2,203 matches
-
rivalități de ambiții. Toleranța pentru toate interesele cele mai vulgare și cele mai de jos este morala ce distinge astăzi lumea politică la noi. Este adevărat că nu cruțăm a invoca numele patriei și numele libertății, dar aceasta ca o ipocrizie mai mult și ca o înlesnire pentru îndestularea intereselor private. {EminescuOpXII 16} {EminescuOpXII 17} Ca dovadă a acestei stări de lucruri, a acestei tendențe morale, și ca rezultat, avem distribuirea funcțiunilor publice, a oficiilor și întreprinderilor de tot felul. Niciodată
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
dumnealor. pag. 48. Acum nu se mai scriau cărți, căci nu era om care să aibă timpul și voința de-a le ceti. Societatea era lăsată în mînele celor ce scrieau gazete. Iată și caracterizarea demagogiei: "Demagogia, zice Proudhon, este ipocrizia progresului. Școala demagogiei o găsim la Atena antică, la Roma ca la Paris, ca în toate centrurile activității omenești. Această școală are tradițiile, doctrina, sistema și învățămîntul său, care-i este propriu. Ea procede cu tact; dibăcia nu-i lipsește
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
încearcă cu orice preț să ne agreseze, să ne umilească. În aburul gras al bucătăriei, viața și regulile de supraviețuire extrem de dure se manifestă altfel, nici o legătură cu egalitarismul și conversația aseptică de la universitate. Ceea ce spune multe despre naivitatea și ipocrizia mediului universitar occidental, rupt total (cel puțin în eșaloanele superioare) de realitatea vieții. (Pasaj adăugat ulterior: L-am întâlnit pe Arif cu totul și cu totul întâmplător în primăvara anului 2007. Era îmbrăcat în uniforma roșie cu dungi galbene a
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
se fac în timpul călătoriilor. Dacă este vorba de călătorii de vacanță, cu atât mai mult: se schimbă adrese, numere de telefon, mai nou adrese de e-mail. De fapt, nu ești contactat niciodată, nu te obosești să cauți, la rândul tău. Ipocrizie acceptată de toată lumea. (Notiță scrisă inițial pe o filă de agendă, în autocarul de pe ruta Lausannne-București, pe când toată lumea schimba cu toată lumea adrese și numere de telefon; motivul acestui val de altruism și fericire subită: nu fusesem controlați de vameși la
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
bine seama dacă este vorba de o modalitate politic corectă, soft și neangajantă de a-i arăta străinului de lângă tine că-ți pasă de soarta sa, o formă de prietenie în stadiu incipient, sau pur și simplu o formă de ipocrizie occidentală, asociată cu politețea raportului social, cea care face această societate să funcționeze cu adevărat. UNIRESO. Ligne 44-45. Carte Valable 1 jour, 2 zones, tarif réduit. CHF: 4.00. 22.06.04, h 09.07. Am păstrat biletul de autobuz
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
canadian. M-am obișnuit (re-obișnuit, de fapt ) cu mirosul dulceag de bășină și lichide seminale de pe holurile căminului, asemănător până la confuzie cu cel din Galați, mirosul imposibil al comunităților masculine închise. M-am obișnuit cu lipsa de prieteni și cu ipocrizia românilor de pe aici. M-am obișnuit chiar și cu postmodernismul și post-feminismul din universitate. Dar nu mă voi obișnui niciodată cu ideea că un ocean mă desparte de ceea ce încă mai numesc "acasă". Iar casa mea este acum Europa, nu
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
să nu corespundă criteriilor de frumusețe actuale (care sunt acelea nu ni se spune, evident), având dificultăți de integrare în societate din cauza respingerii celorlați pentru că nu intră în categoria celor blonde, subțiri, frumușele. Scopul: reportaj de televiziune. Atât de multă ipocrizie bine intenționată, sublimată imediat însă în prostie pură! Puteau doar să spună doar atât "căutăm femeie urâtă". La Geneva, la Biroul de Plasare al Universității, era mai simplu. Atunci când persoana care dădea anunțul nu dorea să angajeze un negru, spunea
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
exemple istorice și teologice, ce este un papă și ce rol joacă el pentru lumea creștină. La sfârșit Mehdi clatină din cap, apoi spune, mai luminat: "acum înțeleg, este vorba de imamul imamilor creștini din Europa și din lume". Uneori, ipocrizia nu are limite. Francezul Alexandre Adler, mare militant comunist al anilor `60, reconvertit acum în geopolitolog realist, după cum singur se caracterizează, reușește performanța de a vorbi timp de jumătate de oră despre regimurile comuniste din Europa de Est fără a pronunța o
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
