase cenușie, ciorapi de culoarea laptelui. Visurile bărbaților nu se schimbă cu revoluția - spune ea, și din sarcasmul agresiv al vocii o recunosc pe trecătoarea întâlnită pe Podul de Fier. — Vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
a ridicat-o cu nedreptăți”<footnote Ibidem footnote>. Această constatare a sultanului l-ar fi mulțumit pe Duca, deoarece ieșea în evidență că știe să chivernisească banii și poate să realizeze monumente de artă asemănătoare celor din lumea occidentală și orientală. Admirația venită din partea sultanului îi dădea curaj deoarece cuvintele unui astfel de demnitar erau consemnate în cronici fiind unul dintre cei mai puternici lideri politici al lumii și în al doilea rând de el depindea viitorul politic al lui Duca
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
-lea în vremea lui Petru Rareș, stilul moldovenesc evoluează cu gropnița și tainița (ascunzătoarea sau camera tezaurului), pridvorul deschis, iar pictura exterioară înlocuiește decorul sculptural al fațadelor. În secolul al XVII-lea la elementele vechi se adaugă o puternică influență orientală, de origine caucaziană și arabă venită prin Rusia. Se înlocuiește zidul despărțitor dintre naos și pronaos cu o triplă arcadă sprijinită pe doi stâlpi, se măresc numărul de ferestre în naos și altar, se lărgesc pridvoarele, iar stilul moldovenesc al
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
flori sculptate au fost suflate cu aur și în culori vii așa cum sunt câmpurile înflorite. Mai apar la catapetesme împletituri și vreji serpuind, cum le găsim pe foile manuscriselor. Vrejii serpuitori sunt motivele florale așa cum sunt ele arătate în țările orientale. Icoanele au fost desprinse din pictura murală bizantină a bisericilor și au fost așezate în reședințele domnești și episcopale și în casele oamenilor. În Moldova, încă din timpul lui Petru Mușat și Alexandru cel Bun au existat în mănăstiri zugravi
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
cerească. O judecată de amănunt se poate face doar atunci când toată pictura se va curăța și se va îndepărta adaosul. Pictura Mănăstirii Cetățuia reprezintă o frescă a vieții umane în ce are bun și rău, o sinteză reușită a influențelor orientale, occidentale sau locale, care tălmăcesc aspirațiile profunde și permanente ale sufletului omenesc. Prin toate aceste trăsături, pictura de la Cetățuia poate fi socotită între lucrările de o remarcabilă valoare artistică din Moldova, o adevărată realizare a stilului pictural din a doua
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
locuit. Mergeam pe străzi îngrozită, ca în filmul The Day After. La un moment dat, în vitrina unei clădiri turn, am văzut ceva care nu era gri-metalic sau fumuriu: o carpetă colorată în roșu, mov, galben și verde. O carpetă orientală, kitsch, după gusturile noastre. M-am lipit de acea vitrină, ca de un țărm, așteptând să aud un semn de viață. Ei bine, Mircea, la sfârșitul acelei prime săptămâni americane, după ce am înjurat zilnic sub cedru America lor cu codri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
apoi nu pot, realmente nu pot, contrazice bărbați. Ne privesc pe noi cu teamă și uimire. - Ne e frică să discutăm filosofie și politică. De parcă după aceea ni se poate întâmpla o nenorocire. Vineri Întrunire oficială la Institutul de Studii Orientale (Middle East). Walizada tremura toată. - Nu vreau să mă întrebe nimic despre politică. Mi-e frică. - Nu trebuie să spui nimic din ceea ce nu dorești. Refuzi pur și simplu întrebările despre care crezi tu că sunt periculoase. A vorbit prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Voi faceți ce vă taie capul, mergeți unde vreți, vă stabiliți singure programul. Nouă ni-l fac alții și tot în jurul Afganistanului. Singurul care vorbește cu noi altceva e dentistul. Cu voi două, facem ce au zis ăia de la Studii orientale: psihoterapie. E de ajuns că și noaptea ne trezim din somn gândindu-ne cu groază că ne întoarcem acolo. Ziua vrem altceva. Marți Am observat că Walizada a început să uite să-și ia eșarfa la gât. Aseară, noi, cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
