1,538 matches
-
veșnice re-Întoarceri”, capacitatea lumii de a se ridica nu din ruine, ci din falsa moarte, Împietrire. Deoarece, În suita zgomotoasă și veselă a lui Bacchus, Dionysos se află, alături de vin, nimfe, satiri și atâtea și atâtea „măști” ale nepăsării și freneziei de a trăi, și Flora, tumultul ierburilor și plantelor ce renasc, al animalelor și păsărilor ce se prind Încă o dată În hora existenței, Într-un aer deodată ușurat de neguri și gheață, de apăsarea unei morți animale și vegetale ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
alt noroc”, cel pentru care era născut - spre fericirea, spre Împlinirea sa și spre adevăratul nostru noroc al neamului În a cărui limbă a scris și a cărui mantie istorică, nu totdeauna clară și justițiară, a Îmbrăcat-o cu o frenezie și devoțiune rară. Demnă de unul dintre acei „sfinți laici” din care o nație mică și vitregită de istorie nu are niciodată prea mulți!... 6 (Destinulă Nu, nu putem Încheia această voluminoasă, insistentă exegeză asupra a ceea ce se Înțelege prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
să plîngă e comandantul nostru de pluton, locotenentul-major Constantin Andreescu, un om realmente bun și delicat, atipic printre ofițerii pe care îi aveam. Banchetul de adio a avut loc la restaurantul „Stadion”, din centrul orașului. Băutura mi-a dat o frenezie neobișnuită. Ulterior, doar de patru sau cinci ori mi s-a mai întîmplat așa ceva. Eram disperat și, totodată, entuziast, melancolic și revoltat. Aș fi vrut să dau cu tifla întregii lumi. Filmul despărțirii se oprește aici. Niciodată nu mi-am
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
că sînt încîntat și că mă autofelicit că văd lucrurile... de departe! Deși am încercat să mă sustrag agitației acestor zile, cînd aproape toți sînt preocupați de cumpărături, de aranjamente și combinații pentru revelion, n-am prea reușit. Ceva din frenezia colectivă m-a cuprins și pe mine. Azi, de pildă, mergînd pe stradă, am simțit o vie plăcere să fac și să primesc urări. Cum se explică această creștere a pulsului mulțimii, contagioasa ei vivacitate? De cînd e Anul Nou
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și a Vioricăi Matei („excelent editor”, a precizat G., căruia ea i-a pieptănat textele). *Doamna B. trădează aspirații de „regina balului”. La „masa festivă” de după prima zi a sesiunii științifice de la Institut, a dansat „populare” și „aerobice” cu o frenezie nu prea potrivită pentru vîrsta ei. Faptul că era invitată la dans mereu (singura din cercul de cloșcuțe cvadrigenare) denotă, fără îndoială, niște calități pe care bărbații le simt: elastică și ușoară, de o agilitate bine exersată. Am „filmat-o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
nu siliți, nu din obligație, ci din plăcere, din spirit civic, din dorința de a apăra "onoarea urbei", care avea ca lozincă pe stemă "Custus vigilat" Santinela veghează! Și au vegheat santinelele din Bauru toată ziua și toată noaptea, cu frenezie și bucurie nestăpânită. La întoarcerea la Rio am informat imediat MAE și autoritățile de la Sibiu asupra celor "văzute și auzite" la Bauru, dar nu am fost și eu informat asupra rezultatului final al întrecerii. Oricum, de câte ori am în față harta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
sale, par niște scheme, niște compoziții stilizate, cărora le lipsesc vigoarea și veracitatea. Marele său atu: nu știa că are geniu, nu se considera nici măcar scriitor. Nimic nu-l stânjenește, nimic nu-l sperie; dă năvală, se lasă dus de frenezia lui, fără să-și inven teze scrupule sau rețineri. Un suflet ecuatorial, de o luxurianță exorbitantă, devastat de propriile sale revărsări, incapabil să-și impună acele îngrădiri care decurg din deliberare sau din reculegere. Portretul în maniera lui La Bruyère
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
autointeres și autoafirmare erau complet înfierate ca burgheze, în schimb cea de autosacrificiuxe "„autosacrificiu" ca datorie era ridicată la rang de virtute morală fundamentală (vezi Miroiu, în Rennexe "„Renne,Tanjia"15, 1997). Debuturile comunismului au însemnat și în România o frenezie stahanovistă, populată propagandistic cu muncitoarele fruntașe răsplătite că depășesc planul: „Femeile pot contribui la îndeplinirea și depășirea planului, la înflorirea socialismului și patriei”, dar acestea nu muncesc pentru ele, ci pentru partid. Multe femei au povești fascinante care încearcă să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
dormitor la etaj. Ce bucurie imensă am simțit când mi-am lăsat jos rucsacul de pe umeri și m-am întins în pat! Greu de descris. Se poate doar trăi și simți. în sala de mese râsetele și vorbăria continuă, cu frenezie chiar. Este primul meu contact cu un han al pelerinilor și parcă nu prea intră în mintea mea această atmosferă care nu-i tocmai de pelerinaj. Rămân cumva nedumerit dar sunt prea obosit ca să mai vreau să înțeleg ceva. După
