1,814 matches
-
isihastică, iar limba slavonă a completat greaca veche. Până la mijlocul secolului al XIX-lea, slavona a trebuit să fie folosită de moldoveni și de munteni în slujbele religioase, în cancelariile domnești și în unele școli rurale sau orășenești, întreținute din daniile locale, ale unor biserici ori ale familiilor mai înstărite. Fondul lexical de bază al limbii române vorbite a rămas însă tot latina populară, ca și la dacoromâni, meglenoromâni și istroromânii din Balcani. Pentru că Transilvania a fost dominată politic de nobilimea
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
peisagiu) toate au fost publicate începînd cu anul 1932. Or, romanul O moarte care nu dovedește nimic apăruse un an mai devreme. Nuvelele sînt, de fapt, fragmentele unui proiect scriptural unitar și de durată, continuînd obsesiile din romane. Apoi, Jocurile Daniei, după părerea mea, cea mai radicală formulă romanescă din interbelic și cel mai bun roman holbanian, apare doar menționat. Sînt sigur că Nicolae Florescu ar fi scris un articol mai bun și, în general, e o problemă că nu s-
Merge și așa? by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11156_a_12481]
-
Costăchescu, unde l-a însoțit cu un detaliat comentariu și concluzionând spre sfârșit, că „Dacă în adevăr Vena vornicul de Suceava este aceeași persoană cu Oană vornicul de Suceava, atunci satele cuprinse în uricul din 1420 au fost dobândite prin danie sau cumpărătură după 1415, aprilie 13, când nu le mai avea în stăpînirea sa și au fost înstrăinate înainte de 1428, decembrie 28 și 1429, iunie 3, cînd nu le mai găsim în stăpânirea fiilor săi”. Documentul este extrem de important, pentru că
Stejăreni, Strășeni () [Corola-website/Science/313732_a_315061]
-
hotar apărut între moșia stolnicului Zamfirache din Vărzărești și moșia mănăstirii Căpriana: „Și cerându-se dela mănăstire scrisorile în pricina aceasta, mai întîi au arătat un ispisoc sârbesc den velet 6928 (1420), aprilie 25 de la Alexandru Voievodu prin care face danie lui Vena vornicu aceste sate... ce sunt toate pe Bâcovăț a cărora hotar să începe de la mănăstirea lui Varzar și merge pe la vârf prisăcii lui Acipco și pe la zare Cetățuei, la fundul Loznovii și de acolo la Podul lui Grelanici
Stejăreni, Strășeni () [Corola-website/Science/313732_a_315061]
-
prigoană la adresa armenilor. Documentele atestă însă că Biserica „Sf. Sava” a fost construită în anul 1583 de călugări greci veniți de la Mănăstirea „Sf. Sava” din Ierusalim, pe un loc dăruit de domnitorul Petru Șchiopul (1574-1577, 1578-1579, 1583-1591). În actul de danie se precizează că pe acel loc nu se afla nicio biserică mai veche (ortodoxă sau armenească), ci câteva case construite de domnitor. În prezent, într-o nișă din transeptul bisericii armenești din Iași se află o placă de piatră cu
Biserica Armenească din Iași () [Corola-website/Science/317562_a_318891]
-
din Cozlav ca preot și la 20 decembrie 1646 pe Simeon (fiul lui Selfiyar) ca preot și pe Hagop ca dascăl. După cum relatează N.A. Bogdan, domnitorii Moldovei au dat comunității și bisericii armenești din Iași diferite privilegii, unele hrisoave de danie aflându-se în biblioteca Academiei Române. Domnitorul Antioh Cantemir (1695-1700, 1705-1707) scutea de dări la 8 iunie 1705 (7213) "doi preoți și doi diiaconi ce sînt la doă besérici armenești aici, în tîrgu în Iași". Prin contribuția enoriașilor, Bisericii „Sf. Grigore
Biserica Armenească din Iași () [Corola-website/Science/317562_a_318891]
-
