1,083 matches
-
de suspiciuni, dubii, confuzii. Sînt unele condeie care-l tratează pe faimosul dascăl de filosofie, mentorul unor personalități precum Mircea Eliade, Cioran, Constantin Noica, Mircea Vulcănescu, Petre Pandrea, Vasile Băncilă, Mihail Sebastian, Octav Onicescu, Mihai Șora, drept un soi de impostor sau răufăcător pe tărîm spiritual, drept un simplu plagiator, de pildă George Voicu sau Marta Petreu, care, pornind de la un comentariu al lui Zevedei Barbu (apărut în revista Saeculum, nr. 4/1943), "a reluat și detaliat Ťdosarulť Evelyn Underhill, extinzîndu-l
Despre Nae Ionescu și Cioran (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12467_a_13792]
-
care a lăsat-o în urma sa, incitînd spiritul critic al nației! La urma urmei, s-ar putea scoate efecte literare și din spaima apocaliptică a unui autor față de critica pe care ar dori-o dusă la spînzurătoare. Din păcate, ex-președintele impostor scrie vulgar-lălîu, fără tensiunea trebuitoare diatribei, fără acea expresivitate dură pe care o dobîndește uneori chiar verbul nedrept, demonizat: "Deci, Ghiță G. Guițescu (așa scria pe burta lui) putea să mai fie ce fusese cîndva în insula cu porci, întîlnită
O legendă spulberată by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16764_a_18089]
-
prea bine pregătit pentru acest portofoliu. Altfel, ar fi strîns din dinți și, în locul unei demisii care a stîrnit regrete cîteva zile, și-ar fi văzut de treabă. Ar fi devenit, cu siguranță, cel mai urît ministru al Învățămîntului de impostorii care poluează mediul universitar din România, această majoritate care pune în pericol credibilitatea absolvenților și, înainte de asta, competența lor intelectuală. Dl Miclea a ratat în schimb șansa de a rămîne în istoria învățămîntului nostru ca un mare reformator. Urmașul său
Imposibila clonare by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/10651_a_11976]
-
am vocație de aventurier. Mi-a devenit, însă, din ce în ce mai limpede diferența dintre Don Quijote și "donquijotism". Așa că, azi, pot să spun liniștit că în postura de emul al lui Don Quijote (cum m-am socotit) n-am cum să fiu decât un impostor. N-am iluzii atât de puternice, atât de sincere, încât să le pot opune realității. Nu văd grădini în locul gunoaielor din București sau castele pe Bulevardul Alexandru Ioan Cuza. Mă regăsesc, în schimb, ușor în ipostaza de individ care "donquijotizează
Octavian Paler: "Criza valorilor nu bântuie numai la Porțile Orientului" by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10498_a_11823]
-
caute”. Corect! În fine, dar nu în ultimul rând, Poetul Vlahuță intrigă printr-o neașteptată componentă onirică, dar și prin fascinanta dimensiune premonitorie a textului. Acțiunea schiței - sumară - este plasată într-un orășel ardelenesc imaginar, Opidul Nou, unde poposește un impostor care se dă drept poetul Alexandru Vlahuță, stârnind o fierbere grozavă în familia unei notabilități locale, protopopul cercual Ion Mantu, „unul dintre cei mai arzători și mai «volinți» patrioți ”, ca, de altfel, în toată micuța urbe provincială. (Apropierea - ca punct
Caragiale cenzurat. O ipoteză by Gelu Negrea () [Corola-journal/Journalistic/5854_a_7179]
-
și un fel de invidie, nu ezită, deja în 1921, să-l respingă violent pe "promotorul unei mișcări venite de la Zürich", atacându-l, cu accente xenofobe: "ceea ce nu vom permite este doar ca soarta întreprinderii să depindă de calculele unui impostor lacom de reclamă"; iar autorul cărții notează și ecourile acestei luări de poziție în presa naționalistă, unde se vorbește despre "balega dadaistă", adăugându-se că "nu se poate pretinde românului Tzara bum bum să se exprime altfel" și se denunță
O biografie a lui Tristan Tzara by Ion Paul Sebastian () [Corola-journal/Journalistic/14556_a_15881]
-
