8,218 matches
-
le poată părea revelarea unui adevăr cosmic. Deocamdată n-am nici o idee ce aș putea inventa, dar dacă mă apuc de scris o idee tot o să-mi vină. Dar dacă e cum spun ei? Dacă, în vreme ce eu cred că mă prefac, ceea ce scriu îmi este dictat într-adevăr de extratereștri? Degeaba aștept o revelație de la spațiile siderale: romanul meu nu înaintează. Dacă dintr-o clipă într-alta aș reîncepe să umplu o pagină după alta, ar fi un semn că galaxia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
și eu un exemplar, vorbim mai târziu... E o călătoare sigură pe ea, o lungană în pantaloni, cu ochelari, încărcată cu pachete, care trece prin toate controalele cu aerul cuiva obișnuit cu asta. O cunoști? Chiar dacă ți se pare cunoscută, prefă-te că nu știi nimic: sigur că nu vrea să fie văzută vorbind cu tine. Ți-a făcut semn s-o urmezi: n-o pierde din vedere. Ieșind din aeroport, se urcă într-un taxi și-ți face semn să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
pe Ingrid-Gertrude-Alfonsina, care se apropie de tine când gărzile îți întorc spatele. — Printre revoluționari există contrarevoluționari infiltrați, care ne-au făcut să cădem într-o ambuscadă a poliției. Dar, din fericire, în poliție există mulți revoluționari infiltrați, care s-au prefăcut că mă recunosc drept o funcționară a acestui comandament. Cât despre tine, te vor trimite la o falsă închisoare, sau într-o închisoare de stat adevărată, controlată, însă, nu de ei, ci de noi. Nu pot să nu mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
nu mă gândesc la Marana. Cine, dacă nu el, ar fi putut inventa o mașinație asemănătoare? — Mi se pare că recunosc stilul șefului vostru, îi spui Alfonsinei. Cine e șeful nu contează. Ar putea fi un șef fals, care se preface că lucrează pentru revoluție, cu unicul scop de a favoriza contrarevoluția, sau care lucrează pe față pentru contrarevoluție, convins că astfel va deschide calea revoluției. — Și tu colaborezi cu el? — Cazul meu e diferit. Eu sunt o infiltrată, o revoluționară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
pe față pentru contrarevoluție, convins că astfel va deschide calea revoluției. — Și tu colaborezi cu el? — Cazul meu e diferit. Eu sunt o infiltrată, o revoluționară adevărată infiltrată în mijlocul revoluționarilor falși. Dar pentru a nu fi descoperită, trebuie să mă prefac că sunt o contrarevoluționară infiltrată printre revoluționarii adevărați. Și de fapt sunt: căci sunt la ordinele poliției; dar nu a celei adevărate, pentru că depind de revoluționarii infiltrați între infiltrații contrarevoluționari. Dacă înțeleg bine, aici toți sunt infiltrați: în poliție și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
model nesiguranței unei călătorii în tundrele boreale ale Ircaniei. Dar gândul că rămânând în mâna lor te puteai aștepta la mai rău, curiozitatea față de această însărcinare, „care credem că vă poate interesa ca cititor“, ideea că ai putea să te prefaci implicat, pentru a le arunca planul în aer, te-au convins să accepți. Directorul General Arkadian Porfirici pare perfect la curent cu situația ta, chiar psihologică; îți vorbește pe ton încurajator și didactic: — Primul lucru pe care nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
oferit lui Leigh nicio informație despre vecina ei. Așa se face că, într-o sâmbătă furtunoasă din luna decembrie, chiar înainte de Crăciun, Leigh i-a strecurat portarului douăzeci de dolari, ca în filmele de spionaj, și a așteptat în hol prefăcându-se că citește un manuscris. După ce a așteptat trei ceasuri recitind aceeași poveste, portarul a tușit tare și a privit-o cu subînțeles pe deasupra ochelarilor. Ridicând privirea, Leigh a simțit imediat un val de ușurare. În fața ei, scoțând un catalog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
veneau mereu în vizită copii, nepoți, nepoate, frați, surori, veri și tot felul de persoane ca să-i ceară sfatul, probabil toți purtând saboți olandezi. După ce a văzut că vecina purta o proteză medicală cu pernă de aer și s-a prefăcut că se interesează de afecțiunile cu denumiri dezgustătoare ale piciorului femeii, inclusiv (dar nu numai) fasceită plantară, unghii încarnate, nevroame și monturi, Leigh a făcut nț-nț-nț cât a putut ea de compătimitor, după care a dat fuga pe scări să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
