660 matches
-
tânără și transparent frumoasă, În ciuda cicatricei care Îi marca orizontal bărbia și buzele crăpate - aidoma fisurilor ivite acum pe frescă - de boală și sete. Totul, cicatricea, crăpăturile de pe buze, degetele fine și osoase ale mâinii de lângă față, liniile frunții, ușoara insinuare a sprîncenelor, fondul țesăturii romboidale a micuței rogojini păreau să se unească În lumina ochilor, În licărul luminii din pupilele negre, În resemnarea ei neclintită și disperată. O mască emoționantă, nespus de veche, veșnică, unde se Întâlneau toate liniile și
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
toți pomii din grădină"?" întreabă șarpele pe Eva. Îndoiala strecurată prin această interogație reprezintă cea dintîi formă voalată, ce-i drept a păcatului (și, de aici, a minciunii). Căci, fără a fi cu adevărat o falsificare, întrebarea poate fi o insinuare a ei. Un exercițiu de (socio)logică a minciunii se derulează în continuarea scenariului biblic. Puterea de ocultare a limbajului simbolic, dublată de "dialectica șireteniei" (reservatio mentalis), este utilizată de Satan pentru a ascunde: • semnificația adevăratei morți a omului moartea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de un la fel de cunoscut adagiu: "Perseverare diabolicum est". O dată mai mult, amintirea păcatului originar este actualizată cu acest prilej; căci, poate Dumnezeu ar fi trecut cu vederea cel dintîi păcat al cuplului uman acela de a fi plecat urechea la insinuările șarpelui și la îndoiala sugerată de acesta cu privire la intențiile Creatorului dacă omul nu ar fi persistat în greșeală și nu ar fi mușcat din mărul cunoașterii binelui și răului, a adevărului și a minciunii. Faptul că descendenții perechii primordiale au
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ales în forma sa "pură") sunt inadecvate pentru realizarea ei. Ca atare, sarcina investigării "lumii reale a politicii" trebuie să rămână, ca și până acum, în responsabilitatea științelor politice. Se subînțelege, de asemenea, că nu sunt deloc de acord cu insinuarea că filosofia politică "autentică" nu poate fi decât filosofia politicii în sensul uzual al termenului. Pe de o parte, Lorna Finlayson ne-a prevenit recent, pe bună dreptate, că focalizarea pe analiza politicii ca activitate de guvernare a unei societăți
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
sure, subliniat în text, n.n.) că va fi în stare să publice opera sa voluminoasă Hermeneutica lui Mircea Eliade, în România 11. Sigur că eram... sure, sigur, când aveam nu numai toate aprobările, dar cartea intrase chiar și în producție ! Insinuarea rămâne... insinuare și o trec, în primul rând, pe seama ambiguităților inevitabile, tipice situației de care am amintit. Fără însă transpunerea și înțelegerea acestei situații, repet, esența momentului istoric fapt ce nu poate fi îndeajuns subliniat este imposibil de înțeles. Judecățile
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
în text, n.n.) că va fi în stare să publice opera sa voluminoasă Hermeneutica lui Mircea Eliade, în România 11. Sigur că eram... sure, sigur, când aveam nu numai toate aprobările, dar cartea intrase chiar și în producție ! Insinuarea rămâne... insinuare și o trec, în primul rând, pe seama ambiguităților inevitabile, tipice situației de care am amintit. Fără însă transpunerea și înțelegerea acestei situații, repet, esența momentului istoric fapt ce nu poate fi îndeajuns subliniat este imposibil de înțeles. Judecățile și criteriile
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
toate forțele disponibile în subordine directă, Institutele de cercetare etc. într adevăr: cum să accepte cultura oficială o astfel de sfidare intolerabilă? Toate aceste reacții se agravează considerabil, pe fondul psihologiei tipice vieții literare: resentimente și represalii contra criticilor nefavorabili, insinuări, acuzații, aluzii la dosare etc. Spiritul de concurență, invidia, vanitatea și orgoliul literar etern sunt marii aliați ai unui sistem care asigură un anumit succes literar prin afiliere și subordonare disciplinată. N-am definit, totuși, esența ultimă, resortul cel mai
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Eroul merge până acolo încît își procură niște scrisori crezute compromițătoare pentru eroină, sperând printr-o psihologie a priori, înrudită cu aceea a lui Camil Petrescu, că va câștiga dreptul la recunoștință. Însă Aspru nu cucerește pe Alba prin tactica insinuării, ci printr-o brutală posesiune. Romanul este o monografie a mentalității virile. Sensul operei e acesta: un bărbat dorește o femeie inabordabilă și atunci poziția cea mai prielnică orgoliului viril este aceea defavorabilă din punct de vedere social. Un om
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
