2,571 matches
-
în funcția lor icastică. Această idee e explicată atât prin intermediul ipotezei naturaliste, cât și a celei convenționaliste cu privire la geneza limbajului: în primul caz, efectele de putere pătrund pe calea semnificantului, în cel de al doilea caz, pe calea semnificatului 46. Dialectica sacru-profan este o expresie a dialecticii dintre motivat și nemotivat. Efectele de putere ale cuvântului sunt în relație de corespondență/ directă proporționalitate cu gradul lor de motivare. De aceea, sacrul este "spațiul în care acționează în mod deplin puterea cuvântului
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
e explicată atât prin intermediul ipotezei naturaliste, cât și a celei convenționaliste cu privire la geneza limbajului: în primul caz, efectele de putere pătrund pe calea semnificantului, în cel de al doilea caz, pe calea semnificatului 46. Dialectica sacru-profan este o expresie a dialecticii dintre motivat și nemotivat. Efectele de putere ale cuvântului sunt în relație de corespondență/ directă proporționalitate cu gradul lor de motivare. De aceea, sacrul este "spațiul în care acționează în mod deplin puterea cuvântului motivat", iar profanul, "spațiul în care
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
dezvolta mai târziu în lucrările mele de filosofia și istoria religiilor, și anume că, aparent, "sacrul" nu se deosebește de "profan", că fantasticul se camuflează în "real", că Lumea este ceea ce se arată a fi și totodată un cifru. Aceeași dialectică (...) susține și Noaptea de Sânziene, începută doisprezece ani mai târziu, 1949 (referirea temporală este un indiciu pentru faptul că interferența celor două zone este o constanță, că nu au fost niciodată impermeabile -n.m); cu deosebirea că de data aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
mitică se pot observa însă din faza premergătoare narațiunii mitice (de aceea, seria de proze destinate analizei poate fi extinsă și la altele decât cele mitice). Numele propriu intră într-o semioză care relevă adeseori o tehnică a camuflajului, conformă dialecticii sacru/profan: "prin simplul fapt că se arată, sacrul se ascunde". Capitolul 4 Numele ficționale eliadești 4.1. Dreapta potrivire a numelui sau Nuntă în Cer Începutul romanului Nuntă în Cer se află, asemeni dialogului platonician Cratylos, sub semnul onomaturgului
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
apare în Septuaginta ca o traducere a termenului ebraic mashi'ha, "uns", cunoscut în română sub forma Mesia 129). În procesul de numire a strigoiului, fenomenul de tabuizare este inerent. Autorul folosește pronumele nehotărâte - care ocultează (non)ființa Christinei, potrivit dialecticii sacrului ("prin simplul fapt că se arată, sacrul se ascunde"), și preiau funcțiile semnului onomastic, în lipsa acestuia (cealaltă, cineva, altcineva) - pronumele personal (ea): "e vorba despre altceva"; "ca să nu vadă ceva"130. Structurile substantivale: "în somn"131, adverbiale, singure: "e
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
În sens mistic deci, apa care potolește setea mortului curmă experiența, ajutându-l să "moară" cu adevărat, să se desfacă definitiv de condiția umană...". ("Locum refrigerii", în Insula lui Euthanasius, Editura Humanitas, București, 1992, 2003, p. 93.) Bibliografie Alexandrescu, Sorin, Dialectica fantasticului. Studiu introductiv la Eliade, Mircea. La țigănci și alte povestiri, Editura pentru Literatură, Bucuresti, 1969, p. XXXVIII- XXXIX. Alexandrescu, Sorin, Privind înapoi, modernitatea, Editura Univers, București, 1999. Anghel, Petre, "Lângă Curtea lui Dionis", în Caiete critice, nr. 1-2/1988
