874 matches
-
de aur și ar fi stat romantică la lumină unei lumânări de seu de oaie decât la cea a unui sfeșnic de cincizeci de kilograme de aur masiv. La o primă vedere, lumea capitalista părea perfectă, dar acesta era doar fardul dat peste pleoapele ei obosite. A doua zi, Lăură se duse în zona Universității pentru a cunoaște viața studenților de aici. Acolo avu marea surpriză să vadă tot felul de drogați, distribuitori de plăceri la toate colțurile, arme vândute fără
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
de organizații solicită finanțare de la o firmă condusă de către o femeie. De obicei femeile conduc firme de confecții și cosmetică. Moda și machiajul nu prea sunt pe agenda feministă... Feminismul se orientează asupra minții, a politicilor, legilor, a instituțiilor, limbajului. Fardurile și veșmintele sunt complet secundare față de cele de mai sus. Cam greu cu sprijinul de la capitalismul românesc. Până la ora actuală singurul protest în stradă al organizațiilor de femei a fost cel din aprilie 2000 împotriva promovării bătăii conjugale în revista
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
Și totuși... Belinda îndepărtă mâna surorii ei cu un gest ferm și se înclină spre oglindă, uitându-se la fața ei extrem de drăgălașă. —Dumnezeule, arăt ca o vrăjitoare, comentă, adresându-se mai curând imaginii din oglindă decât nouă. Vrei niște fard de obraz? zise Suki, dornică să ajute. Nu, mersi, îl am pe al meu... La naiba! Unde mi-e geanta? Belinda se uita în jur cu disperare, expresia feței schimbându-i-se brusc de la mulțumire de sine la panică. Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
puloverul lui de cricket, ca un căpitan de echipă, tentat să iasă din ce e corect și restrictiv. —Bine, dă-i drumul. E aproape weekend în fond. M-am așezat jos pe mochetă și am pus oglinjoara de la trusa de farduri pe masa de cafea, trasând două linii cu ajutorul cardului de la sala de fitness. După care am ascuns repede cardul înainte ca el să-mi vadă poza, care era deloc flatantă. Rulând o hârtie de cinci lire, am făcut o linie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și părul pe apucate. Poate nu voia să lase să i se vadă chipul așa cum era din cochetărie sau poate din vigilență. Impresia pe care o lăsa ridica oricum destule semne de Întrebare. Femeia aceasta devenea tot mai transparentă datorită fardurilor pe care le folosea și puteai să vezi prin ea mult mai ușor. Un sat-himeră Îndepărtat, Învăluit În ceață... Înainte de a fi ceea ce sînt acum, tînjeam după el - un sat Îndepărtat, pierdut printre copaci, unde mi-am petrecut cîteva zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
necesită mult mai mult timp. Se folosesc fondul de ten și pudra în culori cât mai apropiate de tonul natural al pielii, dar și batoanele corectoare pentru zona ochilor, în special în cazul femeilor cu cearcăne profunde. Apoi se aplică fardul de pleoape. În unele televiziuni există un cod al culorilor care pot fi folosite pentru machiajul reporterilor și prezentatoarelor, unele fiind interzise, cum ar fi verdele sau albastrul. În alte redacții, toate culorile sunt permise, cu condiția ca machiajul să
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
curent cu regulile redacției în care lucrezi, atunci când te afli în situația de a-ți face tu însăți machiajul cu care apari pe post. Machiajul se completează cu rimel și creion de contur pentru ochi, dacă este cazul, precum și cu fard de obraz. Este important să ții seama de anumite chestiuni când pregătești machiajul pentru plecarea pe teren. În primul rând, anumite zone ale feței necesită atenție specială: așa numita zonă T a feței este prima care devine lucioasă (fruntea și
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
să mă duc la baie să văd cum arăt. Nu e o priveliște plăcută. Arăt ca un travestit. Scot un șervețel și îmi șterg jumate din smacul de culoarea ciocolatei de pe față. Îmi dau cu ruj roșu aprins și cu fard de ochi albastru electric. Gata, deja încep să par mai vie. Apoi mă îndrept spre camera echipajului de zbor și verific grila ca să văd cine mai zboară cu mine azi. Îmi stă inima-n loc. Șefa echipajului e azi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
