7,411 matches
-
lup, fugind prin mine, Colți de mistreți, rupându-mi azurul din decor; Ce-mi mai servesc acele profunde legi divine Când cântece de bufniți, cobesc asurzitor?... Mă-ncumet ca să judec, o judecată seacă, Sleindu-se ca seul, dintr-un opaiț orb Și înțelesul dușman din rațiune pleacă Lăsându-mă în bezne, vâscoase, ce mă sorb; Străfulgeră în juru-mi surâsuri veninoase, Tentaculare brațe de hidră mă cuprind Un crivăț, ca prin orgă, îmi șuieră prin oase Și ochi de răpitoare, în calea
GROAZ? by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83802_a_85127]
-
zeci de imagini pline cu militari, dar n-am recunoscut niciodată În ele vreo manta produsă de fabrica unde sunt angajat ca manechin cu salariu mediu pe economie și bonuri lunare de masă. Locuiesc cu bunica dinspre tată, care este oarbă. Are 90 de ani, mânâncă foarte puțin, dar povestește tot timpul istorii cu Împărăteasa Maria Thereza, majoritatea inventate. Apartamentul nostru este compus din două camere destul de mici, traversate de un coridor Întunecos la capătul căruia se află o chicinetă. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
societății. De jur Împrejurul acestui bloc care a rezistat timpului și arată ca un trup purulent, cu răni deschise și nevindecate, au răsărit cotloane jalnice În care s-au aciuiat cu timpul rătăciții sorții de care am amintit mai sus. Sunt nave oarbe, ciuperci otrăvitoare, halte imunde, capcane ale sufletului, barăci ale morții care se sprijină numai pe aerul viciat care le dă târcoale. Prin ele șoarecii, șobolanii, gândacii, circulă nestingheriți și se simt și ei marginalizați, pentru că rareori găsesc ceva de mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
a mamei și salariul infim pe care mi-l dă patronul, abia ne-ajung să rezistăm de pe-o zi la alta. Și tu porți o dramă În suflet, citesc pe chipul tău o durere care te macină, nu sunt oarbă să nu văd. Probabil că știi carte multă, se vede după cum vorbești, ești altfel ca ceilalți cerșetori; de atâția ani de când Îi aud zumzăind și făcând gălăgie foarte aproape de mine, am Început să-i cunosc Antoniu nu-i mai răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
și acum Îi stă În gât ca o mâncare nedigerată, Însă nu mai poate da Înapoi. Trebuie să o suporte și să Înumere cu glas tare, banii pe care ni-i trimite. Ba mai mult, să se prefacă mută și oarbă la ce se dosește, la ce se fură, la ce se murdărește și nu mai poate fi curățat. O lecție de diplomație păguboasă. Nu vreau să ajung Într-o zi, să mă simt În al nouălea cer, fiindcă cerșesc. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
din cimitirele patriei. Să nu uităm că, găști de golani care-și spun ,,sataniști,, , bântuie drogați, nopțile prin cimitire, În căutare de senzații macabre și nu puține au fost locurile de pioasă reculegere pe care le-au devastat cu furie oarbă. Primul lucru pe care l-a văzut când a intrat În cavou, a fost fotografia, sepia, ovală, Încastrată Într-unul din pereți. Din ea, un bărbat privește fix obiectivul, surâzând, cu o țigară Între degete, instantaneu tipic al perioadei interbelice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
nicio tresărire. L-am rugat pe șofer s-o ia pe lângă Universitate și apoi pe Rue du Calvaire, a zis că preferă pe la gară, dintr-un motiv ecologic absurd ; l-am lăsat s-o ia pe unde voia, am încredere oarbă în transporturile fribourgheze, aș fi putut să nasc și în acel taxi confortabil, cristalin, colorat în ocru. Am făcut destul de mult până la spitalul cantonal, aproape 20 de minute și nici urmă de contracție. Pun pariu că și dacă făceam o
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Sora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1782]
-
sacadate, monotone, fatale clipelor melancolice, picături șovăitoare, reci, străine sufletului. Ropotul nu mai contenește, legănându-se într-o parte și-n alta, ca o vorbărie plictisită, atemporală, ignorând tăcerea nopții, toacă cerul mărunt sub privirile norilor indiferenți, părtași la măcelul orb. Sunt captiva celei de-a patra zi, de ploaie mocănească, rebelă, pisăloagă, îmbrățișată adeseori de tărâmul primitor, și binecuvântat, de la Vrancea. Aici până și ploile țes, nemuritoare, magice legende, iar norii rătăcitori le povestesc plângând depărtărilor.