așa o dată ce am prieteni și vorbesc românește (ceea ce nu e mereu bine). E doar un loc unde nu este familia mea și casa mea. Cred însă că vârsta contează. Îmi fac tabieturi. Marțea merg la Sahara Mart, magazinul cu produse „orientale” al unor iranieni, de unde iau telemea bulgărească, roșii organics, iar azi am luat zacuscă de ardei capia, foarte bună. Căci, mărturisesc, mâncarea este multiculturală, diversă și anostă. Iar eu mănânc în compensație pentru puținătatea plăcerilor și mai ales a țigărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
și „Internaționala a doua”. Ceremonia oficială a fost tare frumoasă. City Hall este o fostă filatură transformată. Ofițera Stării Civile a venit la 2 fără 5, a descuiat Primăria, a oficiat căsătoria lângă un fost copăcel de interior (un copăcel oriental al vieții), crescut imprevizibil mult peste normal, un fost bonsai care și-a uitat condiția și și-a făcut de cap. Dragoș era emoționat și i se tăiase limbarița complet. Adina mai vorbea câte ceva. Conținutul ceremoniei era în sine foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
intri în magazin și să simți că ești întâmpinat ca acasă. E un anume farmec și o anume dulceață în care toți rahații de Komeini, Bin Ladenii dispar. Rămâne o anumită atmosferă de democrație americană asezonată cu bunătăți și zâmbete orientale. Încep să mă simt tot mai bine în prăvălioarele lor cu clopoței și tot mai funcțional în Kroger, unde de fiecare dată iau discount și premii. Până acum am câștigat 20 de litri de benzină cu care, evident, nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care își face fiecare treaba. Încrederea este dată de purtarea previzibilă și dezirabilă. En fin, m-am luat cu vorba, dar e interesant cum se conturează altă percepție când devii europeancă și est-europeancă în America. Pentru arabi ești mai degrabă orientală și, culinar vorbind, au dreptate. Poate chiar mai mult, dar pe mai mult încă nu îl știu, decât pe filiera unei ortodoxii mai anormative. M-am simțit atât de bine în weekend și din pricina lui Kelly și fiindcă după-masa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
reveni niciodată, și mai ales de cele trei mari metropole din Khorasan, unde a fost, multă vreme, concentrată Întreaga activitate intelectuală din acea parte a lumii: Merv, Balkh și Nishapur. Cărora mai trebuie să le adăugăm cetatea Rey, leagănul medicinei orientale, căreia până și numele Îi va fi uitat; va fi nevoie să se scurgă multe secole pentru a vedea renăscând, În apropiere, orașul Teheran. Cel de-al doilea val avea să cucerească Alamutul. El va fi mai puțin sângeros, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În ziua stabilită, m-am dus, așadar, la el acasă, În Rue Pergolèse, incapabil să-mi imaginez pe atunci că acea vizită la vărul preferat al bunicului meu va fi fost cel dintâi pas În interminabilul meu periplu În universul oriental. — Așadar, mă abordă el, sunteți fiul dragei de Geneviève, cel pe care l-a botezat Omar? — Da. Benjamin Omar. — Știi tu oare că te-am dus cândva În brațe? În Împrejurările date, trecerea la tutuială se impunea. Avea să rămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
rare. — Cum se numește actualul rege? — Naser al-Din Șah. Se spune că este un monarh excelent. — Da, este nespus de binevoitor În privința străinilor și extrem de generos. E foarte instruit, cunoaște istorie, geografie, desen; vorbește franceza și stăpânește foarte bine limbile orientale: araba, turca și persana.” Odată sosit la Trapezunt, m-am instalat la Hôtel d’Italie, singurul din oraș, confortabil, dacă te resemnai să uiți de droaia de muște care transforma fiecare masă Într-o gesticulație neîntreruptă, exasperantă. M-am hotărât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
1257. Am căzut pe gânduri. — Manuscrisul se oprește În veacul al XIII-lea, am spus eu, Djamaledin Îl primește În dar În secolul al XIX-lea. Ce s-a petrecut Între timp? Un lung somn, spuse Șirin. O nesfârșită siestă orientală. Apoi o trezire bruscă În brațele acelui nebun de Mirza Reza. Nu era oare din Kirman, ca și bibliotecarii de la Alamut? Ai fi poate mirat să-i descoperi un strămoș Asasin? Se dusese să se așeze pe un taburet În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
