7,594 matches
-
află din nou în Prusia, Bavaria și Saxonia. Aceste străduințe sporesc pe măsura dezvoltării mișcărilor populare. La 15 aprilie 1846, la Berlin, țarul, împăratul Austriei și regele Prusiei convin asupra anexării Cracoviei la Imperiul Habsburgic, ca urmare a cunoscutei răscoale. Diplomația țaristă este cu deosebire angajată în neutralizarea ofensivei vest-europene, menită să-i răpească dobândirile, care au culminat cu tratatul de la Unkiar Iskelessi. Acțiunea cea mai viguroasă o conduce Anglia, de care Rusia se ciocnește la Constantinopol și în Asia Mică
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
primejdia din 1832-1833. De această dată însă, puterile occidentale se plasau pe o poziție diplomatică profitabilă. Petersburgul a intervenit în baza principiilor Convenției de la Münchengraetz. În instrucțiunile din iulie 1839 către Struve, care trebuia să le împărtășească lui Metternich, conducătorul diplomației țariste, Nesselrode, se confesa în felul următor: nu vom putea împiedica puterile occidentale să se lege cu o garanție pentru turci - ceea ce echivala, am preciza noi, cu anularea tratatului de la Unkiar Iskelessi; vom fi izolați - continua Nesselrode; pentru a evita
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de Marx și Engels. Cel dintâi nota, la 30 decembrie 1848, că se înfiripa o nouă Sfântă Alianță, că „sufletul acestei alianțe a monarhilor prin grația lui Dumnezeu și a cnutului este Rusia ... punct central al contrarevoluției permanente, care e diplomația rusă”. Engels afirma, în martie 1848, că „prima condiție a eliberării atât a Germaniei, cât și a Poloniei este schimbarea radicală a actualei situații politice a Germaniei, înfrângerea Prusiei și a Austriei, împingerea Rusiei dincolo de Nistru și Dvina”. Tocmai în
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
ale Prusiei, care însemnau încetarea fărâmițării politice a Germaniei, ruperea echilibrului prusiano-austriac și, deci, încetarea rolului său de arbitru în țările germene. Treptat, pe măsură ce țarul se îndepărta de Prusia, se apropia și mai mult de Austria. În general, țarul și diplomația rusă se împotriveau din răsputeri oricăror schimbări ale sistemului politic pe continent. Brunnov i-a cerut lui Palmerston să nu recunoască noul regim francez de după februarie 1848. Mai mult, țarul ar fi dorit să-și trimită armatele în Franța și-
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
a Rusiei, că aceasta din urmă va lua o poziție de apărare, că nu se va amesteca în transformările interne din Europa apuseană, dar că nu va admite modificări de graniță care să schimbe echilibrul politic. Neîndoielnic că țarul și diplomația sa intraseră în derută. Le era teamă, după revoluția din Viena și Berlin, că Imperiul Habsburgic se va prăbuși, că se va ajunge la unificarea Germaniei, eventualitate care l-a făcut pe țar să nu excludă chiar o alianță cu
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
să nu trimită tineretul la studii în Apus și să le promită sprijin moral și, „în secret”, material. Intervenția armată contrarevoluționară în Principate era însă o decizie gravă, cu largi implicații politice, de natură să redeschidă chestiunea orientală. Iată de ce diplomația țaristă a găsit de cuviință să procedeze la o disociere post festum... Încă la 16 martie 1848, într-o notă către Kotzebue, cancelarul Nesselrode avertiza despre hotărârea țarului de a nu îngădui pătrunderea în Principate a propagandei revoluționare, ce avea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Rusia și Anglia, care „a trimis o armată de 50.000 pentru înăbușirea mișcării populare din Irlanda”. Țarul rupe relațiile diplomatice cu Sardinia, sprijină Austria și refuză un congres internațional pentru conflictul austro-sard, de teama discutării garanției europene pentru Turcia. Diplomația țaristă se apropie de Suedia și Danemarca, ea intră într-un schimb de opinii cu Franța în problema unificării Germaniei. Când, în septembrie 1848, Friedrich Wilhelm IV îl întreabă pe țar despre eventualitățile în care ar putea să-i acorde
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Rusia, împreună cu monarhii și guvernele contrarevoluționare, pune bazele reacțiunii militare. Țarul îi felicită pe Cavaignac și Windischgraetz (va fi și decorat) și îl sprijină pe Jellavich, când se convinge că acțiunile sale nu au atât un caracter național, cât contrarevoluționar. Diplomația țaristă era acum convinsă, mai mult ca niciodată, de necesitatea unei Austrii puternice. Privită încă cu nehotarâre, intervenția Rusiei în Imperiul Habsburgic se contura ca o alternativă posibilă. Ea fusese cerută „la nevoie” de Windischgraetz încă la 8 iulie 1848
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