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Ibidem, pp. 139-140. 59 Ioan Petru Culianu, op. cit, p. 211. 60 Matei Călinescu, Despre Ioan P. Culianu și Mircea Eliade. Amintiri, lecturi, reflecții, ed. a II-a revăzută și adăugită, Iași, Editura Polirom, 2002, p. 148. 61 Sorin Alexandrescu, "Dialectica fantasticului", studiu introductiv la Mircea Eliade, La țiganci și alte povestiri, București, Editura pentru Literatura, 1969, pp. XXXVIII-XXXIX. 62 Gheorghe Glodeanu, op. cit., pp. 45, 54. 63 Sabina Fânaru, op. cit., p. 48. 64 Marcel Tolcea, Eliade, ezotericul, Editura Mirton, Timișoara, 2002
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Repere bibliografice: Ramil Portnoi, Andrei Lupan, Chișinău, 1958; George Meniuc, Iarba fiarelor, Chișinău, 1959, 180-187; Vladimir Beșleagă, Suflul vremii, Chișinău, 1981, 95-114; Haralambie Corbu, Letopiseț al timpului, Chișinău, 1982; Ion Druță, Scrieri, IV, Chișinău, 1987, 476-504; Eliza Botezatu, Poezia și dialectica vieții, Chișinău, 1988, 221-276; Cimpoi, Ist. lit. Basarabia, 176; Alexandru Burlacu, Critica în labirint, Chișinău, 1997, 139-152; Literatura română postbelică, Chișinău, 1998, 188-204, 240-266; Alexandru Burlacu, Literatura română din Basarabia. Anii ’20-’30, Chișinău, 2002, 136-138. I.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287926_a_289255]
-
titlu de carte-, deși poate respinge cu aceeași energie relativismele fenomenologiei religiei (religionsfenomenologiska). Fără îndoială, s-a întâmplat și acest lucru. Un entuziast admirator american - și sunt destul de mulți - a dedicat, acum doi ani, o carte temei „Mircea Eliade și dialectica sacrului”, în care îl critică pe Eliade pentru că nu a evidențiat cu suficientă claritate specificul creștinismului, că a lăsat ca viziunea asupra istoriei - doctrina întrupării - să se confunde cu concepția indiană a sacrului. Cartea lui Thomas Altizer are multe pagini
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
fost abordată mai întîi în Cadrele, apoi în Memoria: este o realitate care poate fi studiată fie ca exterioritate (obiectul Cadrelor), fie ca interioritate interactivă și reciprocă (obiectul Memoriei colective). Intuiția centrală a mitului solitarului din Londra va trimite la dialectica simmeliană a excluderii și includerii memoriei individuale și memoriilor colective, care va fi ca o sinteză generală. Vom reveni mai tîrziu, analizînd conceptele și căile noi deschise de "Memoria colectivă la muzicieni" în raport cu Cadrele, asupra experienței de libertate a individului
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
ea, memorie după memorie. Timpurile sociale din memoria solitarului din Londra sînt timpuri eterne, care coexistă și nu se întîlnesc niciodată. În conștiință coexistă fără a se intersecta noile memorii culturale colective. Conștiința se află într-o situație care evocă dialectica simmeliană a excluderii și includerii, ea fiind recipientul comun al tu-turor acestor memorii culturale, dar putînd, totodată, prin libertatea sa de actualizare, să fie conținută în interiorul unei memorii culturale. Prin exemplele solitudinii londoneze și al însingurării lui Beethoven, Memoria colectivă
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
exteriorității conștiinței colective față de cea interioară, era astfel exprimată: "Aceasta nu este o simplă metaforă, amintirile de familie se dezvoltă cu adevărat ca pe tot atîtea terenuri diferite în conștiințele diferitor membri ai grupului domestic". Al doilea moment al acestei dialectici simme-liene, momentul interiorității reciproce de la conștiință la memoria colectivă și de la conștiință la memoria individuală, era astfel schițat: "[...] aceste conștiințe rămîn, în unele privințe, de nepătruns unele față de altele, dar numai în unele privințe, în ciuda distanțelor [...] tocmai fiindcă oamenii au
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
a celei baroce a lui Bernini, în a cărui accepțiune, operele de artă erau rodul unui "furor divinus"207, și desigur al multor altor gânditori și creatori ai diferitor perioade ale istoriei. Pe marginea unei mai vechi discuții privitoare la dialectica dintre originea naturală sau supranaturală a acestei facultăți creatoare, a fost remarcat faptul că între inspirația artistică și mistica religioasă există o serie de asemănări, ca și între trăirile artistului și cele ale credinciosului "convins că, în extrema încordare a
