1,464 matches
-
Simona un suflet care a țintit să pășească măcar pe o treaptă în cetatea fericirii pământești. Cu toată râvna ei de a ridica bolovanul pătimirilor până la cea mai mare înălțime, a dat greș și acesta s-a rostogolit în hăul hăurilor. Nimeni și nimic nu a putut să o ajute ca dorințele ei să rămână pe culmile speranțelor. Simona a căutat cu asiduitate un drum, dar ajunsă la o răscruce, a pornit pe unul care nu era al ei. Cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
din zi în zi mai abătut, mai slab, mai împovărat de griji și de supărări. - Yoane, ce-o să se întậmple cu tine? întrebă îngrijorată femeia. Dar Yon nu se grăbi să răspundă. Într-un tậrziu, cu privirile pierdute parcă în hăul durerii, mărturisi: - Mă cheamă la ea în fiecare noapte!... Mă așteaptă acolo!... Femeia începu să plậngă: - Măi, băiatule, măi! Te chinuie duhurile necurate!... Uito! Încearcă s-o uiți!... Trebuie s-o uiți!... Altfel, te vei duce curậnd după ea!... De
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
bun rămas, Ne-am despărțit c-o lacrimă în glas, Ne-am depărtat fără să ne privim Și-acum degeaba, ambii suferim... Am preferat ca să umblăm haihui Și fiecare-am mers pe drumul lui, Am întâlnit în cale câte-un hău Și-acuma regretăm, ne pare rău... Ne-am pus speranțe-n drumul blestemat Dar iată c-amândoi ne-am înșelat, Că viața nu a fost cum am fi vrut Acuma iar, o luăm de la-nceput... Îmi pare rău, nu pot
NE-AM DESP?R?IT... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83836_a_85161]
-
pentru el, cu atât mai mult o sticlă de bere caldă care nu era Guinness. După trei beri, simțea o nevoie stringentă să meargă la toaletă. Cum era ușor pilit, iar la baie nu era lumină, aproape a căzut În hău. Oprindu-se exact la timp, a avut ocazia să constate atât vizual, cât și visceral, cam care era nivelul de igienă practicat de restaurantul În cauză. Dumnezeule, gaura aceea din podea care trecea drept toaletă era o țintă abia schițată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
să citească astfel de povești? Amintiri despre sacrilegii, tortură și abuzuri, unele după altele - sunt extrem de greu de citit când nu se vede nici o urmă de speranță care să te facă să continui, nici un deznodământ fericit, numai aceeași coborâre În hăurile negre, fără fund ale umanității. Când termini de citit astfel de povești, În nici un caz nu oftezi adânc și-ți spui: ah, ce bine că am citit toate aceste lucruri. Și nu mă priviți cu reproș, vă rog. Știu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
La marginea unei doline, se opreau. Depresiunea se suprapunea peste o crăpătură din munte și se formase În urma prăbușirii unui carst care acoperise albia unui râu subteran. Aici Vaselină oprea mașina, iar Pată Neagră se dădea jos pregătit să traverseze hăul care ducea către Locul Fără Nume. Nimeni din satul Nyaung Shwe nu știa că aceasta era adevărata casă a celor trei barcagii și a mecanicului. Oamenii de la poale Îi numeau pe toți cei care locuiau acolo sus „oamenii junglei“. Aceștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
el. Obiectivul se apropie de o umbrelă dată cu ulei, iar Roxanne strigă: —Hei! Umbrela se dă pe spate și de dedesubt apare Esmé cu cățelușul alb În brațe. Se strâmbă spre cameră. Tăiați. Ce e ăla? Un râu? Un hău? Cu siguranță o prăpastie adâncă, dar, deși obiectivul e Îndreptat spre fundul hăului, nici urmă de fund. Ți se face rău uitându-te În jos. Tăiați. Frânghii lungi traversează prăpastia periculoasă: o, e un pod suspendat. —O, la dracu’, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Hei! Umbrela se dă pe spate și de dedesubt apare Esmé cu cățelușul alb În brațe. Se strâmbă spre cameră. Tăiați. Ce e ăla? Un râu? Un hău? Cu siguranță o prăpastie adâncă, dar, deși obiectivul e Îndreptat spre fundul hăului, nici urmă de fund. Ți se face rău uitându-te În jos. Tăiați. Frânghii lungi traversează prăpastia periculoasă: o, e un pod suspendat. —O, la dracu’, asta nu, se aude Bennie din afara cadrului. În continuare, un șir de cuvinte pronunțate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
