2,040 matches
-
s-au angajat intensiv pentru autonomia și egalitatea tutor etnii în imperiu sub scutul austriac. Pe panglica coroanei la înmormântarea guvernatorului, mareșalul Bucovinei Wassilko, a scris: „Prietenului meu fidel și neuitat.” Politicianul, foarte apreciat de toate straturile și etniile populației bucovinene, a fost cetățean de onoare de Cernăuți. A murit surprinzător, la vârsta de numai 57 de ani, în urma unui stop cardiac. Politicianul a primit o serie de decorații, între altele:
Girolamo de Alesani () [Corola-website/Science/335382_a_336711]
-
comandat o baterie de artilerie grea, cu care s-a remarcat în bătăliile de la “Porțile Moldovei”. În perioada 4 iunie 1941 - 6 decembrie 1944 generalul de corp de armată Ion Negulescu a fost comandantul Corpului de Grăniceri. A apărat satele bucovinene de jafurile, violurile și distrugerile soldaților sovietici și a încurajat mișcarea de rezistență din zonă. A îndeplinit apoi funcția de ministru al apărării naționale în guvernele conduse de generalii Constantin Sănătescu și Nicolae Rădescu (7 decembrie 1944 - 6 martie 1945
Ion Negulescu () [Corola-website/Science/304816_a_306145]
-
(uneori s) (n. 8 martie 1899, București, d. 4 iulie 1942, New York) a fost un scriitor, istoric și eseist evreu de origine bucovineana, care a scris mai mult în limba germană. Comunist convins în tinerețe, a trăit în anii 1920 la Berlin. S-a dezis de comunism în 1926, alăturându-se așa-numitei „revoluții conservative”. A publicat articole în reviste care au fost
Valeriu Marcu () [Corola-website/Science/315588_a_316917]
-
într-acolo ca limba noastră să domineze nu numai în cameră, ci să fie întrebuințată și în actele oficiului"". A fost primar al orașului Storojineț. În urma manevrelor autorităților austriece, în martie 1900, o parte din membrii partidului pactizează cu oficialitățile bucovinene, motiv pentru care Flondor demisionează din partid în același an. Împreună cu Gheorghe Popovici și Ioan Țurcan, întemeiază Partidul Național Poporal, având ca organ de presă "Deșteptarea" (înființat în 1893). Președinte al noului partid a fost ales George Popovici, iar Iancu
Iancu Flondor () [Corola-website/Science/304851_a_306180]
-
personal. Trebuie să mă gândesc și la alții și la viitor"" . În perioada primului război mondial, Iancu Flondor și-a pierdut, în urma unui incendiu, conacul și întregul utilaj agricol. El a intervenit pe lângă comandantul rus, generalul Brussilov, în interesul populației bucovinene, lipsită de alimentele de bază și de posibilitatea de a se aproviziona și mereu amenințată cu deportări și cu rechiziții ale bunurilor. În anul 1917, Iancu Flondor a fost acuzat de către guvernul austriac de înaltă trădare și a scăpat cu
Iancu Flondor () [Corola-website/Science/304851_a_306180]
-
cuprindă Bucovina, Ținutul Hotinului și o parte a Vechiului Regat. ""Înființarea lui ar schimba repede fizionomia etnică din această parte, garantând siguranța și contribuind la înflorirea statului"", afirma el atunci. Un alt aspect ignorat de către succesorii săi la cârma administrației bucovinene a constat în prevenirea nemulțumirilor populației și în asigurarea unei integrări profunde, dar fără tensiuni, a minorităților în cadrul României Mari. Într-un raport din 2 aprilie 1919 către regele Ferdinand, Iancu Flondor spunea: ""În această situație mi-am zis că
Iancu Flondor () [Corola-website/Science/304851_a_306180]
-
