1,998 matches
-
a fost un centru important de comerț, cu 10.000 de locuitori, când a fost convertit la creștinism de Boleslaus III a Poloniei.În 1181 trece, împreună cu întregul Ducat al Pomeraniei de Vest, la Sfântul Imperiu Roman, populația slavă autohtonă mistuindu-se în cea germană. Ca municipiu medieval, a devenit autonom în 1243 și până în anii 1630 a fost capitala a Ducatului Pomeraniei din cadrul Sfântului Imperiu Roman de Națiune Germană. În 1648, conform Păcii Westphalice, împaratul german ceda Pomerania Anterioară, inclusiv
Szczecin () [Corola-website/Science/297827_a_299156]
-
cazan vechi de 800 de litri, folosit probabil la bucătăria cetății Până în 1823 vatra satului se afla la NV de cea actuală. Acolo exista o biserică de lemn. Fiind epoca sistematizărilor localităților Imperiului Austro-Ungar, în mod "convenabil" un incendiu a mistuit satul vechi, ușurând procesul de strămutare pe vatra nouă. Atunci s-a început construirea bisericii noi, lucrare care a durat din 9 iulie 1823 și s-a sfințit în 1 ianuarie 1826. Preoții parohi ai vremii au fost: Sava Petrovici
Alioș, Timiș () [Corola-website/Science/298650_a_299979]
-
monumentelor istorice din județul Iași din anul 2015, având codul de clasificare . Până la construirea actualei biserici, credincioșii romano-catolici din orașul Iași (capitala Principatului Moldovei) se rugau într-o biserică din lemn. Biserica franciscanilor, construită din lemn în 1753, a fost mistuită de flăcări în octombrie 1766 și de atunci prefecții apostolici din Moldova au încercat să obțină încuviințarea domnitorului pentru construirea unei biserici din piatră. La 8 decembrie 1776, domnitorul Grigore al III-lea Ghica (1764-1767, 1774-1777) a dat prefectului apostolic
Biserica romano-catolică Adormirea Maicii Domnului din Iași () [Corola-website/Science/317386_a_318715]
-
și începe să-l sugrume. Dintr-o dată, casa, deja în flăcări din cauza căderii unei lumânări aprinse, începe să se prăbușească și naratorul fuge, în timp ce Roderick este ucis de către Madeline și atât ea, cât și singurul servitor al lui Usher, sunt mistuiți de casa care se prăbușește. Filmul a fost primul din seria celor opt filme ale lui Corman inspirate din scrierile lui Edgar Allan Poe. Un fan devotat al scrierilor lui Poe, regizorul Curtis Harrington a abordat această povestire în primul
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
se află pe noua listă a monumentelor istorice sub codul LMI: . Data de 23 aprilie 1973 a constituit un moment de cotitură în istoria recentă a Mănăstirii Nicula. La această dată vechea biserică a mănăstirii cădea pradă unui incendiu care mistuia, pe lângă biserica de lemn și o importantă parte din colecția de icoane pe care aceasta o adăpostea. Ulterior, în locul bisericii de lemn dispărute în incendiu a fost adusă o altă biserică de lemn din cătunul Năsal Fânațe. Articolele apărute la
Biserica de lemn din Gostila () [Corola-website/Science/312368_a_313697]
-
o clinică elvețiană. Debilitat de cele două afecțiuni ale sale, epilepsia și „idioția”, Mîșkin iradiază inocența și bunătatea unui "alter Christus". În tren, protagonistul îl cunoaște pe cel ce îi va deveni antagonist, Parfion Semionovici Rogojin, fire vulcanică și sadică, mistuită de atracția pentru o femeie misterioasă, Nastasia Filippovna. În jurul acestei eroine « animate de un fel de veselie a dezastrelor » se va țese conflictul principal al romanului. Singurele rude din Petersburg ale prințului, Lizaveta Prokofievna (soția generalului Epancin) și fiicele ei
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