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
Debray, sintetizând în manieră personală întreaga istorie a artei. La rândul său, istoricul de artă Daniel A. Siedell observa că arta vizuală constă în mai mult decât simpla reprezentare a formelor exterioare, impunând și un anumit substrat imaginativ, caracteristic întregii dialectici dintre abstracție și reprezentare, dintre forma exterioară și trăirile interioare, în care s-a oglindit gândirea antică a lui Platon și Aristotel 260. Tot în aceeași direcție se exprima și William Fleming, un renumit teoretician al artelor, atunci când afirma că
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
l'art, Les Éditions du Cerf, Paris, 2007. Belting, Hans, La vraie image: croire aux images ?, Éditions Gallimard, Paris, 2007. Benemia, A. G., Il sacro nell'arte, genesi e sviluppo dell'imagine sacra nell'arte cristiana, peQuod, Ancona, 2010. Berdiaev, Nikolai, Dialectica existențială a divinului și umanului, Editura Paideia, București, 2010. Berdiaev, Nikolai, Sensul creației, Editura Humanitas, București, 1992. Besançon, Alain, Eseuri despre lumea de azi, Editura Humanitas, București, 2007. Besançon, Alain, Imaginea interzisă. Istoria intelectuală a iconoclasmului de la Platon la Kandinsky
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
23. Autoarea face referire la existența unor dovezi legate de practicarea unor ritualuri funerare. 322 Christian Peyre, op. cit., p. 18. 323 André Leroi-Gurhan, Préhistoire de l'Art Occidental, Éditions Citadelles & Mazenod-Editio, Paris, 1965-1995, p. 200. 324 Ibidem. 325 Nikolai Berdiaev, Dialectica existențială a divinului și umanului, Editura Paideia, București, 2010, p. 12. 326 A se vedea importanța scrierii numelor și a redării imaginilor legate de personalitatea faraonilor din arta Egiptului antic. Memorabil în acest sens este episodul ștergerii, odată cu venirea la
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
participa la modelarea educației de mâine și, astfel, de a apropia cât mai mult viitorul de aspirațiile și trebuințele oamenilor” [Văideanu G., 1988, p. 7]. Concepțiile foarte diferite asupra educației și a valorilor pe care aceasta le pune în operă, dialectica centralizare-descentralizare, în ceea ce privește învățământul, au de asemenea, o importanță considerabilă. Pluralitatea școlilor sau a filierelor de formare reproduce divizarea socială existentă în societate. Însuși contextul social și cel global comportă numeroase modificări structurale și funcționale. În condițiile libertății de expresie, ale
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
celălalt poate fi calomniat, bârfit, denigrat, defăimat, i se pot submina rezultatele, e făcut să decadă financiar, situațional, moral, el și familia sa. Celălalt poate fi făcut de râs, umilit, batjocorit. Astfel de comportamente fac parte de obicei dintr-o dialectică a confruntării și luptei interpersonale și pot fi întreținute de sentimentul urii și răzbunării. În perspectiva tulburărilor de personalitate, mai ales a psihopatului, comportamentele menționate pot fi expresia unei tendințe structurale de dominare și obținere a unei plăceri perverse, sadice
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
și Sanda Râpeanu, pref. Valeriu Râpeanu, București, 1990; Etnicul românesc. Naționalismul, îngr. și pref. Constantin Schifirneț, București, 1996; Revizuiri și adăugiri, I-VIII, îngr. Rodica Bichis, Gabriela Dumitrescu și Stancu Ilin, cu un comentariu de Dinu C. Giurescu, București, 1996-2001; Dialectica, postfață Gheorghe Vlăduțescu, București, 2002. Repere bibliografice: Ibrăileanu, Opere, IV, 178-186; A.D. Xenopol, Raport despre „Puterea sufletească”, AAR, partea administrativă și dezbaterile, t. XXXI, 1908-1909; A. Ieșean, C. Rădulescu-Motru, „Junimea literară”, 1909, 10; N. Em. Teohari, Forma și fondul în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289110_a_290439]
