3,752 matches
-
Înțeleasă ca forță oarbă, nudă, fără milă, cei puternici eliminându-i pe cei slabi. „Filosofie” de corp ce elimină orice refugiu spiritual și orice manifestare a libertății, nazismul se opune astfel Întregii tradiții filosofice și religioase a Europei, inclusiv tradiției marxiste (Lévinas, 1997). Comunismul stalinist, În ceea ce-l privește, se pretinde legitimat de către Istorie, ca forță oarbă mânată de lupta de clasă, și nu face apel la nici o schemă etologică și biologică, ci pretinde că interpretează sensul evenimentelor, În ciuda bunului-simț, până
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
la Moscova), și au pus În scenă, deși numai În parte, tragedia secolului XX și a „utopiei sale sângeroase” (René Char). Tot izolate au fost și primele tentative de analiză (Raymond Aron În 1939), primele mărturii ale exilaților sau ale marxiștilor antitotalitariști (Antonio Gramsci, Daniel Guérin). Rolul jucat de Uniunea Sovietică și participarea comuniștilor la mișcarea de rezistență, atât În Franța, cât și În Italia, au transformat rapid conflictul interpretărilor În procese de intenție virtuale sau reale (scandalul Kravcenko 1). Războiul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
radicală este viziunea lui Claude Lefort, deoarece ne aduce mai aproape de „revoluția democratică”. Una dintre lecțiile lui Claude Lefort constă În a da din nou consistență drepturilor omului și a propune o versiune a acestora definitiv eliberată de interpretarea lor marxistă. Acesta arată că În totalitarism puterea, legea și știința sunt imbricate și confundate, În vreme ce societatea democratică le ține separate. Locul puterii, proclamă Lefort, este gol și trebuie să rămână astfel: nimeni nu poate să aibă pretenția de a și-l
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
D. Ricardo, Opere alese, vol. I, Editura Academiei Române, București, 1959, p. 127. footnote> Observăm că, în cadrul acestui model, gradul de înzestrare tehnologică dintre țări (sau industrii) este cel care generează diferențe în ceea ce privește productivitatea muncii. La mijlocul secolului al XIX-lea, economiștii marxiști <footnote Fondatorul acestei gândiri economice este Karl Marx (1818-1883), care a aprofundat teoria valorii-muncă, dar a adus și alte contribuții în dezvoltarea teoriei reproducției capitalului social, în teoria plusvalorii, a crizelor economice, a planificării economice etc. footnote> acordă o atenție
Factorii determinanți ai competitivităţii economice by Adrian TĂNASE () [Corola-publishinghouse/Science/193_a_218]
-
publicarea de către Titu Maiorescu în două ediții, la zece ani distanță, a eseului spencerian denotă interesul stîrnit în epocă de acea lucrare; și ne explică, nouă, acum, prigoana la care a fost supus criticul în anii cincizeci din partea apărătorilor ideologiei marxiste din România sovietizată. Pentru acea perioadă, un neînsemnat emigrant, susținător al artei cu tendință, era un mai important critic și dătător de direcție decît conservatorul și "reacționarul" Titu Maiorescu. Fapt pe care noi acum sîntem datori a-l arăta întru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
chestiune rezolvată "magistral" este "o problemă estetică veche, problema libertății artistului"... "Lenin, afirmă criticul, zdrobește aceste teorii estetice idealiste, transformate de lumea burgheză în adevărate prejudecăți". Ne este prezentată rețeta sigură de accedere la libertatea de creație: "Lenin aplică reprezentarea marxistă a raporturilor dintre necesitate și libertate la activitatea creatoare. Liber cu adevărat va fi artistul care va înțelege în modul cel mai clar necesitatea obiectivă în viața socială și va acționa în consecință. Deci se va angaja deliberat, conștient, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de ordin principial între Desculț, de pildă, și Groapa". Al treilea și ultimul capitol al volumului ne povestește "ce a dat partidul scriitorilor noștri". Ne putem imagina, și fără a mai cita diverse fragmente, că, pe lîngă înarmarea cu ideologia marxistă, i-a asigurat scriitorului și o îmbelșugată viață materială și un nou public cititor etc., iar toate sînt grație partidului și revoluției sale culturale. Despre aceeași perioadă scrie și Adrian Marino în Politică și cultură, apărută la Polirom, în 1996
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
voluntaristă, libertară și totalitară, democratică și elitistă, internaționalistă și naționalistă sau, la nivelul discursului istoric, structurală și evenimențială". Secolul, din care îi trăim ultimii ani, a fost prevăzut și explicat cît se poate de exact și științific, în baza teoriei marxiste. Acum, la finalul lui, constatăm că nu ne poate oferi nici un punct de sprijin în susținerea celor ce și-a imaginat autorul teoriei valorii și a plusvalorii. Și pentru că n-a fost o construcție pornită și impusă natural, așa cum prevăzuse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
