8,218 matches
-
spune Walizada, bărbații nici nu mă bagă în seamă, ca pe o umbră. Nu mă întreabă niciodată nimic. Doar oficialii internaționali mă mai întreabă câte ceva. Și dă a lehamite din mână. - Dar și ei, vin acolo pe diurne mari, se prefac că îi interesează soarta noastră și apoi ne lasă baltă. Ne simțim ca niște jucării stricate. Toți fac experiențe pe noi. Comuniștii, mujahedinii, talibanii, internaționalii. Vorbesc de femeile afgane, că până la urmă, bărbații fac ce vor, chiar și ai noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
țesut covoare, că le învăț să țeasă. Vecinii mințeau cot la cot cu mine. Uneori mă plăteau organizațiile clandestine pentru femei. Trebuia să le cumpăr fetelor manuale. Mergeam la piață după cărți, ceream cartea fără să mă uit la ea, prefăcându-mă că sunt analfabetă și că m-au trimis frații pentru ei, dacă apăreau talibanii să mă întrebe. Am avut și o revistă socială, scrisă de mână, care era copiată și transmisă de la una la alta. Închide ochii și continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
întâmpla. Pentru noi, Happy Leftover s-a petrecut în aceeași formație, la Călinești. Unde, ca de obicei, a fost foarte plăcut. Am avut și pe cei doi copii. Dylan tronând în vârful patului cu argintăria în jurul lui, din care se prefăcea că toarnă în cănile celorlalți (by the way, nu a ales să se joace cu nimic altceva decât argint), și Codruț, încă plastilină zâmbitoare în brațele noastre de potențiali sau actuali bunici. Am să întrerup puțin atmosfera asta atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
E bun pentru geamuri. — A. Bine. Îmi pun cârpa jos, încercând să-mi regăsesc calmul. Da, știam și eu asta. Nathaniel clatină din cap. — Ba nu știai. Mă uit la chipul lui hotărât. N-are nici un rost să mă mai prefac. Știe că n-am făcut curat în nici o casă în viața mea. Ai dreptate, recunosc în cele din urmă. N-am știut. În clipa în care mă dau jos de pe scaun mi se împleticesc picioarele de oboseală. Mă apuc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
râde. — Deci te-au concediat. — Eu i-am concediat pe ei, îl corectez. — Chiar așa ? spune Nathaniel mirat. Întinde mâna, dar nu i-o iau. Dincolo de toată bucuria mea, sunt încă afectată. Nu mi-a trecut supărarea. Nu mă pot preface că totul e OK. — Ți-am primit biletul. Ridic privirea către el și îl văd că se crispează. — Samantha... Ți-am scris un alt bilet în tren. Pentru eventualitatea că n-ai fi vrut să ne vedem în Londra. Caută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
frază în sfârșit completă, dar fără nici o legătură cu subiectul, Fii liniștită, n-o să uit de cumpărături. Marta înțelese că bărbatul vorbise față de martori, colegi de muncă, poate un superior care venise să inspecteze dormitorul, de aceea trebuise să se prefacă, pentru a evita curiozitățile incomode, sau chiar periculoase. Centrul fusese organizat urmând un model de strictă compartimentare a diverselor activități și funcții, care, deși nu erau și nu puteau fi complet etanșe, comunicau între ele numai pe canale unice, adeseori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Pentru că a umblat cu ochii bine deschiși și a ciulit urechile încă din ziua când a început să lucreze în Centru a reușit să învețe în scurt timp când și cum se cuvenea să vorbească, să tacă, sau să se prefacă. După doi ani de căsnicie, Marta crede că-și cunoaște bine bărbatul care i-a căzut la sorți în jocul de noroc care este aproape întotdeauna viața conjugală și îi dedică întreaga afecțiune de soție, n-ar șovăi câtuși de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
o greșeală, Nu te supăra, tată, doar stăm de vorbă, cum crezi că ar putea să mi se pară o greșeală un lucru atât de simplu ca a dărui unui urcior, Da, însă avem probleme mai grave, și tu te prefaci că viața ne merge ca pe roate, Exact despre asta vreau să-ți vorbesc, Atunci nu înțeleg de ce-a fost nevoie de atâtea ocolișuri, Pentru că-mi place să vorbesc cu dumneata ca și cum n-ai fi tatăl meu, îmi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ne merge ca pe roate, Exact despre asta vreau să-ți vorbesc, Atunci nu înțeleg de ce-a fost nevoie de atâtea ocolișuri, Pentru că-mi place să vorbesc cu dumneata ca și cum n-ai fi tatăl meu, îmi place să mă prefac, cum spui, că suntem doar doi oameni care se iubesc foarte mult, tată și fiică în cazul nostru, dar care s-ar iubi cu iubire de prieteni și dacă n-ar fi, O să mă faci să plâng, vezi că, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
