1,304 matches
-
vorbind despre Humboldt, ar simți aceeași alteritate radicală, care probabil că nu-i etic negativă. Și În momentul În care membrul acelei generații ar vedea că și Cornel ascultă aceeași muzică, ar dispărea radicalitea. Puterea de Întemeiere a limbajului Corin Braga: Mi se pare interesant că demersul lui Cornel avansează punând Întâi accentul asupra imaginației, apoi asupra limbajului. Ideea de alteritate radicală, necontrolabilă, amorsată prin conceptul de imagine, așa cum apare la Humboldt, ajunge În a doua parte să se Încarce În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
adăugat capitolul ăsta În ceea ce există. Volumul are, la ora asta, jumătate din capitole scrise și Împreună sunt două sute patruzeci de pagini; deci, cam când va ajunge la patru sute de pagini va fi gata, În jumătate de an, presupun. Corin Braga: Și, Cornel, cartea aceasta e teza ta de doctorat? Cornel Vâlcu: Nu! Teza este o chestie serioasă, cumințică, fără paranteze... Sanda Cordoș: Mai serioasă decât ce am citit noi pentru astăzi? Cornel Vâlcu: Aceea nu are paranteze... Lux, calm și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
meu din piept potcovit și Înțelept de când tu l-ai sărutat cu un tandru nechezat. Pe acesta ți l-am trimis, pe el Însuși, adică inima mea. Și-atunci vă Întreb: — Nu vreți să cumpărați un câine? Dincolo de criti-ficțiune? Corin Braga: Dragi prieteni, iată, am ajuns la a zecea ședință, s-au Împlinit cerurile, rămâne de văzut dacă, În continuare, ne vor strivi ca un plafon sau ca o piatră de mormânt sau, dimpotrivă, ni se vor deschide către Empireu, lăsându
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
limpede și exactă. Nu cred că te poți juca prea mult cu acest stil neacademic, fluent-metaforic, poematic. Apoi cum ar trebui Încadrat, oare, un asemenea text? În criti-ficțiune sau În ceea ce Corin a numit, la dezbaterea noastră anterioară, teori-ficțiune? Corin Braga: Inițial Horea a spus că nu poate fi integrat În nimic din cele de mai sus. Ruxandra Cesereanu: Eu vreau răspunsul lui Horea! Mai Întâi răspunde-mi la acest lucru: dacă ar trebui să le explici studenților, pentru ca ei să
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
spun cât de cinstit se raportează acesta la Hölderlin, aș zice: Fugi, domnule, de-aici! Dar dacă Încerc să-nțeleg ce-a reușit să sesizeze Heidegger citindu-l pe Hölderlin atunci accept procedura asta. Despre simbioză, chiasm și himen Corin Braga: Când am ajuns la analiza, mă rog, la evocarea celor 11 Elegii stănesciene mă gândeam că vei construi un discurs de tip simbiotic. În curând Însă a devenit evident că această simbioză nu presupune o empatie penetrantă, pasivă, În sensul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a deschide chestia asta pentru o mie de tipuri de discurs. Să Încerci să tot explicitezi, s-o iei de la capăt și să faci experiența asta mai accesibilă decât este aici, printr-o simplificare, printr-o ordonare a textului. Corin Braga: Mi se pare că toată problema receptării - și anume dacă există un public dispus să accepte fragilitatea, obscuritatea sau greutatea textului - vine din faptul că, În textul acesta, Horea chiar are revelații. Textul este dificil pentru că Horea Își provoacă și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
sa de doctorat; și atunci dintr-o dată devine foarte clar că este vorba despre un fel de contra-text sau anti-text pentru și În respectiva teză de doctorat, care să compenseze partea majoritar canonică, academică, „normală” a tezei. Critica kerigmatică Corin Braga: Aș interveni În legătură cu Întrebarea pe care o ridica Nicolae Turcan mai devreme, și anume dacă textul lui Horea este sau nu un discurs despre Adevăr. Cred că se poate face o disticție puțin mai fină. Conceptele pe care le folosește
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
prin „vederi” de acest tip. Iar atunci miza, firește, este uriașă. Nu este doar un alt tip de discurs, ci este tot ceea ce gândim, este o estetică În sensul În care este și o filosofie. Credință, evidență sau iubire? Corin Braga: Dă-mi voie să-ți duc mai departe afirmația ultimă cu o Întrebare care nu e o glumă sau pe care, dincolo de glumă, aș vrea să o percepi În terifianța ei. Cum te-ai comporta În situația În care „urma
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
cal”, foarte reale, În fața casei tale? E o experiență posibilă din perspectiva a ceea ce discuți tu? Sau eu am depășit deja niște granițe și am sărit În afara scopurilor tale, a discursului tău? Nicolae Turcan: O prelungire a abordării lui Corin Braga este: de ce e nevoie de credință pentru a readuce calul, În toată plenitudinea lui, În acest univers normal, fiindcă mie mi se pare că nu despre credință e vorba, ci despre evidență! Credința presupune niște urme ce Îl fac vizibil