-ne ce defecte avea. Emmy își trase nasul. — Nu avea nimic ... — Doar nu vrei să spui că nu era nimic în neregulă cu el, o întrerupse Leigh. Sigur, Duncan era foarte — Leigh făcu o pauză vrând să spună “manipulator” sau “prefăcut” sau “nesincer”, dar se opri la timp — șarmant, dar nu se poate să nu fi avut el ceva despre care nouă nu ne-ai spus. Vreun secret care s-o facă pe încrezuta aia de Brianna să-și agite furioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
N-ai văzut bărbat bucurându-se de o felație dacă nu l-ai privit pe unul care n-a mai făcut-o de zece ani. Adriana râse și își coborâ imediat privirea. Deși se comporta întotdeauna cu nonșalanță și se prefăcea că nu o deranjează descrierile detaliate și explicite ale lui Gilles referitoare la relațiile homosexuale, în realitate se simțea cam stânjenită, ceea ce recunoștea că o enerva. Pentru acest strop de conservatorism îi învinuia pe părinții ei care, deși erau generoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
La câți bărbați te gândești pentru anul ăsta? Leigh, speriată ca nu cumva fetele să-și aducă aminte că ea nu fusese de acord să facă vreo schimbare, interveni nerăbdătoare. — Eu zic că trei e binișor, nu credeți? Adriana se prefăcu că se îneacă cu cafeaua. — Trei? Zău așa! Atât e de ajuns pentru o lună, nu pentru un an. — De data asta sunt de acord, spuse Emmy. La cât am să călătoresc, nu cred că trei e o cifră realistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și Grace. Cred că ar fi fantastic. — Da, Adi, dragă, dar pot să întreb ce câștig eu la afacerea asta? Uiți că fac toate chestiile astea și fără să fiu însurat... — Ce câștigi? Hmm. Adriana își apăsă arătătorul pe buze prefăcându-se că se gândește. — Ia să vedem. Oh, știu și eu... poate acces nerestricționat la fondul meu de întreținere nelimitat? Ar merge așa? Gilles se lăsă într-un genunchi și îi duse mâna la buze. — Adriana de Souza, vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
o pedichiură cu lac roz pal și își răsuci topul sub banda sutienului. Deși mai văzuse abdomenul plat, fără colăcei, al Adrianei de o mie de ori, Emmy nu se putu abține să nu se uite îndelung. Politicoasă, Adriana se prefăcu că nu observă. Dădu din cap spre sticlă. — Specialitate din partea locului. Ar trebui s-o începem chiar acum ca să uităm de decolare. Leigh luă sticla de la Emmy. — Zice aici despre curaçao albastru că este un lichior dulce, de culoare bleu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ei stângă și ridică din sprâncene. — Văd că și tu ai de gând să intri în rândul nostru, al celor căsătoriți. Fără să știe de ce, ea se simți brusc fâstâcită. Fâstâcită și foarte stânjenită. — Desert? întrebă ea luând meniul și prefăcându-se că se uită în el cu atenție. Jesse comandă expresso pentru amândoi. Fără s-o întrebe. Ceea ce, normal, lui Leigh i se păru enervant și atrăgător în același timp. Ar fi vrut un ceai de mentă dacă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
spre Emmy. — Te superi dacă mă duc acum să mă culc? Știu că pentru tine e ca și cum ar fi abia prânzul, dar noaptea trecută nu am dormit deloc și sunt frântă de oboseală. Emmy oftă ostentativ și clătină din cap prefăcându-se dezamăgită. — Doar pentru că ești gravidă și muncești în schimburi ca să aduci pe lume copii zi și noapte nu e o scuză. Fie, cred că am să supraviețuiesc de una singură în următoarele opt ore. Izzie îi dădu un ghiont
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
făcea bine să-și plângă de milă și, dacă se descărca și ea, avea tot dreptul. În fața lui Izzie a reușit să arate că e alături de ea și că e extrem de bucuroasă, dar asta nu însemna că trebuia să se prefacă în fața lui Leigh. — Emmy, scumpo, nu-i absolut nimic în neregulă cu tine. Tu și Izzie sunteți doar în etape diferite la momentul ăsta. E doar o chestiune de timp — nu are nimic de-a face cu ceea ce sunteți voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lucru: dacă sunt provocați. Erau mai degrabă ca niște copii, decât oameni în toată firea, obișnuia Adriana să spună, așa că singurul lucru pe care îl doreau cu disperare era exact ce nu puteau avea — și tocmai de aceea Adriana se prefăcea că el nici nu există. Îl recunoscuse imediat ce el a ocupat locul de alături, dar ea n-a zis decât “hmm” când el a salutat-o politicos. După ce a flecărit jovială la telefon ca să-și ocupe timpul dintre îmbarcare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
