7,774 matches
-
Îl făcea fericit: nici un om care să-l urască, ci un spațiu imens, plin cu birouri și fișete. Pe pereți formulare oficiale - spații goale pe care le completezi cînd ai efectuat o arestare și ai determinat pe cineva să mărturisească. Mărturisirile pot fi foarte codificate. Nimeni nu e dispus să admită că a comis o infracțiune. Dar dacă Îl amețești pe om cum trebuie, dacă Îl iubești și Îl urăști În exact aceeași măsură, atunci o să-ți spună anumite lucruri - mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
informațiile cu care să-l Încui pe următorul suspect. Art De Spain și tatăl lui Îl Învățaseră cum să găsească punctul sensibil. Ei aveau cutii Întregi cu transcrieri de stenograme: violatori de copii, tîlhari și alte lepădături care le făcuseră mărturisiri complete. Art era cu plesnitul, dar folosea mai mult amenințarea decît actul În sine. Preston Exley rareori lovea pe cineva - pentru el așa ceva era o victorie a infractorului asupra polițistului și o sursă de dezordine. Citeau răspunsuri eliptice și Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
le-a furnizat diverse teorii psihologice. Voia ca acest caz definitoriu pentru el să rămînă sigilat În mintea lui. Vechile cazuri ale lui Art au fost analizate și ele, iar el, Ed, a cules roadele eforturilor celor trei minți ascuțite: mărturisiri obținute pe loc, 95 la sută condamnări. Dar pînă acum nimic nu i-a pus cu adevărat la Încercare dorința de a rezolva cazuri grele. Nici vorbă de satisfacerea acestei dorințe. Ed porni spre parcare. Somnul Îl prindea din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
său, iar el și Daryl Bergeron se aleg cu o acuzație de Încălcare a bunelor moravuri: puștiul minor, iar Bobby și-așa era un poponar notoriu, cu un ditamai cazierul, plin de acuzații de codoșlîc homo. Deci pachetul era complet: mărturisiri, localizarea suspecților și o grămadă de hîrțoage care să-l satisfacă pe Millard. Marele V distruge filiera mizeriilor și se Întoarce la Narco În calitate de erou. Din nou pe Hollywood Boulevard, cu un ocol pe la Stan’s Drive-in. Christine Bergeron servea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
vrut ca Dudley Smith să lucreze cu tine, dar l-am convins să renunțe. Oricît de bun ar fi, omul e prea pornit pe negrotei. Domnule, știu cît de important este acest caz. Green Își aprinse o țigară. — Ed, vreau mărturisiri. Cincisprezece dintre gloanțele găsite la Nite Owl erau crestate În vîrf, așa că dacă punem mîna pe arme, am rezolvat cazul. Vreau ascunzătoarea armelor, locul unde se află mașina și mărturisirile lor Înainte să-i punem sub acuzare. Avem șaptezeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
este acest caz. Green Își aprinse o țigară. — Ed, vreau mărturisiri. Cincisprezece dintre gloanțele găsite la Nite Owl erau crestate În vîrf, așa că dacă punem mîna pe arme, am rezolvat cazul. Vreau ascunzătoarea armelor, locul unde se află mașina și mărturisirile lor Înainte să-i punem sub acuzare. Avem șaptezeci și una de ore pînă cînd apar În fața judecătorului. Vreau ca pînă atunci totul să fie terminat. Și curat. Amănunte specifice. Au ceva cazier flăcăii ăștia? — Furturi de mașini și intrări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Împiedicat. Domnule, cine a discutat cu suspecții? — Doar doctorul care i-a Îngrijit. Dudley voia să-i vadă mai Întîi Bud White, dar... — Domnule, nu cred că... — Nu mă Întrerupe! Tocmai mă pregăteam să-ți dau dreptate. Nu, eu vreau mărturisiri voluntare, așa că nici vorbă de White! Tu intri primul la toți trei. Vei fi observat prin oglinda bidirecțională, iar dacă vrei un partener, ca să te joci de-a Mutt și Jeff, du-ți mîna la cravată. Vom fi mai mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cartușele goale găsite la Nite Owl. Am scos poșetele și portmoneele victimelor de sub un grătar de canalizare, lîngă hotelul Tevere, ceea ce Înseamnă că avem un caz aproape beton. Dar domnul Loew și cu mine dorim să avem tot tacîmul. Vrem mărturisiri. Bud dădu deoparte farfuria. Deci totul revenea la negri. Prin urmare, Își mai Îndulci Înțepătura la adresa lui Exley. — Deci iar o să-l puneți pe băiatul minune să-i ia la Întrebări pe negri. Loew clătină din cap. — Nu. Exley e prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
