7,772 matches
-
g/L, 0,27 g/L; 0,3 g/L; 0,32 g/L și 0,35 g/L. În experimentul următor se prezintă modalitatea de determinare a concentrației critice micelare (CCM) a clorurii de cetilpiridiniu prin urmărirea variației tensiunii superficiale și a conductibilității echivalente în funcție de concentrație. Astfel, tensiunea superficială se determină prin metoda stalagmometrului, numărându-se picăturile scurse pentru apă (n0) și pentru soluțiile preparate (nx); numărul de picături pentru lichidul studiat se consideră valoarea medie a trei determinări; iar
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
L; 0,32 g/L și 0,35 g/L. În experimentul următor se prezintă modalitatea de determinare a concentrației critice micelare (CCM) a clorurii de cetilpiridiniu prin urmărirea variației tensiunii superficiale și a conductibilității echivalente în funcție de concentrație. Astfel, tensiunea superficială se determină prin metoda stalagmometrului, numărându-se picăturile scurse pentru apă (n0) și pentru soluțiile preparate (nx); numărul de picături pentru lichidul studiat se consideră valoarea medie a trei determinări; iar tensiunea superficială se va calcula utilizând relația (185): 0
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
a conductibilității echivalente în funcție de concentrație. Astfel, tensiunea superficială se determină prin metoda stalagmometrului, numărându-se picăturile scurse pentru apă (n0) și pentru soluțiile preparate (nx); numărul de picături pentru lichidul studiat se consideră valoarea medie a trei determinări; iar tensiunea superficială se va calcula utilizând relația (185): 0 0x x n n γ γ= ⋅ (185) Un alt parametru care se modifică brusc la concentrația critică micelară este conductibilitatea echivalentă. Conductibilitatea echivalentă (λ), reprezintă conductibilitatea unei soluții ce conține un echivalent gram
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
asociație, la reprezentarea grafică a conductibilității echivalente funcție de concentrație (c) , se va observa o scadere liniară lentă înainte de concentrația critică micelară (CCM), iar după concentrația critică micelară (CCM) scăderea va fi bruscă neliniară (figura 37). Se reprezintă grafic dependența tensiunii superficiale în funcție de concentrație, γ = f(c), obținând un grafic similar cu cel din figura 38. Din punctul de minim al curbei, ducând perpendiculară pe abscisă se determină concentrația critică micelară a clorurii de cetil piridiniu (concentrație la care au apărut primele
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
unui solid poate scădea de 5 - 10 ori în prezența substanțelor tensioactive față de cel cheltuit în absența acestora. Un alt avantaj al prezenței substanțelor tensioactive este creșterea stabilității sistemului dispers obținut: particulele care rezultă prin dispersarea solidului în prezența substanțelor superficial active, vor prezenta un strat superficial de adsorbție format din moleculele acestuia, conferindu-i solului stabilitate agregativă și cinetică. Dispersarea se poate realiza: * prin procedee mecanice, când substanța este mărunțită în dispozitive numite „mori coloidale”(mori cu frecare sau mori
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
10 ori în prezența substanțelor tensioactive față de cel cheltuit în absența acestora. Un alt avantaj al prezenței substanțelor tensioactive este creșterea stabilității sistemului dispers obținut: particulele care rezultă prin dispersarea solidului în prezența substanțelor superficial active, vor prezenta un strat superficial de adsorbție format din moleculele acestuia, conferindu-i solului stabilitate agregativă și cinetică. Dispersarea se poate realiza: * prin procedee mecanice, când substanța este mărunțită în dispozitive numite „mori coloidale”(mori cu frecare sau mori cu bile), în prezența mediului de
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
hidroxid feric se obține prin hidroliza la cald a clorurii ferice: oxihidroxid feric Nucleul particulei coloidale este format atât din oxiclorură ferică FeOCl, cât și din oxihidroxidul feric FeO(OH); o parte din moleculele de oxiclorură ferică ionizează în stratul superficial conferind sarcină pozitivă particulei coloidale: strat difuz nucleu strat dublu electric solidar (în mediul de dispersie) particula coloidală micela liofobă În laborator, reacția se conduce în prezența carbonatului de amoniu: se formează un precipitat de carbonat feric care în mediul
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
până la dispersarea precipitatului. Carbonatul feric format inițial se descompune. Se formează un sol brun-roșcat cu o mare stabilitate. COAGULAREA SOLURILOR. DETERMINAREA PRAGULUI DE COAGULARE (ck) Considerații teoretice Adsorbția selectivă de ioni din mediul de dispersie sau ionizarea moleculelor din stratul superficial conferă dispersiilor liofobe o sarcină electrică, deci o stabilitate electrostatică: ionii de semn contrar din soluție sunt atrași de particula încărcată electric, se formează stratul dublu electric, care joacă rol de stabilizator. Pe lângă acest fenomen, mai poate avea loc și
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