istoriei. Între miturile care urmăreau să justifice și să întărească proiectele și realizările comunismului, a fost și Bălcescu. Prin mijlocirea literaturii beletristice, dar și a celei istorice, Bălcescu se transformă în revoluționarul par excellence cu o gîndire înaintată, progresistă, un marxist aproape, chiar dacă n-a citit și nici n-a auzit măcar de autorul Manifestului comunist. Să nu uităm mitul romantismului revoluționar, caracteristica omului nou. Sintagmă aberantă, oximoron hilar, romantismul revoluționar, lansat de întîiul bărbat al țării, a inspirat "poeții" și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
comunist fanatic dar cult", pentru a accepta să publice, Blaga își apără dreptul de a scrie numai ce crede de cuviință și-și afirmă intenția de a nu-și "abjura filosofia lui, care nu e antimarxistă, dar nu e nici marxistă". Poetul crede că nu are motive să se plîngă "pentru că față de el nu s-au aplicat măsuri de privare a libertății personale. A fost numai combătut". Numai atît? Să fi uitat, cu intenție, în fața organelor, că a fost alungat de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
dreptate, că: Într-o zi va veni și ziua aceea, o știi prea bine tovarășe Sadoveanu se vor cunoaște toate actele de eroism ale intelectualilor cari au preferat mizeria în formele cele mai distrugătoare, decît să devină argați ai propagandei marxiste". Și, cîteva pagini mai încolo, îi reproșează trist-amar lui Sadoveanu: Singura statornicie pe care ai avut-o în viață a fost aceea a lipsei de caracter, iar bunătatea nu ți-a trecut niciodată de raza călimării. Un egoism de proporții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
uitate, talentul zvîrlind în umbră pe om..." Se știe practica bolșevică de punere la index a cărților și autorilor care nu "corespundeau". Sadoveanu a fost unul din cei care și-a dat fără ezitare "girul" la această operație de vămuire marxistă a literaturii naționale. Pamfil Șeicaru mărturisește: Am citit o parte din lista neagră cuprinzînd numele și operele interzise. Oricît m-am trudit, n-am izbutit să descopăr de ce opera lui Mihai Sadoveanu este mai marxistă decît a gingașului poet Șt.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la această operație de vămuire marxistă a literaturii naționale. Pamfil Șeicaru mărturisește: Am citit o parte din lista neagră cuprinzînd numele și operele interzise. Oricît m-am trudit, n-am izbutit să descopăr de ce opera lui Mihai Sadoveanu este mai marxistă decît a gingașului poet Șt. O. Iosif, sau a lui G. Coșbuc, de ce proza lui Brătescu-Voinești, Gib Mihăescu sau Liviu Rebreanu este diferită ca conținut ideologic de proza dtale". Autorul lui Nicolae Iorga creionează în Tudor Arghezi: tejgheaua cuvintelor un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Confuzia valorilor în critica noastră literară. Opera de critică și istorie literară a d-lui prof. G. Călinescu, unde, între alte aberații și enormități, criticul este acuzat că a început să scrie critică și istorie literară fără a fi fost marxist (??). De altfel, grație și acestui serial, G. Călinescu va fi îndepărtat de la catedră (unde îi va lua locul nimeni altul decît stomatologul), dar nu mult după aceasta și din publicistica literară curentă pentru cîțiva ani buni. La alegerile din 1946
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
preluate de clasa muncitoare. (...) Operele lui Lenin și Stalin (...) sînt opere care îmboldesc mintea să gîndească și o deprind cu tezele înalte ale concepției despre viață și cu întrebările despre rînduirile lumii. Experiența a demonstrat că orientarea observației după concepția marxistă despre univers și meditarea asupra îndrumărilor Partidului au fost întotdeauna rodnice pentru creator. (...) Cu oricît de puțin talent, un scriitor poate face o operă profitabilă. (...) Eu unul prefer pe scriitorul patriot înflăcărat de construcția socialistă, chiar făptuind unele greșeli (emendabile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și, nu-i exclus, scrisă cu o subțire și subliminală ironie: "Un mare scriitor nu va plagia niciodată, nici chiar atunci cînd va copia cu mîinile lui un text al altui scriitor". Dacă istoria nu are sens, în pofida faptului că marxiștii susțin că ar avea, Virgil Ierunca va afirma: "cultura are unul, și încă de totdeauna: să scoată pe om din condiția orizontală a începuturilor, spre a-l ridica la onoarea de a fi om". În pamfletele și polemicile din Dimpotrivă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Țurcanu nu uită și nu iartă pe fostul lui șef, pentru că l-a trădat; Alexandru Bogdanovici va muri în timpul reeducării, chinuit de el. Inițial reeducarea debutează la închisoarea de tranzit de la Suceava, unde Bogdanovici citește colegilor săi de celulă cărți marxiste, încercînd o îndoctrinare ideologică pașnică. La această acțiune se alătură și Țurcanu, devenind un fel de adjunct al "inițiatorului". În scurt timp, nesuportînd rolul secund și manifestîndu-se mult mai intransigent și de neclintit în a urma linia ideologică, își va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
