7,741 matches
-
metodologice și manageriale, prin adaptarea la evoluția nepredeterminată a elevilor implicați direct sau a contextului. Proiectarea activităților educaționale era firesc să facă apel la unul dintre instrumentele deja intrate în stilul de învățare constructivistă a studenților-viitori profesori și anume harta conceptuală. Înțelegerea esenței procesului proiectării este astfel aprofundată, prin evidențierea grafică: a conținutului și a contextului activității, a cuprinderii conceptelor derivate, a nivelurilor și a tipurilor de relaționare și poziționare a lor, a marcării punctelor ei centrale, a condițiilor de corelare
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
nivelurilor și a tipurilor de relaționare și poziționare a lor, a marcării punctelor ei centrale, a condițiilor de corelare și echilibrare a lor, a posibilităților de extindere sau repoziționare. Cercetarea acestei probleme a demonstrat posibilitatea reprezentării diagramatice variate a hărții conceptuale: ierarhică, matriceală, circulară, radială, în ciorchine, dispunere în coloane sau ca o urzeală de relații interne și externe. În afara clasicei dispuneri în coloane a datelor activității proiectate sau a prezentării ierarhice a etapelor ei sau a celei matriceale, experimental nostru
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
alese pentru a constitui variante de concretizare ale lui. Prin acest specific al conceperii și concretizării astfel, proiectarea construită nu poate fi una descriptivă, prescrisă (ca în behaviorism), nici una strict prescriptivă (ca în "pedagogia prin obiective"), ci poate fi una conceptuală (prin studiul contextului pedagogic, al relațiilor între elementele curriculare antrenate, ca o problemă de rezolvat științific) și una procedurală (care exploatează alternative de proiectare, de soluționare, atât a proiectului ca prototip, cât și a obiectivelor, potrivit "pedagogiei competențelor"). De aceea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de ameliorare. • Educatul nu evaluează propriile producții. Evaluarea cere implica rea totală a lui în prezentarea riguroasă a achizițiilor. Istoria evaluării în educație a surprins abordări tradiționaliste sau actualizate, concretizate în diferite modele-instrumente metodologice, dar acum sunt relevante și schimbările conceptuale, interpretative ale problematicii evaluării, pentru a vedea unde ne situăm și care pot fi prioritățile sau perspectivele. Sugestiv, pentru o analiză comparativă a acestor abordări, generatoare de paradigme specifice, poate fi cadranul tipurilor de evaluare a achizițiilor școlare (Roegiers, 2004b
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
analiză și design, diagnoza soluției propuse), • reflecții asupra soluției (examinarea soluției, noi informații pentru clarificare, evaluarea soluției din diferite perspective, justificarea soluției), • comunicarea soluției (alegerea formei de prezentare, formularea de aprecieri critice și de noi ipoteze, alternative). Toate aceste elemente conceptuale și-au găsit o concretizare în Programul PISA, care deja are trei stagii de aplicare în diferite țări (1999, 2003, 2006), deși se oprește acum la elementele de bază (cunoștințe, competențe, atitudini), în raport cu programele parcurse în patru domenii: • literar (capacitatea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
și noi, în care achizițiile sunt mobilizate, transferate. În aceste acțiuni se măsoară, pe indicatori, nu atât elementele componente antrenate în sine, prin reproducere, cât combinarea, prelucrarea lor, ceea ce indică importanța definirii corespunzătoare a referențialului specific unei competențe, a cadrului conceptual al evaluării de tip integrativ aici: la ce nivel, cu ce elemente solicitate, în ce situații practice, în ce modalitate de relaționare cu celelalte tipuri de evaluare folosite anterior în procesul învățării (diagnostică, formativă, metacognitivă sau chiar sumativă pe criterii
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
integrate, pot genera acțiuni deliberate de găsire de noi soluții, în baza formulării de întrebări, reflecții și ipoteze, proiecte de ameliorare. Mai mult, acestea să fie raportate nu doar la aspectul concret al acțiunile de formare, ci și la cel conceptual și epistemologic, pentru a ști cum să procedeze, să interpreteze apoi științific, creativ, eficace, adică să surprindă conceperea și realizarea formării în complexitatea ei. Tradițional, în sens pozitivist, cercetarea este definită ca fiind activitatea științifică care contribuie la dezvoltarea cunoștințelor
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de afirmare a conduitelor necesare), • un timp al construcției problematicii, a finalităților, a organizării (formularea de întrebări, comentarea de experiențe anterioare, analiza dificultăților, relațiilor, proceselor, armonizarea abordărilor, precizarea limbajului comun, alte rezultate din alte cercetări), • un timp al elaborării cadrului conceptual original și al dispozitivului metodologic al formării (stabilirea unor puncte de reper în definirea concepției, a criteriilor de analiză, formularea ipotezelor, valorificarea altor rezultate anterioare, etapizarea, elaborarea proiectului), • un timp al comunicării, al scrierii, care durează de-a lungul cercetării
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
eficienței instituției. Fiecare educator are un plan de dezvoltare profesională în timp și cuprinde și acțiunea de cercetare, nu numai programe oficiale de formare continuă, cu acumularea de date pentru luarea de decizii științific, climat de participare democratică. Metoda analizei conceptuale • Pentru a găsi valoarea, consistența diferitelor cercetări în problemele necunoscute, critice ale practicii. Dimensiuni pentru analiză critică ai cercetării și acțiunii practice: finalități, funcții • Aparține cercetării calitative: indică primele strategii de culegere a datelor (interviu, observare, analize documente, convorbiri ș.a.