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
să se indigneze. Când respectivele aranjamente nu sunt descoperite, ele pot fi și inventate. Un astfel de exercițiu imagi nativ al jurnaliștilor analiști poartă benignul nume de speculație. În perioada de după alegeri, televiziunile noastre de știri au fost întro adevărată frenezie a descoperirii „negocierilor secrete“. Când ți era lumea mai dragă, anunțau victorioase că nu știu ce lideri politici au fost văzuți la un restaurant și că au mâncat pui la ceaun. Din când în când, discuțiile din studio erau întrerupte de Breaking
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
mistere ale lumii acesteia etc. Dincolo de implicațiile mistice sau filozofice, moartea propriuzisă (ca și sexualitatea sau nașterea) este în primul rând ceva care ține de fiziologia noastră. Iar, într o lume decentă, chestiunile fiziologice nu devin subiecte de spectacol. Toată frenezia funebră care a cuprins unele televiziuni (în principal pe cele de știri) săptămâna trecută a demonstrat încă o dată că nu există limite de bun-simț în massmedia. Așa cum sa întâmplat și în cazul sinuciderii Mădălinei Manole, moartea lui Adrian Păunescu a
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
a mușcat un mic Înaintea marii sărbători, am aflat la emisiunile de știri cutremu rătoarea informație că „românii au golit galantarele supermar keturilor de carne de mici“. (Sună apocaliptic, nu?) Apoi a venit sărbătoarea, iar televiziunile au intrat întro adevărată frenezie să transmită la cald, de la fața locului, „cum se distrează românii“ de 1 Mai. Adică de pe pajiști, din păduri, de pe tăpșane. Am putut vedea corespondențe de la Pitești, de la Iași, de la Timișul de Sus, de la Constanța, de la Cluj, de la TârguJiu, de la
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
prăpădul. Când, în fine, se abate și prăpădul (în cazul nostru, nu un tsunami devastator, nu un cutremur care să radă orașele, nu un asteroid care să devieze Terra de pe orbită, ci o ninsoare ceva mai consistentă), intră cu toții în frenezia pe care leo dă dezastrul. Transmisiuni alarmiste dintre troiene, disecarea ca zurilor tuturor mașinilor înzăpezite, enumerarea de mai multe ori - ca la steagurile lui Pristanda - a drumurilor blocate și, bineînțeles, găsirea gravidei necesare, în drum spre maternitate. Întrebarea care e
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
casei cetățeanului care încă nu sa trezit după petrecerile de sărbători. Chiar și la câteva zile după ce ninsoarea sa oprit, televiziunile continuă săși savureze momentele de glorie și storc cât pot ultimele picături ale marii tragedii. Rezultatul este pe măsura freneziei: „Realitatea TV a fost lider de audiență joi, 3 ianuarie, la nivel urban, în intervalul orar 9.00- 11.00, în care au fost difuzate programe de știri, și a devansat postul ProTV, potrivit datelor GfK România, furnizate vineri de
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
ele nu vor avea loc". Sunt, și eu, convins că precum munca, adică lucrul intens și neobosit, nici experiența, trăirea constantă a lucrurilor noi, nu este suficientă pentru satisfacția deplină a omului, pentru garantarea sensului vieții sale. În spatele întregii acestei frenezii a muncii și a experiențelor se ascunde întrebarea existențială: pentru ce trăim? Iată un alt paradox: ieșim la pensie mereu tot mai repede, dar în același timp suntem în măsură să muncim și să simțim plăcere tot mai îndelung, prin
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
o sensibilitate și o candoare surprinzătoare, având o bucurie a vieții pe care a căutat să și-o împlinească atât în destinul propriu, cât și în destinele personajelor pe care le-a interpretat, dăruindu-se cu credință și cu o frenezie molipsitoare. Cu o mobilitate fizică și interioară remarcabilă, trecea rampa cu ușurință, naturalețea interpretării ei stârnind hohote de râs și storcând lacrimi, trecând firesc prin toate ipostazele, lăsând imagini de neuitat în sufletele spectatorilor. Recitalurile de poezie, îmbinate cu melodii
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
machetă uriașă de vapor alunecă alături de un pilon pentru construcții electrice. Păstorii din Munții Apuseni suflă în buciumele lor mai lungi decât ei...Asistentele trec în uniformele lor impecabile, iar masa tumultuoasă de oameni aclamă și aplaudă din nou cu frenezie: bătrâni cu fețele ridate ca frunzele de stejar și surâsuri de străveche înțelepciune, fete aruncând flori din abundență, alți dansatori dând tonul zilei, țigăncile, bătrâne și tinere, întrebându-se încă fericite dacă într-adevăr toate prevestirile bune pe care le-