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Nu mai este evidență atunci când ești Într-o filosofie de tip Derrida sau când gândești acea urmă ca pe un element al percepției mele și nu ca pe o formă de prezență a alterității. Evident, ca să-i răspund lui Corin Braga, experiența este posibilă, reală, eu cred Într-o experiență de tip Nichita Stănescu, la care a vedea calul alb de pe colină este un accident de suflet. Acest accident de suflet pentru mine este adevăr dincolo de evidență, dincolo de faptul că pe
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
este alergarea care depășește eul și care se realizează spre alteritate. Pentru că timpul splendorii este, firește, o metaforă, dar o metaforă de depășire a identității eului Înspre astfel de evidențe care devin altceva, care nu mai țin de evidență. Corin Braga: Îmi reiau Întrebarea: Cum ai reacționa În momentul În care, scriind despre generarea imaginii unui cal pornind de la imaginea urmei sale, ai vedea materializându-se urma copitei de cal sau calul Însuși? Ce Înseamnă ontologizare, Înființare a sensului? Tratezi problema
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
este, văd, asumată până la capăt și nu putem decât aștepta lansarea cărții. Vei fi poate Horea Poenar „Obscurul”, cel care practică gândirea esențială Într-o manieră post-heideggeriană, „Solitarul”. Iată liniile unei școli de gândire... Horea Poenar: O școală polemică! Corin Braga: Asta și Întreba Ruxandra: poți constitui o metodă sau nu? Textul tău este un discurs absolut autonom și irepetabil sau ar putea Întemeia o școală? Vlad Roman: Cred că există o direcție pe care o oferă și care se referă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
la care se gândește Horea, chiar dacă, desigur, poți demonstra că nu s-au cunoscut? Nicolae Turcan: Dacă ei s-ar Întâlni, ar trebui să facem apel la o zonă ontologică În care Întâlnirile de acest fel ar fi posibile. Corin Braga: Această ipoteză este exclusă din joc de Horea Însuși, care spune că partea de magie, de incantație, depășește intențiile textului său. Altfel ne putem imagina inclusiv situația În care Nichita Stănescu Îi „transmite” din eter lui Horea gânduri telepatice și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Îl interpretează. Până atunci textul nu este decât un ansamblu de semne, de urme. Textul nu există ca atare decât În mintea interpretantului care dialoghează cu el. Nicolae Turcan: El a existat deja productiv Într-o conștiință inițială, inaugurală. Corin Braga: Chiar dacă textul este doar urmă, totuși urma are și ea un punct de pornire. Horea Poenar: Dar, ca să modific puțin Întrebarea lui Cornel, ce te face să crezi că Nichita Stănescu nu a văzut aceleași identități ale eului, aceleași temporalități
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
deci nu poți să crezi că ai putea ajunge vreodată să percepi ce a așezat autorul acolo. Ceea ce poți face este să Învestești cu nădejde și să Îți faci un Nichita Stănescu al tău, care este singurul lucru real. Corin Braga: Da, himenul stă și Între mine și text, dar și Între mine și Nichita Stănescu. Cu Nichita Stănescu ne-am putea Întâlni Într-un dialog real, În care unul să-i răspundă celuilalt, doar În acea transcendență a Ideilor de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
diferanța lui Derrida, definibilă numai Într-un sistem determinat de niște mișcări care au o anumită regularitate. Nicolae Turcan: E dificil să mai Înțelegi ceva dacă transcendentalul Își pierde sensul Întemeierii, al posibilului, al celui care face cu putință. Corin Braga: Conceptul de hymen definește până la urmă un punct de fugă ce țintește spre alter, spre celălalt, spre ireductibil. Horea Poenar: Este zona orizontului din pictură și este ceea ce spune Nichita Stănescu În ultimele elegii când vorbește de faptul că Îl
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Poenar: Este zona orizontului din pictură și este ceea ce spune Nichita Stănescu În ultimele elegii când vorbește de faptul că Îl doare absența unei fisuri. Pentru mine asta spune mult și am Încercat să o explicitez În acest text. Corin Braga: O Întrebare pentru amândoi, pentru Cornel și pentru Horea. Să acceptăm că animalul nostru, calul, se află „dincolo”, iar urma lui stă Între el și mine. Dacă m-aș adresa calului, așa cum făcea Cornel cu câinele lui, „Măi, mâță!”, aș
