1,187 matches
-
Sucală Petru, 59 ani l Buzdugan Livius, 83 ani l Tomoș Ioan, 66 ani l Popa Floare, 85 ani l Milencovici Ana, 84 ani l Engelmann Folker-Ioan, 62 ani l Saur-Goga Titina, 70 ani l Rozsa Margareta, 75 ani l Drăguț Maria, 73 ani l Dăian Aurel, 66 ani l Nagy Gheorghe, 56 ani l Epure Mihai, 60 ani l Drăgan Florica, 51 ani l Sciadei Vasile, 55 ani l Musta Maria, 82 ani l Duga Raul-Eduard, 2 săptămâni l Guceanu
Agenda2006-04-06-publicitate () [Corola-journal/Journalistic/284672_a_286001]
-
simpatică cerneală-i demodata. Mileniul, suspectat c-ar fi ocult, le dă la scribi o șansă fără pată și toți poeții scriu la modul smult. un înger a scăpat din colivie. să vezi scandal prin pajii-n cozondraci! chiar Dumnezeu drăguțul și Ilie i-au dat pe baizbuzuci la mii de draci. cu epocile nu glumim prin viață. clonam sau nu clonam, acesta-i sensul. de nu arestam sfinți și creatorul va da de-a berbeleacul universul. mai cade un bolid
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
putut nimeri în Asia Minor sau chiar în Finis Africae. Împăratul tolera sodomiții doar în armată, cu cei din administrație era necruțător. Exilul lui Agillus era luminos și fericit. Dacii îl respectau și, cît le permitea firea lor aspră, erau drăguți cu el. Nu se putea certa cu ei, căci nu reușise să învețe limba locului. O punea pe seama lipsei sale de talent și a faptului că, neexistînd o scriere, ca să-și noteze vocabularul, uita pînă seara tot ce învăța peste
Proză by Horia Gârbea () [Corola-journal/Imaginative/6593_a_7918]
-
ședeau chiar la masa ei. Dar aceștia rămăseseră doar câțiva, după emigrarea tinerilor în urma plecării Prințului Del Curtin. - Toată lumea a dormit bine astă-noapte? zise Innelda cu dulceață, întrerupând tăcerea. Toți se grăbiră s-o asigure că așa fusese. "Vai ce drăguț", murmură ea, și apoi căzu într-o tăcere morocănoasă. Nu era prea sigură ce dorește de la însoțitorii ei. Probabil, oarecare frivolitate. Dar cât de multă? Cu un an în urmă, un tânăr abia prezentat celor de față, o întrebase dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
nu sunt un om pitoresc, eu sunt un om grav. Cred că sunteți de acord că, la rangul minții mele, nu sunt pitoresc. Dar în presă apar pitoresc. Și moare de plăcere mass-media când citește gogoșile astea. Zice: aoleu, ce drăguț e ăsta! Eu nu sunt un om drăguț, eu sunt un om solemn. I-am spus eu părintelui Stăniloae că nu mă consider un Socrate. Dar cum vă socotiți? Popă, zic. Și unde aveți parohia? — N-am parohie, dar spovedesc
322 de vorbe memorabile ale lui Petre Ţuţea by Petre Ţuţea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1381_a_2692]
-
lucrurile. Uite, ca acum o văd pe Eva mea venind de la școală - cred că era prin clasa a IV-a dacă nu mă înșel - sărindu-mi în brațe și șoptindu-mi la ureche: „Mami, astăzi mi s-a întâmplat ceva drăguț. În timpul orei, am rămas puțin în urmă la dictare. Doamna nu m-a certat, doar a venit și și-a așezat încet palma pe creștetul meu. Știi, mami? Am simțit că mâna aceea mă iubește.” Atunci mi-am dat seama
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
trimisă din nou, cu alte patru semnături alături de cele existente: prof. Dionisie Pippidi și Radu Popa, istoricul de artă Vasile Drăguț și dr. Aurelian Triscu; la 22 octombrie 1985, a fost trimisă a treia scrisoare, semnată de Ionescu, Giurescu, Theodorescu, Drăguț și de dr. Virgil Cândea, liderul Asociației România, organ de propagandă pentru cei din exil; demersurile întreprinse de primarul Bucureștiului și Institutul de Istorie Nicolae Iorga pentru a obține mutarea cu 50 de metri și salvarea de la demolare a casei
Politica demografică a regimului Ceauşescu by Moţoiu Virginia () [Corola-publishinghouse/Administrative/91523_a_92998]
-
cu coatele sprijinite pe genunchi, ținîndu-și capul în mîini. După un timp, își drese glasul și zise: — Vorbirea, presupun, este o cale de apărare și atac, dar eu n-am nevoie să mă apăr. Și nu vreau să te atac. — Drăguț din partea ta! — Tu ești, Rima? — Am terminat-o cu numele. Numele nu sînt altceva decît niște gulere pe care bărbații ți le prind de gît ca să te tragă unde vor ei. Nu găsi nici un cuvînt prin care să-i răspundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
