1,046 matches
-
conștiința că făcuse o faptă jignitoare pentru soția sa defunctă. Seara când se culca, înveșmîntat în imensa lui cămașă oltenească, se închina smerit și, cu ochii spre locul sicriașului, șoptea: "Iartă-mă!" Când ieșea pe stradă avea totdeauna în buzunar mărunțiș și unde vedea un cerșetor dădea îndată între doi și cinci lei, după împrejurare. Aceste practici religioase îi ușurară considerabil sufletul și Hagienuș dormea acum ca un copil și arăta în reuniuni același temperament pueril, malițios și plin de fineță
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
chiar de la început la acei care nu-și puteau închipui altă cauză. Dan Bogdan, în mod obișnuit, nu ieșea cu bani la el, având în portmoneu sume derizorii. În momentul asasinării avea în buzunar treizeci și doi de lei în mărunțiș și cinci sute de lei în portofoliu. Nu i se sustrăsese nimic, totul fusese găsit neatins, până și batista. În buzunarul demiului i se descoperiră o cutie de penițe noi, două gume și cinci creioane Castell neascuțite. Secretarul facultății lămuri
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
I-am dat patruprăjituri să-și aleagă. Cât a stat a mâncat numai două. Să tot fi șezut o jumătate de ceas, pe urmă s-a ridicat repede și a cerut plata, dîndu-mi o sută de lei. Eu n-aveam mărunțiș pentru rest și am intrat înăuntru să caut la nevastă-mea. Când am intrat din nou în prăvălie, clientul plecase. Crezând c-a uitat să ia restul, am ieșit repede în stradă. Atunci am văzut că clientul mergea pe Ilarie
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
dea echipamentul necesar. De altminteri, având în vedere creșterea continuă și gradația fără salt, ultima soție făcea schimburi de efecte, găsind că ciorapii vechi ai băiatului mai mare se potriveau băiatului mai mic. Așadar, Gonzalv era mereu pe drumuri pentru mărunțișuri. De pildă, se constatase că jambierele unui băiat erau desperecheate, una din ele aparținând perechii mai mici a celuilalt. Atunci Gonzalv alerga la cealaltă soție, sau acasă, scotocea, ancheta, până reconstituia perechile. Era trimis pe la magazine să cumpere obiecte trebuitoare
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
dădea nouăzeci de lei. - Păi ce-mi dai aici, domnișoară? Face o sută! - Bineînțeles, o sută, însă acum o lună ai uitat să-mi dairest cinci lei, iar acum o săptămână a trecut în plus de la mine cinci lei, neavând mărunțiș. Olteanul își deplasa căciula pe cap, uimit de așa memorie. Erminia nu proceda astfel din avariție, ci din sentimentul exactității și al justiției. Și - ce e mai ciudat - delicata, dezinteresata Erminia se căina de ciudă când, întoarsă acasă, băga de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
toate actele familiale: amintirile, scrisorile, fotografiile, arhiva casnică, sortă totul, legă, în fine, redactă un alt memoriu, care principial semăna mult cu Biografia familiei Pomponescu întocmită de unchiul său, cu deosebirea că nu era umoristică și nu se oprea la mărunțișuri. Era de fapt mai mult o autobiografie a fostului ministru. Ea începea astfel (dovadă că simțul critic nu lipsea autorului): " Se pare că o forță atavică ne împinge să facem ceea ce au făcut și înaintașii noștri, oricât de discutabilă ne-
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
încasare a lefii la sfârșitul lunei. Apoi mai e un folos. Foiletonistul "Romînului" e - el zice - francez, însă nu știe franțuzește, pe când d. Filibiliu, numai român fiind, știe perfect limba aceasta, de vreme ce nu și-a pierdut vremea prin prăvălii de mărunțișuri și de pălării de paie. E drept, e o exigență a mai bunei instrucțiuni publice ca mărunțușarul pretins francez, vânzătorul de perii de dinți, de prafuri 72 {EminescuOpXIII 73} și de suliman să înlocuiască pe învățătorul român care-și înțelege
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Actele aceste de flagelare le voi repeta de câte ori voi avea să lovesc în instinctele bastarde ale acelor străini, romanizați de ieri de alaltăieri, cari privesc toate în țara aceasta "de sus în jos". Unul abia sfârșește liceul, vine să vânză mărunțișuri și suliman la București, îi merge rău o negustorie și s-apucă de alta: de negustoria literară. Și acea fizionomie de frizor nu s-apucă doar să critice ceva de-o seamă cu el; nu, de Alecsandri se leagă. D.