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
organizeze și să decreteze ca fiind normală doar „starea lor”! -, nu cumva ne apărăm instinctiv de acei „viruși”, cum i-am numit, ai „nebuniei” și ai „prostiei” pe care Îi conținem noi Înșine și care, nu rareori, ne invadează cu frenezie?!... Artistul, artistul autentic trebuie Însă să-și depășească frica sau prejudecățile și să pășească - e drept, cu atenție, dar și cu legitimă curiozitate - În aceste zone ale „exotismului psiholologic”. „Adevărul” nostru - deoarece de la Greci am moștenit acest reflex esențial și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
care vroiau „o schimbare” socială, o altă morală publică, iritare față de profitorii războiului etc. Dar, cred eu, la un nivel mai profund, dar care atingea zonele iraționalului - chiar și pe cele ale iraționalului colectiv -, domnea o uriașă bucurie, aproape o frenezie a unui eveniment care Încă nu putea fi perceput, „Înghițit”, „asimilat”, numai cu argumente raționale sau istorice, de bun-simț: visul - Visul, Utopia de veacuri a acelor păstori și agricultori, preoți și umili grămătici, meseriași simpli, „primitivi”, de pe ambii versanți ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
și rătăciți de veacuri?! De altfel, o problemă asemănătoare a ceea ce am numit „fractura” personalităților și ideației la cei doi amintiți mai sus se ridică și În cazul textelor publicistice ale lui Eminescu, inflamate, În cazul lui, nu de o frenezie a Împlinirii unui vis, a unei presimțiri de veacuri, a unei utopii, imposibile ca orice utopie, ci de credința În aceasta; o credință națională la un tânăr posedat, Înzestrat cu o energie și o aspirație enorme față de ideal, care, spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
demență, „anti-elogiu”! Când toți vor Îngrămădi la picioarele albei și Înghețatei statui complimente răsuflate și metafore previzibile, tu-i vei arunca florile fanate și rele ale unei negări calculate și vii, extrem de suspecte tocmai prin violența și insistența ei, prin frenezia unei anumite obsesii care ascunde rău o fascinație ireversibilă. Prin acest „compliment, fascinație pe dos”, prin această adulare neagră, intensă, insuportabilă aproape, Cioran este, decis, și unul dintre copiii secolului său; cei care au exaltat urâtul, răul, mizerabilitatea fatală a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
teatralitate (ca și alura de scenariu de film) a multor pagini. Tocmai din acest ultim punct de vedere, interesantă a apărut în ochii criticii literare reluarea într-un roman, în 2003, a nuvelei Întâlnirea din volumul Vară-primăvară. Chiar dacă alternanțele, sincopele, frenezia mozaicării narației par piedici greu de surmontat la lectură, din unghiul psihologiei exilatului și al dramei întoarcerii romanul are substanță și o priză bună la una dintre cele mai sensibile teme morale ale postcomunismului românesc. Din 1989 până în 2003, A
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285180_a_286509]
-
toate acestea, el arăta, trăia acea unitate a persoanei și operei de care vorbeam mai sus, în sensul goethean al termenului. Fără îndoială, și aceasta arată încă o dată „secretul, misterul” marilor creatori. Capacitatea de a fi „ei înșiși”, cu o frenezie și „rigiditate” ce se apropie de manie, de o anume nebunie, ca și o anume, „ciudată”, flexibilitate, fluiditate umană și socială, un fel de „bătrânețe în copilul etern”, parcă prevăzuți, apărați de o „platoșă cinică”, ce-i ajută să „ascundă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
în cercul intelectualilor lugojeni, drept teorii bizare și megalomanice ale unui tinerel care întârzie suspect de mult să urmeze o „carieră onorabilă”. Aveam, în anii aceia, premergători, dar și imediat după debutul editorial, „o fire imposibilă”, trăiam cu o anume frenezie extrem de puțin seductivă - ideile, temperamentul meu sangvino-coleric, ca și o anume nemulțumire față de mine, dar și de prezentul mediocru al literaturii române mă împiedicau să-mi expun cu calm părerea sau părerile. Singur, din pricina întârzierii de destin, „nepermisă” în ochii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
și tirania oricărei înaintări, avansări, progresii, atrași doar de magia înaintării, căzând în capcana acelui „ucenic vrăjitor” care pune în mișcare, în absența magistrului, mecanica forțelor naturale, orbit și apoi înecat în ele, o parabolă care se potrivește izbitor cu frenezia și eșecurile costisitoare ale tehnicității contemporane, „omul tehnic” aflat într-o criză deja descrisă în secolul trecut de ultimul idealist, neamul Heidegger. Cel care devine, din stăpân pe instrumentele și legislația revelată a forțelor naturale, sclavul lor înspăimântat, aproape dușman
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]