6,822 matches
-
consul împreună cu Sextus Apuleius. Avea legături de familie cu Germanicus și era înrudit cu Augustus 288. Numele de Pompeius în sine ne duce cu gândul la celebrul Pompeius Magnus, care era simbolul tuturor "pompeienilor" și anti-Cezarilor. Însuși Ovidiu evocă cu simpatie și admirație figura marelui Pompeius în Pontica, IV, III, adresată unui prieten instabil, căruia, amintindu-i de fragilitatea oricărei situații umane, printre altre figuri faimoase (Cresus, Marius), o menționează și pe aceea a lui Pompeius: Cine a fost mai mare
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
totală proslăvire a lui Augustus este foarte dubioasă. Subiectul era de o actualitate prea palpitantă, pentru ca un poet să poată alege numai amintirile glorioase atribuibile lui Augustus și să neglijeze celelalte responsabilități: de exemplu, atunci când Cornelius își manifestă admirația și simpatia față de Cicero, chiar dacă imprecațiile îl vizau numai pe Antoniu, nu atingi memoria unui triumvir fără să riști să trezești susceptibilitatea lui Octavian devenit Augustus. Cornelius avea, cu siguranță, mult curaj, chiar dacă nu trebuie să exagerăm meritele sale în această privoință
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
pentru a-i ridica moralul. Mai mult, de curând, numai Ovidiu pe acele meleaguri tomitane, fusese scutit de la sarcinile publice, împreună cu cei care beneficiau de acest privilegiu prin lege. Localnicii i-au pus pe tâmple o coroană sacră, pe care simpatia populară i-a impus-o în ciuda lui (v. 51 sqq.). La rândul său, Ovidiu scrisese poemul său Getico sermone țesând spune el elogiile lui Augustus, învățase limba getică, devenind până și poeta paene Getes 302: a fost asimilat treptat de
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Apare și plăcerea În suferință: „Ș-Îmi place ceasul de chin, Voi pururea să suspin”, Însă acest om simțitor și pătimaș nu stăruie În jertfă și amărăciune. Nu vrea să se „primejduiască”, cum zice Într-un vers citat Înainte. Caută simpatia, și „glasul de cuget” se arată a fi mai puternic decît glasul simțurilor. Recomandă, În toate, „tarea răbdare” și, Într-un Răspuns la plîngerea unui Înșelat de o femeie, se arată sceptic privitor la femei: „Eu știu că ele și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
pietrele exotice (Santa Cetate)... Se află, mai ales, În număr impresionant, ceea ce poetul Însuși numește „ființele aeriene”, fabricate de fantezia terestrului, Întreprinzătorului poligraf. Privind acest tablou, constatăm că: 1. Heliade nu se fixează Într-un spațiu și n-are o simpatie specială pentru o zonă a realității. 2. Elementele materiale intră În poem după ce au trecut, Întîi, prin alte poeme. „Objectele” sînt deja obosite de literatură și efortul retoricii heliadești este să le dea o nouă semeție, un veșmînt proaspăt și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Emil, 8 Mart, care i-au adus lui Alecsandri reputația de mare poet al dragostei, tonul este mai intim, versul vorbește la persoana Întîi. Se observă imediat Întreaga figurație Îngerească. Vorbind de multe misteruri, poemul este, În fapt, fără mister. Simpatia pe care o trezesc, totuși, aceste versuri vine din faptul că ele ating o situație existențială fundamentală. Oricît de schimbată ar fi sensibilitatea noastră estetică, nu putem rămîne indiferenți la aceste lamentații: „Tu, care ești perdută În neagra vecinicie, Stea
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Scriitura erotică și funcțiile ei. Dragostea ca excitant al expresiei. 2. Conachi și preocuparea de a cuprinde noima amorului. Cele două firi ale amorului. Tema fatalității erosului. „Urgiile” și „bețiile” iubirii după Anton Pann și alții. 3. Amorul și prieteșugul. Simpatia, mila și credința. „Muncile” lui Don Conachi. Un Don Juan care se ia drept un Tristan. Umilința, arma seducătorului moldo-valah. Impaciența năvălitorului erotic. Cele patru culori ale dragostei. 4. Imaginea obiectului erotic la primii noștri poeți. Nurul și duhul „ibovnicii
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
curând un spectacol fabulos, aluziv în mare măsură, om și animal prelungindu-se și consonând într-o paralelă pe care scriitorul nu o deconspiră direct și definitiv. Și între cele două personaje centrale e sugerată o anume consubstanțialitate. Cu toată simpatia manifestată pentru Serafim ca exponent al naivității, V. îi prezintă și limitele, după cum cu toată repulsia față de Anghel, exponent al pragmatismului, nu îi ignoră mândria, spiritul de autoapărare. Textul e de un simbolism puternic nu numai prin analogia între destinul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290443_a_291772]
-