electrică sau cu ajutorul ultrasunetelor, a particulelor fazei dispersate în mediul de dispersie, în prezența emulgatorului. Mecanismul de acțiune al emulgatorilor în procesul de emulsionare poate fi explicat cu ajutorul structurii moleculare și a proprietăților lor fizico-chimice și constă în: * scăderea tensiunii superficiale la interfața ulei apă; * formarea unui film (strat) protector de adsorbție la suprafața particulelor fazei dispersate; * creșterea vâscozității emulsiei. Emulgatorii care acționează prin primele două mecanisme se numesc emulgatori adevărați; cei care acționează prin creșterea vâscozității se numesc pseudoemulgatori. Emulgatorii
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
și de raportul de concentrație a fazelor. Ea va fi cu atât mai mare, cu cât cantitatea de substanță dispersată este mai mică față de mediul de dispersie. Un alt factor care nu este inclus în relația lui Stokes, este tensiunea superficială care se manifestă la interfața celor două faze nemiscibile: cu cât tensiunea superficială va fi mai mică, cu atât stabilitatea emulsiei va fi mai mare; această cerință este realizată prin prezența emulgatorului. O emulsie este stabilă atâta timp cât își menține nemodificată
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
mare, cu cât cantitatea de substanță dispersată este mai mică față de mediul de dispersie. Un alt factor care nu este inclus în relația lui Stokes, este tensiunea superficială care se manifestă la interfața celor două faze nemiscibile: cu cât tensiunea superficială va fi mai mică, cu atât stabilitatea emulsiei va fi mai mare; această cerință este realizată prin prezența emulgatorului. O emulsie este stabilă atâta timp cât își menține nemodificată starea inițială. În timp, datorită tendinței de contopire a particulelor fazei dispersate pot
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
de dispersie (faza lichidă, continuă sau externă); * agentul de suspendare (agent de dispersie sau agent de stabilitate), care se va adăuga în cazul în care faza dispersată este sub 20%. Agentul de suspendare poate acționa prin următoarele mecanisme: * scăderea tensiunii superficiale la interfața solid/lichid; * mărirea vâscozității mediului de dispersie; * conferirea de sarcini electrice particulelor fazei dispersate; * coloid protector; În funcție de aspectul sedimentului, suspensiile se clasifică în: * Suspensii floculate - suspensii caracterizate prin sedimente înalte, în care particulele fazei dispersate sunt legate între
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
L2 sau din contactul unui gaz cu un lichid, notată L1/G2; * solidă, provenită din contactul unui solid cu un gaz S1/G2 sau a unui solid cu o soluție S1/L2. După natura forțelor intermoleculare care acționează în stratul superficial adsorbția propriu - zisă (concentrarea exclusiv la suprafață) se poate clasifica în: * adsorbție fizică (nespecifică) - caz în care forțele de atracție între adsorbant și substanța adsorbită sunt de tip Van der Waals (forțe slabe realizate între moleculele sistemului: structura internă a
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
în care forțele de interacțiune dintre particulele care alcătuiesc faza adsorbantă și particulele adsorbite presupun modificări în natura legăturilor chimice din structura particulelor adsorbite. Coeficientul de adsorbție (Г) este o măsură cantitativă a adsorbției. Acest coeficient se mai numește exces superficial și reprezintă cantitatea de substanță adsorbită care revine unității de suprafață a adsorbantului. Cantitatea de substanță adsorbită se poate exprima în grame sau în moli și se poate raporta și la unitatea de masă de substanță adsorbantă (1 g), mai
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
adsorbită se poate exprima în grame sau în moli și se poate raporta și la unitatea de masă de substanță adsorbantă (1 g), mai ales în cazul adsorbanților solizi, cărora li se determină greu suprafața. S-a constatat că tensiunea superficială a soluțiilor este diferită de cea a solventului pur. Acest fapt s-a explicat prin adsorbția substanței dizolvate la interfața lichid - gaz (L1/G2), dimensiunile acestei interfețe fiind neglijabile față de dimensiunile sistemului. Tensiunea superficială a soluției (γ) poate fi determinată
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
suprafața. S-a constatat că tensiunea superficială a soluțiilor este diferită de cea a solventului pur. Acest fapt s-a explicat prin adsorbția substanței dizolvate la interfața lichid - gaz (L1/G2), dimensiunile acestei interfețe fiind neglijabile față de dimensiunile sistemului. Tensiunea superficială a soluției (γ) poate fi determinată ușor experimental, fapt care permite determinarea cu multă precizie a coeficientului de adsorbție. În cazul soluțiilor, coeficientul de adsorbție (Г) reprezintă numărul de moli adsorbiți pe unitatea de suprafață a soluției (excesul superficial al
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
Tensiunea superficială a soluției (γ) poate fi determinată ușor experimental, fapt care permite determinarea cu multă precizie a coeficientului de adsorbție. În cazul soluțiilor, coeficientul de adsorbție (Г) reprezintă numărul de moli adsorbiți pe unitatea de suprafață a soluției (excesul superficial al solvatului față de interiorul soluției). El poate fi exprimat prin relația lui Gibbs (209): unde : c = concentrația soluției (mol/L); γ = tensiunea superficială a soluției de concentrație c (N·m-1); d dc γ = activitatea superficială; măsoară influența cncentrației asupra
