8,653 matches
-
numai tu exiști în a mea curioasă minte. Dorul îmi aduce lacrimi în ochi, încât inima îmi bate sălbatic în gât. Dar fericirea de a te revedea în curând e mare. Vom lua masa împreună și după aceea vom fi fericiți stând pe o bancă în soare. Rudi surâdea din nou ca un nebun propriilor gânduri, fără să remarce că serviciul divin se terminase și oamenii se înghesuiau spre sala unde se servea vin, cafea și prăjituri de Sabat. Numai rabinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
N-o să ne faci nici un fel de probleme, nu-i- așa, domnule Gosseyn? Gosseyn dădu din cap zâmbind. - Sunt prietenul tău și partenerul tău de joacă de-acum înainte. Fețișoara lui se lumină. - Grozav! O să ne distram de minune. Se-ntoarse fericit către femeie și spuse: - Să te porți bine cu el, mamă. Femeia dădu din cap. - O să mă port exact ca și cu tatăl tău. - O, doamne! Băiatul tremura. Ochii lui albaștri se lărgiseră. - Vrei să spui că poate tu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
se poate de evident. În fond, concluzionă Gosseyn Doi, trebuie să ne amintească că super-creierul Gosseyn a dovedit că, la un anumit nivel al realității, distanța nu are nici un fel de importanță." Era adevărat. Dar nu însemna că puteau fi fericiți să constate că și altcineva putuse folosi o metodă similară pentru a captura un corp Gosseyn. Din moment ce nava străină nu ezitase să atace nava Dzan, se punea întrebarea: de ce nu-l omorâseră, pur și simplu, pe Gosseyn Trei? Gândul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
am fost și pot dovedi angajat 30 de ani ai CTCE, am cumpărat acum 30 de ani un apartament și sunt ofițer superior în rezervă. Dacă dvs. puteți dovedi că eu aș fi fost ofițer sub acoperire, chiar aș fi fericit, căci mă flatați și îmi dați o mai mare importanță. În anii dinainte de 89 o faima că asta te apară de multe, ceea ce acum face ca mârlanii din bloc, la inițiativa dvs. mă bârfesc și mă atacă. Și, în fond
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
berea în acest fel. Cam pe atunci mi-au apărut mie primele povestiri în reviste și, după un timp, primul volum de povestiri, pe care îl consider și azi cel mai bun lucru făcut vreodată de mine. Eram pe atunci fericit pentru fiecare rând pe care îl scriam, mă simțeam în concurență nu cu cei din generația mea, ci cu marii scriitori ai lumii. Am intrat, cu încetul, în conștiința publicului și în lumea literară, am fost adulat și negat violent
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
scăpau erau huiduiți, uneori și bătuți de acționarii disperați; acum însă, amicul meu era aplaudat ca o mare vedetă de cinema, corpul său cufundat în inconștiență era înconjurat cu venerație. Fete tinere se-nghesuiau spre el plângând isteric și erau fericite dacă îl puteau măcar atinge. Ruleta cu trei cartușe gresate în butoiaș se confundă în mintea mea cu cele care au urmat. Era ca și când trufia diabolică a Ruletistului îl împingea tot mai mult să ofenseze divinitățile hazardului. Curând, el anunță
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
e mai las medicului și nimănui altcuiva, pentru că dacă ei ar citi n-aș mai scăpa niciodată de-aici, sau poate aș ajunge în limburi mai rele. Voi simula, cu scârbă, normalitatea, voi fi o Ginuță cuminte, gata să-și fericească bunicuții, revenită la gânduri mai bune după o ieșire isteroidă. De ce mai scriu și rândurile astea, dacă tot știu acum că voi distruge totul? De ce mai formez, iată, o literă și încă o literă? Nu cumva ca să-mi mai plătesc
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mirarea mea. Am simțit pentru prima dată că țin la ea, că-mi lipsește. A doua zi m-am dus de dimineață la facultate. Am așteptat-o să iasă pe culoar și m-am trezit cerînd-o de nevastă. Eram foarte fericit, consideram afacerea ca și încheiată, căci știam că mă iubise și eram convins că nu s-a schimbat nimic și că întotdeauna totul depinsese de mine. Dar ea s-a ținut tare, deși nici nu mai vedea pe unde calcă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
