7,774 matches
-
gros, fiindcă, zicea, are nevoie de câțiva gologani. Moș Costache nu se miră de loc de gestul lui Stănică, pe care nu-l întrebă de ce aduce cărămidă, var și celelalte, și puse numaidecât stăpânire pe toate, după ce smulse lui Stănică mărturisirea că n-are nevoie de ele. Bătrânul veni din nou cu lista de materiale la Felix și-l rugă, de vreme ce-o compusese el, s-o iscălească în josul paginii "ca să știe el cine i-a făcut-o". Felix o
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
lui Pascalopol! Altfel, cum îți explici dumneata dragostea asta între o fată de nouăsprezece-douăzeci de ani și un om în vîrstă? Ei, și atunci, dumneata, dacă ar fi așa, vii și zdrobești inima unui tată, care nu poate să facă mărturisiri. Dar să ne întoarcem la nepoată-mea. Îi zice Lili. Bre, să vezi fată modestă, bine crescută, rușinoasă, cultă, dar nu îndopată cu fel de fel de intelectualisme de astea, care strică femeile. Îți fac o mărturisire: Olimpia mea n-
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
poate să facă mărturisiri. Dar să ne întoarcem la nepoată-mea. Îi zice Lili. Bre, să vezi fată modestă, bine crescută, rușinoasă, cultă, dar nu îndopată cu fel de fel de intelectualisme de astea, care strică femeile. Îți fac o mărturisire: Olimpia mea n-are mai nici o zestre, pot să zic, și e pretențioasă foc. În sfârșit, vreau să vezi fata, m-am angajat, față de tată-său, că am să te prezint. Firește, nu le-am spus nimic de chestiune. Însă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ostilă față de ce se petrecea la alții, începu să îngîne teoriile Aurichii. Aceasta găsi de cuviință să ceară lămuriri la preot și, cum îi era rușine de părintele oficiant, apelă la popa Țuică, pe care-l convocă la biserică pentru mărturisire. Era frig, afară ningea și biserica era rece. Popa Țuică își târâia pașii pe lespezi, stârnind ecouri haotice, și tușea cu un abandon agresiv râcâiturii din gât. - M-a omorât iarna asta, tăiculiță, bat-o Maica Precistă,mă-njunghie prin
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
-ntreb, taică, zise bătrânul, punîndu-și penas niște ochelari legați cu sfoară, ce să te-ntreb, că sunt bătrân și nu mai am ținere de minte! Popa Țuică deschise un agheasmatar și, scuipând sonor în degete, răsfoi filele, ajungând la Rânduiala mărturisirii, apoi începu să facă cruci înspre icoana Mântuitorului și să cânte nazal: - "Binecuvîntat este Dumnezeul nostru... Miluiește-nepre noi, Doamne, miluiește-ne pre noi" și alte de acestea, pe care Aurica nu le distingea, fiindcă descoperise, sub epitrafil, că popă Țuică
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
să te arăți cu orice preț, chiar dacă simți că nu ai ce să arăți și că ieși în scenă fără să adâncești această misiune... Cuvintele lui Descartes larvatus prodeo - înaintez, mă arăt, mascat - sună ca o deviză și implică o mărturisire care poate fi înțeleasă: nu sunt așa cum mă las văzut; sau sunt în afară altfel decât știu eu că sunt. Sunt aici germenii viitoarei mărturisiri a lui Rimbaud „je est un autre“. Dar în vorbele lui Descartes sună și o
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
lui Descartes larvatus prodeo - înaintez, mă arăt, mascat - sună ca o deviză și implică o mărturisire care poate fi înțeleasă: nu sunt așa cum mă las văzut; sau sunt în afară altfel decât știu eu că sunt. Sunt aici germenii viitoarei mărturisiri a lui Rimbaud „je est un autre“. Dar în vorbele lui Descartes sună și o înrudire cu măștile de scriitor pe care și le-a pus Kierkegaard, cu toate că se poate exprima și punctul de vedere că îndoiala pe care o
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
era vinovat. Imediat după scena asta, unul dintre ruși s-a ridicat și a devenit foarte atent; ceilalți l-au urmat și s-a făcut liniște. Unul a zis, pe șoptite, „votchi“, ceilalți, la fel, cu voci scăzute, ca la mărturisirea unui secret. Simțiseră mirosul de țuică venind dinspre povarnă. Și s-au îndreptat toți trei, tiptil și prudent, cu armele în mână, spre povarna unde o încuiasem pe maică-mea și pe cei doi argați. Au spart ușa cu piciorul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu poate avea nici o relație cu divinul; nici una, oricâte texte sacre ar ști el și oricâtă teologie ar proclama! „Spune-mi cum te rogi ca să știu ce nu poți să vrei de unul singur“ - cam așa ar putea să sune mărturisirea de credință a fiecăruia, autodafeul - cel care nu se face în piața publică, ci în „piața“ sufletului, acolo unde sufletul iese din el însuși ca să caute hrană. Cam așa crede și „preaadevăratul“ Marc Aureliu (așa-l numea Hadrian), când repetă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