însuși își pusese la cale dispariția, slujindu-se de discipolul său ca de un simplu instrument. Cine propovăduiește sinuciderea ca fiind singura ieșire onorabilă din existență, dar nu o face atunci cînd a sosit timpul, nu este cumva un jalnic impostor? Știam că vei reuși. Am așteptat cu nerăbdare clipa în care discipolul va cere socoteală maestrului său, derutat de butadele acestuia, îi va întinde capcane pentru a-și verifica îndoielile. Nu ați fost nepriceput, dar nu ați avut nici statura
„Ora închiderii în grădinile Apusului“ by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/7631_a_8956]
-
Boetius, pe libertinii și materialiștii francezi din secolele XVII și XVIII, pe Schopenhauer și desigur pe Nietzsche. În ochii săi un un filozof demn de a-și merita numele trebuie să-și "trăiască ideile", altminteri el nu este decît un impostor. Acest postulat nu este scutit de contradicții, așa cum și finalul destinului său o va dovedi: "Omenesc, prea omenesc..." Creînd acest personaj fictiv, m-am gîndit desigur la Cioran al cărui cititor pasionat am fost în tinerețe. Am scris mai multe
„Ora închiderii în grădinile Apusului“ by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/7631_a_8956]
-
bicicleta...), dar preia și cîte ceva de la Nepotul lui Rameau, de la Dr. Johnson, Schopenhauer, Monsieur Teste al lui Paul Valéry. Problema pe care o ridică romanul din perspectiva lui Montclar ar fi următoarea: este Stauff un adevărat filozof sau un impostor, un om al "ființei" sau doar un om de "litere", un nihilist sau un adversar al nihilismului. Sunt întrebările pe care numeroși contemporani și le-au pus despre Cioran. R.B.: În acest caz este oare romanul dumneavoastră și o tentativă
„Ora închiderii în grădinile Apusului“ by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/7631_a_8956]
-
cu un cinism înspăimântător. Finețea acestor farse e atât de mare încât nimănui nu-i trece prin cap adevăratul lor caracter. Ba chiar Flaviu, mezinul, ajunge să-și dedice cea mai mare parte din timp îngrijirii rănilor morale ale acestui impostor infantil. În mod conștient, nici o dramă nu pare să-l marcheze pe Braia: divorțul părinților, moartea mamei, apoi sinuciderea lui Flaviu (care, schimbând ce-i de schimbat, e un fel de prinț Mâșkin) îl lasă mai degrabă indiferent. Începe să
Jocuri de putere by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3345_a_4670]
-
altul, nu mai poate viețui cu sine”. Antichitatea a fost deformată de romantism, spune cu regret naratorul, care pleacă, după obișnuința autorului, în călătorii prin București pentru a poposi brusc în ograda unui cutare scriitor. Povestirile din Ilariopolis (Conferința unui impostor) este cel mai reușit text memorialistic din carte. Fărâme de amintiri, în care Lisa, Bucureștiul - „Ilariopolisul” și alte locații simbolice alcătuiesc harta memoriei călătorului ce iubește sedentarismul, a unui bucureștean ce-și declară pentru oraș dragosteura. Între reveniri și marginalii
Savoarea observației ratate by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3879_a_5204]
-
însă PRM, reprezentat de vicepreședintele Ioan Bâldea, nu a avut avocat. Un nou termen a fost stabilit și anume 3 septembrie. În 6 august, CV Tudor a declarat că " Există un singur PRM, cel creat de mine, nu de niște impostori care au venit cu acte și ștampile false, voturi multiple și indivizi luați de pe stradă. Eu i-am făcut pe ăștia senatori, deputați, primari și viceprimari și când nu am mai avut ce să le ofer au făcut complot să
Vadim cere PRM-ul în instanță. "E unul singur, cel creat de mine" by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/35524_a_36849]
-
structurată și ea altfel. Dar în orice caz, o altă entitate, al cărei profil este încă incert." Sanda Stolojan îi studiază cu aviditate pe românii care vin la Paris, fie ei intelectuali străluciți, ca Nicolae Steinhardt și C. Bălăceanu-Stolnici, sau impostori ai istoriei ca Ion Iliescu, Corneliu Mănescu și Alexandru Bârlădeanu. Ea valorifică în acest sens și imaginile văzute la televizor: " Cum să caracterizez personajul lui Răzvan Th. văzut la televiziune într-un film având ca regizor pe ziaristul Moati? Mă
