936 matches
-
Privind În direcția indicată de vasal, Yasumasa Își văzu fratele, pe Genba, așezat Împreună cu cinci-șase războinici și paji pe iarba din spatele cetății. Nu se vedea bine ce făceau. Când se apropie, Yasumasa observă că Genba Îl pusese pe unul dintre paj să țină o oglindă, În timp ce altul ținea un lighenaș. Se bărbierea acolo, sub cerul albastru, de parcă altă grijă n-ar mai fi avut. Era a douăsprezecea zi din Luna a Patra. Vara sosise deja, iar cetățile din câmpie se făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-și repeadă bărbia În fața oglinzii până când termină, În sfârșit, cu bărbieritul. Numai după ce briciul fu pus la loc și Își clăti fața cu apa din lighean, se Întoarse complet cu fața spre fratele său. — Ce este, Yasumasa? Ar putea pajii să se retragă, te rog? — De ce nu mergem Înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, Întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fratele său. — Ce este, Yasumasa? Ar putea pajii să se retragă, te rog? — De ce nu mergem Înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, Întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai la distanță. Pajii luară oglinda și lighenașul și se Îndepărtară. Samuraii se retraseră și ei. Frații Sakuma rămaseră față În față, pe culmea muntelui. Nu mai era cu ei decât un singur om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
retragă, te rog? — De ce nu mergem Înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, Întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai la distanță. Pajii luară oglinda și lighenașul și se Îndepărtară. Samuraii se retraseră și ei. Frații Sakuma rămaseră față În față, pe culmea muntelui. Nu mai era cu ei decât un singur om - Mizuno Shinroku, care venise cu Yasumasa. În conformitate cu poziția lui, Shinroku
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ademenim pe Shogen și ar trebui ca măcar acest lucru să ne bucure. Seniorul Katsuie trebuie să fie informat fără zăbavă. Vom aștepta mâine semnalul lui Shogen. Yasumasa și Shinroku plecară primii, Întorcându-se la tabăra lor. Genba chemă un paj pentru a-i aduce calul său favorit. Însoțit de zece luptători, porni imediat spre tabăra principală de pe Muntele Nakao. Drumul recent construit Între Muntele Yukiichi și tabăra principală de la Nakao avea cam patru metri lățime și șerpuia pe o distanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un cocoș. Cei doi invitați păreau neliniștiți. Shogen, Însă, se comporta așa cum se cuvenea din partea unei gazde, rămânând perfect calm. — Va fi aici destul de curând, spuse el, Încrezător. Desigur, omul pe care-l așteptau nu veni; În schimb, apăru un paj, cu scrisoarea pe care Hayoto i-o Încredințase lui Osaki. Cei trei se uitară unul la altul. — Cu mesagerul ce e? Întrebă Shogen. Pajul răspunse că omul plecase imediat după ce adusese scrisoarea. Aceeași expresie neliniștită Întunecă fețele celor trei. Oricât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
curând, spuse el, Încrezător. Desigur, omul pe care-l așteptau nu veni; În schimb, apăru un paj, cu scrisoarea pe care Hayoto i-o Încredințase lui Osaki. Cei trei se uitară unul la altul. — Cu mesagerul ce e? Întrebă Shogen. Pajul răspunse că omul plecase imediat după ce adusese scrisoarea. Aceeași expresie neliniștită Întunecă fețele celor trei. Oricât de curajoși erau, nu se puteau simți la largul lor, știind că era posibil ca trădarea lor să fi fost demascată. — Cum o fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
