1,718 matches
-
izvor curat și rece, de unde aproape tot satul se folosește de apă. În jurul lăcașului de cult se află cimitirul localității. Biserica a fost sfințită în anul 1820. După cum atestă cronica bisericii, Parohia Dănila avea în 1843 un număr de 398 enoriași, care erau îngrijiți spiritual de preotul administrator George Palievici. Populația satului a crescut în timp, parohia având în 1876 un număr de 672 enoriași, iar ca paroh slujea preotul Dimitrie Brăilean. În anul 1887, biserica a fost restaurată. Cu acest
Biserica de lemn din Dănila () [Corola-website/Science/323252_a_324581]
-
în anul 1820. După cum atestă cronica bisericii, Parohia Dănila avea în 1843 un număr de 398 enoriași, care erau îngrijiți spiritual de preotul administrator George Palievici. Populația satului a crescut în timp, parohia având în 1876 un număr de 672 enoriași, iar ca paroh slujea preotul Dimitrie Brăilean. În anul 1887, biserica a fost restaurată. Cu acest prilej s-au efectuat următoarele lucrări: Lângă intrarea de pe latura sudică a fost amplasată o cruce de piatră cu postament pe care se află
Biserica de lemn din Dănila () [Corola-website/Science/323252_a_324581]
-
Preotul satului avea un rol important în comunitate, el impulsionând dezvoltarea localității. Astfel, preotul Vasile de Volcinschi și cantorul bisericesc Meftodie Ionașcu au înființat în anul 1902 Banca poporală din Dănila. Parohia Dănila avea în 1907 un număr de 946 enoriași, paroh fiind același preot Vasile de Volcinschi, născut în 1861 și hirotonit în 1891, iar cantor fiind, din 1900, Meftodie Ionașcu (născut în 1871). Lucrări de reparație a bisericii s-au efectuat și în prima jumătate a secolului al XX
Biserica de lemn din Dănila () [Corola-website/Science/323252_a_324581]
-
despărțit de naos printr-un zid prevăzut cu o ușă încadrată de două ferestre libere, în anul 1846 adăpostind 19 strane de lemn. Naosul era lung de circa 14 m și adăpostea 31 strane de lemn, plasate simetric pe lângă pereți. Enoriașii în vârstă, care nu aveau strane, ascultau slujbele sprijiniți în cârje de lemn în formă de T, care se păstrau în tinda bisericii, după ușă, practică întâlnită și în alte biserici din Transilvania. Altarul, potrivit canoanelor arhitecturii bisericești ortodoxe, era
Religia în Racovița, Sibiu () [Corola-website/Science/310709_a_312038]
-
fost reluată în 1858 de către asociația minieră de la Brașov, și în 1890 a fost preluat de Societatea pe acțiuni al uzinelor de fier de la Nădrag. Tot acolo înainte de trasarea granițelor, în 1762 au distrus o mănăstire în care locuiau doi enoriași ortodocși. După 1808 s-a creat o parohie Greco-Catolică independentă. În 1857 au transferat de la Ghelari la Govăjdia parohia Romano-Catolică. După documentele oficiale din 1867, reiese că la uzina de fier de la Govăjdia lucrau 162 muncitori. După părerea etnografului Jankó
Govăjdia, Hunedoara () [Corola-website/Science/300549_a_301878]
-
erau nevoiți să le importe, și cu zootehnia, pentru că vitele și caii care constituiau obiectul exportului lor să aibă o calitate corespunzătoare cerințelor externe. Meșteșugarii armeni erau organizați în bresle, frății împărțite pe meserii, dar și frății ale femeilor, tinerilor, enoriașilor de o credință. Negustorii și meseriașii aveau, de asemenea, „Companii ale armenilor“, organisme civile de reglementare a relațiilor cu administrația de stat și de coordonare a activității comunitare. Din nou Ion N. Angelescu scria: ""Ei formau în România o populație