-
observăm că în domeniul autonomiei chiar, deficiența rațiunii, dacă nu e proclamată în principiu, e totuși recunoscută de fapt. Ca să stabilească un acord în varietatea modurilor individuale de a cugeta, neoplatonismul născocise o inteligență universală supraindividuală, iar Plotin practica, dincolo de dialectică, extazul ca să poată ajunge la o cunoaștere mai esențială. De asemenea în doctrina stoică, ce poate fi logosul seminal menit să fecundeze rațiunile individuale decât recunoașterea tacită a incapacității de a ajunge, autonom, la un acord universal? Dar în cugetarea
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
I, pag. 535) Potrivit acestei largi concepții, care dă joc liber elementelor asimilabile. Rhaban Maurus consideră toate științele profane ca fiind folositoare studiului Scripturii și vieții creștine. „Gramatica, zice el. conține o parte, care e metrica, indispensabilă pentru înțelegerea Psaltirii; dialectica ne învață regulile de legătură a adevărurilor și îngăduie să știm ceea ce se poate deduce corect din adevărurile Scripturii; aritmetica, grație cunoașterii numerelor, ne descoperă sensurile ascunse ale Scripturii, care rămân închise neștiutorilor; geometria ale cărei proporții au fost urmate
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
obscure, dar, de asemeni, pentru explicațiile pe care le vom da altora”. „Orice știință și orice interpretare se bazează pe trei fundamente: credința, speranța și iubirea”. Interpretarea Sfintelor Scripturi nu este deci o lucrare a minții numai, un fruct al dialecticii, ci un fruct al celor trei virtuți cardinale de fapt. Cărțile a III-a și a IV-a ne interesează în mod special. Cartea a III-a poate fi intitulată Hermeneutica biblică, iar a IV-a, Omiletică. Prima, Hermeneutica biblică
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
neperfecți și perfecți sau necatehumeni și catehumeni - sunt confirmate și de mărturiile lui Clement Alexandrinul, care afirma: „Sunt unii oameni care se cred cu frumoase însușiri intelectuale și pretind că nu trebuie să ne ocupăm nici de filosofie, nici de dialectică și nici nu trebuie să învățăm științele naturale; aceștia nu cer decât numai simpla credință”. Din aceleași izvoare aflăm că, în veacul al treilea, catehumenatul era deplin dezvoltat. În ceea ce privește durata catehumenatului, în veacul al doilea, acesta era de trei luni
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
La Palisse și cea a lui Don Quijote. Numai echilibrul între evidență și lirism ne poate îngădui să avem acces în același timp la emoție și la claritate. Fiind vorba de un subiect atât de umil și totodată atât de patetic, dialectica savantă și clasică trebuie așadar să lase locul, fapt de la sine înțeles, unei atitudini de spirit mai modeste, care să purceadă în același timp din bun-simț și din simpatie. Despre sinucidere nu s-a discutat până acum decât ca despre
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
ci doar un simulacru de literatură și viață literară, echivalent cu nonliteratura și antiliteratura”. Deși interesul cărții se concentrează în special pe latura istoric-documentară (contextul instituțional) și pe aceea teoretică (contextul ideologic), se formulează o serie de observații ingenioase privind dialectica dintre „politizarea literaturii” și „literaturizarea politicului” sau despre esența realismului socialist: „realismul socialist înseamnă fuga de realitate, escamotarea realității, substituirea ei cu o ficțiune ideologic-dogmatică”. De reținut e și eseul Dialectica puterii (1995), un fel de În contra direcției de astăzi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288466_a_289795]