sticle negre și groase cu bere o cutie cu caise feliate o sticluță de coniac o cutie de lapte condensat o cutie de scoici afumate un săculeț din hîrtie cu smochine uscate tacîmuri farfurii un deschizător de conserve — Vai, ce drăguț sînteți! exclamă Rima și începu să mănînce smochine. Lanark întări, plin de fervoare: — Ești un om cumsecade, și deschise cutia cu brînză. Noakes stătea și-i urmărea cu un zîmbet ușor melancolic. — Canibalismul a fost întotdeauna principala problemă a omului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
foame, nu au mîncare ca asta. — Trimite-le-o lor. După alte discuții, maică-sa îi spunea pe un ton ascuțit: — O să stai la masă pîn-o să mănînci ultima fărîmă. Sau: Așteaptă tu, pînă o să-i spun lui taică-tu, drăguțule. Atunci el lua o bucățică, o mesteca fără să-i simtă gustul și o vomita în farfurie. Apoi se încuia în dormitorul din spate. Uneori, maică-sa venea la ușă și spunea: „Nu vrei să mănînci nici măcar o bucățică? De dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
soldat australian de unu nouăzeci. Era plin de ei în Glasgow în vara aia. A trecut pe lîngă noi fără să scoată un cuvînt, nici măcar nu mi-a aruncat o privire și nici nu mi-a făcut semn cu ochiul. Drăguțul de Archie Campbell era distrus. A doua zi am întrebat-o: „Cum poți să fii atît de crudă?“. Și ea mi-a zis: „Cum altfel să-i tratezi pe bărbații care poartă ghetre?“. Altă dată a ieșit trei seri la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să bolborosească. Bătrîna îl mîngîie pe Drummond pe păr și zise că seamănă cu Hristos, apoi spuse că o cheamă Molly O’Malley și dansă o gică pe podeaua îngustă strigîndu-i lui Thaw: — Dumnezeu te iubește, băiete! Dumnezeu te iubește, drăguțule! — Te dai la bătrînă? îl întrebă un moș de lîngă el. — Eu? zise Thaw. Nu! — Pe naiba. La vîrsta ta aș fi încălecat și-o mîță. Un barman solid veni și le spuse răspicat: — Gata, băieți, v-ați distrat. — Distrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mature și mulțumite, de treizeci-patruzeci de ani. O privi îndelung dar nu se putu decide cu privire la vîrsta ei. Ea oftă și murmură: — Unde-i Sludden? își învinse o pornire de furie și-i răspunse delicat: — Nu știu, Rima. — Ai fost drăguț cu mine, Lanark. O să am mereu încredere în tine. Ritchie-Smollet și Jack aduseră lighene cu apă fierbinte, prosoape, pijamale curate, și ieșiră din nou. Rima stătu întinsă pe prosoape, iar Lanark o săpuni și o șterse, acordînd atenție specială burții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mai egoist om din cîți cunosc. Dragă Lanark, nu te urăsc, dar ori de cîte ori încerc să scriu ceva plăcut, iese urît, poate pentru că dacă întinzi un deget ți se ia toată mîna. Dar ai fost de multe ori drăguț cu mine, nu ești un drac atît de negru. Cu dragoste Rima P.S. O să mă întorc să iau cîteva haine și lucruri. Poate o să ne vedem atunci. Se dezbrăcă încet, se vîrî în pat, stinse lumina și adormi imediat. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mine cînd începe muzica? îl întrebă Solveig. — Bineînțeles. Dar cu mine? zise Martha. — O să dansez o dată cu fiecare dintre voi, cu excepția celeilalte Joy. Cu cealaltă Joy o să dansez de două ori. — De ce? Pentru că mă simt puternic atunci cînd sînt neobișnuit de drăguț. Toate rîseră, iar el sorbi băutura avînd senzația că e om de lume, și spiritual pe deasupra. Un ins mărunt cu nasul mare se apropie și zise: Se pare că vă distrați de minune, vă deranjază dacă stau și eu? Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
căscate larg, pline de dinți ascuțiți ca acele. Vasilica știuse de când primise să intre în odaie că se va culca în noaptea aceea cu Cedric. Spre deosebire de sora ei mai mică, ea nu mai era fată: avusese chiar în sat un "drăguț", iar de când veniseră la București se dusese, ca o fată veselă și sănătoasă, cu încă doi, un funcționar la Regia Alcoolurilor și un student la medicină, pe care nu-i mai numea însă drăguți, ca la țară, ci "șan-ticleri", cum
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un lac din adâncul unei păduri tăcute. Din cutia ce-i servise drept postament scoase o valijoară de fildeș gălbui, pe care i-o întinse tânărului. " Iar în privința artei noastre", continuă, reintrând fulgerător în pielea personajului său, "dă-mi voie, drăguțule, să-ți dau un sfat: tocmai l-au îngropat pe Nero (știi, supradoză, cîh!), și Nero câștiga binișor. Țoalele și lira lui s-au întors la comunitate. Ia să te văd din profil! Per Baco, amice, ai fi un Nero