prea mic să fie mahmur! Sper să i se facă rău de la jeleurile alea (dacă o să le primească)! Sunt sigură că privirea ei a urcat spre gâtul meu și acum îmi examinează eșarfa, care sunt sigură că e murdară de farduri. Ei bine, va trebui s-o spăl când o să fiu la hotel și să sper că n-o să observe nimeni până ajungem la Boston. Vai, gândul la patul meu de la hotel. De-abia aștept să mă bag în el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
a simțurilor, nu era decât un rol foarte bine jucat. Poate au redevenit ei seara, când s-au despărțit și fiecare în baia lui, în fața oglinzii s-a privit cu atenție să vadă dacă a mai rămas vreo urmă de fard ori poate n-au mai redevenit Ei și s-au culcat așa, gustând din plăcuta extenuare a unei zile pline, li s-a părut că rolul li se potrivește de minune și este destul de ușor de dus. Până în ziua nunții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
majoritatea le-aș fi putut explica spunându-le că am fost iubiți cândva. Dar ce aș fi putut zice despre hainele primite de la Dora? Nu, fuseseră Împăturite și așezate la loc În sertare, pantofii se aflau În dulap, cutia de farduri fusese ascunsă, iar șervețelele erau din nou În bucătărie. De ce să se fi Întrebat poliția dacă altcineva În afară de proprietara apartamentului se Îmbrăca Într-o școlăriță mare și drăgălașă? Ochii mi-au căzut pe o fotografie dintr-un ziar, Înfățișând un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
câteva momente, apoi Dora se uită la ceas și Își trase lent mănușile. — E șase și un sfert deja. Trebuie să ne grăbim dacă vrem să mai ajungem. Dar limbajul corpului Îmi comunica altceva. Se duse calmă până la cutia cu farduri și adăugă, pe un ton surprinzător de visător: — Dacă e să ne gândim, Anton, nu m-ar deranja un contraargument. Aranjându-și o bretea a sutienului, Îmi propuse altceva, ceva mult mai atractiv. Detaliile nu contează, dar, de dragul problematicii sexuale, ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
reușit s-o conving să nu-și scoată sutienul și Încălțămintea. Îmi apucă gleznele și Îmi Împinse picioarele Înapoi, apoi Își plimbă palmele calde, Îmbrăcate În piele de-a lungul pulpelor, desfăcându-mi genunchii cu blândețe. Scoase din cutia cu farduri o bucată de sfoară și ceva ce părea un șiret. Îl legă În așa fel Încât ceea ce voia să scoată În evidență să pară separat de două migdale grase. Mulțumită, dar fără să fi terminat Încă, luă sfoara, făcu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ocazii festive, În timp ce chestia pe care Dora o numise „apendicele“ meu dispăruse de tot. Pot să spun liniștit: arătam destul de ciudat. Zâmbitoare, Dora Își scoase mănușile, un deget delicat după altul. Scoase o fundă roșie de satin din cutia cu farduri și mi-o aplică cu Îndemânare. — Așa, da; ce fetiță cuminte. Acum ai și tu clitoris. Și ce drăguț arată. La Început am vrut să protestez pentru că organul despre care vorbea părea mai mare decât ce avea majoritatea fetelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
în folos propriu tradiționala antipatie a românilor față de Imperiul rusesc. Din păcate, autorul cărții consideră că poate înscrie pe Gheorghiu-Dej și pe Ceaușescu în linia unor acte de independență autentică ce au succedat răpirii Basarabiei în 1812. Cu tot 120 fardul naționalist al unor declarații publice (1964, 1968), cei doi șefi promovați de Soviete erau doar niște staliniști înrăiți, care nu înțelegeau nici măcar faptul că, în cazul unei invazii rusești, ca în Ungaria sau Cehoslovacia, țăranul deposedat de pământul străbun nu
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
în folos propriu tradiționala antipatie a românilor față de Imperiul rusesc. Din păcate, autorul cărții consideră că poate înscrie pe Gheorghiu-Dej și pe Ceaușescu în linia unor acte de independență autentică ce au succedat răpirii Basarabiei în 1812. Cu tot 120 fardul naționalist al unor declarații publice (1964, 1968), cei doi șefi promovați de Soviete erau doar niște staliniști înrăiți, care nu înțelegeau nici măcar faptul că, în cazul unei invazii rusești, ca în Ungaria sau Cehoslovacia, țăranul deposedat de pământul străbun nu
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
ei. Avea să fie doar ceva temporar, până când găsea o soluție mai bună. Deși n-avea nici cea mai vagă idee care avea să fie aceea. Era prea devreme pentru a primi vizite și Tawny Beeches încă nu-și pusese fardul strălucitor. Micul dejun era cu siguranță ora marilor bătălii. Pensionarii nu fuseseră încă sedați de încălzirea centrală înăbușitoare și de injecțiile letale ale programelor TV din timpul zilei. Păreau chiar să-și fi păstrat câteva urme din personalitățile lor autentice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
