7,696 matches
-
sensul fraternității față de aproapele. Descoperirea atitudinii cipriane este covârșitoare: exprimă gândirea întregii Biserici asupra războiului. În principal, Biserica s-a arătat rezervată în adoptarea unor poziții explicite referitoare la aspectele tipice situației în discuție, din moment ce atât păgânii cât și creștinii resimțeau moștenirile seculare care apăsau asupra mentalității lor. Din acest motiv, în loc de a considera preliminară absența unei participări la război și la serviciul militar, Biserica țintea direct la rădăcina situației urmărind schimbarea mentalității care, în dinamica sa, ar fi ajutat conștiințele
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de ton. Afilieri la îndemână sunt Lucian Blaga, Constanța Buzea, Nichita Stănescu, Ileana Mălăncioiu. „Spațiul de grație” este unul de „rugă și pândă”, loc de inițiere, unde închiderea (a ochilor, a păsării în căușul palmei, a petalelor „în” floare) este resimțită concomitent ca tensiune și salvare, dublată fiind de figurile deschiderii gingașe (spargerea, sfârtecarea, visul în turn, roua, mierea, aburul) ce catalizează relațiile dintre elemente: „În lada de zestre/ninsoarea unei ierni de demult/ se mai zbate./ Simți tu/ Înfrigurarea și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286479_a_287808]
-
exprimă, a căror unitate, totuși, reflectă "amestecul de energie creativă și agitație obositoare"44 ce caracterizează momentul, prin intermediul termenului inedit, care țâșnește din toate părțile, în încercarea de a articula tensiunile pe care specialiștii în comunicare le trăiesc și le resimt fără deosebire: este vorba de termenul "ferment". Ce înseamnă, însă, acest "ferment" în sânul domeniului Științelor comunicării, despre care Griffin apreciază că, încă, descrie dinamicile sale inerente la momentul redactării acestui capitol de carte? Pe de o parte, procesul de
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
pe scenă urcă soliști precum Mazz, Shelly Lares, Adalberto, "câte un act pentru fiecare generație"11, însă, chiar dacă muzica e excelentă, ea nu reușește să îi determine pe cei doi să se apropie de scenă. Bariera culturală pe care o resimt se interpune, ca un zid, între cei doi și actul cultural de participare pe care un astfel de eveniment muzical îl invită: "accentul nostru din vestul mijlociu ("Midwestern", în limba engleză) ne alienează, (separându-ne adăugirea mea) de mulți tejano
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
mai toate întreprinderile noastre discursive, în cercetarea academică ne vedem siliți, îndeobște, să nu continuăm, pe cât posibil, în aceeași manieră, pe același ton. Cum bine spune Al González în aceeași Introducere la Our Voices, la care m-am mai referit, "Resimțim o presiune majoră de a lăsa la o parte propriul nostru sine cultural pentru a obține credibilitate academică"15. Totuși, adaugă criticul, câteva pagini mai târziu, "dacă, într-adevăr, comunicarea umană se caracterizează prin (imboldul de a spune adăugirea mea
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
eveniment"70. În Coatesville, însă, Chapman a întâlnit o lume plină de suspiciune în ce privește "rațiunea" din spatele actului comemorativ în care se angajase, publicând un anunț în ziarul local, lucru care a condus, desigur, la "frustrarea"71 pe care pastorul a resimțit-o atunci când a întâmpinat tot felul de obstacole, în încercarea de a găsi atât un loc, cât și un public pentru discursul său. Edwin Black încheie prezentarea lui Chapman spunând că "discursul acestuia a constat în predica sa"72, după
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
de Jay Chapman cu numai câteva cuvinte, să rămâi indiferent în fața modului suprinzător în care pune problema. Descrierea sa solicită un fel sau altul de răspuns. Interesul nostru pentru subiectul pe care Chapman l-a anunțat astfel este stârnit și resimțim, paradoxal, și impulsul, contrariu, de a rămâne să ascultăm mai departe. Să rămânem alături de Chapman, pe care nu pare să îl intereseze să îi mulțumească pe cei care îl ascultă sau măcar să le întâmpine așteptările. Acest lucru trece, pesemne, într-
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
ghidați de președinte, în starea psihică din perspectiva căreia înțeleg că li s-au făcut nedreptăți suficiente (ei pun valoare pe pace, însă orice încercări publice, private și secrete de a negocia, cu umilință, pacea, au fost sortite eșecului), vor resimți, cu siguranță, și frustrarea, necesară ca și condiție de posibilitate a furiei, pentru a își îndrepta privirile, cu deplină convingere, înspre alte alternative decât cea a înaintării superflue pe un drum care nu duce nicăieri. Iată cum, explică Hill, Nixon
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