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
de mână, atât de vechi că aveau un fel de sare negricioasă depusă pe cadran, iar capacul, pe spate, era înverzit de cocleală. Nu mai aveau de mult curele. Alături, câteva siguranțe, o lampă de aparat de radio străvechi, alte mărunțișuri, cu care mă jucasem încă din copilărie. Într-o hârtie îngălbenită, două codițe blond-cenușii legate cu elastice, propriile mele cozi, de când ai mei, îmi povestea mama, mă purtaseră îmbrăcat în rochițe și șorțulețe și-mi ziceau, ca și toți vecinii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nobilă -, ca și când ar fi fost un început blând de toamnă. Nici măcar veșnica lui bască pătată de ulei, pe seama căreia Maria făcuse atâtea glume la Govora, nu și-o mai luase. Acum, din plictiseală, scosese din buzunarele adânci ale pantalonilor niște mărunțiș și se apucase să și-l numere, sprijinit de vitrina în care Gerard Philipe, în costum de epocă, cu coleretă la gât, proptește vârful săbiei în pieptul unui bărbos uriaș. Zâmbind larg, fata se-ndreptase direct spre el și-l
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de epocă, cu coleretă la gât, proptește vârful săbiei în pieptul unui bărbos uriaș. Zâmbind larg, fata se-ndreptase direct spre el și-l apucase de braț, pe când Costel, furios pe sine că n-o văzuse de departe, îndesă repede mărunțișul la loc în buzunar și-i zise atât de oficial "bună ziua", încît fata se-nveseli și mai tare. Bănățenii ăștia tăntîlăi. La Govora Costel era-ntr-un grup de ucenici de la o școală profesională din Lugoj, toți o apă și-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și cu taxatoare în spatele vagoanelor. Taxatoarea dădea biletele, care erau mai ieftine la remorcă, la clasa a doua. Când era-nghesuială și oamenii mergeau și pe scări, nimeni nu mai lua bilet, sau era câte unul mai temător care dădea mărunțiș din mînă-n mână "pînă-n fund la taxatoare". Ăsta era unul dintre bancurile tâmpite ale nașului, tatăl lui Jenei, care când venea cu tanti nașa pe la ei spuneau amândoi numai porcării. Atunci ai lui dădeau drumul la radio și-ncepeau să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la Miliție sau făceau altă faptă bună... Mircea nu încercase decât o dată ceva asemănător și ieșise cât se poate de prost. În vechea geantă stacojie, de domnișoară, a mamei, pe care-o ținea-n șifonier, plină de poze, chitanțe și mărunțișuri, era și un ceas de mână fără curea, de-al tatălui său, cu care copilul se juca din când în când. Ceasul era de mult stricat, dar avea limbi fosforescente, care se vedeau bine În întuneric. Într-o după-amiază luase
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Kiseleff cu privire la populația orașelor și a târgurilor, Lespezi figura cu 26 de familii evreiești; în 1879, existau 100 de familii, în 1894 erau 300 de familii, iar în 1930 existau deja 1039 de persoane. Evreii făceau comerț cu băuturi spirtoase, mărunțișuri, piei de animale, negoț cu vite, cherestea și luau în arendă moșii, cârciumi și mori. Erau, de regulă, argintari, blănari, cizmari, croitori, măcelari, cofetari, medici, funcționari sau lăutari. Prin activitățile lor au contribuit la apariția relațiilor de tip capitalist, ajutând
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
fapt conștientizarea importanței fiecărui lucru din viața noastră, precum și inutilitatea unora. Dacă o persoană are această abilitate, făcând diferențierea corectă dintre cele amintite, ajunge să fie împăcată atât sufletește cât și mintal cu tot... Trebuie să eliminăm problemele create de mărunțișurile cotidiene, care sunt de prisos dar le dedicăm majoritatea timpului și energiei noastre și să punem accent pe lucrurile importante, care merită. Care contribuie în mod substanțial la îmbunătățirea vieții personale, de familie, cât și celei sociale. Să ne investim
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
buline albe și negre, ca și în cazul copiilor în scopul motivării acestora, de a face lucruri bune. Scopul scuză mijloacele”! Îți vei acorda buline albe pentru fiecare activitate care este cu beneficii pe termen lung și buline negre pentru mărunțișurile cotidiene, care de altfel o parte dintre acestea trebuie făcute, și au ca scop asigurarea existenței în prezent. Bulinele albe îți vor contura viitorul, având o contribuție sigură, pe când, bulinele negre sunt necesare dar trecătoare. Culoarea viitorului tău va fi
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
atribuiți bărbaților “verticali” defecte pe care în realitate 68 nu le au. Fac referire doar la cei care își construiesc o “viață de familie” bazată pe sacrificiile și renunțările femeilor, și pe masa musculară a acestora când vine vorba de “mărunțișurile” cotidiene care asigură traiul zilnic: gătit , spălat, călcat, îngrijirea copiilor, etc. și toate acestea pe lângă serviciul solicitant, și uneori stresant. Bărbații vor soții “bune la toate”, pe când femeiile își doresc să fie soții fericite. Diferența dintre aceste două aspirații iscă
