1,263 matches
-
au cultivat viță de vie și au fost crescători de animale. La ei au venit masai din afara craterului și se ajutau reciproc la creșterea animalelor și paza contra animalelor sălbatice. Ei au fost primii locuitori ai craterului. Din anul 1951 craterul face parte din parcul Serengeti. Din anul 1959 a fost separat declarat rezervație pentru protecția animalelor, iar din 1979 va fi declarat patrimoniu mondial UNESCO și în 1981 va fi denumit rezervat de biosferă. Ultima oară au fost numărați în
Ngorongoro () [Corola-website/Science/314199_a_315528]
-
o climă foarte variată. Pe înălțimi domnește o climă umedă pe când în regiunile joase au loc diferențe mari de temperatură. Canitatea de preciptații care este mai abundentă între lunile noiembrie și aprilie diferă și ea de la la loc. La marginea craterului cresc tufișuri și ierburi înalte de savană ca și crânguri de arbori din familia pinului. Pe fundul craterului cresc ierburi joase de savană și crânguri de salcâmi Populația de animale din crater se cifrează la ca.25.000 raportată la
Ngorongoro () [Corola-website/Science/314199_a_315528]
-
de temperatură. Canitatea de preciptații care este mai abundentă între lunile noiembrie și aprilie diferă și ea de la la loc. La marginea craterului cresc tufișuri și ierburi înalte de savană ca și crânguri de arbori din familia pinului. Pe fundul craterului cresc ierburi joase de savană și crânguri de salcâmi Populația de animale din crater se cifrează la ca.25.000 raportată la numărul total de animale, aici trăiesc cel mai mare număr de animale de pradă din Africa. Dintre erbivore
Ngorongoro () [Corola-website/Science/314199_a_315528]
-
diferă și ea de la la loc. La marginea craterului cresc tufișuri și ierburi înalte de savană ca și crânguri de arbori din familia pinului. Pe fundul craterului cresc ierburi joase de savană și crânguri de salcâmi Populația de animale din crater se cifrează la ca.25.000 raportată la numărul total de animale, aici trăiesc cel mai mare număr de animale de pradă din Africa. Dintre erbivore mai numeroase sunt zebrele, bivolii ca și antilopele și gazelele. Printre animalele de pradă
Ngorongoro () [Corola-website/Science/314199_a_315528]
-
versiuni. Erupții uriașe din nordul Pangeei au aruncat în aer praf și cenușă, formând nori groși, împiedicând astfel lumina soarelui să pătrundă. Dispariția habitatelor de coastă poate să fi contribuit și ea la această extincție. S-a descoperit și un crater de 500 km în diametru în Antartica, apărând și ipoteza prăbușirii unui meteorit. Chiar și trilobiții, ce au trăit în cambrian au dispărut.
Permian () [Corola-website/Science/308377_a_309706]
-
Planeta Roșie, dar și să treacă la 0,00212 UA (317.000 km) de aceasta. Din faptul că este o cometă hiperbolică și are o orbită retrogradă, viteza sa relativă la trecere ar fi de 55,97 km/s. Diametrul craterului de impact ar putea atinge de zece ori diametrul nucleului cometei. Estimarea actuală a diametrului nucleului obiectului, bazată pe magnitudinea absolută a nucleului (10,3), ar putea fi de 50 km; energia impactului ar fi atunci echivalentă cu 2×10¹ș
C/2013 A1 () [Corola-website/Science/328819_a_330148]
-
actuală a diametrului nucleului obiectului, bazată pe magnitudinea absolută a nucleului (10,3), ar putea fi de 50 km; energia impactului ar fi atunci echivalentă cu 2×10¹ș megatone de trinitrotoluen. Acest tip de coliziune este susceptibil să creeze un crater de 500 km diametru și o adâncime de 2 km. Dezintegrarea cometei Shoemaker-Levy 9 (SL9) în atmosfera planetei Jupiter în 1994 făcuse „găuri” care puteau atinge mai multe mii de kilometri diametru, ținând cont de faptul că, potrivit unor estimări
C/2013 A1 () [Corola-website/Science/328819_a_330148]
-
cutremure. Începând cu 28 iulie 1969, locuitorii din orașele din jur raportat cutremure constante. Erupția a început pe 29 iulie, vulcanul aruncând cenușă în provinciile vecine și lansând bolovăni în aer. Exploziile inițiale au fost atât de puternice încât trei cratere au fost create instantaneu. Orașele Tabacón, Pueblo Nuevo și Sân Luis au fost îngropate, 87 de persoane decedând. Culturile au fost distruse și efectivele de animale au fost ucise. În 1979, a fost creat lacul Arenal ca urmare a construcției
Provincia Alajuela () [Corola-website/Science/336312_a_337641]
-
un oaspete obișnuit al seminarului "Sycamore Hill Writer's Workshop". A câștigat premiul Hugo pentru povestirile sale Bicycle Repairman și Taklamakan. Primul lui roman, "Involution Ocean", publicat în 1977, prezintă lumea Nullaqua unde întreaga atmosferă este conținută într-un singur crater adânc de o milă; este povestea unei nave ce navighează pe oceanul de praf de pe fundul craterului, vânând "balene de praf" ce trăiesc sub suprafață. Este un fel de pastișă science-fiction a romanului Moby-Dick de Herman Melville. De la sfârșitul anilor
Bruce Sterling () [Corola-website/Science/322949_a_324278]
-
