715 matches
-
Zette et Jocko) Să ne imaginăm, pentru o clipă, că locul lui Milou este luat de doi frați temerari, un băiat, Jo, alături de sora lui mai mică, Zette. Și să ne închipuim, prin același joc al imaginației, că rolul de companion curajos și buf al lui Milou este acordat unui simpatic cimpanzeu, Jocko, o ființă înzestrată cu același apetit pentru loialitate rocambolescă. Și, în fine, să ducem la capăt acest exercițiu ludic adăugând celor doi copii și tovarășului lor o familie
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
visători și cruzi este aliatul pe care Germania imperială îl cultivă. Locotenentul de corvetă Slütter, cel care venerează datoria ca pe un cult prusac, se va sacrifica, dezonorându-și uniforma, coborând, deliberat la stadiul de pirat ce colindă mările sudului. Companion sanguinar și rebel îi este infatigabilul Rasputin. De departe, de pe o punte măturată de valuri, tragedia corneliană a acestui gentleman este contemplată de visătorul Corto Maltese. Spre acest maelström de pasiuni și crime comise în numele națiunii și al datoriei se
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
preț. În ĂEt nous reparlerons des gentilhommes des fortunes, Corto se alătură unei stranii și violente confrerii, a cărei misiune este recuperarea galionului cu bogății. Cursa după indicii îl aduce pe Corto în vecinătatea celui mai labil și versatil dintre companionii săi, cinicul și sângerosul Rasputin. Dezertorul rus este emblema acestui timp al primului război mondial - granițele se estompează, iar egoismul este aliat cu voința de supraviețuire cu orice preț. În acest pariu care se întemeiază pe cărțile și bucățile de
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
marginile lumii cunoscute. La zece ani de la periplul caraibian și brazilian, Corto este din nou alături de Bouche Dorée și de Tristan Bantam. Pe vasul ce ancorează lângă ostrovul fermecat din largul Americii Centrale, li se alătură blonda Soledad și Jesus Maria, companionul ei, dar și cei doi pontifi ai gnozei europene, profesorul Steiner și anticarul Levi Colombia. Rasputin nu poate fi nici el absent de la această ultimă întâlnire. În adânc, acolo unde se aventurează ca scafandru Corto însuși, indiciile de pe frescele înecate
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
înșelătoare. Lupta împotriva unui inamic comun aduce în aceeași tabără pe cei care suspendă, din rațiuni strategice, o ură implacabilă. Seducătoarea agentă evreică Judittah Canaan alege să fie alături de englezi și de aliații lor arabi, fără a uita, ca și companionul ei beduin, că prăbușirea Axei este și semnalul retragerii celor care au administrat Palestina. Odată eliminată tutela colonială, războiul dintre Hagganah și arabi poate reîncepe. De această dată, până la capăt, până la împlinirea unui vis milenar care mobilizează con științe. Federație
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
-și purta războiul personal împotriva Italiei lui Mussolini. Toscan cu suflet arzător și energie demoniacă, anarhist impenitent, Miccoli duce mai departe, în secolul XX, urile dintre guelfi și ghibelini. Alături de el, dansatoarea egipteană cu voluptate de harem Keky Fahmi este companionul ce ascunde, la rândul său, între voalurile orientale, identitatea de agent secret al Coroanei engleze. Ultimul venit în acest consorțiu de aventurieri este făptura ce pare decupată din peisajele rafinate și melancolice ale lui Brideshead revisited. Lilian Woodham-Kelly întruchipează natura
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
forma rafinată a punerii în scenă. Oesterheld face din poporul de pe Kurno ipostaza monstruoasă a umanității înseși, sedusă de sânge și divertisment. Citadela de gheață de la pol este cea din care pornește expediția de salvare a Terrei. Alături de alți doi companioni, Rosales explorează limitele curajului său. Singuri în spațiul cosmic, apăsați de perspectiva extincției propriei lor case îndepărtate, oamenii reafirmă, prin opțiunea deliberată pe care o fac, solidaritatea suicidară care îi ridică deasupra instinctului egoist al supraviețuirii. Distrugerea planetei Kurno este
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
ridică și aduce cafelele. Lionel ia o sorbitură. — E bună, zice el, după care mai ia o sorbitură. E foarte bună. — Mersi. Nu, n-aveți pentru ce, chiar e bună. Duminica trecută m-am dus cu cei doi... ezită Lionel. — ...companioni, îl ajută Liliane. — Exact, ăsta e termenul just pentru bețivii ăia doi. Ne-am dus toți trei la o ghicitoare. Care ne-a ghicit c-o să murim. Și cum o să murim. Domnule Lionel, doar nu credeți în prostiile astea? — Eu
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