-i drept, important: că aveam totuși nevoie de cineva. În definitiv, Emilia nu era nici imbecilă, nici schiloadă. Nu era cea mai ispititoare femeie, n-avea putere nici să se sulemenească, începea să-și dreagă figura searbădă cu creme și farduri, pe parcurs obosea și lăsa totul baltă, dar nu se grăbea niciodată, avea o resemnare demoralizantă pentru cei din jur, căreia nu i-am rezistat. Cu o lipsă de judecată care, în cazul meu, s-a substituit adesea destinului, m-
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
s-au părut niște acrobați care jucau fără plasă, dar nu într-o arenă, ci deasupra realității, trăncănind despre un trecut pe care și-l născoceau ori și-l corectau, și-l completau; de ce? Aveam senzația că întrezăresc urme de fard în ridurile bătrânilor. M-am suspectat că le atribuiam propria mea dedublare, că împrumutam realității o subrealitate care nu era decât în mintea mea. În zadar. Din ziua aceea n-am mai putut să mă lepăd de această obsesie, că
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
ei de rață uriașă, datorat picioarelor strâmbe și parcă desprinse din șold. Apoi, când simțeam că rezistența mea se apropia de limită, începeam să fac inventarul degradării ei fizice, fără să mă las înșelat de părul tuns băiețește și de fardul folosit din belșug. Abia când nici asta nu mă mai salva, mă smulgeam în sfârșit din mâna ei. Atunci exclama invariabil: "Iartă-mă, dragă, de ce nu mi-ai spus că te grăbești?" Dinu nu semăna din nici un punct de vedere
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
care se transformă repede în plâns. Politicos și jenat, Dinu și-a continuat drumul, lăsîndu-ne singuri. Aș fi preferat să discut cu Laura a doua zi, dar nu găseam nici un pretext ca să plec. Avea fața urâțită de lacrimile care, ștergîndu-i fardul, lăsau urme și am încercat să glumesc: Nu mai plânge, te urîțește". Am simțit-o cum se încordează și credeam că va urma un gest violent, că-mi va da o palmă, oferindu-mi astfel pretextul de care aveam nevoie
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
În fond, ce i se întâmplase atât de deosebit? Nu se putea să nu accepți purtarea ei ca pe cel mai natural lucru din lume, încât insistențele sau curiozitățile apăreau deplasate. Acele doamne cu mulți ani în spate, îngreunate de farduri sclipitoare, acei domni cu și mai mulți ani în spate, târându-și anevoie picioarele, dar cu mințile încă sclipitoare se temeau mai mult decât orice să nu fie ridicoli. Cunoșteau bunele maniere și știau extraordinar de bine cum să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
au dispărut cu totul, și-au reluat doar ritmul de dinainte. Bătrâna doamnă Marga Pop nu mai stârnea nimănui curiozitatea. Mai era însă un motiv hotărâtor și, dacă n-ar fi fost acesta, probabil că doamnele - mai ales - grele de farduri sclipitoare ar fi continuat să se perinde într-un șir neîntrerupt în după-amiezile și serile de sfârșit de iunie și început de iulie. Doamna Marga Pop nu mai răspundea nici la telefon, nici la soneria ușii, ci Andrei Vlădescu. Doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
într-o vreme cămin de nefamiliști al nu știu cărei uzine. Glasul îi era și acum moale, părul la fel de strălucitor, privirile ușor pierdute, deși se străduia să râdă tot timpul. Hașuri fine se aglomerau în jurul ochilor cu cearcăne cu greu acoperite de fard. Nasul îi era drept, buzele groase. Dar privită de foarte aproape își pierdea dintr-odată atracția, ca o pictură veche și superbă doar sub foița de pergament care o acoperă, altfel un desen fără artă. Se simțea străină și stingheră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și a vrut să se întoarcă acasă. A insistat să-l țină de braț tot timpul, mergea lipită de el, privind semeț trecătorii cu capul sus, fulgii topiți pe obrazul ei și picăturile de ploaie alunecau în dâre amestecate cu fard, dar nu-i păsa. Andrei Vlădescu și-a zis că n-ar străluci într-atâta chipul ei dacă n-ar fi fericită. L-a luat cu ea să-i șteargă părul ud și să-l încălzească cu o cafea. Dincolo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]