Bicycle Repairman și Taklamakan. Primul lui roman, "Involution Ocean", publicat în 1977, prezintă lumea Nullaqua unde întreaga atmosferă este conținută într-un singur crater adânc de o milă; este povestea unei nave ce navighează pe oceanul de praf de pe fundul craterului, vânând "balene de praf" ce trăiesc sub suprafață. Este un fel de pastișă science-fiction a romanului Moby-Dick de Herman Melville. De la sfârșitul anilor '70, Sterling a scris o serie de povestiri ale căror acțiuni se petrec în universul Shaper/Mechanist
Bruce Sterling () [Corola-website/Science/322949_a_324278]
-
Saharei. Ahaggar farmecă prin stâncile negre de origine vulcanică și prin blocuri uriașe de bazalt, care se ridică drept din mijlocul dunelor de nisip ale Saharei. ""Catedralele de bazalt"", cum sunt supranumite aceste formațiuni de piatră, sunt de fapt vârfurile craterelor vulcanilor, cândva activi, din regiune. Urmele erupțiilor din trecut sunt vizibile în zona de munte din întreg sudul Algeriei. Uneori acestea iau forme ciudate de columne și de conuri, formate prin răcirea lavei vulcanice. Orogeneza masivului Ahaggar a avut loc
Ahaggar () [Corola-website/Science/304590_a_305919]
-
64 mm, mai poartă și denumirea de „Lapilli” denumire care provine de la numele unei localități din Italia Este o formă de lavă aparte care poate fi întâlnită în Erta Ale din Etiopia. Prin răcirea unei mase imense de lavă în crater se formează la suprafață cruste de lavă solidificată. La repetarea erupției vulcanului se pot forma în adâncime adevărate lacuri de lavă fluidă ce pot atinge adâncimea de 100 de m. Această lavă se va răci lent, proces ce poate dura
Lavă () [Corola-website/Science/307964_a_309293]
-
al vulcanului a determinat afundarea conului acestuia și apariția unei caldeire în care s-a format un lac. Terenul a fost modelat și de erupțiile vulcanice care au urmat și datorită cărora s-au ridicat din nou două laturi ale craterului: lanțul muntos dintre localitățile contemporane Parapat și Porsea, precum și Insula Samosir din mijlocul lacului Toba. Suprafața insulei Samosir este de 630 km². Clima este tropical umedă, cu o temperatură medie multianuală de +25 °C în luna ianuarie și de +27
Lacul și vulcanul Toba () [Corola-website/Science/313800_a_315129]
-
și Pământul. În plus, inventarea telescopului a condus la descoperirea unor planete și sateliți noi. În timpurile mai recente, îmbunătățiri ale telescoapelor și folosirea navelor spațiale fără echipaj au deschis drumul studierii fenomenelor geologice din sistemul solar (studiul munților și craterelor de impact) și a fenomenelor meteorologice sezoniere de pe unele planete (cum ar fi norii, furtunile de nisip și calotele de gheață). Componentul principal al sistemului solar este Soarele, o stea de tip G2 din secvența principală ce conține 99,86
Sistemul solar () [Corola-website/Science/296587_a_297916]
-
ar fi silicații, care formează scoarțele și mantalele planetelor, și metale ca fierul și nichelul, care formează nucleele planetare. Trei din cele patru planete interioare (Venus, Terra și Marte) au o atmosferă destul de densă pentru a genera vremea; toate au cratere de impact și caracteristici tectonice de suprafață, cum ar fi rifturi și vulcani. Termenul de „planetă interioară” nu trebuie confundat cu termenul de „planetă inferioară”, care desemnează planetele mai apropiate de Soare decât Pământul (adică Mercur și Venus). Asteroizii sunt
Sistemul solar () [Corola-website/Science/296587_a_297916]
-
În sensul cel mai larg, termenul crater de impact poate fi aplicat la orice depresiune, naturală sau provocată de om, care rezultă din impactul de mare viteză al unui proiectil cu un corp mai mare. De obicei se folosește pentru a denumi o depresiune aproximativ circulară la
Crater de impact () [Corola-website/Science/321673_a_323002]
-
mare. De obicei se folosește pentru a denumi o depresiune aproximativ circulară la suprafața unei planete, satelit sau alt corp solid [din Sistemul Solar], rezultat din ciocnirea la o viteză foarte mare a unui obiect mai mic cu suprafața. În contrast cu craterele vulcanice, care rezultă dintr-o explozie sau colaps intern, craterele de impact de obicei au mai multe ridicături și pardoseli, care sunt mai mici în comparație cu elevația terenului din jur. Craterele provocate de meteoriți sunt probabil cele mai cunoscute exemple de
Crater de impact () [Corola-website/Science/321673_a_323002]
-
aproximativ circulară la suprafața unei planete, satelit sau alt corp solid [din Sistemul Solar], rezultat din ciocnirea la o viteză foarte mare a unui obiect mai mic cu suprafața. În contrast cu craterele vulcanice, care rezultă dintr-o explozie sau colaps intern, craterele de impact de obicei au mai multe ridicături și pardoseli, care sunt mai mici în comparație cu elevația terenului din jur. Craterele provocate de meteoriți sunt probabil cele mai cunoscute exemple de mici cratere de impact de pe Pământ.