nevoie, într-adevăr, de "un dușman"482, în aceeași măsură în care avem nevoie de scopuri, țeluri de atins sau obiective. Doctrina nazistă a clarificat, o dată pentru totdeauna, unde poate duce întâmpinarea unei astfel de nevoi, iar efectele sale se resimt, pretutindeni în lume, până în ziua de azi. Însă adevărata lecție de viață pe care Hitler ne-o oferă, apreciază criticul, stă în proverbul latin Corruptio optimi pessima, cu alte cuvinte, "coruperea celor mai buni este cea mai rea". Hitler a
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
Hitler, ale evreului, de fiecare dată când cineva ne-a "încolțit", ținând morțiș să aibe dreptate? Este acesta un motiv să devenim obiectul unui sentiment de ură? Sau poate că, dimpotrivă, ne putem identifica chiar cu autorul textului, de ce nu, resimțind aceeași frustrare? Întrebarea rămâne: vom genera, oare, acel sentiment de ură, cu care să vizăm persoana în cauză? Răspunsul fiecăruia dintre noi la aceste întrebări sunt indicatorul nostru al propriei ieșiri din "criza" menționată chiar adineauri. Pentru a echilibra cele
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
bună orientare a educatului către profilul, școala unde să nu aibă eșec și tocmai că devine chiar un mijloc real de diferențiere, prin respectarea formării progresive, a integrării particularizate astfel, în timp, cu celelalte dimensiuni ale personalității. Consecințele s-ar resimți în plan metodologic, în proiectarea acțiunilor, inclusiv a curriculumului, conform spiralei procesului de identificare, formare, dezvoltare a competențelor, în întreaga educație formală, nonformală, inițială, continuă și autoformativă. B. Rey (2007, p. 23) propune chiar o ierarhizare aici a relației între
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de performanță. a proiectului. Puncte slabe • Scopurile sunt descrise doar la începutul proiectului, nu și pe parcurs. • Ignoră factorii care influențează realizarea obiectivelor. • Poate fi ineficient. Produsul poate fi considerat ca nerealist în practică. • Nu se respectă baza teoretică. • Se resimt dificultățile comunicării. • Abilitățile de proiectare pot deforma discuțiile. Cere un timp mai mare de formulare. • Dificultăți în determinarea formei finale. • Apare un potențial risc conflictual între opiniile profesorilor. • Poate fi ineficient din cauza erorilor în aplicare. • Educatorii pot revizui rezultatele și
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
și Rees 1996; Booth 1998). Unul dintre motivele pentru care autorii din aria "ecologiei globale" obiectează împotriva dezvoltării este argumentul privitor la limitele creșterii, argument abandonat de mulți dintre adepții mișcării în favoarea mediului, în anii 1980. În lucrările acestora se resimte nevoia de a accepta limitele impuse de o planetă finită, acceptare ignorată de administratorii planetei și de ambientaliștii din curentul principal (ex. Sachs 1993a). Ei sunt de asemenea sceptici față de ideea că se poate disocia conceptul de dezvoltare de acela
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Tanda, Îi și Manda”.) Rău cu rău, da-i mai rău fără rău. (Faptele de viață arată că „dezvățul” este uneori mai greu de realizat decât „Învățul”: de exemplu, fumătorul inveterat care se supune unui program dur de abstinență va resimți foarte puternic, În tot acest timp, nevoia de a fuma.) Adaptarea umană la un alt context existențial, total diferit de cel anterior, este, În general, foarte greu de realizat, putând genera chiar răspunsuri paradoxale: „Durerea-i face să mintă și
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
li se acorde aceeași faimă sau onoare. Gloria nu este Însă transmisibilă; nu se moștenește, așa cum, de exemplu, judecătorul nu moștenește cinstea de la părinți, ci doar un Îndemn sau un exemplu din partea acestora. Când gloria strămoșilor noștri nu o vom resimți ca pe o Îndatorire, care să ne facă să ne ridicăm prin faptele noastre la Înălțimea realizărilor lor din trecut, atunci ea nu numai că ne va Împovăra, dar ne va face și să ne simțim ridicoli În ochii celor
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
se constată atunci când activitatea, desfășurată mereu prin aceleași procedee, devine cu timpul monotonă, plată, lipsită de creativitate, ceea ce determină abandonarea ei.) Mai degrabă pierzi un prieten dacă-i ceri, decât dacă-l refuzi. (Probabil din teama pe care acesta o resimte gândind că, o dată ce ne-a servit, ne vom face obiceiul de a-i tot cere.) Nimic nu apasă mai greu ca un secret. (Pentru că respectarea unui secret implică, de fapt, să poți să faci dovada unei anumite responsabilități.) „Suntem prizonierii
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