mi-a garantat că bucata aceea de pâine toast se transformase în "pască" adevărată. Nu știu de ce, dar l-am crezut cu toată inima, cu tot sufletul. Astfel am simțit toată bucuria acestui Paște fără țară... Îngrozitoarea, imposibila și insuportabila ipocrizie a mass-mediei din Franța. TV5 dă o știre despre 1 Mai, dar o ilustrează cu imagini din "Coreea de Nord cea stalinistă". Ce dezgust mă încearcă ! Coreenii sunt comuniști toată ziua și toată noaptea, dar ziariștii nu pot scrie acest lucru pe
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ce apare astfel Între o ficțiune socială extrem-modernistă, inevitabil inconsistentă, și practicile „deviante” informale ce nu pot fi recunoscute public, dar care sunt un complement necesar, este tipică. Deși vom reveni asupra acestei teme, este important să amintim aici că ipocrizia, cinismul și hazul generate de prăpastia dintre minciunile oficiale ale unei sfere publice prefăcute și practicile necesare traiului de zi cu zi au devenit adesea sursa de inspirație a unor deosebite opere literare, poetice și muzicale create În asemenea societăți
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
film documentar. Poate fi considerat manipulare și faptul că un autor, regizorul, impune o viziune estetică. De ce ai pus camera în unghiul ăsta, de ce l-ai filmat de jos, ca să i se vadă părul din nas? Este un fel de ipocrizie pretins binevoitoare, care poate merge la nesfârșit și la un moment dat trebuie să i se pună capăt: ceea ce contează este intenția mea față de această realitate. Un alt aspect important: este vorba de sprijinul material acordat de regizor personajelor. De
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
din timpul lor, în care trebuiau să câștige bani, unul cu amuletele, iar altul cu făcutul alcoolului. Nu am găsit încă dispozitivul retoric pentru a lansa această afirmație, care pe unii îi șochează: trebuie să renunțăm într-un fel la ipocrizia asta. Îmi aduc aminte de un caz, de acum câțiva ani, am uitat cum se numește regizoarea, e din America, care a făcut un film despre exciziune în Egipt, adică tăierea clitorisului la fete. Nu am văzut filmul, am citit
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
cum este aceea a băiatului care a fost despărțit de mama sa pentru că ea avea niște pachete de Kent în geantă și, chipurile, nu se putea ocupa de educația lui, după ce fusese adus pe lume datorită acelui decret. Era o ipocrizie generală a statului: a obligat-o pe femeie să aibă un copil, după care i-a spus, tu nu poți să-l crești, îl vom crește noi, statul, așa că ți-l luăm. Vine și televiziunea de stat din anii '80
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
Mare și alți voievozi români, nu reprezintă, în esență, natura relațiilor feudale, se pune întrebarea legitimă, de ce acceptau regii Poloniei și Ungariei asemenea formule ale jurământului de credință ? În relațiile feudale există de multe ori și o anume doză de ipocrizie, dar și de infatuare. Fiecare nobil dorește să aibă cât mai mulți vasali, singura formulă în care se stabileau în cadrul lumii feudale relațiile dintre oameni. Chiar și împăratul, titlul suprem la care se putea ajunge în vremea respectivă, era într-
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
corespunzând întocmai celor spuse de personajul cărții, alias Theodor Сodreanu. Bineînțeles, la toate aceste "ciudățenii varvariene" cititorii ar putea adăuga nenumărate exemple din viața noastră reală trecută prin ciurul ideologic al totalitarismului, când întâlnești la tot pasul cazuri de duplicitate, ipocrizie, lipsă de discernământ, de punctualitate. Naratorul, tânărul prozator și ziarist Dragoș Ivănescu, cu două cărți publicate și, deci, având deja un nume, face cunoștință cu Dimitrie Cristea după ce îi studiază dosarul de divorț, proces intentat de soția acestuia. Inițial, cazul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
început față de ziarist, tot ce a trăit, tribulațiile lui sentimentale, căsătoria din rațiuni sociale, dar, mai ales, descrie panorama satului românesc din plin comunism, axându-se pe funcționarea școlii, pe ideologia căreia instituția îi era tributară, corolar al minciunii, al ipocriziei, al simulării normalității sau al ignorării realității, cu accentul, specific întregii societăți, pus pe formele fără fond. Spre exemplu, devenind, fără voie, director al școlii din Varvara, personajul îi mărturisește ziaristului că el însuși a încercat să meargă pe o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
va putea ocoli de acum înainte. S-a ținut departe de coteriile vremilor, de bisericuțele literare, promovând valoarea cu obiectivitatea omenește asumată și cu o modestie ce-l prinde întotdeauna; drept urmare are dușmani puțini și statornici; amicii îl prețuiesc fără ipocrizie și nu-l cultivă zgomotos ori în mod partizan. În spațiul culturii naționale și mai cu seamă zonale, Theodor Codreanu este un reper intelectual și moral. Discreția sa orgolioasă, fecunditatea fără ostentație, comprehensiunea afectuoasă, camaraderia lipsită de ifose fac mult