comunist. Revista era strâns legată de marele ziar independent „Adevărul” și continua o mai veche tradiție, ale cărei origini urcau spre finele secolului al XIX-lea, prin „Adevărul literar” (1893-1895), „Adevărul ilustrat” (1895-1897) și „Adevărul de joi” (1898-1899). Tradiția democrată, simpatia pentru popor, pentru „talpa țării”, spiritul antidogmatic al acestor reviste se vor regăsi peste două decenii la A. l. și a. Încheierea primului război mondial fusese încununată de realizarea unității naționale. Totodată, se înfăptuise reforma agrară, cea mai importantă din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
mulți ani de H. Blazian), cronică cinematografică (datorată neobositului D. I. Suchianu), acestora adăugându-li-se mai târziu cronica sportivă, cronica modei, gastronomică, a șahului etc. Deși se declara „în afara școlilor”, „primitoare deopotrivă pentru toate talentele”, redacția manifestă în 1920-1925 o simpatie mai accentuată pentru modernism, cu deosebire în poezie. Așa se explică prezența lui Al. Macedonski (cu rondeluri postume), a lui I. Minulescu, Ion Vinea, B. Fundoianu, Elena Farago, Emil Isac, Aron Cotruș (acum într-o fază de revoltat și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
se explică prezența lui Al. Macedonski (cu rondeluri postume), a lui I. Minulescu, Ion Vinea, B. Fundoianu, Elena Farago, Emil Isac, Aron Cotruș (acum într-o fază de revoltat și de umanitarist), a lui Camil Petrescu, Camil Baltazar, Vladimir Streinu. „Simpatia” nu exclude și publicarea unor poeți vetuști, de „concepție”, ca D. Nanu sau A. Toma, sau a unui debutant ca Zaharia Stancu, mai înrudit cu ceea ce avea să fie lirica htonică, tradiționalistă, decât cu poezia simbolistă și intelectualistă. Până în 1925
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
Stere, D. D. Pătrășcanu, M. Codreanu, M. Ralea, Al. A. Philippide, G. Topîrceanu, Ionel Teodoreanu, D. I. Suchianu, Demostene Botez, Otilia Cazimir. Chiar T. Arghezi și G. Călinescu au fost mai întâi colaboratori ai revistei-mamă, care se grăbea să salute cu simpatie „reorganizarea «Adevărului literar» sub conducerea lui M. Sevastos”: „Speranța noastră nu a fost înșelată. «Adevărul literar» este astăzi o revistă de prim rang și cea mai bună publicație săptămânală. Înfruntând toate dificultățile vacanței, «Adevărul literar» a putut da publicului un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
străin. Eclectismul cel mai desăvârșit ne servește, alături de talent, drept criteriu de îndrumare.” Revista adopta un spirit temperat, repudiind excesele de oriunde ar fi venit ele (punct de vedere foarte clar exprimat de Al. A. Philippide), nu fără o anume simpatie față de tradiționalism, în formele lui evoluate, sau față de scriitorii „viețiști”. A. l. și a. nu a beneficiat de îndrumarea directă a unui mare critic, așa cum se întâmpla cu „Viața românească” și „Sburătorul”, a unei personalități care să angajeze polemici, având
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
repovestește cu dificultate, nu răspunde corect la Întrebări neînțelegând Întotdeauna mesajul transmis. Afectivitatea: este mai atașată de mamă, Îl evită pe soțul mamei, acesta fiind mai sever; manifestă bucurie În jocurile colective și În reușita proprie. Motivația: dorește atenția și simpatia celor din jur; motivația dominant extrinsecă, are nevoie de Întăriri și aprecieri frecvente. Voința: nehotărâtă, ia greu decizii; abandonează cu ușurință o sarcină dată, fără a se strădui să o finalizeze. Temperamentul: introvertit; slabă reactivitate afectivă, calmă, lentă, caracterizată prin
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Carmen CANĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2171]
-
să voiască a să vedea în veci cufundați în întunerecul neștiințelor și în lațurile ticăloșii. Mișcat de același impuls pedagogic superior, Gh. Asachi proclamă un ideal identic. Să studiem, căci: Atunce nu în zadar Europa ne va fi mărturisit atâtea simpatie, nu ni vor fi invitat în sânul familiei sale. Gh. Lazăr pune pe aceleași baze întreaga sa politică școlară. Numai prin însușirea unei înalte culturi după cum se exprima în Înștiințarea sa din 1818 poporul român poate: pretenderisi intrarea în numărul
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
Diaconescu sau directorul de fabrică, care apare ca un tip nereprezentativ, aci blând, aci furios, acționând prea palid (Ă). Chiar cei care au criticat cu putere cartea, au făcut-o În așa fel Încât din cuvintele lor s-a văzut simpatia pentru scriitor, dorința ca el să dea noi creații. «Scrie, tovarășe, scrie Înainte», Îi urau cu toții, iar la despărțire i-au spus: «Te așteptăm, tovarășe, cu noi scrieri»”. * Un corolar al cazului În discuție, inclusiv al măsurilor Uniunii Scriitorilor aflăm
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
această carte mulțimea conflictelor particulare te Împiedică să știi care este, În fond, intriga propriu zisă a «romanului». Acest mod de dezvoltare a unui subiect izolat de faptele sociale, de viața societății având drept principiu conducător relațiile personale dintre eroi, simpatiile sau antipatiile lor, toate Întâlnirile și despărțirile, duc inevitabil la formalism, la căutarea cu tot dinadinsul a spectaculosului În dauna poziției de clasă. Deficiențele semnalate aici dovedesc că scriitoarea trebuie să lupte pentru Însușirea unui nivel ideologic cât mai Înalt