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
de brad și acoperită cu tablă. Are două încăperi, parter și etaj. Prin parterul clopotniței se realizează accesul în curtea bisericii. În 1937 biserica și clopotnița au fost acoperite cu tablă. În anul 1958, prin contribuția și munca voluntară a enoriașilor, s-a refăcut temelia de piatră, s-au înlocuit tălpile și bârnele deteriorate, s-a pus o nouă dușumea și s-a pardosit cu pietre fațada bisericii. În anul 1995 a fost construită în centrul satului o biserică de zid
Biserica de lemn din Mitocași () [Corola-website/Science/317076_a_318405]
-
găseau încă fragmente de cărămidă și de țiglă. Foarte probabil ca această biserică să fi fost înaintea bisericii de lemn de la 1598. De-a lungul istoriei sale, religiile predominante în Marin au fost două: ortodoxă și greco-catolică. Evoluția numărului de enoriași rezultă atât din recensămintele autorităților seculare cât și din șematismele diecezelor. În conscripția din anul 1720, Marinul nu apare înregistrat nici cu preot nici cu învățător. În decembrie 1725 apare în evidențe un preot ortodox care avea doi copii. Nu
Marin, Sălaj () [Corola-website/Science/301808_a_303137]
-
a fost sfințită biserica unită din Marin, cu hramul “Intrarea în Biserică a Preacuratei Fecioare Maria”. De menționat faptul că, deși reapariția greco-catolicilor în anii ‘90 a fost privită cu rezerve și chiar cu ostilitate de către unii săteni, ulterior relațiile enoriașilor din cele două culte au intrat în normalitate. Adică ajutor, colaborare și respect reciproc. La multe evenimente, slujitorii altarului de la cele două biserici servesc împreună, iar credincioșii participă la numeroase acțiuni comune legate de biserică. Începând cu anul 1990, au
Marin, Sălaj () [Corola-website/Science/301808_a_303137]
-
iubitului meu frate COḐMA SECHI ALI RAḐIN din Albania ținutu Ohrida satu Veftiani în vârstă de 20 ani. Reposat în anu 1875 Julie 9 ḑile". Cele două cruci de fier încadrează monumentul de piatră și au fost amplasate în amintirea enoriașilor Parohiei Ziua Crucii care au fost înmormântați în fostul cimitir al bisericii.
Biserica Ziua Crucii din Iași () [Corola-website/Science/318059_a_319388]
-
paroh a fost numit Ioan Simionescu fiind transferat de la parohia Oneaga-Botoșani. În anul 1901 s-au făcut reparații înăuntru și afară, resfințindu-se la data de 7 decembrie 1901. În anul 1925 a fost reparată în interior și exterior prin contribuția enoriașilor, preot fiind Mironescu Victor iar la sfințire luând parte P.S. Episcop Cosma Petrovici. În anul 1932 a fost acoperită cu tablă zincată deoarece șindrila era stricată. Reparația s-a făcut prin contribuția enoriașilor. În anul 1940 s-a înființat a
Miorcani, Botoșani () [Corola-website/Science/300918_a_302247]
-
reparată în interior și exterior prin contribuția enoriașilor, preot fiind Mironescu Victor iar la sfințire luând parte P.S. Episcop Cosma Petrovici. În anul 1932 a fost acoperită cu tablă zincată deoarece șindrila era stricată. Reparația s-a făcut prin contribuția enoriașilor. În anul 1940 s-a înființat a doua parohie sub numele de Miorcani, împărțindu-se în două, iar satul a rămas parohia Miorcani.