se refăcea, ghipsul tăiat rămânea o amintire de neuitat. Pot? Amuzată de obiceiurile românești la ruperile de picioare, Liliane îi dă un pix și Lionel se semnează, după care adaugă: — Să rămână o urmă c-am existat. De ceilalți doi... companioni s-a ales praful. Dacă-l întrebi pe Clovis, Kiril și Roman nici n-au existat. Mă roade o întrebare: cineva cu un picior în ghips poate fi considerat olog? — Mai curând șchiop. De ce? — Ghicitoarea mi-a spus c-o să
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pentru ceilalți”-p.179)... Așadar, nu putea fi eludată, În lucrare, metafora lumii ca teatru : Miriam Cuibus, după ce ne reamintește că „este o supremă nebunie să faci realitatea să joace În ficțiunea ta”, continuă exercițiul comparatistic, aducîndui la rampă pe companionii pre și post bovarici ai eroinei lui Flaubert - „adormiții treji” Jacques Melancolicul, Hamlet, Viola (A douăsprezecea noapte), Dromio și Antipholus (Comedia erorilor), Don Quijote (ca și el, crede Miriam Cuibus, Emma circulă prin lume „ca printr o carte uriașă”), Segismundo (La
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
plăcea o pasăre vorbitoare? — Hm, cred că ... da, domnule Williams, sunt sigur că le-ar plăcea. — Bine, bine. Ți-aș fi recunoscător dacă l-ai duce acolo azi. — Bineînțeles, domnule Williams. — Și dacă, din întâmplare, familiei tale nu-i plac companionii cu pene, leagă-i niște greutăți mari de picioare și aruncă-l în râu. Pentru că eu nu vreau să mai văd niciodată pasărea asta. — Da, domnule Williams. — Am auzit tot, zise pasărea. — Foarte bine, spuse Barton Williams. După ce limuzina bătrânului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
oameni total diferiți. Unul, religios, taciturn, suferind. Altul, hâtru, cu o bună dispoziție contagioasă, prodigios bon vivant, după cum îl arată fotografiile. Una ni-l înfățișează pe Scotty răsturnat într-un fotoliu lângă "domnul Johnson" care se amuză vizibil de balivernele companionului său. Poate că magnatului din Chicago, plictisit de frustrările pe care i le impusese boala, nu-i păsa că era tras pe sfoară, de vreme ce descoperise, datorită lui Scotty, un loc pe gustul său, în deșert. Sau poate că mina secretă
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
ei egal, cu care nu știu ce să vorbesc și mă indignez că, dimpotrivă, Viky se simte foarte bine cu ei, înșiră banalitățile fără nici o dificultate, omoară timpul fără nici o părere de rău și fără să bănuiască plictiseala mea. Câte unul din companionii ei e și urât și imbecil, și totuși îl poartă după dânsa, îi vorbește cu același farmec și nu-l părăsește noaptea târziu înainte de a-și fi luat angajamente pentru a doua zi. Eu cu Ioana, fatal, mereu în preajma ei
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
adresate soarelui. Reuși astfel să-și deranjeze costumul maro, elegant. Își smuci furios cravata verde, căci nu putea respira. Dintr-un lătrat destul de scurt și hotărât, deveni clar că în toată această luptă inutilă va fi acompaniat de credinciosul său companion, labradorul Bobby Teleferic, căruia, deși nu-i era clar de ce stăpânul său face asemenea năzbâtii, știa foarte bine că, prin natura credinței sale câinești de neclintit, îl va urma până la moarte de va fi nevoie. Clossettino era unul dintre Psihici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
face asta fără să piară? Dar iată-mă acum deschizând ușa camerei din mijloc cu propria-mi mână, singur săvârșind acest act fără putință de întoarcere, de nimeni obligat, trădat de propriile-mi gesturi, fapte și gânduri. Iar prea-discreții mei companioni, cei de teama cărora am înaintat în această direcție, mă privesc mai tăcuți decât însuși destinul, decât însăși tăcerea, plutind într-o noapte a ființelor care îi face neștiuți, nevăzuți. Sunt ajuns acum. Lucrul pe care-l văd nu are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
cărui bunătate nemărginită mă umplu la rându-mi, sper pentru totdeauna, pentru a trăi până atunci când nu va mai fi nevoie de mine. Izbăvit pentru moment și absolvit de toate grelele-mi păcate, precum și de prezența mea în camera acelor companioni întunecați, descopăr în fața acestui om ales sensurile pe care mi le descoperiseră la rândul lor mie, toate acele simboluri încifrate în pereții templului. Acestea, deșarte, ar fi vrut să-mi dea de-nțeles cum că aș fi deținut sensurile întregului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