de altă parte, de finalitățile comunicării politice. Maxima cantității și maxima calității sunt eludate constant, în măsura în care manifestările discursive din domeniul politicii nu vizează prioritar prezentarea adevărului și nici transmiterea de informații privind realitatea politică. Corespunzând în limbajul curent sugestiei sau insinuării, implicaturile descrise de H.P. Grice pot fi conversaționale sau discursive și convenționale sau lexicale 141. Implicaturile conversaționale sau discursive funcționează în context și depind în mod direct de contextul referențial, factual, având o finalitate informațională certă, iar implicaturile convenționale sau
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
fi "restabilite" printr-un proces de gândire"143. În strânsă legătură cu teoria lui Grice, Catherine Kerbrat-Orecchioni distinge între două tipuri de conținuturi explicite și implicite cele din urmă incluzând presupozițiile și subînțelesul. Pe lângă implicaturile conversaționale, subînțelesul acoperă și: aluziile, insinuările, tropii, conotațiile, actele de limbaj indirect ș.a. Aluzia definește: "enunțări care fac, în mod implicit, referire la unul sau mai multe fapte particulare cunoscute de către anumiți protagoniști ai schimbului verbal și numai de ei sau mai ales de ei, fapt
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
implicit, referire la unul sau mai multe fapte particulare cunoscute de către anumiți protagoniști ai schimbului verbal și numai de ei sau mai ales de ei, fapt ce face să se stabilească între ei o anumită complicitate (pacifistă sau agresivă)"144. Insinuările au rolul de a descalifica interlocutorul sau un terț, dat fiind că locutorul face rareori insinuări la adresa propriei persoane. Caracteristic limbajului conotativ, subînțelesul recurge la o gamă variată de tropi, dintre care se disting metonimia, sinecdoca, metafora, litota, ironia și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și numai de ei sau mai ales de ei, fapt ce face să se stabilească între ei o anumită complicitate (pacifistă sau agresivă)"144. Insinuările au rolul de a descalifica interlocutorul sau un terț, dat fiind că locutorul face rareori insinuări la adresa propriei persoane. Caracteristic limbajului conotativ, subînțelesul recurge la o gamă variată de tropi, dintre care se disting metonimia, sinecdoca, metafora, litota, ironia și hiperbola. În general, actele discursive nu permit delimitări nete între denotativ și conotativ, dar în cazul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
interzice să-și considere mâinile cu totul inocente ("innocuas nobis haec vetat esse manus"). Ovidiu recunoaște implicit că, de fapt, vina sa nu are nici o consistență, mai mult, e un fel de paravan care maschează adevăratul motiv al exilului său. Insinuarea este cât se poate de precisă și de categorică, ceea ce ne-ar putea face să oscilăm oarecum asupra existenței sau nu a greșelii ovidiene: ca și cum (falsa) existență a acesteia ar ține de o impunere categorică din partea lui Augustus însuși, căreia
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
adept laș al politicii imperiale s-ar fi ferit să admită, din partea unor prieteni, aluzii la asasinii lui Cezar pe de o parte și la cei mai mari dușmani ai lui Augustus, pe de altă parte și chiar să recunoască insinuarea că în biblioteca sa bine dotată ar avea scrierile incriminatoare și compromițătoare ale unor anumite personaje. După părerea lui Scholte 255, epitetul de doctus, folosit de obicei de Ovidiu pentru a-și defini colegii din domeniul artelor de nouă orientare
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
reprodus mai sus poate deveni foarte semnificativ; mai mult, dacă dorim să-l încadrăm în sistemul de idei și de sentimente ale lui Ovidiu, acest fragment apare ca o referire ironică la originea modestă a lui Octavian. În concluzie, potrivit insinuărilor, mai mult sau mai puțin voalate ale lui Ovidiu, pe Împărat nu-l caracterizează nici noblețea de sânge, nici noblețea de suflet. O asemenea atitudine față de Augustus apare încă dinaintea exilului, așa cum va rezulta și mai clar în cele ce
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Întâlni, de pildă, nici eternii „zori ai socialismului”, nici versificarea unor teze ideologice. Dar vom Întâlni altceva, care constituie, fără Îndoială, una din trăsăturile specifice ale poeziei baconskyene: prezența eroului liric aproape În fiecare poem al poetului clujean. (Ă). Această insinuare a propriului eu a fost remarcată de toți cei care i-au criticat volumul Poezii. S-a observat, pe bună dreptate, că Baconsky are un puternic cult al individualității, pe care o afișează de câte ori crede el de cuviință. Cultul acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
poet. Pe urmele textualiștilor, încrederea lui B. în puterea întemeietoare, recuperatoare a cuvântului și în valoarea lui ordonatoare de lumi este majoră; cuvântul nu înseamnă doar un substitut al realului, ci este chiar acest real, anunțând ivirea unor stări-limită, tensionate, insinuarea unor momente de criză existențială, când poetul se simte trădat de cuvinte. Un metaforism (și alegorism) discret asigură o anume distincție discursului liric, un anume inefabil tensiunilor, arătându-l pe B. ca pe un spirit delicat ce mai crede în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285526_a_286855]