cât poate să Îndure”.) „Dacă vorbești Îndelung despre nefericirea din viață, În cele din urmă vei ajunge să nu mai percepi viața decât În nefericirile ei.” (J. Duåiä) Dacă vrei să fii ascultat, cere ce se poate. (Pretențiile exagerate sunt resimțite ca o ofensă de către cel căruia Îi sunt destinate, deoarece un minimum de bun-simț ne pretinde să nu abuzăm de bunăvoința sau de capacitățile cuiva.) Mai multă Înțelepciune găsești În fețele cele urâte, decât În cele frumoase. (Pentru că rar fețe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
lui cel nou.” (J.W. Goethe) Obiceiul ușurează povara. (O normă de conduită, cum ar fi, de exemplu, „punctualitatea”, nu este suficient să fie Înțeleasă și privită ca utilă; dacă n-o transformăm Într-o deprindere de viață, o vom resimți ca pe o povară ori de câte ori situațiile de viață ne vor pretinde să o probăm.) „Obișnuința nu numai că ușurează munca, dar creează și capacitățile pentru ea.” (Democrit) Obișnuința este a doua natură. (Iată câteva exemple care ilustrează faptul că obișnuința
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de trăire atrage după un timp, În mod inevitabil, un moment de sațietate, generator de insatisfacție, de neplăcere. Drogatul, de exemplu, Își supralicitează, prin mărirea continuă a dozei, stările iluzorii de fericire, dar după Încetarea efectului drogului va trebui să resimtă foarte puternic senzațiile de privare de aceste intense, dar false stări iluzorii de fericire.) „Legea cea mai tainică și misterioasă a firii este că extremele se ating și contrariile se contopesc, se transformă unul În celălalt.” (St. Zweig) „Poți iubi
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
sau cumpătul necesar pentru a realiza o vorbire chibzuită, cu judecată.) Cu un ochiu râde, și cu altul plânge. (Psihologii redau această situație prin sintagma „ambivalență afectivă”: persoana În cauză se bucură și se Întristează, În același timp, față de ceva; resimte atât plăcere, cât și neplăcere; atât atracție, cât și repulsie. Trebuie observat Însă faptul că poate exista nu numai o ambivalență afectivă, dar și una intelectuală sau chiar volițională: În plan intelectual, se manifestă prin acordarea, În același timp, a
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
noi, din slăbiciune sau neștiință. Μ Gelozia este o formă de egoism În iubire (dar cei care iubesc cu sinceritate, cu toată ființa lor, spun că nu există iubire adevărată fără gelozie, deoarece este firesc ca fericirea pe care o resimți prin iubire să dorești să o păstrezi cât mai mult, să o păzești de orice amenințare.) Μ Iubirea sinceră este atât de generoasă prin ea Însăși, Încât cel care o trăiește știe că nu are nimic altceva mai valoros pe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de căință, cea mai bună cale de a-i face să se Îndrepte este de a-i lăsa, pentru un timp, singuri cu propria lor conștiință. Μ Degeaba recurgem la pedeapsă, dacă vinovatul nu poate sau nu vrea să o resimtă (dacă pedeapsa nu-i provoacă o suferință morală sau dacă propria conștiință nu-l mustră). Μ În aplicarea pedepselor suntem adeseori nedrepți: recurgem, În mod intenționat, la o pedeapsă mai aspră decât s-ar cuveni, pentru ca aceasta să fie Învățătură
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
lucruri, este o dovadă nu numai de egoism sau de indolență În raport cu sine, dar și o probă de lașitate spirituală. Μ Starea de fericire exprimă, de fapt, În lumea umană mai mult o stare de conștiință decât una pur afectivă: resimțim fericirea pe măsură ce ne știm mai buni, mai drepți, mai generoși În raporturile cu semenii noștri. Μ Răul poate Îmbrăca multe forme, dar cea mai Înfricoșătoare și mai urâtă este aceea a disprețului agresiv manifestat de către unii față de viață. Μ Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
sufletește, care admite constrângerile morale: altfel, libertatea voinței proprii poate alege, de exemplu, numai răul În viață. Μ Pe unii oameni Îi sperie libertatea, preferând să trăiască În cetatea lor de gânduri și de simțiri, unde nu sunt nevoiți să resimtă prea mult efectele sentimentului responsabilității față de actele comise la un moment dat. Μ În fond, aspectul esențial al libertății constă În faptul că ne creează condiția demnă de a putea alege Între „bine” și „rău”. De aceea se și spune
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Când un om nu-i mai suscită altuia curiozitatea (sau capacitățile) Înseamnă, de fapt, că nu-l respectă. Μ Orgoliosul este, În realitate, un nefericit, deoarece, neputând să recunoască În față meritele altuia, nu se poate Înfrâna totuși să le resimtă din plin În forul său interior. Μ Nu mă poate convinge cineva mai bine de faptul că are valoare decât prin stima pe care mă simt obligat să i-o port, În conștiința mea. Μ Numai paranoicul crede că, ignorând
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]