sculpturi, sau literaturi, sau păpuși de lut, el n-a făcut decât să-și manifeste dorința și să rămână apoi în așteptare, să vadă ce se întâmplă. Doar pentru că a trimis un ordin mâinilor și degetelor, el crede, sau se preface a crede, că era de ajuns pentru ca treaba, după câteva operații executate de extremitățile brațelor, să fie gata. Niciodată n-a avut curiozitatea să se întrebe din ce motiv rezultatul final al acestei manevre, care, până și în cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
olar, el a trăit destul ca să știe că cel mai bun mod de a ucide o roză e s-o deschizi cu forța când încă mai este o mică promisiune în boboc. Păstră așadar în memorie cuvintele ginerelui și se prefăcu că n-a înțeles adevăratul lor sens. N-au mai vorbit până au intrat în așezare. Ca de obicei când își aducea ginerele de la Centru, Cipriano Algor opri la ușa nesuferiților de cumetri, doar cât să intre Marçal, să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
comunica care nu mai sunt ale noastre, Chiar dacă ți se pare stranie comparația, pentru mine, gesturile sunt mai mult decât niște simple gesturi, sunt ca niște desene făcute de un trup pe altul. Invitația era explicită, dar Marçal s-a prefăcut că n-a înțeles, deși știa că venise momentul s-o atragă pe Marta la sine, să-i mângâie părul, s-o sărute încet pe față, pe pleoape, ușor, ca și cum n-ar simți dorință, ca și cum ar fi cu mintea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pot avansa cu lucrul la păpuși, să retrag jumătate din vase a doua săptămână, să mă întorc la păpuși într-a treia și să termin transportatul vaselor într-a patra, știu, știu, nu e cazul să-mi spuneți, nu mă prefac că nu mai există altă opțiune, de a începe cu vasele în prima săptămână, și apoi să schimb, după secvența, păpuși, vase, păpuși, dar cred că, în acest caz particular, ar trebui luați în considerare factorii psihologici, toată lumea știe că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
să ne aducă acasă o prăjitură acoperită cu un șervet brodat, e firesc și normal să întrebăm cui i se datorează neașteptata generozitate, și, dacă, în loc de răspuns, ni se propune să ghicim, ar fi mai mult decât suspect să ne prefacem că n-am auzit, micile jocuri de familie și de societate n-au mare importanță, nimeni nu se va apuca să tragă concluzii pripite din faptul că am nimerit, mai ales pentru că cei care au motive să ne dăruiască o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nevoie să te alimentezi bine, logic ar fi să mănânci cât doi, Sau cât trei, dacă am gemeni, Vorbesc serios, Nu te îngrijora, o să vină și grețurile și nu știu câte alte necazuri. Se lăsă tăcerea. Câinele se încolăci sub masă, se preface indiferent la mirosurile de mâncare, dar nu e decât resemnare, știe că îi va veni rândul peste câteva ore. Te duci la treabă, întrebă Marta, De îndată ce termin de mâncat, răspunse Cipriano Algor. Altă tăcere. Tată, spuse Marta, închipuiește-ți că Marçal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
spus că se mută cu noi în Centru, E adevărat, dar a spus-o așa cum spunem cu toții că vom muri într-o zi, o parte din mintea noastră refuză să admită ceea ce știe că este destinul tuturor ființelor vii, se preface că n-o privește, așa și cu tatăl tău, spune că vine cu noi, dar, undeva, în străfunduri, e ca și cum n-ar crede, Ca și cum ar aștepta o întorsătură de ultimă clipă care-l va duce pe alt drum, Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
lucrează la etajul inferior al creierului, acel gând agitat care nu se consideră niciodată satisfăcut de ce-a gândit și a hotărât cel de la etajul superior, însă Cipriano Algor a preferat să nu răspundă acestei foarte pertinente întrebări, s-a prefăcut că n-a auzit, poate din pricina tonului impertinent pe care-l iau automat întrebările pertinente, doar pentru că sunt puse, și oricât ar încerca s-o ascundă. Centura Industrială, semănând din ce în ce mai mult cu o construcție tubulară în expansiune continuă, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