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
știința educației este deschisă, evoluează, se schimbă, atunci când apar crizele epistemice și pune accent tocmai pe metode, pe critică, iar nu pe etapele cunoașterii ca în științele clasice(pozitiviste), aici practica specifică având rol esențial. În acest context al tensiunilor conceptuale și metodologice, acționale în educația actuală, inegal afirmate și recunoscute, au fost analizate în lucrare: nevoia, esența, dimensiunile, consecințele, alternanțele între paradigma nouă și cea veche, acumulările de progres interpretativ și acțional (într-o matrice disciplinară dată de experiențe, valori
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
and then the transition to another approach to practice) • the essence of education itself as a socio-human action is reinterpreted considering the praxeological quality and efficiency criteria • the new educational realities and situations require new means of understanding, explaining, solution, conceptual rearrangement, paradigmatic shift • especially in the field of methodological practice the restating and diversification of paradigms (micro-, macroand metaparadigms) take place in each of the structures of the educational process • but this complexity can only be achieved efficiently through flexible
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
solutions, according to which the educator herself/himself must be trained. And the approach put forward herein values through argumentation not only the continuously updated documentary study, but also own thematic experiments, while insisting on the practical side and supposes: conceptual development and orientation (as final result), critical and explanatory analysis (as function), reflection and facts interpreting (as methodology), information systematization and experiences and research-action-training generalization (as organization). II. The methodology of education facing paradigm shifts Eight of the chapters in
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
chapter 3) marks another important step in the evolution of clarifying the concept, through tight relation with the aims' specificity, while projecting the methodological realization consequences and assessing the quality of the competence formation results. Thus, we get an important conceptual shift: the centering on the integrated system of the elements necessary for competence formation paradigm versus the centering on the informational content paradigm. c) Education's actors (chapter 4) must already have a different attitude towards these basic paradigmatic shifts
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
Internaționale sunt o disciplină academică recentă, noutatea lor este și mai mare în România, unde un vocabular specific nu a avut răgazul să se cristalizeze 5. De aceea, este important să facem câteva precizări în legătură cu traducerea unor termeni cu valoare conceptuală importantă în teoria Relațiilor Internaționale. Primul dintre aceștia este, desigur, celebra expresie balance of power. Ea este folosită diferit de autorii români: la Andrei Miroiu întâlnim echivalentul "balanță de putere", dar și "echilibru de putere"6; traducătorii lui Morgenthau folosesc
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Relațiilor Internaționale poate determina cât de larg poate fi în realitate spectrul "opiniei teoretice legitime". De exemplu, cercetătorii marxiști au subliniat limitele dezacordului permis în încercarea disciplinei de a descoperi cauza Primului Război Mondial. Aceștia s-au referit la parametrii ideologici și conceptuali dincolo de care cercetătorii cauzelor războiului nu ar putea sau nu ar vrea să treacă. Pentru ca o opinie sa fie considerată legitimă, ea trebuia să se încadreze între cei doi poli: "idealism", la un capăt al spectrului, și "realism", la celălalt
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
nu a existat "niciun război". Conform lui Suganami (1996) o explicație privind cauzele războiului și ale păcii între societăți ar fi nesatisfăcătoare, exceptând situația în care s-ar preocupa de ce înseamnă să afirmăm că x este cauza lui y. Analiza conceptuală o activitate prin excelență filosofică este o parte necesară a oricărei încercări de a explica sau de a înțelege politica mondială. Relațiile internaționale cuprind o mulțime de evenimente, probleme și relații care sunt adesea enorme ca dimensiuni și de o
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Pentru cercetătorul "internaționalului", teoriile sunt inevitabile. La urma urmei, interpretarea "realității" este mereu dependentă de premisele teoretice. Pentru a relua acest aspect, evenimentele și aspectele care cuprind relațiile internaționale pot fi interpretate și înțelese doar făcând referință la un cadru conceptual. Teoria relațiilor internaționale ne furnizează o alegere în privința unor astfel de cadre. Procesul teoretizării este de asemenea obiect de dispută și, după cum insistă și Bull, examinarea critică și reflexivă este întotdeauna necesară. Gellner (1974:175) întreabă dacă este posibil sau
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