dezvăluie cu implicare și în cunoștință de cauză că "mișcarea muncitorească a creat o nouă metodă artistică, realismul secolului socialismului, realismul socialist. El se deosebește de realismul clasic, tradițional, prin intenția educativă conștientă a autorului. Ideea se întemeiază pe concepția marxistă asupra gîndirii revoluționare care, în loc de a oglindi doar realitatea, are menirea s-o transforme, și pe principiul leninist al spiritului de partid în literatură, care consideră literatura ca o armă în lupta de clasă și o unealtă în construcția socialistă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
folclorul nu scapă de sita ideologică. Sînt amendați Alecsandri, C. Dem. Teodorescu, care ar fi cules doar balade și doine în consens cu interesele claselor exploatatoare. În realitate ar fi fost refuzat acel folclor cu miez revoluționar. Folcloristica cu amprentă marxistă reselectează textele în grilă maniheistă. Mihai Beniuc, partinic în Despre poezie (ESPLA, 1953), susține fără argumente sau exemple reale: "Poezia noastră populară, mai ales cea epică, are un pronunțat caracter de clasă, de luptă de clasă. Ea nu este a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
iraționalului / 55 Riscurile militantismului / 59 Misterioasele marii nedreptăți intelectuale / 63 O madlenă toxică / 69 Alte fapte și tatuaje / 73 Păcala, Omul leneș și etica muncii la români... / 79 Basarabia O dragoste rănită / 83 Ce fel de ziariști avem? / 87 Suzeta marxistă / 91 Războiul elevilor cu educatorii lor / 95 Imposibila despărțire / 99 Eveniment și noneveniment la televiziunile noastre / 103 Dezolantă lipsă de onoare / 107 Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary / 111 Partea a doua: Exerciții de admirație liber alese / 115 Despre
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
și întreg congresul, isteric "strâns unit în jurul secretarului său general", surd și orb la șansa de a începe, la peste zece ani distanță de toate țările din jur, un simulacru măcar de dialog, de dezbatere, fie ele și de pe poziții marxiste. Acolo da, am încercat un fel de stupoare, un fel de nedumerire, după ce crezusem că nu mai am despre "Epoca de Aur" nici una. Dar șocul, lovitura cu totul neașteptată, direct în plex am resimțit-o în fața panoului menit să ne
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
De unde bun gust și în ultimă instanță, bună cuviință, la acest atât de important formator de opinie, la această, chipurile, a patra putere în stat? Cu ce e ea mai bună decât celelalte, atât de discutabile puteri? Iunie 2007 Suzeta marxistă Niște copii care n-au comunicat pesemne cu părinții lor la vârsta când comunicarea e rodnică și formativă, sau care pur și simplu nu și-i iubesc destul, se întreabă de ce nu se găsește cineva să pună de-o stângă
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
cu părinții lor la vârsta când comunicarea e rodnică și formativă, sau care pur și simplu nu și-i iubesc destul, se întreabă de ce nu se găsește cineva să pună de-o stângă adevărată și aici, la noi. Adevărată, adică marxistă, desigur. Aurorali, adică necitiți și neinformați nu doar în privința istoriei recente a propriei țări (plus a întregului Est european, a Chinei, Tibetului, Cubei, Cambodgiei, Vietnamurilor, a celor două Corei și a câtorva îndepărtate țări africane) dar și a lui Marx
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
lumii în doar patruzeci și opt de pagini, cât are Manifestul Comunist, nu e de colo. Întâi că nu mai trebuie să citești tu, nici măcar celelalte scrieri ale omului, te duci cu tovarășii militanți la bar, bei și comentezi lozincile marxiste, sau leniniste, vezi scena cu troțkiștii din filmul despre viața Fridei Kahlo, o pictoriță de geniu și o femeie fără asemănare de proastă, în felul ei. Doar nu vă imaginați că un grup se poate duce la bar și pe
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
Nici la neomarxiștii noștri, în comparație cu care Sartre era tobă de carte și sclipitor de inteligent, nu e vorba numai de frica de viață. Și dacă nu e vorba și de un pic de carierism, ce carieră să faci azi declarîndu-te marxist, poți doar să atragi atenția asupra ta și mai de curiozitate, mai de furie, mai de neliniște, să ajungi să te invite unii și alții pe la televizor -, este vorba nici mai mult nici mai puțin decât de lenea minții, lăsată
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]