cîștigătorilor de Oscar, guru însuși: Harry Winston. — Oh, Doamne! făcu ea cu respirația întretăiată, uitând pentru un moment că șoferul și o vânzătoare înfumurată se uitau la ea cu atenție. — Da, probabil e copleșitor, spuse vânzătoarea și clătină din cap prefăcându-se că înțelege. Este pentru prima data? Adriana își reveni repede. A naibii să fie dacă o s-o lase pe femeia asta s-o trateze de sus. Îi aruncă cel mai strălucitor zâmbet și întinse mâna s-o atingă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
promit. Ea mai comandă o cafea și începu să răsfoiască o revistă pe care cineva o lăsase pe tejghea. Mai întâi l-a auzit când a intrat și abia apoi l-a văzut deoarece ea se uita numai în revistă, prefăcându-se complet absorbită de un articol despre periile din păr natural de porc. Toți cei de-acolo, obișnuiți ai localului — oameni de prin partea locului care, după cum arătau, nu erau fani de-ai lui Billy Joel — îl strigau să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
da? Să nu faci vreo trăsnaie la dineu ăla. — Ce, ți-e teamă că o să facem sex în baie? întrebă Adriana zâmbind. — Mai degrabă mi-e teamă că o să faci sex în baie cu altul, nu cu Toby. Adriana se prefăcu că se gândește un pic. — Hmm. Nu mi-a trecut prin cap. Foarte interesant... Drumul până la intersecția dintre strada 74 și Park a fost interminabil. Era prea tânără pentru dineuri simandicose într-un cartier rezidențial! Prea tânără pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să se uite la ei cu ochi mari și plini de adorație și o expresie care spune “Te venerez și cred că fiecare silabă pe care o rostești e cuvânt de la Dumnezeu”? La început și Adriana a putut să se prefacă puțin, dar trecuse vremea aceea când ea venera bărbații — dacă erau demni de atenția ei, ar putea s-o venereze ei pe ea. Când ajunse, Tobby o aștepta în fața clădirii. Adriana era cât pe ce să-i spună că la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
miezul nopții, Toby s-a hotărât în sfârșit că e momentul să plece. Dean dispăruse ceva mai devreme cerându-și mii de scuze că trebuia să ajungă la petrecerea unui alt prieten de la care nu putea lipsi (afurisitul!), Mackenzie se prefăcea că n-o interesează persoana lui Jack cu care se retrăsese pe o canapeluță într-un colț întunecat, iar Adriana se plictisea iarăși de moarte. Încercase deja toate trucurile pe care le știa ca să-l facă pe Toby s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
a apărea în paginile unei reviste. Dar un articol despre priceperea ei înnăscută în materie de bărbați și talentul de a le învăța pe alte femei cum să pună mâna pe ei? Așa ceva nu se întâmplă în fiecare zi. Se prefăcu indiferentă, deși vocea îi tremura ușor de atâta bucurie. — Oh, ar fi drăguț, spuse ea cu amabilitate. — Oh, sper să te gândești la treaba asta și să fii de acord. Parcă și văd un material pe două pagini cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
OK, atunci, gătită o să fie. Am să dau o fugă până la Schiavoni să cumpăr ce trebuie. Mai dorești altceva? — Cereale Lucky Charms? Sau Toast Crunch cu scorțișoară? Și lapte cu 2% grăsime, te rog. Jesse a ridicat mâinile în sus prefăcându-se dezgustat și a ieșit din cameră. Leigh a așteptat să audă ușa de la intrare închizându-se și mașina pornind, apoi și-a luat telefonul. Russell a răspuns de la primul apel. — Alo? Întotdeauna se făcea că nu știe că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
filme. — Cred și eu, a spus Emmy întinzându-se ca un cățeluș satisfăcut peste cuvertura pufoasă, într-o dulce nepăsare în ciuda faptului că erau dezbrăcați. Vrei să comandăm micul dejun în cameră? Am un cont de cheltuieli. El s-a prefăcut îngrozit și a mustrat-o arătând cu degetul. — Hotelul Dan este bun pentru multe lucruri...covoare, perne, o piscină frumoasă, da? Dar e mare păcat să comanzi micul dejun de la bucătăria lor când Yotvata e la numai câțiva pași. — Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]