încorporarea definitivă a Transilvaniei, de însușirea „vechilor drepturi” asupra Principatelor și a Serbiei, de redarea gurilor Dunării vestului, iar rușilor să li se spună în față „până aici, și nu mai departe”. Cu prăbușirea revoluției maghiare și restabilirea Imperiului Habsburgic, diplomația țaristă a trecut „hopul cel mare, cât un munte”. În fața ei stătea acum problema: va fi restabilită uniunea germană sub hegemonia Austriei, salvată de țar și recunoscătoare lui, sau locul ei va fi luat de o uniune prusiană restrânsă, care
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
oficiale de la Cabinet la Cabinet; țarul a vorbit confidențial cu dorința de a rămâne un secret între cei doi suverani; căderea Imperiului Otoman este „incertă și îndepărtată”, încât disputele actuale nu depășesc dificultățile de care se ocupă în mod ordinar diplomația; numai că aceste dispute pot conduce la război ca, de pildă, concesiile făcute Franței la locurile sfinte; țarul este moderat, nu însă și Franța, care a pornit pe calea posesiunilor și intimidărilor; de aceea Rusia și Austria s-au văzut
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Austria angajată să se înțeleagă cu el. Memorandumul nu a avut darul să risipească temerile Londrei, de vreme ce el menține chestiunea posesiunii Constantinopolului la care nu aspira atunci nici o putere și țintea la dezbinarea Angliei de Franța. Declarațiile publice liniștitoare ale diplomației țariste erau însă contrazise de cele confidențiale De pildă, țarul s-a acroșat de doi termeni folosiți de Clarendon într-o depeșă, și anume că prăbușirea Imperiului Otoman ar fi fost un eveniment incert și îndepărtat, or Clarendon i-a
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
reprezentări” Porții în apărarea bisericii ortodoxe a fost înlocuit cu dreptul „de a da ordine”. În februarie 1853, Anglia și Franța iscălesc un aranjament de acțiune comună în criza orientală; o lună mai târziu, escadra franceză se îndreaptă spre Marea Egee. Diplomația rusă continuă însă ofensiva, falsele asigurări pozitive trimise de Brunnov (de la Londra) și P. D. Kiselev (de la Paris) găsind audiență la țar. Deși, la 5 mai, Abdul Medzid anunță că e gata să îndeplinească toate cererile Rusiei privitoare la privilegiile
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
acest timp, n-au încetat negocierile menite să evite războiul. Șirul de proiecte, circulare și note este impresionant, dar fără efect, de vreme ce rușii nu abdicau de la pretențiile inițiale, iar atunci când lăsau anume portițe de ieșire, Stratford Redcliffe le închidea. Erorile diplomației țariste nu se cantonau numai în calculul conduitei previzibile a marilor puteri, ci și în cel al forței armate reale a Rusiei. Or flota rusă era învechită, cu pânze, dispunând de o slabă putere de foc, ineficace în fața navelor de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
se va folosi de câteva pârghii: comisia europeană a Dunării, cea pentru Principate, al căror membru activ rămânea, interesele lui Napoleon al III-lea vizând la bune relații care să-i înlesnească îndeplinirea noilor sale proiecte etc. Principalul țel al diplomației țariste, după 1856, a constat în eliminarea clauzelor restrictive pentru ea ale tratatului de la Paris (îndeosebi cele relative la neutralizarea Mării Negre, interdicția de a întreține aici vase de război și de a construi întărituri). Pentru atingerea acestui obiectiv, diplomația țaristă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
al diplomației țariste, după 1856, a constat în eliminarea clauzelor restrictive pentru ea ale tratatului de la Paris (îndeosebi cele relative la neutralizarea Mării Negre, interdicția de a întreține aici vase de război și de a construi întărituri). Pentru atingerea acestui obiectiv, diplomația țaristă a desfășurat un joc complicat și perseverent. Relațiile Rusiei cu alte puteri după 1856 - notează Kineapina - au fost dictate de măsura în care una sau alta dintre ele erau gata s-o sprijine în abolirea clauzelor restrictive ale tratatului
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
extrem a locului Principatelor Române, a luptei românilor pentru Unire, în negocierile și alinierile politice ruso-franceze; sub acest raport, N. S. Kineapina ignora rezultatele cercetării lui V. N. Vinogradov. Or, problema Unirii Principatelor a constituit un liant franco-rus, în care diplomația țaristă „făcea ceea ce Franța vrea”, demnitarii ruși urmând Parisul, în ideea că unirea nu va fi viabilă și ei vor izbuti să provoace ruptura anglo-franceză (au și fost la un pas de realizare). „Rusia - nota Saint-Marc Girardin - arată deci Angliei
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
izbuti să provoace ruptura anglo-franceză (au și fost la un pas de realizare). „Rusia - nota Saint-Marc Girardin - arată deci Angliei unirea, cum toreadorul arată pânza roșie taurului”. Dealtfel, contradicțiile ruso-engleze n-au slăbit nici în Asia centrală. În acea zonă, diplomația țaristă balansa între dorința de a menține statu-quo și cea a avansului economic și politic, ambele fără să provoace complicații cu Anglia. În 1857, generalul-maior Blaremberg scria că Rusia are nevoie de o piață importantă, ca urmare a dezvoltării industriei