Ploaie moc?neasc? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83336_a_84661]
-
ascultau, cu religiozitate toate povățuirile ce le dădeam și pe care le urmau cu sfințenie; medicamentele ce le distribuiam atât în persoană, cât și acelea ce le lăsam autorităților comunale, cu instrucțiunile necesare, erau luate de suferinzi cu o încredere oarbă și avui fericirea, în multe cazuri desperate, a vedea pe acei suferinzi, în puține ore, restabiliți în completă sănătate". Era limpede că acțiunile de educație sanitară, desfășurate cu ajutorul și al învățătorilor, preoților sau funcționarilor, începeau să dea rezultate. Ceea ce nu
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
calde, când reci, după cum bate vântul pasiunilor tale. chiar și când taci ca un munte în tihnă căzut, vocea ta, din departe și din adânc, mă cercetează precum nuiaua solomonarilor, precum fluierul moleșit al dresorului mă coagulează, ca pe șarpele orb ce-și începe dansul după cum el vibrează. ca un clopot afară ziuă, înăuntru frig și noapte, ceață ca un fluture pe moarte. tot ce văd este albeața unui ochi de pasăre nocturnă care-și toarnă insomnia într-un miez uscat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
între somn și trezia mea? îmi voi regăsi intactă greutatea trupului? din ea lipsi-va visul sau doar coaja lui? pe cine voi găsi la marginea treziei? ce dureri neștiute îmi vor modela trupul? de unde voi pescui privirea mea cea oarbă? voi încerca marea sărată din creier cu degetul ce-mi va arpegia în vis cântecele miraculoase cu trup de fum? cui voi întinde mâinile mele tăiate din rădăcină ca pălămida netrebuitoare? cine-mi va susura în urechi bolnava aceea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
-mi dezvălui ce cuțit te-a sfâșiat. suflete al meu, zdrobit în bătăliile mărunte, n-aș vrea să treci în neființă, până când nu înțelegi, cât de sacră e lumina ce destramă umbra din cuvânt. floarea soarelui ce iubire mută și oarbă dinspre tine spre mine venea? fără vorbe, fără priviri, în neliniștea sticloasă din sânge, ca un năvod se întindea. la început, am crezut că e o capcană. am dat să fug, dar ochiul tău m-a tăiat în mărunte sclipiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
apă, că, o vreme, m-am îndoit că ar și exista, întoarsă cum tot timpul era după simpla ta căldură și lumină. când noaptea venea, și asta se întâmpla des, în neculoare se înfășa și aștepta răsăritul. iubire mută și oarbă, floare a soarelui, te prinde toamna într-o rază, din ea te strig, din ea te chem, suav descântec, sfânt blestem. iubire să-ți afli salvarea într-un strigăt, să-ți găsești odihna într-un oftat, să zbori cu aripile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
lux! — Greșeala mamei lui a fost că a refuzat să-și refacă viața! El, la prima ocazie, a abandonat-o! — Mama lui a murit la naștere. — Mama lui a murit Înainte ca el să se nască! L-a crescut tatăl orb, surd, erou de război, mare mutilat față de care el avea un atașament bolnăvicios! — A! De aceea a ținut Traian să ajungă bogat, influent. Să fie cineva! — Un fiu demn! A ținut morțiș să se realizeze! Ce suflet nobil! Ce fire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
spre teme mai ușoare conversația. O irita de mult curiozitatea indiscretă din ochii tineriadunați În jurul mesei: inutil curioși, inutil atenți, pentru că nu vor Înțelege niciodată nimic. Pentru că nu pot concepe că și altcineva decât ei a mai trăit vreodată aroganța oarbă, fericită a tinereții —Bineînțeles că nu-mi știu anii pe dinafară, pentru că nici nu vreau să-i știu! Când am văzut că s-au adunat prea mulți, am evitat să Îi mai număr... O sclipire provocatoare a Întinerit privirea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
este D-zeu În toată afacerea asta!?”. A lăsa o mână de oameni ( spirite ale Întunericului) , grotescului să domine lumea, transformându-i pe cei mulți În sclavi silențioși, aruncați Într-o arenă și asmuțindu-i unul Împotriva celuilat Înseamnă „dumnezeire”? Oarbă omenire! „Poate vii mâine la festivitatea de Încheiere a clasei a XII-a. Aș dori să mă ajuți. M-am gândit bine și cred că n-o să fac față singură. Vreau să urci cu mine pe scenă ( scena casei de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