-
și Tănase: 2004, 66-70). Discursul nu l-a scutit pe Constantinescu de sarcasmul și ironia mușcătoare a foștilor săi colegi, care i-au pus întrebări tendențioase despre paralelele existente între erorile comise de el și cele prezente, ajungându-se până la insinuarea, gratuită, dar de efect, că ar fi jucat un rol în organizarea și coordonarea protestului foștilor ilegaliști (Tudor, Cătănuș: 2000, 155-164). Desigur, acuzații, impropriu comasați sub denumirea de "grupul Doncea" deoarece cei mai mulți nu se cunoșteau între ei, au fost excluși
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
osmotic, primului. Dar cum să n-o facem cînd, de fapt, amîndouă se condiționează reciproc, urmare a nenorocirii survenite în urma invaziei rusești și a denaturării fibrei profunde a nației. L-am ascultat pe bradilalicul, ăăă, Gherman încercînd să contracareze, ăăă, insinuarea reporterului BBC că, iată observa acesta personalități de marcă ale diplomației noastre de după 1996, Mihai Zamfir (Lisabona), Theodor Baconski (Vatican), ca să nu fie pomenit și mai vechiul caz al chiar fostului ambasador la Paris, Alexandru Paleologu, sînt rechemați de regimul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
rezultat al lașității, al abandonului în registre care țin de etic și de social. Primul factor este unul indubitabil traumatizant, al doilea poate funcționa, prin șoc retroactiv, cu efect terapeutic. Această din urmă posibilitate este însă doar sugerată în spectacol, insinuarea paralizantă în viața particulară poate fi, și trebuie, citită și ca imixtiune nocivă a ideologiei, structurilor, intereselor din exterior în viața unei țări. Parabola Regulamentului de bloc include declarat și un asemenea aspect al realităților contemporane. Aceasta ar fi esența
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
iresponsabilitatea. Dar asta-i altă discuție și o lăsăm pe altădată. Un ubicuu El la puterea N, instrument malefic al unei puteri oculte (ca să fim în clar: puterea comunistă), se ițește cînd nu te aștepți, cînd ici, cînd colo, furișînd insinuări despre "puritatea" conjugală ultragiată și invocînd la tot pasul cu argumente de substanță totalitară "ordinea și legea", care tolerează iubirea, dar, amendament monstruos: o "iubire cu limite". El 1: (în stupoare, ca într-o anticameră a spaimei, privește după Ea
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
a căzut pentru că directorul teatrului nu și-a asumat răspunderea că ne vom întoarce acasă... chiar toți... (după o pauză rezervată tăcerilor) Gh. P. unu: Și? Asta e tot? Asta e toată colaborarea ta cu securitatea? Gh. P. doi: (înțelege insinuarea) Păi... asta e... Gh. P. unu: Sau asta e tot ce poți, ce-ți convine să spui... Gh. P. doi: D-le, avem dosarele aici, le putem lua pagină cu pagină... (începe să manevreze dosarele, le întoarce pe toate părțile
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
poate, ne-nțelegem!), de fapt, Înfățișarea noastră de acum. Gilles Ferréol ne ajută să Înțelegem unele similarități dintre comuniștii „noștri” și comuniștii „altora”, atunci când analizează fenomenele memoriei și uitării la intelectualii francezi. E un prilej de meditație asupra ideii că insinuarea răului nu are limite În timp și spațiu. Într-o altă secțiune a lucrării, ne sunt aduse În atenție o serie de practici cotidiene care au marcat perioada comunistă. Adrian Neculau revine cu investigarea contextului, plecând de la ipoteza că gândirea
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
comuniste. Nu este uitat, În analizele Întreprinse, informatorul de lângă noi, pe care Germina Nagâț ni-l reamintește prin ipostazele, implicările și consecințele acțiunii lui. Liviu Antonesei ne vorbește, pe pielea lui, de cenzura noastră, cea de toate zilele, de formele insinuării, ca și de unele strategii de evitare a acesteia. Laurențiu Șoitu, tot Într-un registru mediatic, ne amintește despre temerile, renunțările la opinie, autoabandonările și dedublările omului de presă. Liviu Chelcea și Puiu Lățea interoghează modul de consum, statornicit În
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
induce o atitudine de toleranță reciprocă. Filmele lui Sergiu Nicolaescu, cu comisari interbelici care luptă împotriva racilelor burgheze și descoperă valoarea morală a viitorilor oameni noi, dar și giganticele manifestări și festivaluri, tip „Cenaclul Flacăra” sau „Floarea din gradină”, facilitează insinuarea subtilă a unui anumit tip de „comunism de consum”, digerabil, acceptabil, chiar agreabil. Producțiile subculturale sunt mai accesibile, pot fi gustate de mulți și nu trezesc reflexul de apărare pe care l-ar declanșa discursul dur, direct. Este în aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]