nu ai fost nevoit să treci prin asta... Trebuie să-i ajutăm... Nu putem să le oferim doar compasiune sau un ajutor simbolic. Vrem să-i ajutăm mai mult, Într-un mod substanțial care să conteze. Tăiați. Și din nou hăul. Se aud voci certându-se, plângându-se, refuzând să creadă, insistând. Suntem În rahat, se aude glasul Roxannei. Obiectivul camerei e Îndreptat spre o scară din frânghii care atârnă de partea cealaltă a crevasei. Podul s-a prăbușit! Se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Caucazului, lanț muntos lung de aproape 1.200 de kilometri, mergând de la Marea Neagră până la Marea Caspică. Lățimea lui, pe care trebuiau s-o parcurgă pentru a ieși În Drumul Mătăsii, era de aproape 200 de kilometri. 200 de kilometri de hăuri, ghețari, vârfuri inaccesibile, zăpezi mincinoase care acopereau prăpăstii, haite de lupi flămânzi și frig care oprea respirația. Cineva se aventurase, totuși, pe urmele lor. Putea fi o Întâmplare. Dar nu aveau voie să creadă În Întâmplări. Un lucru era, totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spuse, Încercând să facă durerea să se reverse spre ceilalți, miile de morți care se așternuseră pe ei Înșiși În calea urgiei otomane. Mureau cei mai buni. Iar atunci, În acea Înserare care se lăsa ca o presimțire a unui hău de Întuneric, moartea lor i se păru Erinei a nu avea nici un sens. Ei muriseră, iar nesfârșitele armate ale lui Mahomed Își continuau marșul spre Suceava. La ce folosise atâta sânge? Slujba se sfârși, iar preotul aruncă primul pumn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sau nu, numai El o poate ști sigur sau poate nici El! Istoria filozofiei occidentale nu reprezintă în fond decât o serie de note infrapaginale la filozofia lui Platon. Eliade eliberează scenariul: Botezul este o coborâre a lui Hristos în hăul apelor pentru bătălia cu monstrul marin, lupta cu păcatele omenirii. Zeii sunt veniți după creația lumii, așadar cum poți ști de ei? (Mircea Eliade, Despre rugăciune) Cine știe cu adevărat, cine poate lămuri cum s a făcut această creație? (Mircea
Lecția Eliade... by Luminița Săndulache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1707_a_3026]
-
armata făcută, nu-i nici de zeama ouălor; și până atunci n-are să vă aștepte, în nici o casă, ușa deschisă și cu felurite bunătățuri pe masă... Cam asta-i pe la noi. Și nu-i de ieri, de-alaltăieri, ci de când hăul și părăul!... Iar fetele iestea care-mi bombănesc în jur și nu știu nici ele ce-i pe lume nu-s chiar de capul lor și a mea, de drept, și iastalaltă, Veronica, de fapt, îs sub ascultarea mea. Așa că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
chiar să fi uitat după ce-am coborât treptele de la ieșire, în stradă, la vreo zece pași de noi în față, ne-am trezit cu dânsul. Sta și ne aștepta. Ne privea și zâmbea. Ca și când ne-ar fi cunoscut de când hăul și părăul, cu o voce caldă, ca a unui vechi prieten din trecut, ne-a aținut calea și ne-a întrebat: Ați avea ceva împotrivă, dacă v-aș invita, aici, la doi pași, la cofetăria din colț, să servim o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
că indienii, prietenii mei, au ascuns vaporul, îngropându-l în flori, pentru ca nimeni să nu-l găsească. 14 septembrie - încă un vis ciudat. Eram în India sau în Africa și vedeam elefanți. Îmi era frică să nu cad într-un hău care se deschidea sub picioarele mele, de acolo de unde priveam animalele sublime. Am luat alt drum și am găsit apă. M-am trezit cu gustul bun al apei în gură. Aș vrea să trăiesc mai mult în vis - acolo sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
bătrânii care au dus o viață normală și n-au fost desfigurați de umilință. Se aprind și se binecuvântează lumânările de sabat, vinul și pâinea, se cântă lui Adonai, și simt dorul pentru ceva necunoscut, dar extrem de familiar venind din hăul anilor despre care nu știu nimic. Este sigur că am trăit multe vieți, și luciri din ele apar câteodată ca să-mi amintească cât de străvechi e sufletul meu. Alte vise care se repetă: un leu îmi apăruse în față și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
se Îndepărteze, ajungând până la colțul unde Își amintea că era poarta acelei abații infernale. Dar un horcăit dinapoia uneia dintre oglinzi Îl reținu, Împietrindu-l de frică. În centul octogonului, o pată de umbră arăta că acolo se deschisese un hău. Un huruit părea să vină de jos, ca și când niște pilaștri uriași ar fi Început să se prăbușească, târând după ei o gloată urlătoare. Se apropie de acea poartă. Din bezna vârtejului se ivea o masă fără formă, din ce În ce mai aproape. Ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
