664 matches
-
cu veselie. De-aia m-a dat jos din mașină. N-are deloc simțu’ umorului. I-am zis că pe frigu’ Ăsta ar trebui să se-ncotoșmăneze, ca să nu-i Înghețe fața pe dedesubt. Nici măcar nu i s-a părut haios. Știți, Willie Sawyer Ăla n-o să fie niciodată un tip de gașcă. — Blackie, uite una din partea casei. Nu pot să te duc acasă, că eu stau puțin mai jos doar. Da’ poți să dormi la mine, În spate. — Ești foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ce bună-i. — Unde-i Wemedge? se auzi glasul lui Untură, care Înota În larg. — Tipu’ Ăsta, Wemedge, e unu’ din Ăia care nu Înoată? se auzi și vocea joasă, de bas, a lui Bill. Nick se simțea bine. Era haios să se strige așa la tine. Își scoase Încălțările din pînză, Își trase cămașa peste cap și scăpĂ de pantaloni. Sub tălpile goale simțea nisipul de pe scînduri. Alergă foarte repede pe scîndura flexibilă a trambulinei, apoi degetele de la picioare i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
erau și reacțiile astea. Și totuși nu erau mereu cele bune. De data asta nu se mai lăsĂ pînĂ la fund, ci se Îndreptă și Înotă pînĂ aproape de apa caldă de la suprafață, trecînd de porțiunea unde era răcoroasă. Ciudat, ce haios era să Înoți pe sub apă și ce plictisitor să Înoți la suprafață. În ocean, da, e haios să Înoți la suprafață. Acolo te ține apa. Da’ ai și gustul Ăla sărat, care-ți face sete. Apa proaspătĂ de lac e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
lăsĂ pînĂ la fund, ci se Îndreptă și Înotă pînĂ aproape de apa caldă de la suprafață, trecînd de porțiunea unde era răcoroasă. Ciudat, ce haios era să Înoți pe sub apă și ce plictisitor să Înoți la suprafață. În ocean, da, e haios să Înoți la suprafață. Acolo te ține apa. Da’ ai și gustul Ăla sărat, care-ți face sete. Apa proaspătĂ de lac e mai bună. Exact cum e acum, În noaptea asta călduroasă. Ieși chiar sub marginea docului și urcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
văzuse și se opri pentru o clipă, strîngînd În brațe două pături. În Întuneric, păturile o făceau să arate de parcă ar fi fost gravidă și ar fi avut o burtă uriașă. Nick fu șocat, Însă după aia i se păru haios. — Sal’, Butstein, spuse. Ea scăpĂ păturile pe jos. — Of, Wemedge. Nu trebuia să mă sperii așa. MĂ temeam că n-o să vii. — Draga de Butstein, spuse Nick. O strînse tare-n brațe, simțindu-i trupul lipit de al său, corpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
se lipi și mai tare de el. — Te iubesc așa de mult, Wemedge. — Draga mea, drăguța de Butstein. Întinseră păturile și Kate le netezi. — A fost foarte riscant să iau păturile. — Știu. Hai să ne dezbrăcĂm. — O, Wemedge. — E mai haios așa. Se așezară pe pături și se dezbrăcară. Lui Nick Îi era puțin jenă să stea așa. — Wemedge, Îți place cum arăt fărĂ haine? — Doamne, hai să ne-nvelim odată. Se băgară Între păturile aspre. Se simțea fierbinte cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
niște domni. — Și pe cine-au omorît? Întrebă tata. — Pe un italian, spuse paznicul. — Pe cine? Întrebă micuțul pe un ton foarte jucăuș. — Pe un italian. — Cine l-a omorît? Întrebă micuțul privindu-l pe sergent cu ochii mari. — Ești haios, spuse paznicul. Nu, domnnule, răspunse micuțul. Sergent, tot ce-am Întrebat era - cine l-a omorît pe italianu’ Ăsta? — El l-a omorît pe italian, spuse celălalt prizonier privindu-l pe detectiv. El l-a omorît pe italian, cu arcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
spus că o să țină minte cuvîntul Ăsta. Ajunsese să vorbească mai tot timpul În ceea ce credea el că e franceză și, dacă ar fi primit un ordin, ar fi răspuns În ceea ce credea el că e franceză. Era o chestie haioasă, Îmi plăcea. Era o zi frumoasă de sfîrșit de vară și urma să mai avem parte de foarte puține zile din astea. Ne Întinseserăm la adăpostul mașinilor lăsate În spatele unui morman de bălegar. Era un morman mare și foarte solid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
căldura verii, În creștere, acum că se depărtaseră de briza marină, Își făcea simțită prezența. Însă Își făceau propria briză conducînd peste o sută și, văzÎnd cum lasă În spate locurile prin care treceau, fata spuse: — Nu-i așa că-i haios să conduci cu viteză? Parcă ți-ai retrăi tinerețea. Nu-nțeleg. Cum adică? — Nu știu cum să-ți explic. Ca și cum ai micșora lumea și te-ai uita la ea prin telescop, așa cum faci cînd ești tînĂr. — Nu știu, nu prea mă gîndesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