constitutivă dintre diferitele interpretări în reprezentarea și constituirea lumii. Pentru a descifra interferențele textuale, postmodernismul folosește strategiile de deconstrucție și dublă citire. Deconstrucția Deconstrucția este un mod general de a destabiliza radical ceea ce se consideră a fi concepte și opoziții conceptuale stabile. Scopul acestui procedeu este să demonstreze efectele și costurile pe care le au conceptele și opozițiile înrădăcinate, să dezvăluie relația parazitală dintre termenii opuși și să încerce să le schimbe poziția. Conform lui Derrida, opozițiile conceptuale nu sunt niciodată
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
concepte și opoziții conceptuale stabile. Scopul acestui procedeu este să demonstreze efectele și costurile pe care le au conceptele și opozițiile înrădăcinate, să dezvăluie relația parazitală dintre termenii opuși și să încerce să le schimbe poziția. Conform lui Derrida, opozițiile conceptuale nu sunt niciodată pur și simplu neutre, ci sunt inevitabil ierarhice. Unul dintre cei doi termeni aflați în opoziție este privilegiat față de celălalt. Acest termen privilegiat implică o prezență, proprietate, puritate, deplinătate sau identitate care îi lipsește celuilalt (de exemplu
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
este întotdeauna însoțită de o diferență ascunsă înăuntrul fiecăruia dintre termeni. Niciunul dintre ei nu este pur identic cu sine, complet prin sine, sau complet închis față de celălalt, deși acest lucru se simulează. Astfel, se sugerează că totalitățile, fie ele conceptuale sau sociale, nu sunt niciodată complet prezente sau pe deplin stabilite. Mai mult, nu există stabilitate pură, ci doar stabilizări mai mult sau mai puțin reușite, deoarece există o anumită cantitate de "joc", sau "dat", în structura opoziției. Ca mod
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
suveranității: regândirea politicului Una dintre implicațiile centrale ale postmodernismului este că paradigma suveranității ne-a sărăcit imaginația politică și ne-a restrâns înțelegerea dinamicii politicii mondiale. În această secțiune vor fi prezentate încercările postmoderne de a dezvolta un nou limbaj conceptual pentru reprezentarea politicii mondiale dincolo de termenii statocentrismului, pentru a regândi conceptul de politică. Campbell (1996: 19) pune următoarea întrebare: "putem reprezenta politica mondială într-o manieră mai puțin dependentă de problematica suveranității?" Provocarea este de a crea un limbaj conceptual
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
conceptual pentru reprezentarea politicii mondiale dincolo de termenii statocentrismului, pentru a regândi conceptul de politică. Campbell (1996: 19) pune următoarea întrebare: "putem reprezenta politica mondială într-o manieră mai puțin dependentă de problematica suveranității?" Provocarea este de a crea un limbaj conceptual ce poate transmite mai bine noile procese și noii actori din politica mondială modernă (sau postmodernă). Campbell (1996: 20) recomandă "gândirea în termenii unei prozaici politice care să înțeleagă natura transversală" a politicii mondiale. Conceptualizarea politicii mondiale în termeni de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a explica diverse aspecte ale politicii mondiale. Totuși, constructivismul diferă de primul val al teoriei critice prin accentul pus pe analiza empirică. Unii constructiviști au continuat să lucreze la nivelul metateoretic (Onuf 1989; Wendt 1999), dar majoritatea au căutat iluminarea conceptuală și teoretică prin analiza sistematică a puzzle-urilor empirice din politica mondială. Balanța studiilor critice s-a îndepărtat astfel de modul anterior de argumentare filozofică abstractă, înspre studiul discursului și al practicii umane, dincolo de limitele înguste ale teoriei relațiilor intrenaționale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
metateoretică definită într-o manieră restrânsă. În al treilea rând, la începutul anilor '90 a apărut o nouă generație de tineri gânditori, ce îmbrățișau multe dintre afirmațiile teoriei critice internaționale, dar care au văzut un potențial pentru inovație în elaborarea conceptuală și dezvoltarea teoretică susținută prin studii empirice (Klotz 1995:20; Kier 1997; Price 1997; Hall 1999; Lynch 1999; Reus-Smit 1999; Tannenwald 1999; Rae 2002). Nu numai că sfârșitul Războiului Rece a lansat întrebări noi și interesante despre politica mondială (precum
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
agendă de cercetare reformulată, complementară, care lămurește rolul independent al normelor în determinarea identităților și intereselor actorilor. În combinație cu teorii ale instituțiilor și ale comportamentului bazat pe interes, această abordare ne oferă o înțelegere mai consistentă și mai completă conceptual a relațiilor internaționale" (1995:20). Oricât de atractiv ar părea acest exercițiu de construcție de punți, nu toți constructiviștii sunt convinși. Reus-Smit a demonstrat că normele instituționalizate care formează identitatea actorilor contribuie nu numai la formarea intereselor, ci și a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]