că mă iubise și eram convins că nu s-a schimbat nimic și că întotdeauna totul depinsese de mine. Dar ea s-a ținut tare, deși nici nu mai vedea pe unde calcă, îmi și închipuiam o viață de familie fericită lângă Bloody Mary. Peste vreo două zile ne-am văzut în parcul de lângă blocul ei. Îi adusesem o pară uriașă, zemoasă. Mușca din ea și făcea nazuri, țipa. Păi să mai vedem, păi să mai discutăm... Poate peste vreo doi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mai discutăm... Poate peste vreo doi ani... Desigur, în tot acest interval buldogița trebuia să rămână neatinsă ca însăși Imaculata Concepțiune, căci ea vroia să-și merite cununița și celelalte angarale. Și eu, care crezusem că o fac grozav de fericită cu propunerea mea... Am lăsat totul baltă și ne-am despărțit furioși, îi mai spusesem că trebuie să-și găsească un întîrziat mintal care s-o ia în condițiile astea. Luni de zile i-am mai dat câte un telefon
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
la difuzor cânta Sarita Montiel) și-l-am luat pe Marcel, care-mi promisese că mă însoțește până la foișorul alungiților. Mătușa ne-a dat voie cu condiția să ne întoarcem pe lumină, adică la ora opt cel târziu. Marcelino era fericit, bănuia că Egor îi va arăta niște jucării uimitoare sau îi va spune povești cu pirați, cum îi mai spusese când trecuse cu maică-sa pe la tanti Aura. Vărul meu nu mai fusese la foișor, dar știa cărarea până acolo
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Egipt. De aceea, la serviciu era foarte respectat de colegi și iubit de subordonați. Bineînțeles, în limitele invidiei inerente oricărui loc de muncă și care ducea la unele bârfe nu întotdeauna justificate, oricum imorale. În viața de familie, arhitectul era fericit. Se căsătorise din dragoste cu o moldoveancă simpatică, arhitectă specializată în proiectarea fabricilor de lapte, cu care se înțelegea excelent. Locuiau în cartierul Berceni, imediat dincolo de Mărțișor, într-un apartament de trei camere mobilate cu gust. Faptul că nu aveau
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
reușit să se afirme până la revoluția din 1917 și care a fost risipită în exil de evenimentele care au urmat acestui an. Refugiul a redus la neant unele promisiuni, a întârziat intrarea în literatură a multor talente, uneori cufundând debuturi fericite în tăceri definitive, ca în cazul prezumtivului autor al romanului de care ne ocupăm. Și, cum spuneam, această tăcere n-a fost ruptă de nici unul dintre presupușii autori, deși cu toții ar fi avut timp și motive destule să o facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
a revendicat romanul) de a sonda cu o luciditate dusă la limită abisurile minții și ale sufletului omenesc într-o scriitură care, atingând intensitatea interogației dostoievskiene, urmează liniile unei logici strânse și ale unei forme simple și clare. Îngemănarea aceasta fericită dintre abisal și logic este favorizată de perspectiva dinăuntru a viziunii și prezentării lumii și oamenilor. Un înăutru vibrând intens la exterior și controlându-și strict reacțiile prin exercițiul anticipativ sau retrospectiv al analizei de sine. Spre interioritatea eroului-povestitor, lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
lângă ușa mea, exclamă tare: - Da, tu, cum să nu. Stăteam culcat pe o parte. Când am auzit-o, m-am întors pe partea cealaltă și am oftat - chipurile, ce greu îmi este. De fapt, mă simțeam excelent și eram fericit. Intenționam să adorm din nou, dar știam prea bine că, în starea de neliniște radioasă în care eram, mi-ar fi fost imposibil nu numai să dorm, dar și să stau culcat. Din bucătărie, ajungea până la mine zgomotul apei care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
că totul e-n regulă și temându-mă să nu întârzii, mi-am continuat drumul. Acestea erau relațiile mele cu oamenii, așa arăta duplicitatea mea, pe de o parte, dorința îndrăgostitului de a îmbrățișa întreaga lume, de a-i face fericiți pe oameni și de a-i iubi, pe de altă parte, risipa fără scrupule a banilor unui om bătrân care a muncit din greu și cruzimea fără margini față de mama. Deosebit de straniu era că această lipsă de scrupule și această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