Divizia 8 Română condusă de generalul Iacob Zadik a intrat în Bucovina ""pentru a ocroti viața, avutul și liberatatea locuitorilor de orice neam și credință împotriva bandelor de criminali care au început opera lor de distrugere"" (după cum spunea proclamația adresată bucovinenilor de generalul Zadik), iar la 11 noiembrie a intrat în Cernăuți alungând bandele de haidamaci ucraineni. La 15/28 noiembrie 1918, Congresul General al Bucovinei format din reprezentanți ai românilor, germanilor și polonezilor, evreii și ucrainenii refuzând să răspundă invitației
Ilia Semaka () [Corola-website/Science/319347_a_320676]
-
au fost uciși de trupele guvernamentale 11.000 de țărani români, datorită dorinței lor de a beneficia de condiții umane de trai. La fel, foarte puține informații regăsim În această lucrare cu privire la drama trăită de români, Îndeosebi de ardeleni și bucovineni, În perioada regimului dualist austro-ungar, sau de basarabeni, În timpul ocupației țariste, perioadă În care mii de români patrioți și intelectuali au fost aruncați În temnițe, au plătit amenzi uriașe și au fost complet excluși din viața culturală, politică sau științifică
Editura Destine Literare by Dan Budașcu () [Corola-journal/Journalistic/81_a_332]
-
alt neam. După religie, locuitorii satului erau grupați astfel: 2.066 ortodocși (48,86%), 1.868 evanghelici (luterani) (44,18%), 151 romano-catolici (3,57%), 131 mozaici (3,09%), 7 armeni, 4 adventiști și 1 greco-catolic. O parte însemnată a germanilor bucovineni au emigrat în Germania în perioada celui de-al Doilea Război Mondial, în cadrul planului autorităților germane de a-i aduce în patrie ("Heim ins Reich") pe germanii din sud-estul Europei. Cu acea ocazie, Erast Tarangul a menționat un gest simbolic
Comuna Ilișești, Suceava () [Corola-website/Science/301963_a_303292]
-
în Germania în perioada celui de-al Doilea Război Mondial, în cadrul planului autorităților germane de a-i aduce în patrie ("Heim ins Reich") pe germanii din sud-estul Europei. Cu acea ocazie, Erast Tarangul a menționat un gest simbolic al germanilor bucovineni, care pune în valoare climatul de toleranță din Bucovina interbelică. Astfel, Erast Tarangul arată că: Conform recensământului efectuat în 2011, populația comunei Ilișești se ridică la de locuitori, în creștere față de recensământul anterior din 2002, când se înregistraseră de locuitori
Comuna Ilișești, Suceava () [Corola-website/Science/301963_a_303292]
-
este un bust ridicat în memoria omului politic Gheorghe Flondor, amplasat în orașul Rădăuți (județul Suceava). Gheorghe Flondor (1892-1976) a fost un om politic bucovinean, fiind fiul compozitorului Tudor Flondor și nepotul de frate al lui Iancu Flondor, conducător al Partidului Național Român din Bucovina și viitor președinte al Adunării Constituante care a votat Unirea Bucovinei cu România. După absolvirea studiilor juridice la Facultatea de
Bustul lui Gheorghe Flondor din Rădăuți () [Corola-website/Science/316460_a_317789]
-
regimului de înfometare, bolilor și muncii într-un mediu extrem de dur, reușind să își crească cei trei fii și să se întoarcă cu ei pe plaiurile natale în 1961. Cartea sa de memorii, intitulată "20 de ani în Siberia. Destin bucovinean", a fost tipărită abia după 1989, în România, fiind distinsă cu Premiul „Lucian Blaga” al Academiei Române. A fost tradusă în mai multe limbi de circulație internațională. s-a născut într-o familie înstărită de țărani români din Bucovina, pe vremea
Anița Nandriș () [Corola-website/Science/330012_a_331341]
-
jure că îl va trece în România. Cartea a fost tipărită pentru prima oară după Revoluția din 1989, în 1991, la Editura Humanitas, condusă de Gabriel Liiceanu. Editorul a hotărât să păstreze în mare parte grafia originală, care reflectă graiul bucovinean. Pe lângă regionalismele de această sorginte, o clasă aparte de cuvinte care dau unicitatea lexicului cărții sunt cuvintele rusești. Marea intelectuală, critică literară și luptătoare anticomunistă Monica Lovinescu spunea: Criticul Dan C. Mihăilescu a alcătuit antologia "De la coroana regală la cercul