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
soluțiilor, coeficientul de adsorbție (Г) reprezintă numărul de moli adsorbiți pe unitatea de suprafață a soluției (excesul superficial al solvatului față de interiorul soluției). El poate fi exprimat prin relația lui Gibbs (209): unde : c = concentrația soluției (mol/L); γ = tensiunea superficială a soluției de concentrație c (N·m-1); d dc γ = activitatea superficială; măsoară influența cncentrației asupra tensiunii superficiale; R = constanta generală a gazelor; R = 8,317 joule/mol·grad; T = temperatura de lucru (°K). Substanțele care se adsorb la
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
suprafață a soluției (excesul superficial al solvatului față de interiorul soluției). El poate fi exprimat prin relația lui Gibbs (209): unde : c = concentrația soluției (mol/L); γ = tensiunea superficială a soluției de concentrație c (N·m-1); d dc γ = activitatea superficială; măsoară influența cncentrației asupra tensiunii superficiale; R = constanta generală a gazelor; R = 8,317 joule/mol·grad; T = temperatura de lucru (°K). Substanțele care se adsorb la interfețe producând scăderea tensiunii superficiale, se numesc substanțe tensioactive. În acest caz activitatea
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
solvatului față de interiorul soluției). El poate fi exprimat prin relația lui Gibbs (209): unde : c = concentrația soluției (mol/L); γ = tensiunea superficială a soluției de concentrație c (N·m-1); d dc γ = activitatea superficială; măsoară influența cncentrației asupra tensiunii superficiale; R = constanta generală a gazelor; R = 8,317 joule/mol·grad; T = temperatura de lucru (°K). Substanțele care se adsorb la interfețe producând scăderea tensiunii superficiale, se numesc substanțe tensioactive. În acest caz activitatea superficială este negativă iar coeficientul de
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
c (N·m-1); d dc γ = activitatea superficială; măsoară influența cncentrației asupra tensiunii superficiale; R = constanta generală a gazelor; R = 8,317 joule/mol·grad; T = temperatura de lucru (°K). Substanțele care se adsorb la interfețe producând scăderea tensiunii superficiale, se numesc substanțe tensioactive. În acest caz activitatea superficială este negativă iar coeficientul de adsorbție va fi pozitiv (Γ > 0). Substanțele tensioactive generale sunt substanțe care micșorează în mod continuu tensiunea superficială o dată cu creșterea concentrației. Pentru aceste substanțe, la trasarea
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
măsoară influența cncentrației asupra tensiunii superficiale; R = constanta generală a gazelor; R = 8,317 joule/mol·grad; T = temperatura de lucru (°K). Substanțele care se adsorb la interfețe producând scăderea tensiunii superficiale, se numesc substanțe tensioactive. În acest caz activitatea superficială este negativă iar coeficientul de adsorbție va fi pozitiv (Γ > 0). Substanțele tensioactive generale sunt substanțe care micșorează în mod continuu tensiunea superficială o dată cu creșterea concentrației. Pentru aceste substanțe, la trasarea dependenței γ = f(c), se obține o curbă numită
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
care se adsorb la interfețe producând scăderea tensiunii superficiale, se numesc substanțe tensioactive. În acest caz activitatea superficială este negativă iar coeficientul de adsorbție va fi pozitiv (Γ > 0). Substanțele tensioactive generale sunt substanțe care micșorează în mod continuu tensiunea superficială o dată cu creșterea concentrației. Pentru aceste substanțe, la trasarea dependenței γ = f(c), se obține o curbă numită izoterma tensiunii superficiale (figura 43). Curba care reprezintă variația coeficientului de adsorbție în funcție de concentrație, se numește izotermă de adsorbție (figura 44). Pentru substanțele
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
iar coeficientul de adsorbție va fi pozitiv (Γ > 0). Substanțele tensioactive generale sunt substanțe care micșorează în mod continuu tensiunea superficială o dată cu creșterea concentrației. Pentru aceste substanțe, la trasarea dependenței γ = f(c), se obține o curbă numită izoterma tensiunii superficiale (figura 43). Curba care reprezintă variația coeficientului de adsorbție în funcție de concentrație, se numește izotermă de adsorbție (figura 44). Pentru substanțele tensioactive generale, se observă că în domeniul concentrațiilor mici izoterma prezintă o porțiune liniară AB care arată o creștere direct
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
concentrațiilor mari (porțiunea CD), coeficientul de adsorbție să atingă valoarea maximă posibilă (Γm), constantă. În experimentul următor se va studia adsorbția alcoolului n-butilic, substanță tensioactivă generală, la limita de separație soluție apoasă - aer: Obiectivele urmărite sunt: * trasarea izotermei tensiunii superficiale, γ = f(c), (figura 43). Din grafic se va determina activitatea superficială d dc γ corespunzătoare concentrațiilor luate în lucru; * calcularea coeficientului de adsorbție (Г) utilizând ecuația lui Gibbs; * trasarea izotermei de adsorbție (Variația Γ = f(c)); * determinarea coeficientului maxim
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]