bei mai mult decît e nevoie. PĂi nici n-o să beau. Da’ mă distrează. N-o să beau atunci cînd nu vreau neapărat. N-am știut niciodată cum e să conduci prin toată țara și să bei pe drum. Ar fi haios să ne oprim și să ne mai băgĂm nasu’. SĂ mergem pe coastă și să mai vedem locurile pe care le știm. Da’ vreau să ajungem În vest. — Și eu. N-am văzut niciodată partea aia. Și de Întors, ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Bermude, reclame unde totu-i Cool și K lumea, dacă-l folosești pe Mister Musculo și-l folosești și pe Mr. Proper. Vrei zece zile în Thailanda cu cazare la Pattaya? Pleci... e, aia e! dacă îți cumperi un ceas haios, Swatch Irony și-ți iese numele la "extragere". Pristanda nu punea în gaj o tabacheră cu muzică? "Haide, Iordana, se-aude vocea mea de-a doua, vocea vitregă, spune de ce nu te mai apropii de așa-zisul jurnal și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
halatul Lisellei, o monedă măruntă cu gaură, nasturele stingher și trist de care m-am îndrăgostit în magazinul de podoabe al doamnei Rodica Cernăianu (aflat într-o vecinătate predestinată cu muzeul Tătărăscu și vis-à-vis de palatul ziarului "Curentul"), o etichetă haioasă de ulei ULVEX ("Intrați cu ULVEX în mileniul trei") și un vechi instantaneu. Încerc să mă apropii de propria-mi înfățișare. Cum falsifică fotografia n-o face nici o altă artă: e ca o oglindă spartă în care ce vezi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
zâmbet, de parcă Miranda ar fi fost În stare să se strecoare prin cablul telefonic și să i-l vadă. Liniște. Încruntată: O, Mimi, Îmi pare foarte rău! Fata cea nouă a crezut că ești Miranda! Da, da, știu, e foarte haios. Cred că va trebui să o Învăț că nu orice accent britanic este neapărat al șefei! Mi-a aruncat Încă privire severă, iar sprâncenele exagerat de pensate i s-au arcuit mai abitir. A mai stat puțin la taclale, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
În timp ce fugeam pe lângă ea cu paharul din care un cub de gheață a sărit și a aterizat pe covor, lângă departamentul artistic. Schimbă-ți neapărat pantofii! Am stopat brusc și m-am uitat În jos. Purtam o pereche de adidași haioși de stradă, genul de Încălțări care nu aveau altă funcțiune decât aceea de a arăta șmecherește. Regulamentul În domeniul vestimentar - tacit sau altminteri - era, firește, mai relaxat când Miranda era plecată, dar, cu toate că toți angajații arătau fantastic, fiecare dintre ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Ce-o fi și în capul lui băiatu' ăsta...! Voi mă lăsați pe mine... să-mi fac treaba cum știu eu... și să nu vă băgați decît la semnul meu... (intră Octav cu masa pliantă, scaunul de rafie și pahare) Haioasă ideea asta cu cortul... În orice caz, e originală Octav: Și mamei îi place... Marieta: Îmi place pe dracu'! Te-ai înhăitat cu un vagabond și stai cu el într-un cort, așa, ca să te plîngi de nu știu ce nedreptăți... că
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
publicul, n-a fost aclamat niciodată precum Goga, Minulescu, Nichifor Crainic, Victor Eftimiu și alții. Sau, mai încoace, Adrian Păunescu, Nichita Stănescu, Ana Blandiana, Mircea Dinescu. A fost aplaudat viu, de vreo trei ori, dar, s-ar părea, în mod „haios”, ironic. Nu s-a bucurat de „primiri oficiale”: autorități, fanfară, pîine și sare, fete în costume naționale, flori. Nicăieri n-a fost vînat de reporteri sau asaltat de admiratori și admiratoare. De-a lungul întregii sale vieți, Bacovia n-a
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
pe această temă, dar nu știu nici o carte care să sintetizeze mulțumitor lucrurile. Poate o veti scrie dvs., licența fiind un prim pas (pe care vi-l doresc unul „cu dreptul“)“. N-am ce zice, chestia cu „circumscrisul procustian” e haioasă, cum ar zice un tânăr - dar unde va fi fiind, oare, punctul de întâlnire dintre lirismul sacru și lirismul profan?! Nu cumva, în goana după noutate, inventând atâtea concepte care de fapt nu există, dl. Răzvan Codrescu are definiția dânsului
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