MÎine dimineață, devreme. I-am mutat În alt bloc de celule, unde ei nu au acces. — Iisuse Hristoase! Într-adevăr, MÎntuitorul În persoană. Fiule, am un plan. Mergem acolo mai devreme, Îi confruntăm cu noile probe și Încercăm să obținem mărturisiri pe calea legală. Tu Îl joci pe polițistul rău, eu fac pe salvatorul. Ed Își Îndreptă ochelarii. — La ce oră? — Să zicem la 7? — S-a făcut. — Fiule, asta Înseamnă că ni-l facem dușman pe Dudley. Clic de Închidere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nu fie „implicați“. Rezultatele analizei sîngelui, pe care Sid l-a mituit pe doctor să o facă uitată: Marele V cu o cîrcă de marijuana, benzedrină și pileală la bord. Declarația pe care, sub influența drogurilor, o dăduse În ambulanță: mărturisiri despre cam o duzină de șantaje. Dovada de netăgăduit că Jack V. a mătrășit doi cetățeni nevinovați lîngă Malibu Rendezvous. — L-am pus pe Lamar În mașina mea. Am să-l duc la spital. Jack se Întoarse. — E prea frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
asasinării fraților Englekling, unde este amintită În treacăt și legătura lor vagă cu cazul Nite Owl. Articolul l-a pus pe gînduri pe Otis John Shortell. El a cerut o audiență la adjunctul șefului de penitenciar și a făcut o mărturisire uluitoare. Otis John Shortell, aflat În Închisoare pentru un șir de furturi de mașini și dorindu-și sincer o reducere a sentinței În schimbul cooperării sale, a mărturisit că el a fost unul dintre cei cărora Coates, Fontaine și Jones le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Ceea ce Înseamnă fie că a văzut cineva fotografiile cazului Atherton și s-a inspirat de acolo, fie că În 1934 nu ai găsit suspectul potrivit. Tatăl lui Ed nici măcar nu clipi. — Loren Atherton a fost vinovat dincolo de orice dubiu. Cu mărturisire și verificare prin martori oculari. Tu și Thomas ați văzut fotografiile și mă Îndoiesc serios că ele au părăsit vreodată arhiva centrală de la Omucideri. Dacă nu te gîndești cumva la un polițist asasin - ceea ce, după mine, ar fi absurd -, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
care au fost arestați sub acuzația de crimă. Cei trei - Raymond Coates, Tyrone Jones și Leroy Fontaine - au evadat din Închisoare și au fost omorîți În timp ce se opuneau arestării. S-a spus că Înainte de evadare cei trei ar fi făcut mărturisiri complete În fața procurorului districtual Ellis Loew, iar cazul a fost considerat rezolvat. După patru ani și zece luni un deținut de la San Quentin, Otis John Shortell, a furnizat anumite informații care i-au determinat pe mulți să considere că cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
paginile lui, pot crede, riscând să fiu urât în cugetul meu, dar deopotrivă să cad pe adevărul - în fond nesemnificativ - al mobilului acestor pagini, că ele nu s-au născut din puritatea nevoii de a "mărturisi" - în sensul înalt al mărturisirii augustiniene, care ridică la conștiință și proiectează în eternitate timpul unei trăiri spirituale de excepție -, ci din nevoia de a consemna vecinătatea cu un spirit înalt, declarată - printr-un act de transmutație subiectivă și frivolă - "amiciție" (Noica este numit aici
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dar "impuritatea filozofică" pândea la tot pasul. Erau acolo pagini despre nehotărâre, despre mângâiere, despre "atingerea mîinilor". Era peste tot gândul meu netrucat, negrevat de datorii culturale. Și era chiar mai mult: era impudoare, adică asumarea unui început pe linia mărturisirii. Timid și șovăitor, încercam să mă apropii de mine. Nenorocirea era că prin formația mea eu nu aveam un "la mine". Nefiind scriitor, nu mă puteam reinvesti în personaje, nu puteam apăsa, într-un etern travesti, pe clapele umanității vorbind
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Nu trebuie să fi avut boala de care suferă autorul jurnalului pentru ca să o simți a ta. La limită, perversiunea, sublimul, înfrîngerile, elanurile și umilințele lui puteau fi ale tale. Nu e nevoie să fi ucis vreodată ca să te regăsești în mărturisirea unui criminal. Macbeth și, deopotrivă, personajele excentrice și detracate ale lui Dostoievski îl făceau pe Cioran să fremete. Literatura e cu putință tocmai pentru că distanțele dintre viețile noastre pot fi parcurse în oricare sens, iar când spațiul existențial devine curb
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Tokio la 2-3 noaptea ca să mă întrebe cum pot trăi liniștit fără să știu ce e cu "planeta asta imbecilă". Discuția se duce întotdeauna cam pe același calapod. Urmează imprecații la adresa speciei umane ("un amestec de prostie și bestialitate"), apoi mărturisiri de spaime și uluiri în fața cruzimilor de care sânt capabili oamenii. Încerc să-l conving că nu trebuie să iasă din albia vieții și să se așeze, punîndu-și astfel de întrebări, pe mal, pentru că asta e calea sigură către nevroză
