725 matches
-
spre alte realități, mai demne de mitraliat, de această dată expuse liberei cugetări fără consecințe punitive. Întreaga pleiadă a spiritului critic s-a năpustit spre masa mult mai bogată cu subiecte de fiert la „foc scăzut” decât în precedenta societate colectivistă. Acolo, inamicul public numărul unu era conducătorul suprem, cu bufonul său regal Bulă, care-și amuza stăpânul cu glume nesărate sau sărate cu iz de autocritică. Dincoace, în vizorul cătării epigramiste, se zărește un pustiu de câmp plin de tare
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93062]
-
ca să bată-n Rege ca-n fasole, care Rege, însă, nu se sinchisea sau se abținea s-o arate, pentru că, se știe, presa a devenit a patra putere în toată lumea. — Nu m-ar mira dacă peste ani și ani, cu colectiviștii la putere, cu Regele alungat, niște oameni care n or să știe sau n-or să vrea să știe adevărul, au să-i facă lui Mille plăcuță cu nume de stradă. Poate chiar aici, pe Sărindar, spuse șoptit Pavel. Apoi
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
trece dintr-o odaie în alta. Dacă intri în prima odaie, nu poți ieși din căsoaie decât hăt la capătul celălalt. Acolo s-a făcut colectivizarea, în căsoaia aceea. Oamenii intrau pe prima ușă proprietari și ieșeau pe ultima ușă colectiviști; adică intrau bogați și ieșeau săraci. Așa a făcut și Matei al meu. A intrat pe prima ușă cu jurământ că nu va da pământul, că nu se va înscrie la colectiv, dar până la urmă a făcut ca și ceilalți
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
trepte de ciment ruptă, cum l-a căutat sora mea pe doctor toată noaptea în zadar, în vreme ce lupii urlau în jurul Lisei, cum l-au adus în zori la spital și cum acolo, înainte de operație, i se ceruse adeverință că era "colectivist". Și, cum tata nu era, directorul spitalului i-a comunicat sorei mele că așa sunau ordinele: țăranii care nu se înscriseseră în "gospodăria colectivă" nu puteau beneficia de antibiotice. La farmaciile din Făgăraș nu existau, la acea dată, nici penicilină
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
a fost dat: „Cioabă este OZN”. Asta pentru că nu poate ateriza omenește. Despre obsesiile lingvistice ale lui Paul Everac (care, mai mult ca sigur, va ajunge președinte al Radioteleviziunii, așa cum merită) citez din Dimineața, din memorie: „Au fost epoci mai colectiviste și epoci mai individualiste”. Nostalgiile dramaturgului ajung mereu la ceva făcut Împreună, dar În alt ziar, În care Everac demască publicațiile sexy. „Partuze colective”, scrie dînsul, de unde noi Înțelegem că există și reversul, partuze individuale, lipsite de bucurie, practicate la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nu va fi corect. Tu nu trebuie să știi de 8-9, ci de peste 10. Decodat, perfect înțeles, trebuie să mănînci cartea. Mănînc-o". Așa și era. În '61 se mai concura cu "dosar". Fiilor de ceferiști, de șantieriști, de mineri, de colectiviști (ca să nu mai pomenim de copiii "aparatului") li se asigura loc la admitere; pentru ceilalți, fără "dosar", se scotea la concurs un număr infim de locuri. Concura o mulțime pe unul singur. Fișa fiecăruia dintre noi, cei cu "origine nesănătoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
mecanisme prin care indivizii puteau fugi de lipsa lor de decizie și puteau să-și înfrîngă (temporar) sentimentele de nesiguranță. Fluturarea de steaguri și scandarea de lozinci trimiteau către indivizi care se identificau cu masele și care manifestau un comportament colectivist, conformist. Se părea că indivizii lipsiți de putere de decizie se simțeau ca făcînd parte dintr-un grup, ceea ce nu mai era posibil decît dacă scandau lozinci și fluturau steaguri. Fenomenul "steagului uman" ți-a făcut apariția în San Diego
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
vorbim inventează și distopia*, sau contrautopia, îndeosebi prin Le Monde tel qu'il sera ⁄ Lumea așa cum va fi (1856) a lui Émile Souvestre, care inaugurează o direcție narativă nouă pentru imaginarul viitorului. Într-o distopie, autorul își imaginează că utopia colectivistă, de tipul aceleia a lui More, a fost realizată grație industrializării. Astfel distopia subliniază, la modul grotesc sau tragic, catastrofele care rezultă de aici pentru individul a cărui libertate este, în atari condiții, prezentată ca alienată, cu atât mai mult
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
pe Mihai (totul se află, totul se știe în această lume închisă și strict supravegheată) și, cu acea ocazie, îi chemase, într-un imperturbabil limbaj de lemn, la obștescul ritual de muncă patriotică. Voluntară însă într-un oximoron de esență colectivistă cam obligatorie. Nu de alta, dar individul, tentat de savorile libertății, să nu-șui piardă reflexele gregare. După loviturile în pereți, bocănituri în ușă. În prag, un grupă de patru Vecini apar cu un aer în același timp dubios și insolent