Coșna este o comună în județul Suceava, Bucovina, România, formată din satele Coșna (reședința), Podu Coșnei, Românești, Teșna și Valea Bancului. Localitatea este cunoscută încă din 1410, fiind înglobată în dania domnitorului Alexandru cel Bun făcută mănăstirii Moldovița, aparținând satului Dorna. Hotarele comunei coincid în zonele de N, V și S cu hotarele dintre Moldova și Transilvania existente pâna in 1769, anul în care comuna a fost încorporată districtului militar al
Comuna Coșna, Suceava () [Corola-website/Science/301944_a_303273]
-
se ocupa cu „măjeritul” (comerțul cu pește). Există și ipoteza că ar fi făcut parte din familia Cernat, boieri din Țara de Jos, proprietari ai întinsei moșii ce cuprindea lacul Brateș de lângă Galați, din care ulterior Petru Rareș va face danii de pescării unor mănăstiri. O altă ipoteză o consideră pe Maria, mama lui Petru Rareș, ca făcând parte din neamul lui Isaia logofătul de la Baia, din vremea lui Alexandru cel Bun, strămoșul fraților Toader și Petru, care ar putea fi
Petru Rareș () [Corola-website/Science/299144_a_300473]
-
Decepția, în astfel de momente, nu are egal. Scriitorii, pe care, prin natura profesiei mele, îi cunosc prea bine, nu se pricep să redea pierderea tristă a voluptăților. Ne pierdem vremea cu zeci de pagini despre umerii doamnei T., tunsoarea Daniei, încheieturile Adelei; ne sunt descrise inele, mănuși, medalioane cu lănțișoare; ni se povestesc gesturi, sunt contabilizate zâmbete, ni se laudă chipuri, buze, ochi; totul, ca să reținem femeia, să-i învățăm pe de rost frumusețea, ca o poezie repetitivă și plictisitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dădea importanță. Holban, Hortensia, Blecher, Eliade. Toți își turnaseră creierul în sute de personaje-cobai, mimaseră acțiuni și experiențe personale, construiseră mistere și enigme, destine vii și captivante, de luat drept bune. Mii de studenți încă își băteau capul cu jocurile Daniei sau cu enigma Doamnei T.; alții se chinuiau să afle când fusese Gheorghidiu tras pe sfoară și dacă Nory și Mika-Lé erau lesbiene. Cât despre Irina, ea lunecase sau nu? Cine putea ști adevărul? Cu poezia, mergea și mai greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
chef să bârfești?“ Aveam, cum să nu. Eu îi spuneam altfel, „comentariu“: îmi plăcea să „comentez“. Vrem, nu vrem, ne simțim bine răscolind prin viețile altora, după știri proaspete sau detalii ascunse: la ce se gândea Gheorghidiu? cu cine ieșea Dania? pe cine iubise de fapt Otilia? Ne spionăm vecinii seara pe geam, tragem cu ochiul la ziarele care se citesc în metrou, deschidem corespondența colegilor la facultate. Când citim o carte, vrem s-aflăm cât mai multe despre autor, personaje
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fîre-s numai margini, e În om nem?rginire"spune Eminescu Într-una din paginile Manuscriselor sale. Astfel, „c?zute În ruin?, cetatea, piramidele, templele [...] retr?iesc totu?i datorit? poten? ialului de gand ?i vis Încorporat În ele prin str?dania intelectual???i spiritual? a regilor ?i preo?ilor din vechime " (Zoe D-Bu?ulenga). Este acesta un alt mod de zidire, În timp, a permanen?ei umane În ipostaz? de gand, de idee, de spirit idee pe care Eminescu o
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