de dimineață. 11 iulie 2011 Mai aproape de Zalmoxis Acolo mă voi duce, intangibil, Pe-o culme dacică înfiptă-n cer Făcând din libertate un reper, Redevenind, prin fostul Zeu, credibil. Acolo îmi voi lua medicamente Din patimă, excese sau din hău, Revigorat fiindcă mă știu al tău, Îndrăgostit sublim, eminamente. Lovind în yahve,voi erupe dacic, Mă voi sacrifica, binedispus, Iar spre Zalmoxis, soartă și apus, Doar lupul va trimite urlet magic Voi sta cu Deceneu într-o poiană, Vorbindu-i
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
față și gândul că treci... Te duci, te afunzi, cu viața în trup, În tine supreme concesii se rup Și stai, și nu pleci, și mai bei un pahar, Licoarea devine un rău necesar, Te mușcă o lume împinsă în hău, Ți-e drag de pahar, el rămâne al tău, Te uiți către toamnă cu ochi de bețiv, În tine se zbate un zaibăr nativ Ce curge prin vene de când te-ai născut, Din vin îți faci frate, din vin îți
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
a blocat. Ceea ce nici nu mai conta prea mult, pentru că simțeam că terenul e neobișnuit de moale sub roata dreaptă din spate. Când am ieșit din mașină, am văzut că nimerise pe un smoc de iarbă exact pe marginea unui hău care se căsca. Nu puteam să măsor distanța din spatele nostru, însă urcasem o grămadă, mai mult de cincizeci de picioare. Am simțit că mă acopăr de sudori reci și am deschis încetișor ușa și i-am zis pe o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
el. Un astfel de miros de cărbune, mirosul familiarității și al unei dimineți binevenite pentru unii, mi-a dat măsura unei ultime senzații distante. Stella s-a ridicat în picioare, înfășurată în pătură, și a încercat să privească peste buza hăului; vederea acelui abis mi-a înghețat sângele în vine. Niște indieni au îndreptat mașina pentru câte un pesos de căciulă. Când am început s-o împingem, motorul a pornit, și ne-am continuat drumul spre Cuernavaca, unde i-am plătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
veselie. Nu ceva care să strice mereu lucrurile. O, epocă minunată a dragostei altruiste și timp al omului nou! Nu creatura amărâtă, întunecată, desfigurată, îngrădită de falsitatea sa, mincinoasă din născare, biciuită de sărăcie, mirosind urât de la atâta lașitate, un hău de gelozie mai adânc decât o latrină, mort în fața trăirilor asemeni unei verze veștede, un vierme în inima frumosului, o moluscă în fața datoriei, torcând același fir al coconului preocupărilor din propria sa gură. Fără lacrimi pe care să le verse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și tu și George și eu? L-am consolat și eu cum m-am priceput. CAPITOLUL XXIII Dacă marea galaxie Andromeda ar depinde de puterile tale să nu se spulbere, unde s-ar afla oare acum decât căzută prin vreun hău? Păi bine, March, lasă sufletul profetic al întregii lumi să viseze cum cele ce vor veni (S.T. Coleridgeă își vor chema în ajutor giganții, mobilizatorii, cezarii și atlașii. Tu însă! Recrut demn de milă, unde îți e locul în toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fărâmițau în bucățele. Am văzut acest spectru de mânie albă venind din cenușiul sălbatec și între timp am luat-o în grabă spre nord, zorit să ajung la Bruges, și să ies din această linie de alb care semăna cu hăul eternității căscându-se exact lângă ravagiile lumii moderne, albită de ani și cârcotitoare. Îmi închipuiam că dacă voi reuși să ajung înainte să se întunece la Bruges o să zăresc canalele verzi și palatele antice. Într-o astfel de zi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spital, infectat. M-ar fi sfîșiat cîinele de tot dacă n-aș fi știut de pe cînd eram în sat să-i bag mîna în gură și să-i strîng între degete maxilarul de jos, că a fugit scheunînd cît e hăul. Am avut timp să-i smulg zgarda ghintuită, cu care am intrat în casă și i-am dat țăranului cîteva de mă pomenește, cred, și acum. Copilului, care slobozise cîinele, cînd s-a repezit să-și apere tatăl, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]