Anița Nandriș () [Corola-website/Science/330012_a_331341]
-
Manolescu îl socotește un "jurnal tipic maiorescian", ceea ce e adevărat pe latura sa de consemnări cotidiene, detaliate, precise, cu o alură adesea "neliterară". Dar spre deosebire de Însemnările zilnice ale mentorului Junimii, care catagrafiază o biografie, cele oferite de scriitorul și cărturarul bucovinean transcriu un destin. Destinul dramatic al unui creator pe care epoca avută în vedere (1956-1960) l-a distorsionat din pricinile istorice știute, oglindind într-însul condiția analoagă a numeroșilor oameni de litere și intelectuali de elită. Să observăm că tonul
Mărturii nemijlocite (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14568_a_15893]
-
chiar un umor amar, sunt trăsăturile comune pe care le observăm. Cine vrea să descopere - și care cititor nu va simți această năzuință? - reacții omenoase din partea populației românești față de prigonirea evreilor le află cu o tresărire de ușurare: soldatul anonim bucovinean care iese din rând ca să-l Îmbrățișeze pe deportatul Feier, fiindcă erau amândoi din același sat, domnul Costăchel de la Herța, care trece, făcându-și cruce, alături de evreii care urmau să fie Împușcați și pe care astfel i-a salvat, sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Câmpulung exista o comunitate evreiască, condusă de un avocat; acel avocat a plecat din Câmpulung cu câteva zile Înainte de deportări - și-a abandonat obștea și a plecat să se ascundă. A fost singurul caz pe care Îl cunosc, de evreu bucovinean care a plecat din Bucovina. Era un om fără familie, deci nu era căsătorit, nu avea copii și, oricum, a făcut un gest care a fost considerat foarte urât, fiindcă nu era o persoană oarecare: era persoană publică și ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
consacrate unor fenomene paranormale, domeniu de care după 1990 scriitorul e cu deosebire atras. În 2001 înființează Editura Esoteria, unde își va publica ultimele cărți. În poezie Ț. a adoptat o variantă aparte față de cei numiți de G. Călinescu „suprarealiști bucovineni”: amalgamează figurația tradițională (motive de basm și baladă) cu onirisme bizare, intimismul cu demitizarea, confidența mistificată cu incoerența conceptuală și artificiozitatea construcției frastice. Îndatorat formulelor ermetizante, autorul Lavei intermediare (1970) urmează mai ales principiul marinettist al „cuvintelor în libertate”. Vidate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290294_a_291623]
-
poetic, LCF, 1976, 46; Dumitru Micu, Romane de debut, CNT, 1976, 51; Mihai Ungheanu, „Voivodeasa”, LCF, 1977, 6; Ulici, Prima verba, II, 183-185; Alex. Ștefănescu, Experiment și autenticitate, LCF, 1979, 8; Lit. rom. cont., I, 723-724; Marian Popa, O saga bucovineană, LCF, 1981, 16, 17; George Arion, „Solemnitățile supușilor”, FLC, 1981, 22; Mircea Tomuș, „Solemnitățile supușilor”, T, 1981, 6; Alex. Ștefănescu, Reconstituirea trecutului, RL, 1981, 31; Emil Manu, Exerciții de rezistență, RMB, 1983, 11 930; Sultana Craia, Tradiția romanului-frescă, LCF, 1984
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290294_a_291623]
-