au făcut Divanului Moldovei douăzeci și șase de întrebări juridice. Răspunsurile Divanului sunt clare: Tot locul țării dintru început loc domnesc au fost... Toate moșiile ce se stăpânesc din vremile vechi și mai pe urmă de luminații Domni sunt date danii, cu hrisoave domnești, după slujba și cinstea fiecăruia, pe cât au voit Domnul. Din ideea aceasta decurge apoi proprietatea răzeșească sau a moșnenilor. Un document al lui Vlad Țepeș ne arată cum se întemeia această proprietate: deci dat-am lor și
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
Nica și a lui Ilei Moșneag privitoare la despărțirea dintre Frenciugi și Șendreni . Pitarul Neculai Cogălniceanu vinde lui Ioanichie, episcopul Romanului (15 septembrie 1747 †15 ianuarie 1769), la 10 ianuarie 1768, satul Frenciugi . La 20 martie 1768 episcopul Ioanichie acordă danie moșia Frenciugi și a treia parte din jumătate de sat Căzănești clucerului Alexandru Râșcanu și soției sale Casandra . În timpul războiului ruso-otoman dintre 1768 și 1774, s-a cerut vătavului Nani din Frenciugi niște răgoz, iar acesta din urmă i-a
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
1777 biv vel banului Sandul Miclescul și biv vel paharnicului Sandul Miclescu pentru a se hotărnici proprietățile biv vel paharnicului Alexandru Râșcanu, anume Frenciugii, sat Întreg și a treia parte din jumătate de sat din Căzănești, pe care o are danie. Încercarea Mariei Holban din 1807-1809 de a se Întinde peste hotarul ce urma drumul Childeștilor, părăsit de mult, va fi amintită de către răzeșii din Ipatele. Drumul Childeștilor despărțea la Stavnic trei case din satul Frenciugi, amplasate pe moșia Șendreni, de la
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
Familia Râșcanu Spătarul Alexandru T. Râșcanul, fiul lui Toader jicnicerul, s-a căsătorit cu Casandra, fiica stolnicului C. Gândul, botezată de Ioanichie, episcopul Romanului (15 septembrie 1747†15 ianuarie 1769). La 2 ianuarie 1768, când Îi cunună, i-a dat danie pe țiganca Ioana . La data căsătoriei Alexandru Râșcanu era „crucer” (clucer). C. Gândul a fost căsătorit În două rânduri, odată cu Maria Pascal, fata de casă a Ecaterinei Mavrocordat Vodă, Împreună având o fiică Catrina, măritată cu Ștefan Feștilă, și a
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
ginerelui său Andrei Holban din 14 august 1795. Alexandru Râșcanu avea la 14 august 1795 rangul de spătar . În unele chestionare realizate de preoții bisericii este susținută ipoteza originii grecești a ctitorilor bisericii. La 20 martie 1768 Episcopul Ioanichie dă danie moșia Frenciugi și a treia parte din jumătate de sat din Căzănești clucerului Alexandru Râșcanu și soției sale Casandra . În motivația vel logofătului Lupul Balș din 27 februarie 1814 se arată motivele nesemnării anaforalei În procesul căminarului Iordachi Râșcanu cu
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
1777 biv vel banului Sandul Miclescul și biv vel paharnicului Sandul Miclescu pentru a se hotărnici proprietățile biv vel paharnicului Alexandru Râșcanu, anume Frenciugii, sat Întreg și a treia parte din jumătate de sat din Căzănești, pe care o are danie. Prin zapisul din 20 octombrie 1786 diaconul Ioan și Costantin Calamazu, fiii lui Costandin diaconul Calamazu, nepoții Nastasăii Guroe, din Bârlad, vând biv vel spătarului Gavril Conachi un loc de casă alături de hanul acestuia ce se Învecina cu locul mănăstirii
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
săvârșit Dabij(a) vodă, scriem și mărturisim cu cest zapis al nostru pentru sat, pentru Căpotești, ce iaste peste codru, În ținutul Vasluiului, care sat au fost direaptă cumpărătură a ctitorului nostru nostru Miron Barnovschi vodă și l-au dat danie și au miluit svânta mănăstirea noastră cu acest sat; și de când s-au săvârșit răpăosatul Miron Barnovschi vodă, acesta sat, neavând noi putință să-i folosim de multe nevoi ce simtu pre țară, au tot Îmblat vecinii Închinându-să pre la