realizam că, pentru a se mișca, dragostea trebuie să primească impulsuri, căci altfel, la fel cu un cerc cu care se joacă copiii, imediat ce pierde din viteza de mișcare și se oprește puțin, ea se prăbușește. Înțelegeam și că sunt fericiți acei îndrăgostiți care, datorită oamenilor care le sunt potrivnici sau unor evenimente nefericite, sunt lipsiți mult timp de posibilitatea de a se întâlni. Îi invidiam pe aceștia, căci pricepeam că dragostea lor crește pe măsura piedicilor care le apar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
așa cum apăruse. Parcă fusese un vis. Mihai ne promisese că va veni în țară pentru o săptămână. Poate atunci voi afla mai multe. Au fost atâtea evenimente în acea săptămână când a venit Mihai, că eram amețit. Oricum, el era fericit cu domnișoara Beatrice Didier și dorea să se căsătorească. Atât de tânăr! La început de carieră! Eram uimiți cu toții, dar ce puteam face? L-am sfătuit să mai aștepte un timp. A fost înțelegător, ca întotdeauna. Era un băiat foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
lămuresc. Acum știu, durerea aceea erai tu, de care nu mai știam nimic. De fapt, eu ți-am trasat drumul în viață, cu nehotărârile mele, părăsindu-te. Da, tu ai vrut copii, copii mulți. Și ai. Ar trebui să fii fericit. Sunt fericit. Cred că nu trebuia să spun acest lucru. Am rănit-o fără să vreau. A câta oară? Dar era o altfel de fericire. Era o împlinire a unei dorințe, a unui vis. Iar iubirea pentru ea era ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
știu, durerea aceea erai tu, de care nu mai știam nimic. De fapt, eu ți-am trasat drumul în viață, cu nehotărârile mele, părăsindu-te. Da, tu ai vrut copii, copii mulți. Și ai. Ar trebui să fii fericit. Sunt fericit. Cred că nu trebuia să spun acest lucru. Am rănit-o fără să vreau. A câta oară? Dar era o altfel de fericire. Era o împlinire a unei dorințe, a unui vis. Iar iubirea pentru ea era ceva ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
-i ajungea până aproape de talie. Era ca o fetiță fermecătoare. Îți lipsește Mihai alături? Nu, din moment ce vă am pe dumneavoastră, la fel de ocrotitor, tată! Îmi spui tată? Da, sunt fericită să pot pronunța acest cuvânt, după cum și soției dumneavoastră aș fi fericită să-i spun mamă! Poți să ne spui! Tu ești fetița noastră dragă și suntem bucuroși că ești cu Mihai și că vă iubiți, nu-i așa? Da, îl iubesc foarte mult pe Mihai și cred că și el pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
lor, admirară bradul mândru și frumos împodobit și se despărțiră, după o primă jumătate de zi plină de imagini și emoții de neuitat. Conveniră să se revadă "când se vor trezi"! Seara de Ajun a fost o reușită. Cu toții erau fericiți, nu-și mai aminteau de câți ani nu mai fuseseră împreună. Fericirea și bucuria se citea pe fețele tuturor, părinți și copii. Petre și Camelia erau fericiți că cei patru copii ai lor au crescut sănătoși și frumoși, că fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
când se vor trezi"! Seara de Ajun a fost o reușită. Cu toții erau fericiți, nu-și mai aminteau de câți ani nu mai fuseseră împreună. Fericirea și bucuria se citea pe fețele tuturor, părinți și copii. Petre și Camelia erau fericiți că cei patru copii ai lor au crescut sănătoși și frumoși, că fiecare are un drum al lui. Se mai gândeau că au trecut împreună peste ani grei, când nu le-a fost ușor, dar au fost mereu o familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
și frumoși, că fiecare are un drum al lui. Se mai gândeau că au trecut împreună peste ani grei, când nu le-a fost ușor, dar au fost mereu o familie unită și la bine, și la rău. Copiii erau fericiți că au părinții lângă ei, încă tineri, că datorită lor au pășit în viață iubiți și protejați. Era Ajunul Crăciunului, "afară ninge liniștit și-n casă arde focul" și umbrele trecutului nu-și mai găseau locul. Fetele și băieții fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
vezi cu neamurile și prietenele cam ce bunătăți ați putea pregăti "la export", că ce-am gustat la matale acasă n-o să pot uita niciodată! Adunarea se încheie cu "Ura, să trăiască domnu' Petre", cu strângeri de mână. Petre era fericit, în sfârșit își regăsise rostul în viață, avea pentru ce trăi, la ce se gândi, pentru ce lupta. Se întoarse acasă și începu să revadă din carnetul de însemnări ce întrebări îi puseseră oamenii, ce-i frământa, ce speranțe își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]