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Ion Călugăru, Oțel și pâine este, hotărât, una din cele mai interesante și Însemnate teme atacate de noua noastră proză, Începe Ovid S. CROHMĂLNICEANU 39. (Ă). Și Îndrăzneala scriitorului care a pornit la o astfel de treabă câștigă de la Început simpatia noastră (Ă). Lăsând la o parte, deocamdată, lipsurile cărții, romanul lui Ion Călugăru abordând o temă de excepțională importanță se Întâlnește cu o serie de probleme de deosebită greutate, schițează și aduce În fața noastră unele situații de-a dreptul inedite
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
și Îndrăzneț, nu e mai puțin adevărat că el sesizează foarte repede și slăbiciunile, care ies la iveală abia În contrast cu părțile realizate. Câteva din aceste lipsuri izbesc de la Început. Spuneam că deși Maftei e un personaj viu, inspirând admirație și simpatie, totuși el rămâne Încă departe de adevăratul tip de conducător, de activist al partidului. Așezat față În față cu Mateica, chipul lui Maftei apare Încă palid, șters. (Ă). Nu sunt luminate puternic În roman obiectivele pe care și le propune
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
zonei de sud fac zadarnice veleitățile de independență față de Germania. La 13 decembrie 1940, Laval este eliminat printr-o lovitură de stat de inspirație naționalistă și înlocuit cu fostul președinte al Consiliului, Piere-Etienne Flandin. Dar acesta din urmă, suspectat de simpatie pentru Anglia, trebuie imediat să cedeze locul amiralului Darlan, care devine vice-președinte al Consiliului și ministru al Afacerilor străine. Pentru a liniști Germania, el semnează, la 27 mai 1941, protocolurile de la Paris care pun bazele franceze din Mediterana la dispoziția
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
pînă nu va mai rămîne în viață nimeni dintre noi? Vrei să ne tîrască în fundul oceanului? Vrei să ne ducă în iad? O, ar fi o nelegiuire să-l urmărim mai departe! Ă Starbuck, în ultima vreme am simțit o simpatie ciudată pentru dumneata - știi, din clipa cînd am citit unul în ochii celuilalt. Dar cînd vine vorba despre balenă, aș vrea ca fața dumitale să fie pentru mine ca palma asta - o pagină albă, fără buze și fără trăsături. Omule
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Menținând organizarea de stat feudală și constituind o legislație agrară aspră, Regulamentele au favorizat totuși dezvoltarea capitalismului și prin dispozițiile lor aproape identice au pregătit Unirea celor două țări române. pentru care, adesea, în forul său interior, domnul are toată simpatia. Cei care mai păstrează o scânteie de sentiment național și de demnitate trebuie să sufere în tăcere. Kogălniceanu 1 ne spune că a văzut în vremea ocupației rusești pe redactorul Gazetei de Moldavia (Asachi) plîn-gînd că trebuia să înjure pe
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
are alt caracter. Așa stau faptele istoricește. Acei care atacă pe cei de la 1848 ca pe niște șarlatani raționaliști ignorează istoria românilor. Criticii de care vorbim în acest studiu fac parte din clasa boierinașilor, sunt reprezentanții acestei clase și, prin simpatie, ai tuturor claselor apăsate. A. Russo nu uită nici pe evrei, ca și Kogălniceanu, care, în cerințele sale de la 1848, reclamă drepturi pentru acest neam: întotdeauna o clasă apăsată, când își revendică drepturile, se face, până ce le câștigă, apărătoarea tuturor
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
interesele economice. Iar egalitatea în fața legii, în fața autorităților, care i-ar fi putut jigni, deși înscrisă în Constituție, n-a existat și nu există încă. Dar, oricum, acest atentat - constituția liberală - la atotputernicia boierilor i-a făcut să nu aibă simpatie pentru dânsa. Pe boierinași, această constituție, odată câștigată, n-a putut să-i mai entuziasmeze, pentru că, legile economice lucrând, boierinașii au început - mai bine, au continuat - să decadă, stîrnindu-li-se acum ca concurent o clasă nouă, burghezia. Numai burghezia, creată în
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
personajul din piesă care reprezintă cumințenia, bunul-simț. Așadar, ar fi o contradicție în privința lui Sandu în două piese. În realitate, nu e. În Sandu Napoilă, e o ușoară exagerare a unor sentimente ale lui Sandu făcută cu umor și cu simpatie, și poate am avea dreptul să spunem că "ultra-retrogradul" e un epitet ironic la adresa "revoluționarilor". Acum, când bonjuriștii și duelgiii, în sfârșit, triumfă (să ne aducem aminte cum Alecsandri se indigna pe la 1840 că ei n-au trecere în Moldova
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]