8,392 matches
-
socialismului, n-a putut apărea decât în diferențierile rezultate dintr-o devenire complexă. Risipirea ethosului comunitar a pus problema socialistă. Omul modern nu mai știe care este sâmburele său: națiunea, statul, societatea sau dreptul. Înainte vreme era măcar Dumnezeu, care topea în sine toate contradicțiile. În dictatură sau socialism, el caută o simplificare și o formulă, o reducere la un principiu. Pluralismul, în orice formă, nu este o soluție pentru muritori. Omul s-a simțit totdeauna mai bine în epocile de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
studiul” organelor de securitate. Și chiar dacă nu s-ar fi știut la edituri toate acestea, le cunoștea cenzură comunistă, partidul clasei muncitoare, iar cărțile tot n-ar fi putut străbate la public. Așa că volumele de la „Minerva” și „Junimea” s-au topit, au dispărut. Există Însă certitudinea că alte exemplare ale volumelor fuseseră date În studiu colegilor, prietenilor, apropiaților, de la care Alexandru Începea să primească răspunsuri, iar acestea erau Încurajatoare. Unul, datat 12 august 1981, șosea de la Dada, alias C.D. Zeletin, alias
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
cât mai apropiate de starea lor naturală și, în nici un caz, mai mult decât cere organismul. Involuntar, ochii Liviei coboară către colăcelul de grăsime ce-i umflă stola deasupra taliei. Să renunțe la isicia, acele pateuri minuscule ce ți se topesc în gură? Numai Fulvia, bucătăreasa ei, cunoaște rețeta și refuză cu încăpățânare să o destăinuie. Câte dintre prietenele ei, toate doamne din înalta societate, nu o întreabă pe furiș dacă nu cumva tocătura asta divină e din pește și raci
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
teamă să nu fie uciși. De aceea, preferă să-i convingă rațional, și nu prin 35 brutalitate. A văzut cum un cuvânt bun, spus când tre buie, risipește toată înverșunarea celui care îl ascultă. Tot așa, iertarea dată la timp topește până și furia nebună, după cum pedeapsa hotărâtă din spirit de răzbunare îl scoate din sărite pe omul cel mai pașnic. E clar că Livia vrea să se răzbune. Însă nu știe pe cine. Oftează din nou. Magia e totuși altceva
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
că sunt în joc siguranța și propriile lui interese. Bine a mai brodit-o Livia! Își ațintește din nou ochii asupra lui Trio Fulcinius. — Trădare, zici? ridică tonul cu asprime. Se oprește pentru că nu mai poate continua. Mânia prefăcută se topește de la sine. Îl copleșește mâhnirea. O jurisdicție monstruoasă crescută din simulacrele de procese și execuții arbitrare de pe vremea războaielor civile. Suspină. Nici măcar el nu are puterea să o stârpească, deși acum, în timp de pace, este cu totul dăunătoare. Invidia
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
asta o fi trimis-o pachet la Roma, cu copii cu tot. Că mai are trei-patru luni bune până să deșerte sacul. Lângă ea, tânăra tresare spasmodic. Mătăsurile scumpe și grele nu pot să-i ascundă frisoanele. Mânia Vipsaniei se topește pe loc. Sărmana ei surioară! De când se știu, și-au fost reazăm una alteia. Nu te mai frământa fără rost, îi șoptește. Își dă seama că e un sfat banal și prostesc. Dar ceva mai in teligent nu-i vine
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
-l liniștească pe călăreț. Se duce până la ușa culoarului și trage cu urechea. Gălăgia persistă. Se întoarce cu trăsăturile încordate. Evreul îl iscodește un timp din priviri. În cele din urmă, spune ironic: — Ce pot să însemne mai multe voci topite într-una singură? Pusio se uită la el perplex câteva clipe. Răspunde cu glas nesigur: — Bucurie... sau mânie? — Vezi? se chinuie Rufus să surâdă. Și bucuria, și durerea sunt ca apa care se pierde în pământ sau ca vântul care
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
trece de la doici la preceptori, pe urmă la frații ei Nero și Drusus, ba sărută în învălmășeală și câteva proge nituri de sclavi. Chiar și morocănoasa Pomponia trebuie, mai de voie, mai de nevoie, să se supună. Tatăl o privește, topit de admirație. Cât e de frumoasă, micuța lui zeiță! Merită nu numai o viață lungă și fericită, dar poate chiar și nemurirea. Câtă dragoste și decență, cum îi iubește și-i îmbrățișează pe toți, fără nici o deosebire! Cum se joacă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fără să se sinchisească de durerile noastre... Cată apoi mânios la Agrippa. Ce-a mai venit și ăsta să-l agaseze cu nimicuri, când are și așa destule probleme? Îi citește însă îngrijo rarea pe față. Căldura prieteniei dintre ei topește imediat frân tura de adversitate pe care a simțit-o. Se apropie de el și-l cuprinde în brațe: — E o prostie să te gândești că i s-a putut întâmpla ceva rău pentru simplul fapt că este evreu, spune
