7,894 matches
-
a dat un teanc de chitanțe. —Ce vrei să spui? rosti Hunter Întrebător. M-am aplecat peste marginea patului și am deschis sertarul de la noptieră. Acolo era punguța Ziploc. Am scos-o, am deschis-o și am pescuit din ea chitanța de la Hotel Blakes. — Te rog să-mi explici asta, am spus, ținând spre el chitanța. Hunter o examină. Este o notă de plată de la un hotel, zise el. Ar fi trebuit să i-o dau contabilului acum câteva săptămâni. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
aplecat peste marginea patului și am deschis sertarul de la noptieră. Acolo era punguța Ziploc. Am scos-o, am deschis-o și am pescuit din ea chitanța de la Hotel Blakes. — Te rog să-mi explici asta, am spus, ținând spre el chitanța. Hunter o examină. Este o notă de plată de la un hotel, zise el. Ar fi trebuit să i-o dau contabilului acum câteva săptămâni. O puse pe noptiera lui, ca și cum nu era nimic ciudat În legătura cu ea. Și acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Îmbrăcate cu damasc bleumarin la Ladurée. —Nu Îmi vine să cred că mai avem doar o singură zi, iubitule! am spus, după ce am comandat. Nu voiam deloc să părăsesc Parisul. Ne simțiserăm atât de bine aici. Amintirea certei pe tema chitanței de la Hotel Blakes pălise În negura uitării. Nu Îmi venea să cred că fusesem atunci atât de prinsă de ea Încât era cât pe-aci să mă gîndesc la posibilitatea anulării excursiei la Paris. Iubito, vom veni aici de multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Pentru ea, lumea se Împărțea În cei care gândesc și cei care simt. Femeile din prima categorie țineau cont de rochiile ce le fuseseră cumpărate și de notele de plată achitate, dar rochiile ieșeau din modă repede, iar vântul lua chitanța de pe masă și o zbura departe și oricum datoria fusese plătită cu un sărut sau altă drăgălășenie, iar cei care gândeau uitau. Dar cei care simțeau Își aminteau. Ei nu datorau și nu dădeau cu Împrumut. Ce dădeau ei era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
o pereche de ciorapi, tot de iarnă, groși și călduroși. Este necesar să trecem în magazia mare. Trecem. Au trecut. Femeia s-a luminat la față. A văzut, dintr-o privire, tot ce-și dorea. Se tocmi, dete banii, în schimbul chitanței, după care se duse după furgoneta-taxi. Sosi îndată. Găsi pe cine s-o ajute. După ce încărcă totul, plecă spre casă. Acolo, Dumitru Durlig, soțul, o întâmpină cu gură mare. Ai cumpărat patul ăsta, cazon! Că doar nu mi s-a
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
un al doilea eu. Ura numerele. Detesta faptul că, ani de zile, fusese 10318775, număr pe care trebuia să-l știe pe dinafară, să-l repete întruna și să-l pună mereu sub semnătura de pe cecuri, de pe documente și de pe chitanțele cărților de credit. — La naiba cu cărțile de credit! zâmbi el pe când se săpunea la subraț. Câtă bătaie de cap! Câte nopți fără să închidă un ochi pentru că tocmai îi sosise extrasul de cont al cărții de credit și îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
cîinilor, ciudatele obiceiuri ale oamenilor, doar cu o cruzime mai perfidă la cei din urmă. Dar, de fapt, voiam să vorbesc despre cu totul altceva. „Toleranța“ era cuvîntul care Îmi dădea ghes. Ca un nume de fată, ca „Importanța“ sau „Chitanța“ sau „Transhumanța“ Îmi imaginez un microroman cu aceste personaje - „altădată carnea mea visa“, spunea atît de frumos un tînăr poet. Un tratat despre toleranță, o toleranță religioasă, o casă de toleranță - și iată că aici apare handicapul. Ce este de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
lumea părăsită și pustie. Nu. Haide, asta nu te ajută. M-am frecat la ochi cu podul palmelor, încercând să-mi înăbuș spaima și să-mi limpezesc gândurile. Pipăindu-mi pantalonii, am găsit un portmoneu. Am trecut în revistă bancnotele, chitanțele, biletele de autobuz și-un carnețel de timbre gol, apoi am dat peste un permis de conducere. M-am uitat țintă la poză și la numele de pe el. Bărbatul din oglinda șifonierului și-a plimbat cu grijă degetele peste obrajii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
