1,556 matches
-
Constantinopol spre a cere clemență împăratului, iar Sfântul Ioan a rostit, de-a lungul întregului post, 21 de omilii, numite Omiliile despre statui, în care consolează și încurajează pe credincioșii îngroziți, dar face și operă morală, combătând plăcerile și arătând deșertăciunea lucrurilor de aici. Omilia a 21-a, finală, anunță rezultatul fericit al intervenției lui Flavian care aducea amnistierea celor vinovați. Succesul pe lângă Teodosie era socotit și succesul Sfântului Ioan. Numele lui era pe buzele tuturor. Secolul VI îi va da
Viaţa Sfântului Ioan Gură de Aur1 by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/179_a_161]
-
mai mult ca alții prin orice mijloace, de a avea slava oamenilor pe de o parte și ideea de dreptate și adevăr pe de altă parte, a avut cîștig de cauză instinctul primitiv . în locul unei prestații demne, oamenii au ales deșertăciunea! în decembrie 1989 Ion Iliescu ieșea cu un tupeu viclean în față ca și salvator al națiunii spunînd referindu-se la cuplul Ceaușescu: ,,acești oameni au întinat idealurile socialismului !”. Ceea ce a urmat sub conducerea regimului Iliescu se cunoaște: omorul a
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
dacă noi sîntem aici pentru perfecționarea noastră spirituală, atunci este clar că după pragul morții există ,,ceva” , adică o altă etapă a dezvoltării sufletului. De altfel și Biserica Ortodoxă în discursul său anemic se referă la acest aspect: ,,lumea este deșertăciune” iar scopul omului pe pămînt este ,,ridicarea sa în spirit” ! Și tot la un mod anemic, Biserica face referire la ,,cealaltă lume” adică este vorba de un alt plan al existenței . La orice înmormîntare, preotul reamintește celor prezenți că cel
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
într-o zi în mod miraculos rezolvarea va veni. Cineva ne-a ajutat în efortul nostru. ,, Adunați bogății în cer și nu pe pămînt !” Aceste cuvinte ne spun încă o dată că viața pe pămînt nu are nici o finalizare, reprezintă practic ,,deșertăciune” și că trebuie să ne pregătim spiritual pentru ,,Cealaltă Lume “. De altfel Isus a dat un exemplu foarte clar atunci cînd, aflîndu-se în deșert și fiind ispitit de diavol să devină ,,stăpînul lumii” , a refuzat categoric. în sfîrșit învierea lui
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
în spiritul secolului al XVIII-lea, a cultivat-o mereu, până către sfârșitul vieții. Fără aptitudini deosebite, a abordat și poemul de meditație, pe care a încercat să îl îmbine cu satira. Meditațiile lui se concentrează cu predilecție pe tema deșertăciunii. Poate și sub influența lui Schopenhauer și a lui Mihai Eminescu, a scris poemul Nirvana. Calea vieții, unde versifică incolor precepte budiste, extrase din cărțile orientalistului francez Eugène Bournouf (din care a și tradus câteva fragmente). Aceleași înclinații transpar și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288873_a_290202]
-
este numai un privilegiu personal. Boieria este dar personală, pentru că feciorul de boier ce nu are rang nu se poate alege deputat, și fiii săi sunt birnici". El cerea ca rangurile, pe care le asemuia cu niște jucării date numai deșertăciunii, să fie desființate, pentru că a păstra o noblețe acolo unde există este de înțeles, dar a o avea la anul 1848, acolo unde ea n-a fost niciodată, era considerată o mare nebunie, de care românii trebuie să rămâie străini
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
el deține două fețe ale conștiinței, una fiind îndreptată spre profunzimile lumii, iar cealaltă către dorința unor semeni de revelări și tălmăciri a cât mai multor sensuri primordiale. Demersul interpretativ este însă unul uman și astfel nu poate evita spectrul deșertăciunii și al ruinelor. Ceea ce a fost descoperit și scos în vederea generală prin interpretare, ceea ce a fost eliberat din ascundere și înfățișat recade, adesea, în ascundere, interpretarea și interpretul fiind uitați. O multitudine din acele ecouri retorice și scrieri analitice se
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
delir universal eshatologic. Conform acestei perspective, atotprezența divină ascunsă evului ce a urmat prăbușirii adamice din Eden a investit în fiecare particulă aruncată în spațio-temporal o misiune și un rost. Astfel, nimic nu survine fără un scop în lumea suspusă deșertăciunilor. Totul este inserat, integrat acelui plan misterios transcendent în care orice apariție și manifestare își are explicația sa, motivul și rostul bine definit. Mai mult, fiecărei acțiuni i se va răspunde cu o retroacțiune, fiecărei suferințe îndurate sau provocate cu
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