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
izmene”, și nu vei cade în “prăpastia disperării”. Noi suntem capabile de compromisuri și de sacrificii numai să știm că relația de cuplu merge în direcția dorită. Bărbații așteaptă să se întâmple, fără să își bată prea mult capul cu mărunțișurile “cotidiene”. De cele mai multe ori, înțeleg greșit tăcerea noastră raportată la greșelile lor, și deasemeni în fața neputinței lor de a se “încadra” în tabloul vieții de familie la modul real. Dragoste, iubire, respect... și totuși simți uneori că ți-ai consumat
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
așa mai departe... [...]. Leacurile bizare pe care doica i le dă naratorului. Nu sunt invențiile mele. Le-am copiat dupa «Canonul» lui Avicenna, fără să le modific deloc.“ După propriile mărturisiri, pentru fundamentarea asemănării tatălui cu unchiul, cu negustorul de mărunțișuri, cu naratorul etc., a folosit lucrarea „Dublul și Don Juan“, de Otto Rank, iar pentru dragoste, „Lady Macbeth în sat“, de N. Leskov. Tentativă de clarificare? Sau dorință secretă de obscurizare a operei? E pariul cititorului român... Traducerea acestui român
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
sensibilă, gata să mă pierd în curgerea eternă. Rostii în șoaptă, o dată și încă o dată: „Moarte, moarte... unde ești?“ Asta mă calmă. Închisei ochii. Mă regăsii în piața Mohammadiyeh. Ridicaseră o gigantică spânzurătoare, în ștreangul căreia atârna bătrânul negustor de mărunțișuri din față. Câțiva sergenți beți beau vin lângă stâlpul spânzurătorii. Soacra mea, cu fața stacojie și cu o expresie amintind de soția mea când e furioasă, cu buzele palide și ochii rotunzi, înspăimântați, mă trăgea afară din mulțime și arătându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
fixat cu o privire năucă grinzile camerei; le număram, apoi o luam de la capăt. Nici n-apucasem bine să închid ochii, că auzii un zgomot. Doica mătura încăperea. Îmi adusese prânzul sus; puteam să-l văd pe bătrânul negustor de mărunțișuri din față. Nu-l vedeam decât pe măcelar, în colț, la stânga. Și gesturile sale care, observate de la lucarnă, păreau înfricoșătoar, apăsătoare și grave, păreau, contemplate de la mare înălțime, ridicole și meschine. Ai fi zis că omul ăsta nu era făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
de credință mă trezi din visare. Negustorii și trecătorii își întrerupseră lucrul sau se întoarseră din drum pentru a face șapte pași în urma coșciugului. Până și măcelarul îndeplini acest ritual, apoi se întoarse în prăvălia sa. Numai bătrânul negustor de mărunțișuri nu se clinti din locul său. Ce fețe grave aveau toți! Poate se gândeau la misterele morții și la lumea de dincolo. Doica îmi aduse infuzia; încruntându-și sprâncenele, își trecea printre degete boabe dintr-un șirag de mătănii, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
că, dacă aș dormi, uleiul din lampă s-ar împrăștia pe jos, incendiind orașul; teama de a nu auzi picioarele câinelui răsunând în fața prăvăliei măcelarului, precum copitele unui cal; înfiorătoarea teamă de-a nu-l auzi pe bătrânul negustor de mărunțișuri izbucnind în râs în fața mărfii sale, incapabil să se mai poată opri. Teama ca viermele din havuzul casei noastre să nu devină șarpe de India; de a nu-mi vedea patul schimbându-se într-o piatră de mormânt, pivotând pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
apare fața lor reală. Nu știu ce virtute toxică posedau pereții camerei mele; îmi otrăveau spiritul: cu siguranță, un criminal, un nebun furios, ocupase locurile astea înaintea mea. Nu numai pereții camerei, ci tot ceea ce vedeam în afară, măcelarul, bătrânul negustor de mărunțișuri, doica mea, târfa, oamenii pe care îi vedeam în mod obișnuit și chiar castronul în care mi se aducea fiertura de orz, hainele pe care le purtam, totul conspira să-mi întrețină aceste reverii morbide. Cu puțin timp în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
străine. Opiul îi insufla spiritul lui leneș și vegetal. Evoluam deci într-o lume vegetală. Devenisem plantă. Dar tot picotind pe covorul de piele, în fața reșoului, cu abaua mea pe umeri, mă gândii, nu știu de ce, la bătrânul negustor de mărunțișuri. Stătea în fața mărfii sale, cu spatele aplecat, în aceeași poziție ca mine. Gândul ăsta mă umplu de spaimă. M-am ridicat, aruncându-mi haina departe de mine și m-am dus să mă privesc în oglindă. Aveam obrajii în flăcări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]