tot arăta zicînd: „’Tanța, ’tanța“. „Vai de mine!“ - am strigat, sigur că am priceput atunci, m-am luminat deodată, mă și mir cum de nu mi-a trecut prin cap mai demult! „Sigur că da“ - am zis - „e vorba de chitanță, asta tot vrea să ne spună!“ „Da“- zice chinezul și-ncepe să zîmbească, atîta lucru pricepea și el - „’tanța, ’tanța.“ Cum tatăl tău țipa și urla Întruna, probabil că m-am zăpăcit și eu, și de-aia n-am Înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
atîta lucru pricepea și el - „’tanța, ’tanța.“ Cum tatăl tău țipa și urla Întruna, probabil că m-am zăpăcit și eu, și de-aia n-am Înțeles mai degrabă. „Ascultă, domnule Grant“ - am zis - „spune că ți-a dat o chitanță și vrea să i-o arăți.“ „N-am nici o chitanță, vreau să-mi dea cămășile“ - zice. „Cum să n-ai chitanță?“ - am zis. „Ce-ai făcut cu ea? Doar n-oi fi pierdut-o.“ „N-am avut nici o chitanță“ - zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
țipa și urla Întruna, probabil că m-am zăpăcit și eu, și de-aia n-am Înțeles mai degrabă. „Ascultă, domnule Grant“ - am zis - „spune că ți-a dat o chitanță și vrea să i-o arăți.“ „N-am nici o chitanță, vreau să-mi dea cămășile“ - zice. „Cum să n-ai chitanță?“ - am zis. „Ce-ai făcut cu ea? Doar n-oi fi pierdut-o.“ „N-am avut nici o chitanță“ - zice amețit de băutură, Înțelegi. „Ba da, sigur că are“ - zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
și de-aia n-am Înțeles mai degrabă. „Ascultă, domnule Grant“ - am zis - „spune că ți-a dat o chitanță și vrea să i-o arăți.“ „N-am nici o chitanță, vreau să-mi dea cămășile“ - zice. „Cum să n-ai chitanță?“ - am zis. „Ce-ai făcut cu ea? Doar n-oi fi pierdut-o.“ „N-am avut nici o chitanță“ - zice amețit de băutură, Înțelegi. „Ba da, sigur că are“ - zice Luke - „țin minte că i-am dat-o. Ce-ai făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
o chitanță și vrea să i-o arăți.“ „N-am nici o chitanță, vreau să-mi dea cămășile“ - zice. „Cum să n-ai chitanță?“ - am zis. „Ce-ai făcut cu ea? Doar n-oi fi pierdut-o.“ „N-am avut nici o chitanță“ - zice amețit de băutură, Înțelegi. „Ba da, sigur că are“ - zice Luke - „țin minte că i-am dat-o. Ce-ai făcut cu chitanța de la spălătorie pe care ți-am dat-o?“ - zice. „Unde-ai pus-o? Hai, spune!“ - zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
zis. „Ce-ai făcut cu ea? Doar n-oi fi pierdut-o.“ „N-am avut nici o chitanță“ - zice amețit de băutură, Înțelegi. „Ba da, sigur că are“ - zice Luke - „țin minte că i-am dat-o. Ce-ai făcut cu chitanța de la spălătorie pe care ți-am dat-o?“ - zice. „Unde-ai pus-o? Hai, spune!“ - zice și-ncepe să-l zgîlțîie, bietul copil era enervat și Înfierbîntat la gîndul că făcuse una ca asta. „Nu mai vorbi fără noimă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ți-am dat-o?“ - zice. „Unde-ai pus-o? Hai, spune!“ - zice și-ncepe să-l zgîlțîie, bietul copil era enervat și Înfierbîntat la gîndul că făcuse una ca asta. „Nu mai vorbi fără noimă ca un nebun! Unde-i chitanța, ce dracu’?“ L-am căutat prin buzunare, ne-am uitat prin toate lucrurile, dar n-am dat de ea. „Ascultă“ - i-am spus chinezului - „domnul Grant a rătăcit chitanța, dar uite cum facem: dă-ne cămășile și-ți aduc eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
asta. „Nu mai vorbi fără noimă ca un nebun! Unde-i chitanța, ce dracu’?“ L-am căutat prin buzunare, ne-am uitat prin toate lucrurile, dar n-am dat de ea. „Ascultă“ - i-am spus chinezului - „domnul Grant a rătăcit chitanța, dar uite cum facem: dă-ne cămășile și-ți aduc eu chitanța Îndată ce-o găsesc“ - Înțelegi, Încercam să-l Îmbunez. „Ba nu“ - zice, așa ceva nu putea să facă, și iar a Început să bolborosească, cred că Încerca să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ce dracu’?“ L-am căutat prin buzunare, ne-am uitat prin toate lucrurile, dar n-am dat de ea. „Ascultă“ - i-am spus chinezului - „domnul Grant a rătăcit chitanța, dar uite cum facem: dă-ne cămășile și-ți aduc eu chitanța Îndată ce-o găsesc“ - Înțelegi, Încercam să-l Îmbunez. „Ba nu“ - zice, așa ceva nu putea să facă, și iar a Început să bolborosească, cred că Încerca să ne spună că nu știe unde sînt și că nu ni le poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Încercam să-l Îmbunez. „Ba nu“ - zice, așa ceva nu putea să facă, și iar a Început să bolborosească, cred că Încerca să ne spună că nu știe unde sînt și că nu ni le poate da pînă nu-i aducem chitanța. Ei, și-atunci a-nceput buclucul: taică-tu l-a apucat de gît și-a strigat: „Te omor, fir-ai al dracului“ și s-a Întins peste tejghea și i-a tras una, Înțelegi, și-a strigat - „bestii ce sînteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