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în văi răsunau...” Restul versurilor evocă un peisaj moral, a cărui notă dominantă o constituie buna conviețuire: „Bacovia,/Țară de încîntări/ Și viață liniștită./ Nu se discută/ De-al meu/Și de-al tău”. Nostalgia îl face pe poet idilic, colectivist. însă, aci el nu vorbește de un loc, ci de un timp: timpul cînd era tînăr, economic liber și n-avea de împărțit nimic cu nimeni. Indirect, „Stanța” sa confirmă adevărul uneia din observațiile lui Schopenhauer, anume că „Uneori credem
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
tehnicieni pe care trebuie să-i consulte, iar nicidecum preotul să se facă complice ignoranței lor. Protopopul M., după ce a ascultat toate părerile și argumentele aduse, a tras concluzia că preotul trebuie să se ducă numai la serviciile pe care colectiviștii le cer numai pentru ei personal individual și trebuie să refuze serviciile care li s-ar cere cum a fost cazul preotului Z.” „Notă informativă, sursa «Dragoș Dan», 22.04.1961: În ziua de 12.04.1961, s-a ținut
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
marchează încheierea în forță a colectivizării în 1962. Conflictul dintre chiaburi și moșieri, de o parte, și țărani cu vederi progresiste și comuniști, de partea cealaltă, încă prezent în aceste pelicule, va fi înlocuit de acum cu „contradicțiile neantagoniste” dintre colectiviștii înaintați ai satului și cei înapoiați, serie deschisă de Lumina de iulie (1963) și continuată cu Un surâs în plină vară (1963), Dragoste lungă de‑o seară (1963), Sărutul (1965), Merii sălbatici (1965), Vremea zăpezilor (1966), Castelanii (1967), Zile de
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
câmpuri are loc pe 13 octombrie 1980. Trei săptămâni mai târziu apare O lacrimă de fată (regia Iosif Demian). Breșa făcută de filmul lui Tatos în propaganda care viza viața satului este lărgită în forță. Dacă Axente era o canalie colectivistă, acum un sat întreg, în frunte cu președintele CAP, se dovedește capabil de înșelăciune și furt. Ani în șir, ei ascund faptul că au un surplus de pământ neînregistrat și astfel pot raporta recolte la hectar false, care le aduc
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
filosofic și doctrinar secolele XV-XVI se remarcă prin contribuțiile lui Nicolo Machiavelli, Thomas Morus (cu cartea sa „Utopia”), Tommaso Campanella cu cartea „Civitas Solf, toate aceste scrieri însă nu fac altceva decât să preia ideile lui Platon preconizând o societate colectivistă, în care comunitatea averilor, educației, femeilor, copiilor, să fie principiile de bază în organizarea și funcționarea structurilor sociale. În secolul al XVII-lea Thomas Hobbes cu cartea sa „Leviathon", John Locke cu „Încercări asupra guvernării civile’’ reiau și ei pe
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
va rezista în evoluția societăților comuniste. De altfel realitățile istorice din țările fost comuniste au demonstrat din plin acest lucru, majoritatea lor îmbrățișând, chiar în perioada comunistă, ideea națională (naționalismul comunist), un nonsens ideologic și istoric având în vedere ideile colectiviste și internaționaliste care au stat la baza elaborării doctrinei comuniste. Mai mult ca atât, socialismul și corolarul acestuia comunismul ridică lupta de clasă la rang de politică de stat, cultivând ura între clasele și păturile sociale, care va ajunge să
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
Iliescu, gestionează cucerirea electoratului cu o avalanșă de avantaje materiale cât se poate de populiste: abundență subită de alimente, inclusiv din import, vânzare la un preț infim a apartamentelor închiriate de la stat în blocurile construite în ultimele decenii, pensii pentru colectiviști (care nu cotizaseră niciodată la fondul de pensii), restituire în bani a "părților sociale" contribuțiile obligatorii la diferitele întreprinderi socialiste: cam 2 miliarde de dolari cheltuiți în patru luni de către FSN pentru aceste măsuri, la care se vor fi adăugat
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
că membrii comunității naționale, înzestrați fiind cu facultatea de raționare, beneficiază de drepturi egale de participare civică și politică. Mai mult, la baza naționalismului civic englez stă concepția că "împlinirea naturii umane implică participare politică" (Greenfeld, 1992, p. 30). Formele colectiviste ale naționalismului au apărut două secole mai târziu, în Europa continentală, mai întâi în Franța și Rusia, iar cu o oarecare întârziere, în Germania. "În Anglia, libertatea indivizilor care alcătuiau națiunea făceau națiunea liberă. În Franța, libertatea națiunii era cea
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