lui. La sfârșitul mileniului, Domnul Hristos, cu sfinții Săi și cu cetatea sfântă, va coborî din ceruri pe pământ. Atunci morții nelegiuiți vor fi înviați și împreună cu Satana și îngerii lui vor înconjura cetatea; dar foc de la Dumnezeu îi va mistui și va curăți pământul. Astfel, universul va fi eliberat pentru totdeauna de păcat și de păcătoși (Apocalipsa 20; 1 Corinteni 6,2.3; Ieremia 4,23-26; Apocalipsa 21,1-5; Maleahi 4,1; Ezechiel 28,18.19). Pe Noul Pământ, în
Cele 28 puncte de Doctrina Adventistă () [Corola-website/Science/315431_a_316760]
-
o veșnicie, dar în curând țipetele copiilor au încetat, doar trupurile încă mai continuau să se zvârcolească în spasme. Mirosul de carne de om arsă a început să se răspândească pe mai mulți kilometri. într-o jumătate de oră focul mistuise totul. Când au venit peste doua ore pompierii din Pitești au găsit un morman de corpuri încolăcite unele peste altele, care încă mai fierbeau în mistuirea jarului. Un singur tânăr a putut pătrunde înăuntru și a povestit apoi grozăvia pe
Editura Destine Literare by Elena Buică () [Corola-journal/Journalistic/97_a_202]
-
trimite pe ascuns tatălui său, Donche de la Roche. Astfel giulgiul ajunge în 1206 la Lirey, Franța, în grija episcopului Amedeo de Besançon, care îl depune la Biserică Sfanțul Ștefan. În 1349, un fanatic aprinde focul lângă incinta și un incendiu mistuie biserică; că prin minune, giulgiul este salvat fără a suferi vreo dăuna. Nobilul Geoffrey de Charny plătește sume mari de bani și ridică relicva de la Lirey, ducând-o la Trieste. După puțină vreme, pânză este depusă în biserică Sf. Hipolit
Giulgiul din Torino () [Corola-website/Science/313440_a_314769]
-
-I legați la Onești, sub acuzația că refuză să participe la premilitărie. În primavera secetoasa a anului 1943 a izbucnit un puternic incendiu care, pornind de la casa lui Ghiță Fatu, a fost oprit abia la podul de la „Furnică”. Incendiul a mistuit zeci de case, mărind suferințele populației și așa greu încercate de nenorocirile războiului. Numeroși săteni luptând pe spațiul vast din Caucaz până la Tatra și-au dat viața pentru întregirea hotarelor sfinte. Din Buciumi au pierit 49 de eroi între ei
Buciumi, Bacău () [Corola-website/Science/324588_a_325917]
-
aș vrea să-l Întâlnesc și rugândul să-mi spună unde l-aș putea găsi că să mă duc eu la dânsul. Cu spontaneitate lui originară mi-a răspuns: „Vin eu la dumneavoastră”. De cum a intrat pe ușa s-au mistuit ceea ce fuseseră depărtări În timp și spațiu. Convorbirea era densă dar curgea sprinten și limpede că valea Oțetului dinspre Polovragi către Alunu. Și erau atâtea de evocat și prospectat la lizieră, oricum cu ușurință amăgitoare, a așteptărilor noastre de atunci
ANUL 4 • NR. 18-19 • MARTIE-APRILIE • 2011 by Nicolae Stroescu-Stânişoară () [Corola-journal/Imaginative/88_a_1556]
-
roman și în capitolul „Camera cu vise” al celui de-al doilea roman. Romanul a fost scris în perioada 14 mai - 16 iulie 1932, pe parcursul a 63 de zile, după cum mărturisește Felix Aderca într-o prefață adresată unui prieten imaginar. Mistuit de idei, scriitorul s-a închis în camera sa de lucru, izolându-se de oameni și de zgomotele străzii, și a transcris pe hârtie profeția unui viitor îndepărtat, când civilizația umană se apropie de dispariție. Scrierea a fost publicată inițial
Orașele scufundate () [Corola-website/Science/334109_a_335438]
-
fost înființată ca o nevoie a cetățenilor localității de a lupta împotriva dezastrelor provocate de incendii. În toamna anului 1878 a izbucnit un incendiu care, pe baza unui vânt puternic și a construcțiilor în majoritate construite din materiale combustibile, a mistuit jumătate din localitate. Acest incendiu este hotărâtor pentru oamenii din Zăbrani, mai ales că în Principatele Române și în Imperiul Habsburgic se organizau formațiuni militare și civile pentru stingerea incendiilor. Astfel că la 01 martie 1879, 11 cetățeni din conducerea