-i spun că-i bolnav - „și am trecut pe-aici să luăm niște cămăși pe care le-am dat la curățat.“ „Ei, și ce s-a-ntîmplat?“ - zice. „Nu vor să vi le dea?“ „Cred că i-au dat domnului Grant o chitanță și el a rătăcit-o“ - am zis. „Oricum n-am reușit s-o găsim Încă. Dar cămășile sînt aici“ - am zis - „trebuie să fie aici, le-a adus fiul meu acum o săptămînă.“ Atunci polițistul l-a cîntărit din ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
poate Întîmpla nimic rău“ - zice. „Așa e, domnule căpitan“ - zice Luke ca să-i facă plăcere, Îți dai seama - „totul e-n regulă. Cămășile sînt aici, cu siguranță“ - zice - „pentru că le-am adus chiar eu și cred că tata a rătăcit chitanța din greșeală.“ „Recunoști cămășile dacă le vezi?“ - mă Întreabă polițistul. „Ei, Doamne, cum să nu, le recunosc și pe-ntuneric, le recunosc fără greș după mărime. Vă dați seama și singur“ - i-am zis și l-am privit drept În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
în calitate de ales al PSD-ului, Adrian Puradelu Minune, a declarat următoarele: „La fiecare petrecere, eu rup un chitanțier pe banii pe care îi primesc. Dacă bunica vrea să facă un cadou mirelui și vine la Adrian, Adrian Copilul Minune taie chitanță și face contract, iar la trei luni îmi plătesc datoriile la stat". Ha-ha-ha, ia te uită la Puradelu are și haz nu alta, un chitanțier întreg. Spre binele lui sperăm să fie doar o glumă, altfel ne-am fi îngrijorat
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și haz nu alta, un chitanțier întreg. Spre binele lui sperăm să fie doar o glumă, altfel ne-am fi îngrijorat serios pentru sănătatea lui. Păi, dragi români, nici nu vă dați seama cât scuipat îți trebuie ca să lipești atâtea chitanțe și contracte pe frunțile nuntașilor? Deshidratarea, Doamne ferește, bate la ușă! Deci vă rog salvați-l pe Puradelu Minune și luați-i la timp chitanțierul din mână ca să nu se sinucidă cu el. O veste a căzut ca o secure peste
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
ar fi fost slănina și varza cu macaroane. Ne simțim ca niște nababi smiorcăiți. Totuși, Arthur nu poate rezista ochilor de căprioară ai Sabinei. Scoate din portofel șaptezeci de dolari și ne întreabă dacă suntem de acord să semnăm o chitanță, să poată justifica împrumutul în fața Bisericii. Bineînțeles că suntem de acord, semnăm orice vrea el. Oricum peste două zile pleca în Jamaica. Îi mulțumim cu gesturi largi, tradiționale. Apoi Arthur o privește în ochi pe Sabina și silabisește: Look...what
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
acord, semnăm orice vrea el. Oricum peste două zile pleca în Jamaica. Îi mulțumim cu gesturi largi, tradiționale. Apoi Arthur o privește în ochi pe Sabina și silabisește: Look...what we are...doing...now! Se ridică de la masă și rupe chitanța. Sabina îl îmbrățișează cu lacrimi în ochi, eu doar cu un zâmbet recunoscător. A doua zi, înainte de ieșirea din țară, misionarul ne invită la ceea ce el numește o conferință la Betel. Găsim un motiv plauzibil să-l refuzăm. Conștiința noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
L-am găsit așezat la un birou impunător. N-a ridicat ochii din hârtii decât după un timp. Atunci mi-a comunicat că puteam să-i cer bani pentru caiete și rechizite, dacă aveam absolută nevoie, pregătind în prealabil o chitanță. Între anii 1938 ― 1941, cei cinci bursieri de la "Spiru Haret" am fost trimiși la internatul liceului comercial "Nicolae Kretzulescu", aflat pe o stradă liniștită, paralelă cu strada Negustori, într-o clădire șubredă, cu un singur etaj, pustie azi. La acest
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]