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
se dezvoltă tema: Epopeea bufă a moftologiei românești. Ar fi, după unii, un homerism în oglindă, sau chiar, după alții, o tragedie inversată (Caragiale însuși se declara un "tragic"). Sunt dezvoltate și implicațiile existențialiste în opera lui Caragiale, și violența, ipocrizia și mizeria morală a modelelor, anatemizarea societății se face prin deconspirări totale în pofida nenumăratelor ascunderi în care anti eroii se retranșează cu încăpățânare. El spunea: "nimic nu-i arde pe ticăloși mai mult ca râsul". Pe această cale spinoasă a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
citit. Orizontul cultural trebuia demolat. Aiurea cu Shakespeare, cu Dante, cu Goethe, cu Hölderlin, cu Eminescu. Literatura începea atunci, de la zero, deodată cu "tânăra generație", cu "noul curent", cu "Cenaclul de luni". Cât fals se ascundea în sertarele tinerilor atâta ipocrizie din partea intelectualilor ipochimeni care i-au sprijinit fie din idiotismul slugarnic al modelor peceriste, fie din arivism și duplicitate așa cum nu s-au dezis nici după 1989. Era "nevoie" de un "spectacol" în literatură, de o "înnoire", de o "transformare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
rămân așa cum am fost?” Cam astea erau gândurile noastre... După demascări s-a trecut la „Învățături”... Ne spuneau că societatea burgheză e complet putredă, că mama ta și tatăl tău sunt ipocriți, derbedei, mă rog. Că familia burgheză e o ipocrizie pentru că, În fond, este numai curvăsărie, și asta ai putut să crezi cumva... No, și chestiunea mai serioasă este cum te-ai vindecat din această mentalitate? Pentru că n-a ținut mult. Imediat eu am observat că, atuncea când am ieșit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Shakespeare. Te vezi mergând, jucând, ai această percepție. Această senzație e ușor reprodusă prin organul memoriei, dar pentru a ne aminti sentimente naturale, trebuie început prin a ne crea percepția lor. Comentariul lui Jean Starobinski: „Dușmanul naturalului nu e deci ipocrizia, nici jocul,, este percepția care știe să se facă necesară. Nu ne eliberăm decât în ascuns. Asta vrea să spună că suntem condamnați la joc și că nici o candoare nu e niciodată posibilă. Ipocrizia deliberată nu ar fi, în definitiv
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Starobinski: „Dușmanul naturalului nu e deci ipocrizia, nici jocul,, este percepția care știe să se facă necesară. Nu ne eliberăm decât în ascuns. Asta vrea să spună că suntem condamnați la joc și că nici o candoare nu e niciodată posibilă. Ipocrizia deliberată nu ar fi, în definitiv, decât dezvoltarea accentuată a ceea ce conține implicit conștiința de sine”. În De l’Amour, Stendhal scria că: „Un om sensibil simte o greutate imensă (eu sunt cel care subliniez, R.C.), care se atașează fiecărui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
de vitalitate, creând fericita expresie, scriind despre Picasso: „Egli dipinge la propria vitalità”. Îmi place această idee: a picta sau a scrie propria vitalitate. Un arsenal inepuizabil, îmi place să cred. Seara auzim la TV comentarii despre blocada împotriva Irakului. Ipocrizia statelor europene e mare, fiind și ele interesate de zăcămintele petroliere din Irak, ca și America. O lăcomie îngrozitoare care dezvăluie lipsa de morală a lumii occidentale, criza lor profundă care se va adânci în viitor, dacă nu se vor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
lui ca pe niște insecte. Imagine apocaliptică la care nu mă gândisem până acum. Pământul ca înger care îndură multe de la „paraziții” lui laborioși, o imagine străveche. Biserica începe să militeze din ce în ce mai concret împotriva poluării planetei. În același timp, cu ipocrizie, își investește banii în industria de armament, asta aici, în Suedia. Nu e cazul sectelor și al bisericilor fără mijloace economice, cum ar fi biserica evanghelică a lui Lionel. El însuși, ca posesor de imobile moștenite, a făcut totul ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
vii, să vedem întrucît este folositor acest gen de teatru; această drojdie de teatru să zicem. Teatrul este artă și astfel fiind trebuie să tindă la caracterul tipic, la expresiune, la frumusețe. Când Moliere a creat pe Tartufe, a reprezentat ipocrizia cu formele potrivite ei în gradul cel mai energic; astfel că Tartufe, din simplă individualitate, s-a rădicat la un caracter hotărât. Trăsăturile acestui caracter însă fiind generale, neatârnate de timp și spațiu; în același timp fiind omenești ele nu
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]