plecau imediat, aproape fugind cu toții Înapoi, spre taberele lor. Oamenii aceia, pe care-i presase simțământul alarmant că se aflau Într-o primejdie critică, erau acum nervoși și Încordați, așteptând să le fie rostite numele, În timp ce Hideyoshi Împărțea ordine. Cu excepția pajilor și a slujitorilor lui Hideyoshi, toți generalii se retrăseseră să-și facă pregătirile. Doi localnici Însă, Ujiie Hiroyuki și Inaba Itettsu, precum și Horio Mosuke, care se afla acum sub comanda directă a lui Hideyoshi, nu primiseră nici un ordin. Părând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a merge cu dumneavoastră. Nu, vreau ca tu să rămâi la Ogaki. Voi avea nevoie să ții Gifu sub control. Apoi, se Întoarse spre Mosuke: — Vreau să stai și tu aici. Cu aceste ultime ordine, Hideyoshi părăsi cortul. Își chemă pajul și-l Întrebă: — Ce se-aude cu mesagerii pe care i-am cerut adineaori? Sunt gata? Pajul alergă grăbit și se Înapoie cu cincizeci de alergători. Întorcându-se spre mesageri, Hideyoshi li se adresă direct: — Ziua de azi nu seamănă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Gifu sub control. Apoi, se Întoarse spre Mosuke: — Vreau să stai și tu aici. Cu aceste ultime ordine, Hideyoshi părăsi cortul. Își chemă pajul și-l Întrebă: — Ce se-aude cu mesagerii pe care i-am cerut adineaori? Sunt gata? Pajul alergă grăbit și se Înapoie cu cincizeci de alergători. Întorcându-se spre mesageri, Hideyoshi li se adresă direct: — Ziua de azi nu seamănă cu nici o alta din viețile noastre. Este o mare binecuvântare pentru voi că ați fost aleși să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
scară. Soldații se cățărau pășind pe proptelele de lemn fixate construite În grabă. Dintr-o dată, Hideyoshi Își aminti de tinerețea lui de infanterist. Legând șnurul evantaiului de comandant de sabia pe care o purta, Începu să urce spre vârful turnului. Pajii Îl Împinseră din spate și se formă un fel de scară umană. — E primejdios, stăpâne. — N-aveți nevoie de o scară? Oamenii de jos Îl strigau, dar Hideyoshi ajunsese deja la peste douăzeci de picioare Înălțime. Furtuna violentă care bântuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
când Genba se ridică În capul oaselor, trezit din somnul său ușor. — Tsushima! strigă el. Osaki Tsushima dormea În apropiere și, până se deșteptă, Genba ajunsese deja În fața lui, strângând În mână o lance pe care o luase de la un paj. — Tocmai am auzit un nechezat. Du-te și vezi ce e. — Imediat! În timp ce ieșea din cort, Tsushima se ciocni de un om care țipa ca din gură de șarpe. — Avem o urgență! strigă noul sosit, În panică. Ridicând glasul, Genba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
O armată numeroasă e pe drum Încoace, iar trupele noastre sunt izolate aici. În seara trecută, Genba refuzase, cu Încăpățânare, să asculte ordinele lui Shibata. Acum, le ordonă el Însuși oamenilor săi panicați să ridice tabăra, zorindu-și vasalii și pajii. — Mesagerul de la Hachigamine mai e aici? Îi Întrebă Genba pe vasalii din jur, În timp ce Încăleca. Aflând că mesagerul mai era În tabără, Îl chemă la el. — Du-te și spune-i imiediat lui Hikojiro că batalionul nostru principal Începe retragerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vă Întoarceți la Kitanosho, ca să vă gândiți la un plan pentru o altă Încercare? Katsuie scutură din cap, cotinuând să ragă, dar oamenii din jurul lui se grăbiră să-l urce cu forța În șa. Situația era disperată. Dintr-o dată, căpitanul pajilor, Menju Shosuke, un om care nu se distinsese niciodată În luptă, alergă Înainte și se prosternă În fața calului lui Katsuie. — Vă rog, stăpâne! Permiteți-mi să iau eu stindardul dumneavoastră de comandant. A-i cere stăpânului permisiunea de a purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-i țină locul. Shosuke nu mai spuse nimic, ci rămase Îngenuncheat În fața lui Katsuie. Nu manifesta nici o pregătire deosebită