dar tristețea rămâne... februarie ... tu cu nasul în ceașca de cappuccino, eu cu privirea fixă pe pata de pe puloverul tău bleu... (ziua exactă n-o mai știu...) "ce siluetă!" (ei, na! ce credeai? de ce mi-am pus blugii ăia?) "ce haioase sunt cizmele!" (alea colorate de cauciuc... mi le-am luat că erau o mie de bălți și, pe urmă, erau singurele fără tocuri...) și ți-ai pus mâna pe piciorul meu, cu aparentă nonșalanță... ("să-l las? uite ce tupeu
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
celebrul Atlas de mitocănie urbană pornit de Radio "Guerilla" și desăvârșit de "Academia Cațavencu". Cu o rară ingeniozitate și cu o excepțională finețe și acuratețe, autorii, atât cei ai "stabilimentului academic", cât și cititorii lor și mai inteligenți, au fișat haios și creativ o mulțime de exemplare și subspecii ale mitocanului urban contemporan, cu precădere valah, dar cu o generoasă acoperire pe întreg teritoriul țării. Nu vom trece aici în revistă clasificarea percutantă a amintitului atlas, fie și pentru a nu
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
de companie și pe lângă generalii de securitate (Pleșiță, Vlad, Merce) la chefurile cărora o făcea pe clovnul. Într-adevăr, România Mare va fi pe veci legată de numele lui Alcibiade, alter-ego-ul publicistic demolator și vituperant, mincinos și biciuitor, imoral, câteodată haios al lui CVT. Cum a putut totuși un versificator agramat, un jurnalist nesărat, dovedit ca plagiator, un pupincurist de duzină care de-abia ajungea cu buzele lui țuguiate la dosul încrețit al "Savantei" să se dea peste cap și să
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
pe care, am mai spus-o, minunatul Craiu ținea să mi-o tot evoce: Măi, Val, știi tu ce lăutari aveau Iașii, măi! Cum tot așa, acum, un posibil hușchit cu cerceluș în stînga: Măi, Val, știi tu ce muzică haioasă e la discoteca "McCool's"! Revăzînd fotografia cu familia și curtea regelui Carol I, făcută pe una din terasele Peleșului, nu-mi pot decît imagina petrecerea timpului pentru această societate care a infuzat României exercițiul civilității distinse și binedispuse. Dacă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
apropo, ziariștii nu au înțeles nimic din intervențiile turcă și bulgară, pe motiv de lipsă de translatori), mai sustrăgîndu-se apoi unei tovărășești vizite de lucru și unei răsădiri de mesteacăn inaugural, incorigibilul umanist și-a așezat acum zîmbetul Divertis sub haioasa tocă oxfordiană, bifînd astfel și bagatela asta encomiastică. Nu-i de ocolit, la o adică, umorul, vai, atît de îndoielnic (dar, vai, atît de adevărat, iată) gen Jean Constantin, care înlocuiește Honorisul cu Humorisul. Știa el ceva, autohtonul Belu Zilber
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
materială a celui de pe trotuar, întrebat ce tablou are în casă, pe perete, e cea prea bine cunoscută, atunci absurdul teatrului ionescian pare a fi chiar la el acasă. Printre cei care se străduiau să răspundă chestiunii în discuție, un haios de vîrsta a treia a putut înșira chiar genuri: 1. un goblen, 2. "unul cu mine" (și se arăta, făcînd cu ochiul, pe sine), 3. o Răpire din serai (kitschul emblematic, n.n.).Nu un tablou, așadar, ci trei! Ar trebui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
adică o sală plină ochi cum n-o mai văzusem de la Volga, Volga, sau de la Bondarciuk am picat pe un fotoliu sub ecran. Nu tocmai propice. De unde însă, tot întorcîndu-mă, puteam evalua fenomenul: o societate tumultuoasă de fete și băieți haios eleganți (cum și flanează ei pe marile trotuare), de parcă aștepta să asiste la o deja anunțată jubilație. Minunat! Dar a început filmul. Ceva cu un domn Lăzărescu, parcă, pregătit să moară. Brrr! Ei bine, cînd a apărut chiar domnul, un
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
amintește de damnarea, în numele realismului socialist, a influenței nefaste a artei decadente occidentale. Scrieți că, "în ieșenimea tulburată", "un fercheș lider local de vizuale" zăpăcește, cu "hușchite proiecte (cu bătaie, oho, substanțial internațională)", "o societate tumultuoasă de fete și băieți haios eleganți" etc. Chiar dacă nu am "o siluetă prosperă", m-am înghesuit și eu la "înțesate vernisaje", observîndu-i pe acești tineri artiști inteligenți și creativi care, chiar dacă nu produc opere care să mobileze pereții, nu sînt adepții unei arte alternative, așa cum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]