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
-și fantasmele lui obișnuite, tocmai găsea În jocul acela formula pentru a-și exersa acea adolescență de revenire, specifică unui om de cincizeci de ani. În orice caz, Într-un fel, pesimismul lui natural, dificila lui Împăcare cu trecutul se topiseră În dialogul cu o memorie minerală, obiectivă, ascultătoare, iresponsabilă, tranzistorizată, atât de omenește inumană, Încât Îi permitea să nu mai simtă obișnuita-i Împovărare a vieții. FILENAME: ABU O, ce dimineață frumoasă de sfârșit de noiembrie, la Început a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
-ți umezești degetele trebuie să le duci vertical la buze, ca și cum ai fărâma azimă, atent să nu pierzi nici o firimitură. Cuvântul trebuie mâncat cu cea mai mare Încetineală, Îl poți muia și recombina numai dacă-l lași să ți se topească pe limbă, și fii atent să nu-l scapi pe caftan, pentru că dacă se evaporă o literă, se rupe firul care-i menit să te unească cu sefiroții superiori. Acestui lucru și-a Închinat viața Abraham Abulafia, În timp ce Sfântul Toma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Dar de ce? Asta-i rău?” „Aiurea. Asta ar mai lipsi”. A Început În felul ăsta. „Mănâncă, ești slab ca un cui”, Îmi spusese ea În timpul cinei. La miezul nopții Încă ne aflam În restaurantul grecesc de lângă Pilade, cu lumânarea aproape topită pe gâtul sticlei, povestindu-ne câte toate. Aveam aproape aceeași ocupație, ea revizuia articole de enciclopedie. Aveam impresia că trebuia să-i spun ceva. Pe la douăsprezece și jumătate Își dăduse ciuful la o parte ca să mă privească mai bine, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
tavanul, acesta reflecta podeaua, și toate la un loc reflectau figurile care apăreau pe pereți. Odată cu muzica, se răspândiră prin sală miresme subtile, mai Întâi esențe indiene, apoi altele, mai puțin precise, din când În când respingătoare. Întâi penumbra se topi Într-un Întuneric absolut, apoi, În timp ce se auzea un bolborosit cleios, o clocotire de lavă, ne-am aflat Într-un crater În care o materie vâscoasă și Întunecată tresălta la lumina intermitentă a unor flăcări galbene și albăstrui. O apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ieși: simți toată această mișcare și explozia ei ca pe un lucru fierbinte care-l frigea. Crezu că În acea clipă a ejaculării scosese un sunet; putea fi, foarte bine, urletul propriului sînge În urechi... dar atunci cînd urletul se topi, rămase doar tăcerea: nemișcarea groaznică, rușinoasă a nopții din Închisoare. Ca și cum ai fi ieșit dintr-o criză, un atac de nebunie; se gîndi la ceea ce făcuse și se imagină cum izbise, cum gîfÎise agățîndu-se de priciul lui Fraser ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Cincizeci de metri Înapoi. Le arătă locul cu o smucitură a mîinii peste umăr, apoi continuă să fugă. Poate gestul acesta relativ obișnuit, poate faptul că văzuse pe cineva mai agitat decît ea, dar neliniștea lui Helen păru să se topească brusc, miraculos, de parcă cineva i-ar fi extras-o cu un ac. O luă pe Julia de braț și merseră oarecum În voie spre ceea ce acum distingeau cu ușurință, adică, un arc din tablă ondulată, În jurul căruia erau grămădiți saci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
zice, nu? Viv Închisese ochii. Era conștientă de ce murmura bătrîna, dar stătea țeapănă, concentrîndu-se asupra sîngelui care se scurgea din ea, Încercînd să-l Încetinească, să-l rețină, să-l Împingă Îndărăt În ea. Frica i se ridica, i se topea și sălta În valuri Întunecate. Uneori - și astea i se păreau minute fără capăt - avea impresia că sîngele se oprea, iar ea se calma Întru cîtva; apoi, Însă, apărea un alt mic șuvoi Între picioare care o făcea să plonjeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