Miorcani, Botoșani () [Corola-website/Science/300918_a_302247]
-
Calmuțchi. Inscripția de pe clopot atestă următoarele: ""S-au făcut prin silința dumisale, Ilie Calmuțchi și a tot satu Părhăuți, 1810""". O serie de reparații s-au efectuat după primul război mondial. Atunci s-au tencuit parțial pereții bisericii. Cu cheltuiala enoriașilor, s-au făcut unele lucrări de întreținere: s-a înlocuit în mai multe rânduri acoperișul de draniță, s-au refăcut clopotele crăpate din cauza îndelungatei lor folosințe etc. În anul 1994, în timpul păstoririi preotului-paroh Viorel Vârlan, cimitirul parohiei a fost împrejmuit
Biserica Duminica Tuturor Sfinților din Părhăuți () [Corola-website/Science/316972_a_318301]
-
a avut însă succes la Negostina, unde rutenii din localitate au rămas ortodocși. La începutul anului următor (1812), Șiretul a fost vizitat de misionarul Vasili Terlecki; cu acel prilej, preotul Ftoma Kalisiewicz a acceptat să treacă la greco-catolici, împreună cu majoritatea enoriașilor săi. Începând din 1812, împăratul Francisc I al Austriei a aprobat înființarea de parohii greco-catolice în Bucovina. Astfel, prin Ordinul nr. 1524 din 1 mai 1812 al Guberniului de la Lemberg au fost înființate mai multe capelanate și parohii greco-catolice în
Biserica Schimbarea la Față din Siret () [Corola-website/Science/317366_a_318695]
-
aveau decât pistoale de calibru mic, în timp ce germanii aveau pistoale-mitralieră, mitraliere și grenade de mână. După bătălie, Čurda a confirmat identitatea luptătorilor din rezistența cehă morți, inclusiv Kubiš și Gabčík. Episcopul Gorazd, într-o tentativă de a minimiza represaliile asupra enoriașilor săi, și-a asumat responsabilitatea pentru acțiunile din biserică, scriind o scrisoare autorităților naziste. A fost arestat la 27 iunie 1942 și torturat. La 4 septembrie 1942, episcopul, preoții bisericii și conducătorii mireni ai comunității ortodoxe, au fost duși în
Operațiunea Anthropoid () [Corola-website/Science/322015_a_323344]
-
în principal prin stabilirea în Gura Humorului a mai multor credincioși catolici de origine poloneză din comunitățile din jur: Poiana Micului, Pleșa, Solonețu Nou și Păltinoasa, precum și a unor credincioși catolici români din alte localități aflate în centrul Moldovei. Situația enoriașilor parohiei a fost următoarea: În timpul păstoririi preotului Ștefan Babiaș (1996-2006) a fost construită casa parohială din Gura Humorului și s-a renovat biserica din Frasin. Preotul Babiaș a fost numit la 15 martie 2005 în funcția de decan de Bucovina
Biserica Preasfânta Treime din Gura Humorului () [Corola-website/Science/320719_a_322048]
-
Robu a manifestat o grijă deosebită pentru Seminarul Diecezan din Iași. În perioada cât a păstorit ca episcop, au studiat la seminar 241 de elevi, majoritatea acestora provenind din mediu rural, din familii modeste, fără posibilități financiare. Apelând la colectele enoriașilor, îndeosebi de Crăciun și de Paști, la binefăcători din afara țării, iar din când în când la subvenții din bugetul statului, Episcopia a reușit să-i întrețină pe studenți la seminar. Pentru formarea viitorilor preoți, el i-a chemat în anul
Mihai Robu () [Corola-website/Science/313135_a_314464]
-
de tip catedrală. Are icoane interioare pe lemn foarte prețioase, provenite din biserica veche, de lemn (din 1782), care a existat înainte de construirea acestei biserici. Are iconostas aurit foarte frumos. Parohul bisericii, Gheorghe Lungu, se bucură de stima și încrederea enoriașilor și participă la soluționarea oricăror probleme de interes comunitar. A fost inițiatorul instalării pe locul bisericii de lemn a unei răstigniri, construcție din piatră de Cosăuți. Movila lui Casso. Este un element al fostului conac boieresc și al parcului aferent
Chișcăreni, Sîngerei () [Corola-website/Science/305203_a_306532]
-