textele poetice scrise în perioada 1913-1915 de către Ion Vinea și Tristan Tzara, dublată de un examen al corespondenței purtate de cei doi între 1916-1921, vine să ilustreze, suplimentar, complexul periferic al lui Vinea - rămas în țară - în raport cu „evadatul” Tzara, fostul companion devenit celebritate mondială; un evazionism melancolic, elegiac și dezabuzat, opus unui evazionism activ, agresiv și deconstructiv, orientat atît împotriva formelor, cît și a temelor tradiționale. Procesul de constituire efectivă a avangardei românești este, desigur, legat de acțiunea „inaugurală” și promoțională
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
era cu noi și Iosif n-a spus nici un cuvânt despre soția lui. Fratele meu era însoțit de o escortă de tineri, toți la fel de frumoși pe cât fusese el în tinerețe și de câteva ori l-am surprins uitându-se la companionii săi arătoși cu melancolie. Abia dacă am vorbit unul cu altul în timpul călătoriei. Mâncam separat și nimeni nu se aștepta ca nevasta tâmplarului să aibă ceva să-i spună puternicului vizir. Când totuși schimbam cuvinte - bună dimineața sau comentarii despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a ridicat din umeri și-a șters o picătură de ketchup care-i căzuse pe tricoul pe care scris „Rim of Scum’s Anal Vapours Tour“. —A fost OK. Asta fusese atitudinea puștiului pe parcursul ultimelor două ore - jucase rolul unui companion obligat, care se târâse în urma ei, îmbrăcat într-un tricou șifonat și o pereche de jeanși sfâșiați, care se sprijineau pe șoldurile lui încă de copil. Datorită șireturilor de la adidași, care atârnau în urma încălțărilor puștiului, pe podea, Shaggy din Scooby
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
roșu-portocaliu ușor de asamblat. Biberoane, boluri de melamină cu Thomas Locomotiva. Pijamale. Păturica lui Emily - o zdreanță jalnică de lână gălbuie care arată de parcă ar fi fost călcată de mașină În repetate rânduri. Călătorim Întotdeauna cu un Întreg bestiar de companioni nocturni - iubitul Roo al lui Ben, o oaie, un hipopotam Îmbrăcat În tutu, un urs marsupial care e o dublură bizară a lui Roy Hattersley 1. Suzetele lui Ben (a se ascunde cu orice preț de părinții lui Richard). Hamsterul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
bideu”, scrie fără cruțare Edmond). Între toți, câteva figuri: Gramont-Caderousse, Adonisul sportiv („elegant, englez și distins”, concede memorialistul), a cărui primă calitate este de a se fi stins din viață la doar 30 de ani, din cauza unei ftizii blestemate. Sau companionul acestuia, contele Germain, celebru nu doar prin tenul smead, ca de prinț indian, prin zecile de rubine care Îi dau un aer de nabab, prin cupeul negru, căptușit cu saten de culoarea somonului, ci și prin fastul veșmintelor: redingote În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
aștept o clipă, am fugit să mă refugiez în tihna vechii mele temnițe, jurându-mi să nu mă mai plimb niciodată prin Roma având drept ghid un adept al lui Luther. Pentru vizita următoare, am avut norocul să-l am companion pe Guicciardini, care tocmai se întorsese dintr-o lungă ședere la Modena. I-am împărtășit profunda mea dezamăgire, mai ales după vizita la Câmpul Vacilor. Nu s-a arătat deloc afectat. — Oraș etern, Roma, dar cu absențe, constată el cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
confidențele. Erau totuși și câteva lucruri neplăcute: astfel, pentru a merge de la castelul Sant’Angelo la noul palat al cardinalului Farnese, situat la mai puțin de o milă, am avut nevoie de aproape două ceasuri, atât de mare era notorietatea companionului meu. Dacă unele personaje îl salutau în trecere, altele descălecau pentru a începe cu el o lungă discuție între patru ochi. Odată scăpat, florentinul se întorcea spre mine cu o vorbă de scuză: „Este un compatriot, de curând instalat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
vezi curând? — Din mai până în septembrie e deseori plecat în călătorie, dar iarna și-o petrece în vila sa dinspre Santa Lucia. Punând mâna pe o foaie de hârtie, am compus la repezeală un mesaj destinat celui ce-mi fusese companion. Și iată că, două luni mai târziu, Abbad sosea în caleașcă la mine acasă, urmat de trei servitori. Propriul meu frate de-ar fi fost și nu m-aș fi simțit atât de fericit să-l strâng la piept! — Te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
iar acesta, înainte de a-mi răspunde, se asigura mai întâi că nu ne asculta nimeni, de teamă ca onoarea lui să nu aibă de suferit. După ce am râs din toată inima și după ce s-au scurs câteva clipe de tăcere, companionul meu a început o frază, după care s-a întrerupt, șovăielnic și încurcat: — Ce voiai să spui? — Cu siguranță nu e încă momentul. — Ți-am destăinuit prea multe secrete, ca să-mi ascunzi astfel jumătate din ce gândești! S-a resemnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]