gest. Am plecat la Riana și l-am lăsat să-și facă bagajele. De ce nu s-a despicat pământul, să ne Înghită pe amândoi, nelăsându-ne timp să conștientizăm ruptura definitivă... De ce?! Nu știu dacă universul a rămas surd și orb la zbuciumul meu sfâșietor... Ningea bezmetic, ningea trist și Înduioșător peste Întregul decor al risipirii fără de rost. A doua zi, În jurul orei 11.00, m-a sunat să mă anunțe că pot veni pentru a-mi lua În primire cheile
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
s-au cuibărit Înfinite tristeți. Am plâns o vreme, cu lacrimi fiebinți, În care flăcările răzvrătirilor Își căutau eliberarea din temnița sufletului, mereu cu gândul la această trecere efemeră prin viață. La ce bun toate acestea?! De ce atâta crudă și oarbă suferință?! Mă Întrebam necontenit, sperând că de undeva, din această livadă, voi auzi un foșnet și un sâsâit de șarpe... și poate un răspuns! A Început să picure ușor, picături calde, izvorâte dintr-un cer Însorit. M-am Îndreptat spre
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
spune: Spiritul Domnului este deasupra mea. El m-a uns pe mine ca să port o veste de bucurie. El m-a trimis pe mine pentru toți cei ce au inimile zdrobite, pentru a propovădui libertate celor întemnițați și vedere celor orbi și naștere celor ce au pierit. înăuntrul lui se aflau un arc și un număr de roți dințate, iar în spate avea o cheie. Dacă răsuceai arcul cu cheia, Iisus Hristos ridica mâna dreaptă în aer și mișca degetul arătător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
acesta. Dar acțiunea propriu-zisă? zicea ea. Ordinea în timp și în spațiu? în asemenea cărți nu există nici o ordine de felul acesta, răspundeam eu. Dar în cazul de fațăț este vorba de un preot care se îngrijește de o fată oarbă. Toți cred că e retardată. Dar ea se arată a fi aproape incredibil de dotată, mai ales în domeniul muzicii. Și nimeni nu poate să n-o iubească, nici măcar tatăl ei adoptiv, preotul. Din păcate, ea îl iubește pe fratele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
nu știa. Căci în Avabäck nu mai există școală de duminică. Iisus putea săvârși orice fel de minuni, i-am spus. Să-i vindece pe cei bolnavi, să-i trezească pe morți la viață și să le redea vederea celor orbi. Și în special putea să meargă pe apă. Care dintre ei? a spus micul Manfred. Iisus sau acest Doré? Amândoi, am răspuns eu. Dar muzicuța n-a putut s-o vadă decât o clipă și s-o cântărească în palmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
de politică, religie și viață de familie. Acum își vedea imaginea reflectată într-un bidon: un bărbat cu un șervet de bucătărie în mână. N-avea bani, n-avea avere și nu știa nimic despre femeia din fața lui în afară de chemarea oarbă a inimii și a trupului, de blândețea nesfârșită și de dorința intensă de a o proteja, ceva ce nu mai simțise niciodată în viața lui. Ce este? întrebă ea. Încă stătea cu fața la fereastră ca și cum nu se putea detașa de silueta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
există răspuns când nu-i întrebare, va ști doar cine va bea... Alături, pe-un copac uscat, un corb va mai stârni îngrijorarea zilei de mâine; temătorule, vino să-ți dau apă vie și pâine, vino și tu, măi omule, orb... 16. Bacalaureatul era aproape Când gând, simțire, vrere ard cum arde primăvara dorul, colegul nostru, Leonard se pregătea să își ia zborul. La geamul vieții, larg deschis spre dincolo de ce-i departe, zâmbeam și mă gândeam la vis, la carte
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
să aud voci îngrijorate întrebând „Rachel, de ce nu mănânci?“. Dar nimeni n-a zis nimic. Cu atât mai puțin, boșorogul ăla cretin și clefăitor de John Joe. Nu înțelegeam de ce eram așa de furioasă. Toată ziua avusesem puseuri de furie oarbă. Și-mi venise să plâng de nenumărate ori. Toate astea nu-mi prea stăteau în fire. în majoritatea timpului eram o persoană foarte veselă. Ar fi trebuit să fiu fericită fiindcă îmi dorisem să ajung la Cloisters. Și eram bucuroasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Când mergeam la serviciu, cam de două ori pe săptămână, trenul era cutreierat de la un capăt la altul de un grup de țigănci cu figuri amărâte. Care spunea că are paralizată o mână, care un picior, una zicea că-i oarbă și o ducea alta sănătoasă de mână și tot așa. Cu ele era și un bărbat, un țigănoi cu o figură crâncenă, care cred că te-ar fi băgat în boli, dacă ai fi dat ochi cu el la fapt
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]