România, mon amour by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17086_a_18411]
-
venetici care, prin amenințări și șantaj, v-au obligat să părăsiți Tronul Țării. Pervertirea istoriei reale a Monarhiei Constituționale de către propagandiștii naționalism-comunismului este încă prezentă în agora românească, minciunile lor, aruncate cu disperarea celui care se știe a fi un impostor, otrăvesc sufletele unora dintre românii noștri. Totuși, adevărul învinge și se face cunoscut către români, iar acest adevăr înmulțește în fiecare zi oastea slujitorilor loiali ai Tronului și Casei Regale a României, oaste care numără deja zeci de mii de
Scrisoare emotionanță de la un preot către Regele Mihai by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/52698_a_54023]
-
din istoria României - 1960-1980 - evocându-i pe românii care au vizitat-o la Paris. Aproape toți intelectualii de elită ai României au fost în acea perioadă oaspeții ei și ai lui Virgil Ierunca. Dintre vizitatori n-au lipsit însă nici impostorii, nebunii, profitorii și agenții Securității, inclusiv cei care aveau misiunea să o reducă la tăcerea pe realizatoarea emisiunilor culturale de mare răsunet de la "Europa Liberă", Teze și antiteze la Paris și Actualitatea culturală românească. Monica Lovinescu ajunsese (chiar dacă nu spune
Pagini de mare literatură by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16292_a_17617]
-
sunt sceptici cu privire la descoperirea lui Simcha Jacobovici . Aceștia spun că declarațiile făcute au ca scop promovarea filmului, deoarece de-a lungul istoriei au fost mulți oameni care au susținut că au descoperit cuiele, dar toți s-au dovedit a fi impostori.
Simcha Jacobovici, regizor de origine română, susține că a descoperit cuiele folosite la răstignirea lui Iisus - VIDEO () [Corola-journal/Journalistic/70357_a_71682]
-
specialiști" în Brâncuși care se așază alături de Stanciu, Antonovici, Modorcea, N. Georgescu etc. Ei, bine, aceștia sînt, nici mai mult nici mai puțin decît ,,adevărații moștenitori ai acestor lucrări": Lucia Brandl, Ducu Brandl, Gheorghe Manea. De partea cealaltă, aceea a impostorilor și a detractorilor inflexibili se află Barbu Brezianu, Sidney Geist, Radu Bogdan, Radu Ionescu, Vasile Gorduz, Neculai Păduraru, Paul Vasilescu, Horia Bernea și alte zeci de artiști și de istorici de artă, alături de care ține aproape și acest ,,oarecare Șușară
Un document artistic și uman by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/16634_a_17959]
-
și spirituală. Este o reverență în față unei uriașe personalități pe care Alexandru Dabija, artiștii lui și Teatrul Odeon o fac cu iubire, respect și prețuire. Infinite. De asta au nevoie valorile oriunde pe lume. Valorile trebuie ferite, apărate de impostori, de lepre, de non-valori. Doamne, Dumnezeule, cîte spectacole am văzut care nu au nici cea mai mică atingere cu Ionesco... m-am revoltat, m-am indigant. Cum poți să-l aperi pe Shakespeare, pe Cehov, pe Beckett, pe Ionesco de
Tristeți și caniculă by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6187_a_7512]
-
regizorului apare destul de clar. Firul roșu al investigației, - senzaționalul experiențelor frankensteiniene aproape că nici nu mai contează -, trece prin redescoperirea credinței. Regizorul ajunge să dostoievskianizeze partitura cuplului care are drept personaj raisoneur pe clarvăzătorul suspectat permanent de a fi un impostor - unii agenți speciali stau prost cu credința în paranormal -, chiar și atunci cînd probele competenței sale mediumice sunt evidente. Dacă în mod obișuit Mulder se enerva că FBI-ul îi ecrana cazul lăsînd presei doar o poveste banală fără ingredientul