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
vorba de experiența estetică care se petrece În fața unei opere de artă, de ce metafora pe care o folosește este aceea a calului, care nu este o operă de artă, ci un lucru natural. Este Într-adevăr o ruptură aici? Corin Braga: Dar tabloul nu este pe același plan cu calul, el nu Înlocuiește calul, ci Înlocuiește urma de copită din grădină. Anca Hațiegan: Da, e un semn a ceva ce tu poți proiecta „dincolo” prin nădejde, credință etc. Asta vă tot
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
deschiderea, În care susține că nu are nevoie decât de umbrelă, nu de cooperarea noastră. Iar la final, unde spune: „cooperați cu mine, iată cum aș vrea să mă citiți” etc., apare fraza „Nu vreți să cumpărați un câine?”! Corin Braga: Nu cred. Ceea ce vrea să spună el este mai degrabă: „Eu m-am chinuit destul cu calul meu, luați-vă și voi un câine și o să aveți aceleași probleme cu urmele de câine prin livadă”! Vlad Roman: Situația este foarte
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
care este conștient. Un al doilea motiv, de care Horea este mai puțin conștient, ar fi că se găsește sub apăsarea lumii lui se. În spațiul european calul este un animal bine cotat și asta lucrează la nivel inconștient... Corin Braga: Să ne oprim aici, altfel alunecăm spre arhetipologie, ceea ce ar distruge toate eforturile lui Horea de a crea un discurs critic kerigmatic. II. Imaginar socialtc "II. Imaginar social" Dezintoxicarea creierelortc "Dezintoxicarea creierelor" Ruxandra Cesereanutc "Ruxandra Cesereanu" Înainte de a propune și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a fost ințiativa unui grup restrâns și pe o perioadă foarte limitată. Dacă voi trece la Împlinirea de facto a unui demers teoretic legat de contra-reeducare, consider acum că este mai adecvat termenul de-progamarea creierelor. Cam atât pentru Început... Corin Braga: Aș vrea să fac o legătură Între Întâlnirile noastre de până acum și această masă rotundă. Vă aduceți aminte că, În marginea conceptului de anarhetip, discutam două tipuri de proiecte colective pe care le-am putea dezvolta mai departe. Ștefan
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
acelui creier rău pentru a se vedea care sunt mecanismele prin care s-a ajuns la reeducare. Altfel, ar exista riscul ca acest concept să propună și el, la rându-i, tot o formă de manipulare și inculcare ideologică. Corin Braga: Nici eu nu sunt totuși de acord cu tine, Marius. Sigur că au existat și momente de fractură: Lenin, Stalin, moartea lui Stalin, Hrușciov, pe urmă Brejnev, Gorbaciov... Lupte intestine au existat, de asemenea, la nivelul conducerii supreme și În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
modelul omului nou nu a triumfat decât la nivelul cuplului dictatorial (Ceaușeștii), la nivelul Comitetului Central sau al potentaților locali... Altfel nu s-ar mai fi găsit nici cea mai mică disponibilitate pentru schimbare, speranță ori fugă de comunism. Corin Braga: Dar Ruxandra spune că da. Am fost reeducați cu toții, ca dovadă inclusiv reacțiile minerilor acum, În postcomunism, mai ales În 1990. Reacții masificate... Marius Jucan: Minerii au fost manipulați, desigur, dar ei nu reprezintă toată societatea românească. Ruxandra Cesereanu: Reeducarea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
după moartea lui Stalin, mă refer la Încheierea cultului personalității, modelul comunist agonizează. România și Bulgaria, ce-i drept, sunt cazuri mai izolate. Dar oare din cauza comunismului? Nu au avut o societate civică Întemeiată, cum au avut celelalte țări. Corin Braga: Am impresia că mica noastră neînțelegere vine din faptul că vorbești de model, de arhetip, În termeni existențiali sau chiar ontologici. Atunci când te referi la arhetipuri În plan social te gândești la societăți sau sisteme autoconsistente și funcționale, cum este
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
români (firește, nu pe toți, dar pe majoritatea dintre ei) să fie dresați inclusiv după ce revoluția din decembrie 1989 avusese loc și după ce, teoretic cel puțin, democrația fusese instaurată În România - aceasta este chestiunea pe care o pun eu. Corin Braga: Ai dreptate, Sanda, că În timpul comunismului au existat forme de rezistență la reeducare, dar acestea sunt fenomene de rezistență spontană, individuală, informală... Mi se pare Însă că definiția pe care Ruxandra o dă contra-reeducării implică posibilitatea instituționalizării. Or, În timpul comunismului
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]