dintr-o nevoie de sinceritate și corectitudine care nu caută să evite judecățile critice, să repet considerațiile mele puțin amabile la adresa Franței - un regret care are în el însuși condiția de a se resimți pe sine constrâns să facă o mărturisire care este în parte nepotrivită cu statistica unor stări de fapt; aici e nevoie de explicație: sunt nenumărate cazuri, printre francezi, de spirite libere, simple și deschise, adică de suflete curate; numai că această „mulțime“ de oameni adevărați umani este
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în care totuși el avea dreptate. Pentru că, în această ocazie, Muti a fost naiva : este o naivitate să îți închipui că poți schimba ceva în psihologia unor asemenea oameni, dacă îi tratezi de la egal la egal. Sau dacă le faci mărturisiri adevărate, dacă te umilești în fața lor să le faci. E o naivitate să îți închipui că ai putea să le câștigi încrederea sau cel puțin bunăvoința. Nu, ei sunt mai șireți decât tine, iar de crezut tot n-au să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
spuseseși în acel moment de pierdere de sine : că lupți împotriva defectelor proprii (sfiiciune de a vorbi în public etțetera), sperând o carieră în politică sau în diplomație. Fiind ea foarte preocupată de persoana ei, poate a uitat pe loc mărturisirea ta. Ar fi totuși neplăcut să fi făcut uz de confesiunea ta în fața soțului ei, din cauza pretențiilor Profesorului Mironescu de a te dedica împreună cu el cercetărilor filologice (care nu te pasionează, dar nu i-o spui, ca să îi menajezi vanitatea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
prietena ! Prietena mea ? Numai ție îți datorez atenția ei ! Probabil atunci Sophie mi-a făcut unicul ei reproș gelos, și nu chiar atât de absurd ! Nu chiar atât de nemotivat ca celelalte ! Prea sigură de acum pe atuurile ei (chiar mărturisirile mele despre acel foarte vechi proiect de mariaj cu Marie Liliane i-au crescut siguranța), nu mai considera necesar să facă efortul de a afecta că vede în Marie-Liliane o rivală... în fața geamului dinspre terasa cu iederă și clematite, dintr-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Toți, fără nicio excepție... Toate... Ce fire poți să ai... îngână Sophie, lăsând să i se vadă de sub evantai numai ochii mustrători. — Sunt principiile politicii mele, stimată doamnă. Ale politicii, nu ale firii mele, subliniază tânărul și, ca după o mărturisire compromițătoare, face câțiva pași ezitanți, depărtându-se. în mers, întinde la întâmplare mâna și mângâie automat cu vârful degetelor bronzul de pe consolă : torsul lucios, lira lui Apollo... O mică vibrație adusă de amintirea inavuabilă a vârstei când sângele ce se
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
o chanteuză picantă erau un păcat atât de mare pentru un locotenent ce se dovedise brav, rămânând singurul ofițer în tot batalionul, silit a-și asuma toate dificultățile comenzii, cu niște oameni zdrobiți fizicește și demoralizați ? Desigur, nu a făcut mărturisirea dejunului la Enescu față de Margot, dar nu-i aceasta esența iubirii : plăcerea de a-ți vedea idealizat propriul chip în sufletul îndrăgostit de tine și, ca atare, ascunderea lucrurilor prozaice ? După plecarea lui, m-au obsedat întunecatele imagini ale povestirii
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
din momentul despărțirii de Teona, cînd sora și cumnatul acesteia, veniți s-o ia din spitalul județean, au oprit mașina în fața combinatului și l-au anunțat. Teona simțise nevoia să-i mai spună ceva, un fel de ultimă și dureroasă mărturisire. După care el, debusolat total, a luat-o aiurea peste calea ferată și a zăcut mult timp căzut pe spate la baza rambleului, în compania unei tufe de mătrăgună, clătinată de vînt. Bună seara! Luat prin surprindere, Mihai ridică privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ajung să dea cu tifla în mine, în tine în toți ca noi, în ultimă instanță! Le doare undeva de ce rămîne în urma lor. Bineînțeles! acceptă Petre, continuînd să rîdă. Cu ani în urmă, la un pahar, am fost martorul unei... mărturisiri de credință, devine el grav. Dacă frumoasa de Teona are la picioarele ei doi-trei bărbați odată, eu o să am puterea și-am să dau cu piciorul în bărbați!" Așa s-a exprimat madam Barbu pe vremea cînd plimba mapa cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nepregătit. Soțul ei mi-a fost coleg de studii, precizează Violeta, deși amîndoi știu că au mai vorbit despre asta. Singurul bărbat pe care l-am iubit cu adevărat, adaugă ea pe un ton grav, bucuroasă totuși că poate face mărturisirea asta. Și cînd mă gîndesc că totul a pornit de la o glumă!... L-am întrebat ce știe despre Mihai Vlădeanu, cel de la Valea Brîndușelor. Tocmai apăruse într-o revistă un interviu cu tine după prima ta piesă de la televizor. Bănuiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