strălucit sau doar a survenit în istoria omului este limitat și supus disoluției finale atunci, lecția acestei istorii merge mai departe și ne indică că o totalitate a unor astfel de efemerități poate fi și ea efemeră, un cumul al deșertăciunilor dezvoltându-se probabil sub semnul deșertăciunii globale ce deține șansa unei prăbușiri de maximă anvergură cataclismică. Istoria lumii ne arată, așadar, că tot ce e cuprins în ea stă sub legea sfârșitului și, mai mult, că ea însăși se află
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
istoria omului este limitat și supus disoluției finale atunci, lecția acestei istorii merge mai departe și ne indică că o totalitate a unor astfel de efemerități poate fi și ea efemeră, un cumul al deșertăciunilor dezvoltându-se probabil sub semnul deșertăciunii globale ce deține șansa unei prăbușiri de maximă anvergură cataclismică. Istoria lumii ne arată, așadar, că tot ce e cuprins în ea stă sub legea sfârșitului și, mai mult, că ea însăși se află sub incidența acestei legi fatale. Evidențele
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
și analitică științifică ce constată certitudinea stingerii solare sau a întregului univers într-un viiitor insondabil de îndepărtat vin aici să consolideze șansele de adevăr ale pildei istoriei ce ne șoptește, precum înțelepciunea desprinsă din textele Ecclesiastului, că totul este deșertăciune și goană după vânt, lumea omului, dar și întregul cosmos fiind tributare cu un final infailibil. Așadar, cuvântul lume, din formularea sfârșitul lumii, trimite la imaginea globală a existenței în complexitatea sa răsfirată, extinsă multiplu între microcosmos și macrocosmos. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
maici, aceste drumuri, aceste lumini să n-aibă o destinație. Nu se poate ca totul să fie o iluzie, iar dacă toate acestea sunt o iluzie, înseamnă că iluzia însăși este calea și adevărul.” O temă inițial obsedantă, cea a deșertăciunii - de sorginte biblică, dar și cu imagini din eminescianul Memento mori -, este convertită cu timpul din apatie și insensibilitate în exaltarea sublimului conștiinței în sens pascalian - „trestie bătută de vânt”; poetul crede în iubirea care „apropie ceea ce spiritul nu cutează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285244_a_286573]
-
în care vocabula între dobândește conotații diferite în raport cu cele geopolitice. Nu e de mirare că, în această ordine, psihologia sud-esticului e desenată oarecum manicheic, precum în poemele lui George Magheru: "O mână făurește în înțelepciune, / Iar pentru cealaltă tot e deșertăciune. / Pentru o mână frumusețea-i ordine, /în cealaltă e haos și dezordine; / O mână e de marmoră de Păros/ Iar cealaltă de lut și haos" ș. a. {Judecarea lui Balkaneus). Tot de aici, proiecțiile moralizatoare și îngroșările caricaturale ce specifică - precum
[Corola-publishinghouse/Science/85095_a_85882]
-
cât înțeleg mai mult, cu atât îmi dau seama cât de puțin știu“ sună vorbele celui înțelept. Unii învață spre sfârșitul vieții ca urmare a folosirii mai corecte a resurselor de-a lungul timpului. Alții se complac toată viața în deșertăciune. Așa arată tabloul general. Dar mai sunt și excepții, iar istoria îi consemnează pe aceștia ca și exemple demne de urmat. Sfinții pe care-i consemnează Biserica au fost oameni ca toți oamenii, dar au avut o viață de excepție
Îngusta cărare către lumină by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Science/1225_a_2212]
-
concepută ca nucleu central al creștinismului, ca atitudine fundamentală a vieții religioase; fără ea nu este posibil să te ridici pînă la Dumnezeu; asceza nu este negarea lumii, ca în doctrina maniheistă, ci desprinderea de lume, de senzualitatea și de deșertăciunea ei. Sigur, voi putea folosi bunurile acestei lumi, dar nu ne vom mai „bucura de ele”, adică nu va mai trebui să le căutăm ca scopuri în sine, pentru că sînt efemere și provizorii, nu atît prin durată, cît prin calitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Soției sale (Poema coniugis ad uxorem). Aici, poetul, după ce descrie în hexametri un tablou apocaliptic al nenorocirilor care loviseră Gallia răvășită de invaziile barbarilor, trece la exortația propriu-zisă și, folosind distihul elegiac, o îndeamnă pe femeie să renunțe la toate deșertăciunile lumii și să se dăruiască lui Dumnezeu, practicînd abstinența împreună cu soțul său. Poemul are o tonalitate gravă și senină și e străbătut de o autentică forță sufletească. c) Cronica Complexa activitate a lui Prosper cuprinde și scrierea de cronici; mai
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
intre în serviciul diplomatic rus13. Cu toate acestea, declinul societății internaționale și al moralității ei, care uniseră monarhii și nobilimea creștinătății, este evident spre sfârșitul secolului al XIX-lea. Declinul nu a fost nicăieri mai dureros de clar ca în deșertăciunea teatrală a încercărilor verbale ale lui Wilhelm al II-lea de a-l opri. El i-a scris țarului rus în 1895, referitor la francezi, că: Republicanii sunt revoluționari de natura. Sângele Maiestăților acestora este încă deasupra acelei țări. A