Zăbrani, Arad () [Corola-website/Science/300313_a_301642]
-
prima pagină a acestui număr următoarea poezie versuri ditirambică, intitulată „Carol II Rege”: Camil Petrescu scria că: George Călinescu adăuga: Biblioteca Centrală Universitară din București deținea colecția revistei, frumos legată în piele, dar aceasta a pierit în incendiul care a mistuit Biblioteca Centrală Universitară în decembrie 1989. În prezent, în bibliotecă poate fi consultat un dublet al publicației. Un alt set complet al "Revistei Fundațiilor Regale" poate fi consultat la Biblioteca Facultății de Litere, U.B. Biblioteca Județeană “Nicolae Iorga" din
Revista Fundațiilor Regale () [Corola-website/Science/310759_a_312088]
-
didactică în maniera învățământului nemțesc de la Răcăștia. Ca urmare a epidemiei de holeră din anii 1872-1873, măsurile sanitare încep a se institui cu o mai mare vigoare, prin vaccinarea obligatorie a tuturor nou-născuților din Mânerău. La 1882, un mare incendiu mistuie cea mai mare parte a satului. Spre finalul secolului al XIX-lea, șansa emancipării prin cultură se ivește și pentru obștea Mânerăului, odată cu venirea în sat a preotului Constantin Dăncilă. Părintele Dăncilă a militat pentru existența școlilor confesionale din Mânerău
Mănerău, Hunedoara () [Corola-website/Science/300553_a_301882]
-
un scaun de lemn în fața ei. A fost sfințită doi ai mai târziu. Aproape o sută de ani, enoriștii sărcieni, și-au oficiat slujbele religioase aci. Bisericuța de lemn și două străzi ale satului, în vara anului 1894, au fost mistuite de flăcările unui incendiu groaznic. Pe locul bisericii vechi, în anul 1896 construiesc un nou lăcașe sfânt mai mare și mai frumoasă și bineînțeles din material rezistent. Sfințirea a fost săvârșită de către episcopul Ioan MEȚIANU în ziua Sf. A. Petru
Sărcia, Banatul Central () [Corola-website/Science/304691_a_306020]
-
a fost una dintre cele mai frumoase biserii de pe teritoriul acela populat cu germani. A fost înconjurată de un parc frumos în jurul căruia s-a format centrul. Pe la mijlocul secolului trecut a fost nimerită de un fulger după care a fost mistuită de flăcări. În anul 1958, ruinele ei au fost înlăturate iar astăzi pe aci trece șoseaua asfaltată care duce spre Krajšnik (Șupleia). În anul 1811 au fost 893 de suflete. După recensământul din 1832 în sat au trăit 796 de
Sărcia, Banatul Central () [Corola-website/Science/304691_a_306020]
-
Mai târziu, prin decrtul Imperiului Habzburgic se mută pe locul de astăzi numit Mălăiște. Aci și-au construit, în anul 1794, o bisericuță din lemn și pământ acoperită cu stuf. A fost sfințită doi ani mai târziu dar a fost mistuită în marele incendiu din vara anului 1894. Ca preot în timpul acela se amintește Grigorie Petrovici urmat de alți preoți pe cum: Janko Trailovici, Nicolae Popovici, Andrei Bugariu, Pavel Martinovici ca, în anul 1872, să vină Pavel Condan fiu al satului
Sărcia, Banatul Central () [Corola-website/Science/304691_a_306020]
-
fusese doar un mic tîrg, a devenit centru comercial. Părintele Minas Pjșchian scria că în Cernăuți se aflau numeroși armeni negustori, care aveau două biserici. În 1740, cînd cele două biserici construite de armeni au ars în incendiul care a mistuit orașul, armenii formau jumătate din populație. Iar în 1775, cînd Bucovina a trecut sub stăpînire austriacă, comunitatea armeană a sporit cu imigranți din Moldova și din Bulgaria. Biseria armenească din Cernăuți, construită în 1870-1875 cu hramul lui Grigor Lusavorici ca