trebui să mă manifest altfel, Mihai, să-ți mulțumesc... se uită femeia către el cu obrazul invadat de bucurie. Mi-au vorbit mulți despre mama, dar nu așa. Iar eu căutam, căutam mereu cunoștințe ale ei, pentru că așteptam tocmai această mărturisire, în care să cred. Acum, cînd o am, le-am uitat pe toate celelalte, am uitat tot! Chiar și palmele ei, din zilele cînd greșeam vreo notă la pian... Prinde mîna lui Mihai în degetele ei mici și o strînge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
trimise mitropolitului Bulgariei, căruia i se aducea aminte sau mai bine i se împrospăta în memorie faptul semnificativ că el însuși, în. zilele lui Mihail Paleolog împărat, recunoscuse în palatul Blacherna de la Constantinopol supremația papei asupra bisericei grecești printr-o mărturisire orală; deci rostise plecarea sa pentru atitudinea unionistă, încît acea plecare era acuma pentru dânsul o îndatorire definitivă. Dar cum urmau repede dupăolaltă însemnate evenimente politice, mai cu samă încurcăturile de succesiune pe tronul Bulgariei și cum se întoarse cu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
osmanilor pe cei mai de căpetenie doi vasali ai săi, pe voievodul Ardealului și pe banul Bosniei, Twartko, cu contingentele lor. Împăratul Ioan Paleologul, accesibil pentru orice fel de propuneri ale papei, depuse la 18 octomvrie 1369 cu mare solemnitate mărturisirea crezului roman în biserica Sf. Spirit din Roma și anume {EminescuOpXIV 168} mai întîi verbal, apoi în scris, repetă mărturisirea după trei zile înaintea poporului adunat și-o pecetlui printr-un legământ formal, căruia nu-i lipsea decât sancțiunea din partea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
lor. Împăratul Ioan Paleologul, accesibil pentru orice fel de propuneri ale papei, depuse la 18 octomvrie 1369 cu mare solemnitate mărturisirea crezului roman în biserica Sf. Spirit din Roma și anume {EminescuOpXIV 168} mai întîi verbal, apoi în scris, repetă mărturisirea după trei zile înaintea poporului adunat și-o pecetlui printr-un legământ formal, căruia nu-i lipsea decât sancțiunea din partea voinței poporului și care tocmai de asta trebui să se sfarme curând prin infirmitatea sa intrinsecă, precum se și sfărâmă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
treabă. Esercițiul artei privit în gros-ul aparițiunei și a criticei stă cu desăvârșire pe nivelul superficialităței celei mai naive. Regenerațiunea amîndorora nu poate să iasă decât din cufundarea în materie. La asta însă trebuie respect față cu obiectul și mărturisirea că și el își are greutățile și misteriile sale. Tieck are așadar dreptul de a spune că: "Trebuie să iertăm actorului că nu mai vrea să audă neci de-o critică mai mult, pentru că în specia asta de scriitorie se
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
să nu părăsească de câte ori i se prezintă ocazia calea dreaptă, dar să ia numaidecât calea cea strâmbă dacă trebuie. Un principe cată dar să se păzească ca să nu iasă nicicând o vorbă din gura lui care să nu fie o mărturisire a celor cinci virtuți pomenite mai sus. Tot ce iese din gura lui trebuie să respire milă, bună-credință, umanitate, onestitate, evlavie. Nimic însă nu e mai necesar decât aparența virtuții celui din urmă. Căci oamenii judecă mai mult după ochi
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
proprietate). Scrie rapoarte extrem de succinte și de meticuloase. Exley lucrează prost cu un partener și bine de unul singur, așa că trebuie să-l las să interogheze singur suspecții. Este un anchetator fără pereche și, după părerea mea, a obținut multe mărturisiri miraculoase (fără să utilizeze forța fizică). Toate sînt bune și frumoase, iar calificativul meu pentru Exley este un A curat. Dar este urît În mod fățiș de colegii lui, ca urmare a faptului că a fost informator În cazul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]