EX-Files - sfîrșit de etapă by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8103_a_9428]
-
A urmat o mică încăierare. Veneam din țară, unde se produsese ultima dramă cumplită, izgonirea Regelui, dintr-o țară de unde toată lumea voia să fugă, și ne-am trezit față în față cu acești trei inși care apărau regimul infam, criminal, impostor de la București. Pentru noi a fost o surpriză revoltătoare. Mă simt dator să spun aceste nume. Ce s-a întîmplat cu Casa pînă la urmă? N-am putut să intrăm în Casă pentru că depindeam de voința portarului francez, care era
Theodor Cazaban: "În Scânteia erau asemenea minciuni, încît mi s-a părut un ziar mai mult decît suprarealist" by Cristian Bădiliță () [Corola-journal/Journalistic/16541_a_17866]
-
colaboraționism se ivește pe fondul atacurilor și încercării de epurare din viața publică a intelectualității de extremă dreaptă, pro-fascistă sau doar filogermană. Dacă nu greșesc, cel dintîi care-l folosește este M. R. Paraschivescu, în februarie 1945, în articolul Un impostor: dl Tudor Arghezi din România liberă. Acolo arghezianul poet al Cînticelor țigănești îi numește colaboraționiști pe Goga, pe Vaida-Voievod și pe Malaxa, pentru a fi deschis drumul Gărzii de Fier. El nu se referă strict la anii războiului, crezînd a
Despre colaboraționism by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/16870_a_18195]
-
închei? Citez îndemnul rămas în vigoare al Maiorescului: "Datoria criticii este să încurajeze tocmai ceea ce este de talent în această literatură nouă și să ia poziție împotriva scriitorilor care nu au meritoriu decît intențiile.Și cu atît mai mult împotriva impostorilor care contrafac și intențiile ... Este o datorie profesională a criticii și este o datorie patriotică a ei". Indiscutabil. Cît privește lipsa de bune maniere și de caracter, ele alcătuiesc, se vede, Purgatoriul prin care trebuie să trecem noi cei ce
"Scrie despre mine"! by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8644_a_9969]
-
Haret și a lui Angelescu, expunând totodată propria mea propunere a unei Reforme de adâncime, apoi o critică a absurd zisului «Proces Bologna», dar cine să remarce, necum să rețină asemenea rezultate ale strădaniilor unor profesioniști, în vacarmul produs de impostori? Ar trebui să mă scuz, fiindcă m-am abătut mult de la întrebarea dvs., dar nu este o divagare prin asocieri aleatorii; toți provenim din „ceva”, și nu atât din «gene», cât din ce ni se dă (desigur, și din ce
O viață puțin cunoscută - Interviu cu Doamna Prof. univ. dr. doc. Tatiana Slama-Cazacu by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/5724_a_7049]
-
vorbesc cu desconsiderare despre Uniune, despre scriitorul român și despre literatura română sînt chiar scriitori. Nu am văzut, de exemplu, ca ziarul Adevărul - care a apărut nu demult cu oribila pagină întîi purtînd titlul de scandal «Uniunea Scriitorilor cotropită de impostori» - să fi făcut vreodată o grandioasă pagina întîi punînd coperta unei cărți românești recent apărute care i-a plăcut vreunui ziarist din redacție. La fel, am avut surpriza neagră de a citi, în Cotidianul, insultele și amenințările unui membru al
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3849_a_5174]
-
cu o uriașă poartă metalică la care se ajunge urcând zeci de marmoreene abrupte trepte. Părând minuscul în cadrul ei, un lat în umeri portar, cu chipiu de amiral, epoleți și eghileți de dictator african, dă de-a berbeleacul pe toți impostorii care ar încerca să pătrundă în Club fără patalamaua CNSAS-ului - de informator, adeverit de tribunal. Iar din câte un nou-nouț Lexus descinzând alert un senior al clubului, aruncând câteva vorbe de duh liotei de reporteri ce-l pândesc de
Un club de marcă by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/10340_a_11665]