imperiilor multietnice care nu au intrat în noua logică a statelor-națiune. Alte diferențe cruciale țin de elementele mitice instituționalizate ca parte integrantă a modelului răsăritean al societății naționale. În loc de individualismul prevalent în imaginarul politic apusean, naționalismul est-european a accentuat idealul colectivist al poporului ca realitate organică trans-personală de care individul aparține inextricabil. Postulând interesul suprem al colectivității ca tronând suveran deasupra intereselor egoiste ale indivizilor, ethosul colectivist reclama din partea individului, dacă nu sacrificarea abnegantă a propriilor interese, atunci cel puțin punerea
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
societății naționale. În loc de individualismul prevalent în imaginarul politic apusean, naționalismul est-european a accentuat idealul colectivist al poporului ca realitate organică trans-personală de care individul aparține inextricabil. Postulând interesul suprem al colectivității ca tronând suveran deasupra intereselor egoiste ale indivizilor, ethosul colectivist reclama din partea individului, dacă nu sacrificarea abnegantă a propriilor interese, atunci cel puțin punerea intereselor personale în consonanță armonică cu cele ale națiunii. Din această mistică organicistă a putut să ia ființă idei precum cea a "spiritului poporului" (Volkgeist) născută
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
propensiuni autoritariste. O primă colectivizare s-a produs imediat după ce ideea naționalismului a traversat Canalul Mânecii, unde sub înrâurirea filosofiei "voinței generale" a lui J.-J. Rousseau, elementele liberale ale naționalismului au fost evacuate pentru a lăsa locul aspectelor de natură colectivistă. A doua și decisiva etapă a colectivizării doctrinei naționaliste s-a produs după ce ideea a trecut, în călătoria sa de difuziune geografică, granița fizică și simbolică a Rinului. În spațiul cultural german, sub influența unor gânditori precum J.G. von Herder
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
În funcție de normele, conduitele, percepțiile și valorile unei comunității, ,,gesturile au permis discriminarea între societăți caracterizate de un contact puternic (Europa mediteraneană, America latină, societățile arabe) și societăți caracterizate de un contact scăzut (Europa nordică, Extremul Orient)"59. Observăm că în societățile colectiviste din Europa de Est, Orientul Mijlociu, Africa, gesturile sunt mai des întâlnite, mai sincronizate și prietenoase decât în cele individualiste din Europa de Vest sau America de Nord, societăți asociate unei retractilități gestuale. 1.8. Accepțiunea culturală Dacă accepțiunea etologică relevă caracterul universal al gestului, accepțiunea culturală
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
și administrația la Tipografia G.V. Munteanu - Bârlad, iar cu numărul 2 la Tipografia „Comercială” Bârlad, până la 17 decembrie 1900. Este editat sub conducerea unui comitet și se realizează un săptămânal politic care se „contrează” când cu „Viitorul” - un ziar al colectiviștilor și socialiștilor sau al liberal‐ colectiviștilor și socialiștilor, când cu cei d e la „Vocea Tutovei” - naționaliștii lui Petre Carp, dar și cu „Fițuica Paloda” din strada Ștefan cel Mare, care își permite de a lovi indirect în domnul Miclescu
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
Bârlad, iar cu numărul 2 la Tipografia „Comercială” Bârlad, până la 17 decembrie 1900. Este editat sub conducerea unui comitet și se realizează un săptămânal politic care se „contrează” când cu „Viitorul” - un ziar al colectiviștilor și socialiștilor sau al liberal‐ colectiviștilor și socialiștilor, când cu cei d e la „Vocea Tutovei” - naționaliștii lui Petre Carp, dar și cu „Fițuica Paloda” din strada Ștefan cel Mare, care își permite de a lovi indirect în domnul Miclescu, sub‐ prefectul plasei Tutova.”.. De aici
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
cei d e la „Vocea Tutovei” - naționaliștii lui Petre Carp, dar și cu „Fițuica Paloda” din strada Ștefan cel Mare, care își permite de a lovi indirect în domnul Miclescu, sub‐ prefectul plasei Tutova.”.. De aici suita de articole: „Păcatul colectiviștilor”, „Pocăința colectiviștilor”, „Politica negativă”, „Delirul colectivist”, „Patriotismul colectivist”... Încolo, informații locale la un loc cu cele din țară și din străinătate, cronică teatrală ori vești de la teatru. Un ziar care a durat, se pare , doar 12 numere. * 97 Lumina Poporului
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
e la „Vocea Tutovei” - naționaliștii lui Petre Carp, dar și cu „Fițuica Paloda” din strada Ștefan cel Mare, care își permite de a lovi indirect în domnul Miclescu, sub‐ prefectul plasei Tutova.”.. De aici suita de articole: „Păcatul colectiviștilor”, „Pocăința colectiviștilor”, „Politica negativă”, „Delirul colectivist”, „Patriotismul colectivist”... Încolo, informații locale la un loc cu cele din țară și din străinătate, cronică teatrală ori vești de la teatru. Un ziar care a durat, se pare , doar 12 numere. * 97 Lumina Poporului Lumina Poporului
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]