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
domnii méli a opri o moșie de la sat de la Frănciuci ce iaste la ținutul Vasluiului, care iaste a ficiorilor răpăusatului a lui Apostolac(h)ii, ce au fostu spătariu mare, pentr-un sat, anume Căpoteștii, care satu au fostu dat danie răpăusatul Postolac(h)i spătariul, tatăl lor, Sv(i)ntii mănăstiri Galății, pentru căci s-au Îngropat acolo la acea Sv(â)ntă mănăstire, și acmu acel sat Căpoteștii să află cum n-au avut treabă. Deci, ca să aibă a
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
s-au Îngropat acolo la acea Sv(â)ntă mănăstire, și acmu acel sat Căpoteștii să află cum n-au avut treabă. Deci, ca să aibă a opri acea moșie de la săliște de la Frănciuci pentru acel sat ce au fostu dat danie mănăstirei și nime să nu stia Înpotriva cărții domnii meali. D.J.A.N.I., Fond Mănăstirea Bârnova, V / 7, Original, difolio, filigran, sigiliu inelar octogonal În chinovar. EDIȚII: Catalogul documentelor moldovenești din Arhiva Istorică Centrală a Statului, vol. IV, p. 140
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
cu carte(a) domnii meli, a ține și a opri satul Frenciucii, de la ținutul Vasluiului, cu tot locul, cu tot vinitul, despre Ion logofătul și despre Ștefan postelnic(ul), ficiorii răpăosatului Apostolac(h)i spătariul, pentru căci au fostu dat danie sv(i)ntei măn(ă)stiri Postolac(h)i satul Căpoteștii, iar(ă)și de la Vasluiu, pentru căci s-au Îngropat acolo și apoi satul Căpoteștii s-au aflat altor oameni streini, și apoi li s-au dat satul Frenciucii
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
A.N.I., Fond Mănăstirea Bârnova, V / 12, Copie din 17 august 1804. 6. 1817 ianuarie 15.Spătarul Arghire Cuza dăruește un țigan lui Toader, fiul vărului său Iordachi Râșcanu, pe care l-a botezat. Printr-această scrisoari a me de danii, ci dau la mâna vărului Iordachi Râșcanu camin(ar) Încredințăz că pentru multă dragosti ci avem Între noi și ori pentru ci l-am poftit nu mé au stricat hatârul, și mai ales botezându-i și un copil, anumi Toader
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
de la mijlocul secolului, când schimbările de domnie erau un fapt obișnuit, mari boieri sau mai precis spus o parte din boierii care alcătuiau Sfatul Domnesc, în dorința lor de a păstra privilegiile obținute până atunci și de a câștiga noi danii și privilegii își legau soarta de unul dintre domni sau pretendenți. Ei nu reprezentau boierimea în general, numărul lor era restrâns, de obicei la cei din Sfatul Domnesc. Pricepuți în treburile statului ei erau utili domniei prin cunoștințele lor și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Înțelegând că nu se poate organiza o ofensivă serioasă contra turcilor și, în fața cuceririlor turcești, Ștefan încearcă să ia măsuri care să mențină trează prin religie, conștiința de neam a sârbilor, bulgarilor și grecilor. În acest an, domnul face prima danie mănăstirii Zografu de la Muntele Athos. Domnul trimite mănăstirii un manuscris, Faptele apostolilor, scris pe pergament și împodobit cu miniaturi splendide. Din miile de manuscrise aflate în bibliotecile rusești, rușii au ales, cum a scris Emil Turdeanu, acest manuscris ca să reprezinte
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]