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
a Domnului - care adoră pe Dumnezeu În duh și adevăr (Ioan 4, 23), se aseamănă În slavă cu Dumnezeu și sunt nemuritori Împreună cu El, primind viața cea veșnică prin Cuvântul, tot așa, cei ce se Închină acestora (zeilor) se aseamănă deșertăciunii demonilor și vor pieri Împreună cu ei În gheenăă”159. Sfântul Ambrozie al Milanului ne istorisește și despre martiriul fiilor preotului Eleazar. Astfel, Împăratul prigoni‑ tor Antioh a poruncit să fie duși la cazne fiii preotului Eleazar, mai Întâi cel mai
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
oameni nu ar putea lua drept adevăr decât umbrele lucrurilor. Inevitabil, îmi răspunse. Ia în considerare ce s-ar întâmpla după dezlegarea lor din lanțuri... Ce crezi că ar zice, dacă cineva i-ar spunecă ceea ce văzuse mai înainte erau deșertăciuni, iar că acum se află mai aproape de adevăr și că întors spre acesta, vede în mai mare măsură adevărul? Iar dacă arătându-i fiecare dintre pbiectele purtate, l-ai sili să răspundă ce anume este lucrul respectiv, nu crezi că
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
lui Bosch debutează cu tripticul Carul cu fân. Pictorul se întoarce la tema demenței pe care o abordase deja în Corabia nebunilor. Permanent prezenți în opera lui Bosch și caracteristici pentru stilul său, monștrii imaginari ne îndeamnă la meditație asupra deșertăciunii vieții. Căruța cu fân înfățișează scena care se desfășoară în jurul figurilor din căruță, cufundate în jocuri amoroase. O mulțime de monștri hibrizi tocmai trage căruța spre infern. Pentru plăcerea de o clipă, amanții vor fi damnați să repete la nesfârșit
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
ianuarie 1929, p. 1, reprodus în Nae Ionescu, Teologia. Integrala publicisticii religioase, Un sighilion patriarhal, pp. 158-159: "Ierimia, cu mila lui Dumnezeu, arhiepiscop al Constantinopolului - Noua Romă - și Patriarh Ecumenic. Fiindcă din nou Biserica Vechii Rome, înșelându-se de mândra deșertăciune a astronomilor săi, cu nechibzuință a schimbat preafrumoasele așezăminte despre Sfintele Paști, stabilite și hotărâte de cei 318 Sfinți Părinți ai Sfântului Întâi Sobor Ecumenic din Niceea, care cu cea mai mare sfințenie se respectă de toți creștinii din întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
se trudește cultura apuseană, de jos în sus, în loc să aștepte coborârea cerurilor. Credincios creștinismului primelor timpuri, Răsăritul a păstrat nealterată așteptarea sfârșitului și acest sfârșit ca țintă a strădaniilor sale. El nu s-a lăsat răpit pe plan religios, de deșertăciunea controverselor fără rost, sau de arhitectura supusă stricăciunii...". 8 Pentru o mai bună înțelegere a problematicii teologice extrem de delicate a iconomiei, a se vedea Pr. Arhim. Dr. Chesarie Gheorghescu, Învățătura ortodoxă despre iconomia divină și iconomia bisericească, ediția a II
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
juneței este amorul, niște mici madrigale și elegii fură cele dintâi încercări ale sale. După aceasta exilul răposatului boier Filipescu în vremea domnului Caragea îi dete îndestulă pricină a medita și a vedea valurile și necazurile vieției, intrigile societății și deșertăciunea omului. Însoțind pe exilatul boier la moșia Bucovului, mâhnirea și meditațiile sale își aflară locul lor cel favorabil în mijlocul unei naturi încungiurate de munți, de văi, de dealuri [...]. După aceasta moartea patronului său îi dete prilej a face o odă
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
și romanul Les Faux Monnayeurs al lui André Gide și derivatul acestuia, romanul Punct contrapunct, de Aidions Huxley, ar putea fi numit un roman despre cum se scrie un roman. Mult 'criticatul mod de prezentare folosit de Thackeray în Blidul deșertăciunilor - menționarea permanentă a faptului că personajele sunt marionete făcute de el-este fără îndoială o specie a acestei ironii literare : literatura amintindu-și ei însăși -că nu este altceva decât literatură. Cea de-a doua metodă, opusă primei, este metoda "obiectivă
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
al poeziei sale mesianice. Poetul, ca preot, o înalță în tonuri psalmodiate, de rugăciune pământească spre cerurile pline de taină ale lui Dumnezeu. El se închide în cercul credinței ca un nou Ioan Damaschin, spre a se lepăda de lumeasca deșertăciune și a se pătrunde de duhul Mântuirii: „Chemarea mea-i Ființa sfântă,/ Viața mea-i cerescul cântec”. Ca homo christianus, nu poate concepe lumea decât prin Iisus, ca singurul Domn care o întruchipează. Hristos este măsura universală vie cu care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288063_a_289392]