după ce urmări de departe plimbarea socrului pe încă două etaje superioare, renunță. Se întreba ce-ar fi mai potrivit să facă, să vorbească cu el și să-i recomande mai multă grijă în deambulările lui prin Centru, sau să se prefacă a nu fi aflat despre micul incident, sperând să nu se întâmple altele mai grave. Aceasta a fost în cele din urmă decizia, dar cum, la cină, Cipriano Algor i-a povestit, râzând, ce se întâmplase, fu nevoit să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
distrezi, să te plimbi pe aici, Ca dumneata, Da, ca mine, Te interesează mult ce vezi, întrebă Marta, gândește-te de două ori înainte de a-mi răspunde, Mi-a ajuns să mă gândesc o dată, nu mă interesează deloc, doar mă prefac, Față de dumneata, evident, Ești destul de mare ca să știi că nu există alt mod, chiar dacă pare, nu față de ceilalți ne prefacem, ci față de noi înșine, Mă bucur să aud asta din gura dumitale, De ce, pentru că îmi confirmă ce gândeam despre povestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
de două ori înainte de a-mi răspunde, Mi-a ajuns să mă gândesc o dată, nu mă interesează deloc, doar mă prefac, Față de dumneata, evident, Ești destul de mare ca să știi că nu există alt mod, chiar dacă pare, nu față de ceilalți ne prefacem, ci față de noi înșine, Mă bucur să aud asta din gura dumitale, De ce, pentru că îmi confirmă ce gândeam despre povestea cu Isaurei Madruga, Situația s-a modificat, Asta mă bucură și mai mult, Dacă va veni momentul, voi spune, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
întoarse înăuntru, aranjă mai întâi niște lucruri și merse la culcare. Nu-i era somn. Își spunea că n-avea motive de îngrijorare, că și alți gardieni stătuseră de planton în locul acela și nu se întâmplase nimic, de câte ori s-au prefăcut pentru nimica toată că dețin niște mistere teribile, ca și cum ar fi fost adevărați balauri cu șapte capete, și când s-au apropiat de ele s-a văzut că nu erau decât fum, vânt, iluzie, voință de a crede în incredibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
spuse, Mi-ai făcut o mare bucurie, După tonul tău nu s-ar zice, Tonul n-are a face cu aceste cuvinte, ci cu celelalte, Care, Ziua de mâine, viitorul, Vom avea timp să ne gândim la viitor, Nu te preface, nu-ți închide ochii în fața realității, știi perfect că prezentul s-a terminat pentru noi, Voi sunteți bine, noi o să ne descurcăm, Nici eu nu sunt bine, nici Marçal nu e bine, De ce, Dacă acolo nu e viitor, nici aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Înghițitură de sirop de migdale, Abu Taher recită o mulțumire, Înainte de a continua: — Trebuia să te Înclini În fața evidenței, stăpânul Samarkandului, suveran al Transoxianei, moștenitorul dinastiei Hanilor Negri, tocmai trecuse la erezie. Desigur, evită să o declare, continuă să se prefacă atras de Dreapta Credință, dar nimic n-a mai fost ca Înainte. Sfetnicii prințului au fost Înlocuiți de ismailiți. Conducătorii străjilor, care reușiseră capturarea lui Sabbah, au fost uciși, unul după altul. Propria mea strajă a fost schimbată cu oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ziua următoare, stratagema reuși fără să Întâmpine nici cel mai mic obstacol. În vreme ce Terken Hatun Își ia asupra ei sarcina de a-l convinge pe sultan de necesitatea de a-l salva pe hanul din Samarkand, Nizam al-Mulk, care se preface că se opune acestei intenții, se ocupă cu Înverșunare de pregătirile expediției. Prin acest război al prefăcătoriilor, Nizam nu caută numai să anexeze Transoxiana, și Încă și mai puțin să salveze Samarkandul, el vrea mai ales să-și recapete prestigiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
un comunicat comun anglo-rus, care le cerea partizanilor Constituției să pună imediat capăt ofensivei lor pentru a Încheia o Înțelegere cu șahul. În caz contrar, cele două Puteri se vedeau nevoite să intervină. Dar Fazel și prietenii săi s-au prefăcut că nu Înțeleg și au grăbit pasul: pe 9 iulie, trupele lor făceau joncțiunea sub zidurile Teheranului; pe 13, două mii de oameni Își făceau intrarea În capitală, printr-o poartă nepăzită dinspre nord-vest, din vecinătatea legației franceze, sub privirea Înmărmurită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]