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu sânt persoane, ci maladii, furuncule ale poporului român trecut prin comunism. Unui furuncul nu-i poate fi rușine că există. Ar trebui să-i fie, însă, trupului care îl poartă. 29 martie Ce ciudat! Când e vorba de o mărturisire scrisă, prietenii îți fac mult mai puțin credit decât cei care nu te cunosc deloc. Experți în tine fiind (adeseori sătui de tine) și cunoscîndu-te deopotrivă cu iubire și răutate, ei au pretenția că te dețin dincolo de imaginea pe care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
A murit pesemne către ora 11 seara, timp în care noi mâncam mici în crâșma "La Cocoșatu". Synchronizität. 28 mai Singura iubire în care nu aștepți nimic ― nici certitudinea sentimentului împărtășit, nici ecoul gesturilor tale în celălalt, nici un cuvânt de mărturisire sau încurajare și în care lipsa răspunsului, nerecunoștința și vexațiunea chiar, nu micșorează cu o iotă iubirea ta pentru celălalt ― este iubirea pentru copilul tău. Ești gata să accepți că ai ceva de ispășit și că iubirea ta atotîndurătoare este
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu înseamnă că nu ai nimic de ascuns, ci că nimic nu trebuie ascuns până la capăt.) sâmbătă, 22 iunie " Principiul jurnalului" este unul al spovedaniei (ajung la mine mărturisindu-mă) combinat cu descoperirea de sine a celui care îmi citește mărturisirea (te ajut să ajungi la tine prin mine). Mă ofer mie, dar de fapt mă ofer ție. Rezultatul este un eu lărgit în care "eu" și "tu", străini până atunci, ne apropiem atât de mult încît ne tămăduim împreună: eu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
scrisorile tatălui său În roman, scrisori pe care deja le pusese discret la contribuție În cărțile precedente. Recitirea lor nu fusese ceva plăcut. Tatăl lui i se destăinuise, iar el nu-și amintea să fi răspuns cum se cuvine acelor mărturisiri, acelor lamentații, acelor confidențe. Scrisorile tatălui erau aproape toate bătute la mașină. Cu un an Înainte să moară, Îi scrisese: „Bat la mașină din ce În ce mai puțin bine, pentru că mașina Îmbătrînește odată cu proprietarul ei și pentru că mi-am prins În portiera mașinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Preotul mi-ar fi pus Întrebări despre ea: — Logodnica ta? Verișoara ta? — Nu, e vorba de o femeie ușoară, pe care o plătesc din banii de pe urma articolelor pe care tatăl meu le publică În revista lui Daniel-Rops... Dacă trec la mărturisiri, măcar să fie complete. — Și nu doar o singură femeie, ci mai multe. Mă fac să mă gîndesc la niște actrițe de cinema, părinte, la Grace Kelly, la Audrey Hepburn, la... — Cum, nefericitule, cu actrițe de cinema? — La Yvonne de Carlo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
cerul să moară!“ - asta gîndeam. I-am spus-o lui Zscharnack pentru că trebuia să mă eliberez de secretul acesta. Doar nu era să i-l spun mamei. I se păruse că eram și așa destul de nervos. Cu soiul ăsta de mărturisire, credeți cumva că Zscharnack era mulțumit? I se părea că nu ajungeam prea departe. Făceam pe dracu-n patru ca să-i pun la dispoziție material de Înaltă clasă, iar el strîmba din nas. Treceam În revistă fetele cărora mama mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Fascinanta ta lenjerie“. Așa cum mamei i se păruse deplasată prezența unui nud de Modigliani În camera unui tînăr, și eu am socotit deplasat să pun o asemenea frază sub ochii tinerei mele logodnice. — De ce? (Zscharnack, mereu la fel de direct!) Ce mai mărturisire, nu e așa? Ce mai mărturisire! S-o fac pe Tina să priceapă că obiectele de lenjerie mă fascinau. Pentru ea, un sutien avea rolul de Împiedica pieptul să se legene atunci cînd fugi. Ea nici măcar nu bănuia că un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
se păruse deplasată prezența unui nud de Modigliani În camera unui tînăr, și eu am socotit deplasat să pun o asemenea frază sub ochii tinerei mele logodnice. — De ce? (Zscharnack, mereu la fel de direct!) Ce mai mărturisire, nu e așa? Ce mai mărturisire! S-o fac pe Tina să priceapă că obiectele de lenjerie mă fascinau. Pentru ea, un sutien avea rolul de Împiedica pieptul să se legene atunci cînd fugi. Ea nici măcar nu bănuia că un sutien ar putea servi la a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]