de întreținere atât la lăcașul de cult cât și la casa parohiala. În ultimii 4 ani Biserică Nadasu s-a bucurat de un nou,entuziast preot: Marian Vacariu, care a utilizat fiecare oportunitate pentru înfrumusețarea bisericii și a inspirat mulți enoriași din sat. Fondurile bisericii sînt bine administrate/direcționate sub supervizarea atentă a preotului Marian și pentru această Biserică și-a recăpătat recent bunul renume din străbuni. Biserică de lemn Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil, din satul Nadăș, comuna Izvoru Crișului
Biserica de lemn din Nadășu () [Corola-website/Science/315387_a_316716]
-
convertească japonezii. În 1596, vasul spaniol „San Felipe” a naufragiat în apropierea insulei Shikoku, și japonezii au confiscat încărcătura, s-a iscat o controversă între japonezi, iezuiți și franciscani. Hideyoshi Toyotomi a condamnat la moarte pe călugării franciscani și pe enoriașii lor din Kyoto, iar anul următor a crucifiat 26 de japonezi și misionari străini la Nagasaki. La acest moment se consideră că cca. 300,000 de japonezi converiseră la creștinism. Ieyasu Tokugawa, care a devenit conducătorul de fapt al Japoniei
Creștinismul în Japonia () [Corola-website/Science/316910_a_318239]
-
specialiști sunt la rândul lor amețitor de scumpe și de multe ori exagerate. Inițiativele de a salva bisericile de lemn nu sunt puține. Ministerul Culturii a contribuit la salvarea unor biserici de lemn de valoare. În altele locuri au fost enoriașii sau donatorii cei care au făcut fapte de laudă reparând și acoperind bisericile. În unele sate, primăriile, autoritățile județene, asociații culturale, organizații profesionale și chiar instituții de învățământ au făcut o investiție de lungă durată acoperind la timp lăcașurile de
Biserici de lemn din România () [Corola-website/Science/307978_a_309307]
-
În câteva locuri, bisericile de lemn au fost strămutate în orașe, în curți de spitale, episcopii, muzee sau mănăstiri. Pe de altă parte se poate constata că mai peste tot unde bisericile de lemn au fost părăsite și se degradează, enoriașii împreună cu păstorii și ierarhii lor au investit în ctitorii noi. De la an la an numărul bisericilor de lemn părăsite crește, iar interesul comunităților de a le întreține scade. Din cele care încă sunt în uz multe sunt grav alterate de
Biserici de lemn din România () [Corola-website/Science/307978_a_309307]
-
să ceară administrației guberniale de la Lemberg să aprobe înființarea unei parohii greco-catolice în oraș. La începutul anului 1812, Șiretul a fost vizitat de misionarul Vasili Terlecki. Cu acel prilej, preotul Ftoma Kalisiewicz a acceptat să treacă la greco-catolici, împreună cu majoritatea enoriașilor săi. Începând din 1812, împăratul Francisc I al Austriei a aprobat înființarea de parohii greco-catolice în Bucovina. Astfel, prin Ordinul nr. 1524 din 1 mai 1812 al Guberniului de la Lemberg s-a înființat un capelanat greco-catolic la Siret, care a
Biserica de lemn din Mănăstioara (Siret) () [Corola-website/Science/317170_a_318499]
-
le-a mai permis credincioșilor greco-catolici ruteni să-și țină acolo slujbele religioase. Parohia „Sfanțul Dumitru” a fost desființată în anul 1833, biserica de lemn devenind o simplă biserică de cimitir. Deoarece satul Russnakendorf devenise o mahala a orașului Siret, enoriașii fostei parohii „Sfanțul Dumitru” au fost arondați parohiei „Nașterea Sfanțului Ioan Botezătorul” din centrul orașului. În jurul anului 1800, când s-au oprit înmormântările în cimitirul Bisericii „Nașterea Sfanțului Ioan Botezătorul”, în jurul Bisericii „Sfanțul Dumitru” a fost amenajat cimitirul ortodox din
Biserica de lemn din Mănăstioara (Siret) () [Corola-website/Science/317170_a_318499]
-
armenească să promoveze comunismul în lume. Din acest motiv, biserica armenească s-a scindat în două ramuri, Echmiadzină și Ciliciană, care au funcționat în paralel. În SUA, ramura Echmiadzină a Bisericii Apostolice Armene nu primea membri ai FRA în rândurile enoriașilor. Acesta este unul dintre motivele pentru care FRA a sfătuit armenii în vârstă să nu participe la slujbele acestei ramuri a bisericii și, în schimb, a adus pentru serviciul divin din SUA preoții catolicatului din Cilicia, din Liban . În 1933
Federația Revoluționară Armeană () [Corola-website/Science/326706_a_328035]