liniștit. Și cine-l va obliga, mâine, pe 'ar să-și retragă trupele? — În această privință, trebuie să te lași În voia Providenței! — Te descopăr dintr-odată cu totul oriental! Era nevoie să-l cunoști pe Fazel ca să știi că termenul „oriental”, venid de pe buzele sale, Însemna arareori un compliment. Mai ales Împreună cu expresia bănuitoare de nemulțumire care Îl Însoțise. Mă simțeam obligat să-mi schimb tactica; m-am ridicat, așadar, cu un oftat exagerat de sonor. — Ai, probabil, dreptate, am greșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
amenința să repună În cauză misiunea americanului În ansamblul ei. Îmi ceru să intervin. M-am dus, deci, la compatriotul meu, la Palatul Atabak, o clădire de piatră albă, alcătuită din treizeci de camere mari, mobilate În parte după moda orientală, În parte după cea europeană, sufocate sub povara covoarelor și a obiectelor de artă, cu coloanele zvelte ale fațadei reflectându-se Într-un iaz. De jur-Împrejur, un parc imens era străbătut de cursuri de apă, presărat cu lacuri artificiale, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fi ivit vreodată din mâinile omului. Propriul meu sentiment nu era deloc diferit. Căsătorit cu trei săptămâni mai Înainte la Paris, Îmi amânasem plecarea cu unicul scop de a-i oferi soției mele o călătorie de nuntă demnă de fastul oriental În care trăise. Nu era un capriciu deșart. Șirin se arătase multă vreme reticentă la ideea de a se instala În Statele Unite și, dacă n-ar fi existat descurajarea de după trezirea ratată a Persiei, n-ar fi acceptat niciodată să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
vreme un semn de la Șirin. Dar el n-a venit niciodată. Nu mi-a scris. Nimeni nu i-a mai amintit vreodată numele de față cu mine. Astăzi mă Întreb: a existat ea oare? Era altceva decât rodul obsesiilor mele orientale? Noaptea, În singurătatea camerei prea mari, când În mine crește Îndoiala, când memoria mi se Încețoșează, când Îmi simt rațiunea șovăind, mă ridic și aprind toate luminile, fug să-i regăsesc scrisorile de altădată, pe care le desfac de parcă tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
TUTUNGERIE, LAPTE, CROITORIE. Sunt toate aici, alături. „Ca la începutul lumii. Dacă ne-am putea privi cu detașare, istoric...“ Cotește după colț, trece de stația de tramvai, se depărtează, intră pe o străduță laterală. Liniște pitică, șerpuind prin curți oblice, orientale. Peste garduri clipește, rar, geana lungă și verde a crengilor. Grădinițe rotunjite, lângă mormane de gunoaie. Tufe țepoase de trandafiri roșii lângă grămezi de cârpe, cutii, pungi. Pitoresc patriarhal, anulând delimitările. Aleea se deschide, în stânga, spre refugiul unei vile ratate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
obrăznicia și lenea și bădărănia, totdeauna atent îmbrăcată, cu părul, mâinile și rotunda față palidă scrupulos îngrijite, grăsuța bătrână încă în putere își câștigase repede celebritatea și clientela. Numele Veturia, stâlcit în cele mai stupefiante invenții fonetice, câștigase printre tinerii orientali o popularitate fulgerătoare. Nervoși, izbucnind brusc dintr-un soi de somnolență jilavă, intraseră până la urmă sub stăpânirea acestei calme forțe domestice. Uimiți la început, agasați, batjocoritori, tot mai atenți, însă, supuși, gata să se confeseze acestui oracol casnic, funcționând imperturbabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
N-aveam nevoie, dar m-am așezat la rând, așa, la portocale. În fața mea, o tânără foarte drăguță se uita pierdută în ochii logodnicului. Avansam foarte încet. La un moment dat, se desprinde o doamnă din fața noastră. Coafată, elegantă, profil oriental. Cum vă spun, deci, acum o săptămână, la ski, în Elveția, mă așez și eu la coadă, înainte de a coborî pista. Nu-mi prea plac fructele, dar știți cum e, mă iau după alții. Influențabil, foarte influențabil, cum văd o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]