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că o simplă masă din lemn putea obtura întregul culoar. Pereții erau acoperiți în întregime cu basoreliefuri care înfățișau scene de luptă. Zări chiar silueta Abatelui într-unui din ele, în care era înfățișat predicând unei mulțimi aflate în spatele lui. Drăguții de părinți au descoperit cum enoriașii pot deveni soldați și apoi ucigași. Arta de a-i transforma pe preoți în generali cred însă că e mai aproape de mine, zâmbi Rimio mulțumit și își păstră această expresie până în clipa în care
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nu e chiar în stilul meu... Părințele, n-am mai avut așa un orgasm de când am făcut-o amândoi în altar! Abatele nu se obosi să o contrazică. Știau amândoi că asemenea lucru nu se întîmplase. ― A fost atât de drăguț! Tocmai îi provocasem pe ăia trei la o partidă și se comportau ca vai de capul lor. Unul era terminat după numai jumătate de oră! Iar Dumnezeu mi-a trimis un bărbat adevărat, nu ca fătălăii ăia de călugări, care
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
a trecut multă vreme și-a început să ne spună că în străinătate a văzut niște filme documentare în care tinerii germani, plini de entuziasm, mergeau cântând pe șantierele deschise pentru refacerea țării aflate la pământ și a constatat că drăguțul de Dolfi nu ar fi fost chiar așa cum se crede acum că era. Atunci a intervenit prietenul ei, arhitectul: „Nina, dacă mai spui una ca asta, cu mâinile mele te strâng de gât!”. „Nu, am zis eu râzând, fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
fugă pe scări să vadă știrea. A văzut clar că eram prăbușit pe jos. «ăsta nu e tata!», a spus ea. De aceea, când am sunat acasă, știau deja ce se întâmplase. Mulți mi-au trimis scrisori. Toți au fost drăguți cu mine. — Se știe că Tokio e unul dintre cele mai sigure orașe din lume. E cam ciudat fapatul că s-a întâmplat un astfel de atac tocmai acolo, nu? Exact. Eu încă nu mi-am schimbat părerea. Tokio e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
un aer bucolic care contrasta cu situarea lui urbană. Rienacker s-a așezat pe un scaun cu aspect medieval și nu a scos o vorbă cât m-am uitat eu În jur, ci doar m-a urmărit Îndeaproape cu privirea. — Drăguț, am spus oprindu-mă În fața unei tapiserii din goblen care Înfățișa câteva scene de vânătoare, ale cărei dimensiuni ar fi putut cu ușurință găzdui imaginea la scară reală a Hindenburgului. Singura lumină din Încăpere era dată de o lampă de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cuvânt într-o certitudine. Se apropie de Mark, încurajându-l cu o mână și oprindu-l cu cealaltă. Gata, Marker? Arată-ne ce stofă ai. Începem. Unu, doi, am pantofi...? El se holba la ea, cu fălcile căzute, fascinat. —Hai, drăguțule. Concentrează-te! Începu din nou să cânte: Unu, doi, am pantofi... —Noi. Silaba ieși afară, un mormăit grav. Lui Karin i se tăie răsuflarea în fața acestei prime dovezi că undeva în adâncuri Mark pricepea încă sensul. Fratele ei, care cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de noroc. Știi ceva? zise el. Chiar credeam că am ajuns la un anume nivel de stăpânire de sine, în momentul ăsta din viața mea. —„Mare parte din activitatea creierului constă în a-și ascunde activitatea de noi“, cită ea. —Drăguț. Îmi sună cunoscut. De unde e? —O să-ți amintești. —Oamenii ăștia. Își masă tâmplele. —Interesantă specie, încuviință Sylvie. Nu poți trăi cu ei, nici nu le poți face vivisecție. Deci ce anume au oamenii ăștia de te-au prins iar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Aha, dobitocul ăla despre care am citit în Hub, care s-a răsturnat cu mașina și a trebuit să muncească să-și revină din starea de legumă. E ușor să le citești adevăratele gânduri, judecând pur și simplu după cât de drăguți sunt cu el când sună la ușă împreună cu Bonnie. Când îi mai invită pe el și pe Bonnie să stea jos și-i servesc cu băuturi gazoase, poate măcar să le verifice scrisul de mână. Poate că au lăsat la vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]