Crater de impact () [Corola-website/Science/321673_a_323002]
-
foarte mare a unui obiect mai mic cu suprafața. În contrast cu craterele vulcanice, care rezultă dintr-o explozie sau colaps intern, craterele de impact de obicei au mai multe ridicături și pardoseli, care sunt mai mici în comparație cu elevația terenului din jur. Craterele provocate de meteoriți sunt probabil cele mai cunoscute exemple de mici cratere de impact de pe Pământ.
Crater de impact () [Corola-website/Science/321673_a_323002]
-
care rezultă dintr-o explozie sau colaps intern, craterele de impact de obicei au mai multe ridicături și pardoseli, care sunt mai mici în comparație cu elevația terenului din jur. Craterele provocate de meteoriți sunt probabil cele mai cunoscute exemple de mici cratere de impact de pe Pământ.
Crater de impact () [Corola-website/Science/321673_a_323002]
-
puțin de 273 K (0 °C, 32 °F), datorită acestui lucru polii sunt locul cel mai potrivit pentru întemeierea unei viitoare colonii. Nu există îndoială că există depozite considerabile de gheață și, probabil, alte substanțe volatile în regiunile umbrite ale craterelor polare. Zonele polare nu suportă variațiile zilnice extreme de temperatură, comune zonelor ecuatoriale ale suprafeței lui Mercur. Din aceste motive n-ar fi mari dificultăți în menținerea structurilor de colonii în regiunile polare decât în altă parte pe Mercur. Fiind
Colonizarea planetei Mercur () [Corola-website/Science/333807_a_335136]
-
Soarelui, care, la rândul lui - împreună cu globul ceresc - înconjoară Pământul în timpul unei zile. Elevul sau, Johannes Kepler, a folosit multe din observațiile lui Brahe în formularea legilor sale („Legile lui Kepler”) asupra mișcării planetelor. În amintirea lui Brahe, unul din craterele de pe Lună se numește "Craterul Tycho". a tipărit la Uraniborg și opere ale elevilor săi pe care le supervizează, precum: Acum, la 400 de ani de la moartea lui, doi oameni de știință - unul danez (Kaare Lund Rasmussen) și celălalt ceh
Tycho Brahe () [Corola-website/Science/298345_a_299674]
-
împreună cu globul ceresc - înconjoară Pământul în timpul unei zile. Elevul sau, Johannes Kepler, a folosit multe din observațiile lui Brahe în formularea legilor sale („Legile lui Kepler”) asupra mișcării planetelor. În amintirea lui Brahe, unul din craterele de pe Lună se numește "Craterul Tycho". a tipărit la Uraniborg și opere ale elevilor săi pe care le supervizează, precum: Acum, la 400 de ani de la moartea lui, doi oameni de știință - unul danez (Kaare Lund Rasmussen) și celălalt ceh (Jan Kucera) = au infirmat ipoteza
Tycho Brahe () [Corola-website/Science/298345_a_299674]
-
contribuie la crearea insulei, așa că Bora Bora a rămas în seama forțelor de eroziune. Vârfurile Otemanu și Pahia, care se înalță mai mult de 655 m deasupra nivelului mării, reprezintă tot ce a mai rămas din marginea de nord a craterului. Împânzite haotic cu stânci abrupte și abisuri verticale, pantele muntoase sunt azi îmbrăcate într-o bogată vegetație tropicală. Navigatorii polinezieni au fost primii care au pășit pe insula Bora Bora înainte de secolul al IX-lea. Înaintașii lor erau populația Lapita
Bora Bora () [Corola-website/Science/297874_a_299203]
-
Insula este un vulcan-scut, deși nu se știe dacă mai este activ, și a fost categorisit ca fie Holocen fie istoric, pe baza eșantioanelor de datare de acum 100.000 până la 350.000 de ani. Vârful Lars Christensen, este un crater circular cu diametrul de . Vârful ultraprominent de 1640 m își trage numele de la Lars Christensen, cel care a finanțat expediția care a efectuat prima debarcare pe insulă. Nu se știe dacă vulcanul este stins sau nu, deoarece partea superioară pare
Insula Petru I () [Corola-website/Science/334758_a_336087]