Alexandrina Sidorovici, acuzatorul public, aflăm, tot de la Pan Vizirescu: "Eu nu am știut cine este; după nume, o socoteam că este rudă cu Teofil Sidorovici, care a fost comandantul străjii țării și într-un moment a fost și ministrul propagandei, bucovinean. Și zic: uite, domne, cum s-a găsit un bucovinean să lovească în frații lui; pe urmă am aflat de ce origine era, și nici nu se putea să fie altfel, nici nu se putea, fiindcă ei aveau o școală a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a fost, mi-am făcut colibă și am trăit acolo pînă în toamnă". "Bănățenii au întemeiat, în cîmpul gol, sub cerul liber, douăzeci de așezări devenite, prin sacrificii, un adevărat grînar al țării. S-au întîlnit aici, sub povara necazului, bucovineni, bănățeni, macedoneni, nemți, aromâni, turci, sîrbi, cugulani, basarabeni. Au stat în deportare minim cinci ani, dar unele familii au ajuns la zece și cincisprezece ani. Cînd s-au întors acasă, urmau alte prigoane: copiii nu erau primiți în școli, tinerii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
-se chiar să emigreze în Statele Unite, prin Rusia. Evenimentele de acolo îl întorc însă din drum. În 1917, se afla la Chișinău, de unde colabora la „Ardealul”, apoi la „Neamul românesc”. Este numit preot militar al corpului de voluntari ardeleni și bucovineni din armata română. Întors, pentru scurt timp, la Orlat, după înfăptuirea Unirii, renunță la parohie și acceptă, ca membru al Partidului Național Român, conducerea ziarului „Patria”, care apărea la Sibiu, apoi la Cluj, și pe care îl dirijează între februarie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285197_a_286526]
-
douăzeci de ani. Îndemnată de fratele mai mare, Ion Nandriș (ultimul președinte al Societății pentru Cultura și Literatura Română în Bucovina între 1942-1944), își așterne pe hârtie memoriile, care vor apărea postum, cu titlul 20 de ani în Siberia. Destin bucovinean (1991; Premiul „Lucian Blaga” al Academiei Române). Povestea acestei supraviețuiri, scrisă cu un instinct ce uimește, „nu-i o operă de ficțiune, nu-i nici o carte deocumentară în sensul strict al fenomenului. Este o confesiune care, prin autenticitatea și savoarea limbajului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288350_a_289679]
-
savoarea limbajului, se impune ca un excepțional roman indirect” (Eugen Simion). Valoros document istoric despre calvarul multor români bucovineni în gulagurile staliniste, scrierea este totodată un jurnal literar caligrafiat într-un stil sobru. SCRIERI: 20 de ani în Siberia. Destin bucovinean, București, 1991. Repere bibliografice: Șt. Hostiuc, O țărancă din nordul Bucovinei premiată de Academia Română, „Glasul Bucovinei”, 1994, 3; Nicolae Corlăteanu, Nandrișii. Povestea unui neam bucovinean, Chișinău, 1998; Simion, Fragmente, IV, 338-342; Manolescu, Enciclopedia, 518. G.B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288350_a_289679]
-
un jurnal literar caligrafiat într-un stil sobru. SCRIERI: 20 de ani în Siberia. Destin bucovinean, București, 1991. Repere bibliografice: Șt. Hostiuc, O țărancă din nordul Bucovinei premiată de Academia Română, „Glasul Bucovinei”, 1994, 3; Nicolae Corlăteanu, Nandrișii. Povestea unui neam bucovinean, Chișinău, 1998; Simion, Fragmente, IV, 338-342; Manolescu, Enciclopedia, 518. G.B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288350_a_289679]
-
Luni, condus de Nicolae Manolescu. Debutează cu poezie în „Amfiteatru” (1978), iar prima carte, Aide-mémoire, îi apare în 1989. Colaborează și la „România literară”, „Timpul”, „Interval”, „Convorbiri literare”, „Vatra”, „Luceafărul”, „Cronica”, „Astra”, „Suplimentul literar-artistic al «Scânteii tineretului»”, „Tineretul liber”, „Pagini bucovinene”, „Bucovina literară”, „Arca”, „Hyperion”, „Euphorion”, „Poesis”, „Apostrof”, „Contrapunct”, „Familia” ș.a. Din 1997 susține câțiva ani cronica literară în cotidianul „Bună ziua, Brașov”. Poezia lui P. cultivă o anume delicatețe ce răzbate din banalul cotidian, relevată cu umor bonom într-o notație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288826_a_290155]