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
cea de a doua, către Hiva și Buhara - un caracter diplomatic; cea de a treia, către sud-estul Turkestanului - unul comercial. Momentul expedițiilor n-a fost ales întâmplător. El coincide cu încheierea războiului anglo-iranian (1856-1857) și a răscoalei cipailor în India, diplomația țaristă urmărind propagarea influenței ruse și slăbirea celei engleze. Pentru Rusia, principalul loc al luptei cu Anglia în Asia Centrală era Afganistanul, unde influența engleză era deosebit de puternica, motiv pentru care emirul Afganistanului nici nu l-a primit pe trimisul Rusiei
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
directoare ale politicii sale externe n-au fost însă schimbate. Țelurile politicii externe țariste au fost însă mari și în raport cu forța intrinsecă a Rusiei, stat feudal, agrar, înapoiat din punct de vedere tehnic. Principalul fenomen istoric care a înrâurit decisiv diplomația țaristă către sfârșitul perioadei care face obiectul lucrării noastre l-au constituit prefacerile structurale în societatea rusă. Este vorba de ascensiunea și apoi izbânda relațiilor de producție capitaliste, în temeiul cărora „a luat naștere - spune Engels - o opinie publică, care
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de ascensiunea și apoi izbânda relațiilor de producție capitaliste, în temeiul cărora „a luat naștere - spune Engels - o opinie publică, care, deși încă foarte slabă, se impune în tot mai mare măsură și putea fi tot mai puțin ignorată. Astfel diplomația rusă a văzut apărînd dușmanul care avea s-o ducă la pieire, căci acest gen de diplomație este posibil doar atâta timp cât poporul rămâne absolut pasiv, nu are altă voință în afară de cea a guvernului și altă menire decât să furnizeze soldați
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
o opinie publică, care, deși încă foarte slabă, se impune în tot mai mare măsură și putea fi tot mai puțin ignorată. Astfel diplomația rusă a văzut apărînd dușmanul care avea s-o ducă la pieire, căci acest gen de diplomație este posibil doar atâta timp cât poporul rămâne absolut pasiv, nu are altă voință în afară de cea a guvernului și altă menire decât să furnizeze soldați și să plătească impozite pentru atingerea scopurilor urmărite de diplomați”. Într-adevăr, până la sfârșitul războiului Crimeii, țarul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de lungi osteneli cărturărești. "Ca istoric, citeam, lucram și nu înțelegeam. Am cîștigat o credibilitate de specialist în istoria țării. Priveam în liniște misterul unei desfășurări ale cărei jaloane începeam să le sesisez în arhivele Parisului, Romei și Londrei. Toți diplomații europeni iubiseră România dintre cele două războaie mondiale. Mă foloseam de relatările, lor pentru a-mi aminti", spune Catherine Durandin, convinsă că adevărata cunoaștere implică întotdeauna și realitatea vie, experiența directă 25. Această experiență e un capitol de "istorie", fiindcă
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
construită pentru a servi de necropolă princiară. Ștefan cel Mare este și primul domnitor uns de mitropolitul Kievului. Dinastia Movilă, care continuă în Moldova, în ultimii ani ai secolului al XVI-lea, dinastia stinsă a lui Bogdan, inaugurează o nouă diplomație, rămînînd fidelă Poloniei. Această alianță deschide o perioadă de pace cu turcii și transformă Moldova într-un spațiu de influență poloneză: boierii sînt vasali regilor Poloniei, cumpără pămînturi în Polonia, elitele moldave se formează în mediu iezuit, iezuiții avînd, prin
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
Exilul păstrează visele revoluției: va fi acela al lui Bălcescu, care va miza pe contactele cu republicanii francezi și cu Mazzini. Bălcescu moare însă în 1852. Exilul impune contacte și întîlniri care se realizează sub forma conspirațiilor sau pe terenul diplomației. Timpul exilului este, de asemenea, timpul perfecționării discursului românesc asupra dreptului, care așază vechile capitulații încheiate cu Poarta în cadrul conceptual al dreptului internațional contemporan. CAPITOLUL III Tradițiile naționale ale unei culturi europene Accentuarea determinismului extern în istoria Principatelor conduce la
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
în februarie 1848, în susținerea, prin Franța, a guvernului provizoriu în fața mișcării naționalităților. Această așteptare îi conduce în 1848 și îi va conduce din nou, cu ocazia congresului de la Paris din 1855-1856, la supravalorizarea unei Franțe a cărei cultură și diplomație sînt percepute global, într-o manieră operațională. INTRAREA ÎN LUPTĂ Experiența revoluționară a tinerilor moldo-valahi se desfășoară în patru perioade, de la euforia pariziană din februarie, la amărăciunea eșecului moldav din martie-aprilie, de la mobilizarea valahă din iunie 1848, la războiul de
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]