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
declanșează un intens foc de artlerie, care produce pierderi uriașe forțelor franceze, dar situația este redresata atunci cand divizia lui Legrand cucerește castelul și ocolește orașul prin sud. Bătălia se transformă într-un masacru, atunci când luptele se mută pe străzile orașului mistuit de flăcări. Sosirea diviziei Molitor îl obligă pe Hiller să se retragă spre Enns, putând apoi să traverseze Dunărea la Krems. Ca atare, rămășițele forței austriece s-au putut retrage iar francezii au înregistrat pierderi majore, mai ales în ceea ce privește divizia
Bătălia de la Ebersberg () [Corola-website/Science/314679_a_316008]
-
Pe Valea Vadului, nu departe de confluența cu Arieșul, în mica așezare de la Ocolișel, în care predomină și azi în majoritate edificiile de lemn, se află un monument de arhitectură: biserica „Sfinții Arhangheli”. Edificiul actual îl înlocuiește, probabil, pe cel mistuit de foc în 1848, după cum menționează însemnarea de pe o „Psaltire românească” de secol XVI. Dimensiunile monumentului, lățimea mare în comparație cu bisericile ridicate în secolul al XVIII-lea în zonă susțin această presupunere. În sprijinul unei datări în secolul al XIX-lea
Biserica de lemn din Ocolișel () [Corola-website/Science/313515_a_314844]
-
acesta să meargă la o școală la modă în timpul acela, Liceul Mulkiye. Anul 1888 a fost un an foarte greu pentru Akif; în timp ce se afla la cursul superior al școlii tatăl său moare și, în același an, casa părintească este mistuită într-un incendiu iar familia cade în sărăcie. Un elev al tatălui său, Mustafa Sitki, construiește o casă mai mică pe terenul rămas și familia lui Akif se mută aici. Akif este nevoit să își caute o meserie și să
Mehmet Akif Ersoy () [Corola-website/Science/331068_a_332397]
-
mai aproape! Furtuni. Copaci smeriți. Doar făclieri de-o noapte. Întrupare a batrâneții nemeritate, Înțelepciune rememorată pe zidul din mine, avarul! Copilărie, paradis al credinței pierdute, unde mi-ai ascuns tinerețea de ieri? În afara timpului viețuiesc, În afara secundei mă las mistuit de-o șopârlă cu buze de viață arzândă. Cine să recunoască acest genocid inventat de Poet? Cine se mai Înfrigurează la dulcea vipie În așteptare? Nedefinitul aripi plăsmuiește! Șindrilă despuiată și amară de-o cucuvea În somn! Bucurie a copiilor
ANUL 4 • NR. 18-19 • MARTIE-APRILIE • 2011 by Theodor Răpan () [Corola-journal/Imaginative/88_a_1553]
-
Carte și Sfântul Mina, cel care de hoți ne ferește, În frescă Sfântul Luca ne va așeza. Pisanie dulce cu gust de mohor, decembrie plumburiu, părăsit În țărâna iubirii. Lumini și umbre, În sihăstrie-mi fuge inima... Iarna n-o mistuie lupii și nici Cuvântul nu va hiberna! Lumina cerului negru În Socotra să plece, nu Îngădui ca sturzul să cânte pe casa mea! Poezia nu e o insulă a fericirii, din vedica limbă a mai căzut o stea! E-atâta
ANUL 4 • NR. 18-19 • MARTIE-APRILIE • 2011 by Theodor Răpan () [Corola-journal/Imaginative/88_a_1553]
-
concluziile lui J. Michelet: „Mai este însă în ea, din nefericire, o trăsătură națională: resemnarea prea ușoară. Omul nu se luptă cu moartea; nu se încruntă către ea; el o primește, se însoară cu această «crăiasă», a lumii mireasă și mistuie, fără să murmure, această căsătorie. Abia desprins din natură, pare că se simte mângâiat de faptul că se reîntoarce iarăși în sânul ei”. Alexandru Odobescu (1861) este primul care respinge ideea fatalismului mioritic, fără însă a căuta o interpretare oarecare
Fatalismul mioritic () [Corola-website/Science/314189_a_315518]