vecinătate; dar efectul exploziei era ca și cum locul ar fi fost străpuns de un vătrai uriaș; focul mai lumină vreo cincisprezece minute, apoi Începu să se stingă. Unul dintre motoare fusese oprit și furtunele Înfășurate la loc. Lumina aceea Înspăimîntătoare se topi, și la fel și zgomotul pompelor. Luna apusese sau era acoperită de un nor. Obiectele Își pierduseră ascuțimea marginilor apărînd În toată irealitatea lor; micile detalii erau Învăluite de umbre ca o armată de molii care-și strînge aripile. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ocupate de trupele sale fie pe diferite termene, fie pe toata durata războiului, făcând imposibilă folosirea lor pentru învățământ. Au fost distruse și bibliotecile, marterialele didactice,tablourile dar și mobilierul. Singura școală care a scăpat a fost cea din comuna Topești . Activitatea școlară a fost reluată în 1917, treptat, unele școli au început în ianuarie, altele în noiembrie, iar anul a ținut până la 31 iunie 1918. Unele școli au rămas închise, datorită lipsei de cadre didactice calificate, au fost angajați suplinitori
Învăţământul în Gorj 1848-1918 Fondatori şi oameni de şcoală by Băluţoiu Daniel Sorin () [Corola-publishinghouse/Administrative/1289_a_1875]
-
de pregătit mîncarea, În vreme ce Dan, Rich, Emma și, desigur, eu, observatorul de pe margine, ne așezam la masă. I-am privit cum se ciondăneau și rîdeau, aruncîndu-și unul altuia comentarii ce-ar fi putut fi percepute ca insulte, dar care se topeau În evidenta atmosferă de dragoste profundă și reală. — Spune-mi, Ellie, mai ai frați și surori? strigă Linda din bucătărie. Am dat din cap plină de regret și m-am Îndreptat spre ea. — Mi-am dorit Întotdeauna o familie numeroasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Fiica dumneavoastră e foarte frumoasă, nu-i așa? Arată ca o prințesă. Și am făcut ce fac de obicei atunci cînd Linda realizează că a depășit măsura și Începe să mă acopere de complimente sau cadouri, ca să compenseze, adică mă topesc și-i iert pe loc toate greșelile trecute și viitoare. Știți, spune ea, aplecîndu-se conspirativ și asigurîndu-se că Emma nu e prin preajmă, chiar n-ar trebui să spun asta, dar mă simt binecuvîntată pentru că fiica dumneavoastră e parte din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Înseamnă că nu mă găsești sexy pentru că nu știu să gătesc? Doamne Sfinte, că tot vorbeam despre a pune punctul pe „i“. Mă privește și așteaptă un răspuns, dar nu știu ce să zic. Planurile mele de a-l seduce s-au topit demult. Intențiile mele de a mă comporta ca Lisa și-au luat zborul pe fereastră. Mă bîlbîi ca o adolescentă, apoi mormăi ceva la iuțeală despre strînsul mesei. Mă ridic, Înșfac farfuriile și le duc În bucătărie, unde fac eforturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Știa. Știa ce fel de femeie e Lisa, deși nici măcar Linda n-ar fi ghicit că o să se dea tocmai la bărbatu-său. Linda. Biata de ea. Orice urmă de animozitate pe care o mai simțeam față de ea s-a topit și, dintr-odată, o văd pe Linda În postura de victimă neștiutoare, o victimă a trădării, În condițiile În care ea nu a greșit cu nimic. Recunosc că sînt prima care o să afirme că se poartă ca un satrap, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
discordantă pe fondul pustiului. Este evident că răspunde de acest transport, tot așa cum e la fel de evident că servitorii nu i-au cerut aprobarea înainte de a se opri. Făcându-și loc, îl salută pe Forrester, care-și duce mâna la marginea topi-ului, în semn de răspuns, apoi încearcă să i se adreseze în hindi, dar, spre uimirea sa, bărbatul îl salută în engleză: Se pare c-o să plouă, nu? Își ridicară amândoi fețele spre cer. Și, ca răspuns, un strop de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de tuse îl urmăresc pe străzi unde casele și magazinele par să se contopească, estompându-și contururile, invadate de propriul lor sistem arhitectural de maladii incurabile. Oamenii din visele lui sunt îngrozitori, nedeslușiți. La o singură privire sau atingere se topesc unii într-alții ca în ceață - femeia cu bărbatul, negrul cu albul, înaltul cu josul. Epidemia pare să ducă la ștergerea tuturor semnelor distinctive, hibridizând lumea întreagă într-o masă îngrozitoare, nediferențiată. Din dormitorul unde stă încuiat, Pandit Razdan strigă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
caz. Soția reprezentantului politic din Bharatpur jură că a văzut un grup dintre aceștia (aceștia însemnând membrii ai Clubului Poștei și Telegrafului) jucând bridge cu pălăriile pe cap. În interior. Seara. Soarele apusese și ei se aflau încă acolo, cu topi-urile de soare pe capete, balansându-se, ca și cum ar fi mers la călărie, într-o dimineață de vară. Soției reprezentantului îi face plăcere să repete această poveste. Amicilor ei le place s-o asculte. Ce lucru specific anglo-asiatic să porți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]