pentru moarte, disperare sau ferocitate; arăta ca de obicei, când apărea Înaintea lui Katsuie În calitatea sa de căpitan al pajilor. — Cum? Vrei să-ți dau stindardul de comandant? Călare pe cal, Katsuie Îl privi pe Shosuke, cu uimire. Generalii din jurul lui, muți de uimire, Își ațintiră și ei ochii asupra lui Shosuke. Printre numeroșii slujitori personali ai lui Katsuie, puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stârniră toate glasurile, un om revendicând una, altul afirmând alta, până Începu să se zguduie tot muntele. Și totuși, oamenii lui Hideyoshi Încă nu știau idee că acel cap nu-i aparținea lui Shibata Katsuie, ci lui Menju Shosuke, căpitanul pajilor săi. — L-am omorât pe Katsuie! — Am ținut În mână capul seniorului din Kitanosho! Împingându-se și Îmbrâncind, făceau văzduhul să răsune de strigătele lor. — Stindardul! Steagul auriu! Și capul lui! I-am luat capul! UN PRIETEN ADEVĂRAT Katsuie abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
său. — Slavă zeilor că ești nevătămat, spuse soția lui, când Îi ieși În Întâmpinare. — Ai grijă de răniți. De mine te poți ocupa mai târziu. Inuchiyo nici măcar nu-și scoase sandalele și nu-și descheie armura; doar stătea În fața castelului. Pajii săi erau și ei prezenți, aliniați În spatele lui, așteptând, cu solemnitate. În sfârșit, subunitățile de războinici Începură să intre, În pas vioi, pe poartă, unele după altele, purtând trupurile camarazilor căzuți, peste care așternuseră drapelele. În continuare, răniții fură aduși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mâncat ceva mai gustos ca orezul de azi. N-am să vă uit nicicând bunătatea. Și, acestea fiind zise, Își luă rămas bun. Inuchiyo, care-l Însoți până afară, observă imediat că avea calul frânt de oboseală. Ordonându-i unui paj să scoată propriul său cal sur rotat, i-l oferi lui Katsuie. — Fiți cu cugetul Împăcat, Îi mai spuse Inuchiyo. Vom ține această poziție până ajungeți la Kitanosho. Katsuie dădu să plece, dar, apoi, Își Întoarse calul și se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
că, gândurile lui cele mai intime deveniseră un motiv de iritare În plus pentru Hideyoshi. Ca rezultat, Anul Nou trecu fără ca cei doi să-și facă urările cuvenite. La Anul Nou, când Nobuo juca mingea În grădina din spate cu pajii și doamnele de onoare, un samurai anunță că venise un vizitator. Era Gamo. Avea cu doi ani mai mult decât Nobuo și era căsătorit cu sora acestuia. — Gamo? A picat chiar la momentul potrivit, spuse Nobuo, lovind, cu grație, mingea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din mers, cu voce tare. — Scuzați-mă că v-am lăsat să așteptați, spuse el intrând În sală, după care tuși În palmă. Când ridicară privirile, cei patru văzură că acum era singur - nu mai avea În spatele lui nici măcar un paj. Vasalii erau stingheriți. În timp ce-l salutau pe rând, Hideyoshi Își suflă nasul. — Se pare că ați răcit, stăpâne, remarcă afabil unul dintre vasalii lui Nobuo. — Nu-mi mai trece odată, replică Hideyoshi, nu mai puțin prietenește. Era o ambianță destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stătuse cu vasalii și cu vasalii săi, cu preoții și chiar și cu preotesele fecioare de la capela din apropiere. Fusese vesel și vorbise cu glas tare, dar, cum toți plecaseră și era din nou singur, Începu să-și Întrebe Încontinuu pajii și pe samuraii de gardă: — Ce oră e? Vasalii mei superiori Încă nu s-au Întors de la templul principal? După un timp, reveni numai unul dintre ei. — Ești singur saurobei? Îl Întrebă Nobuo, bănuitor. Expresia de pe chipul omului nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu știu nimic. — Au semnat și ei declarația? — Au semnat-o. — Și-acum continuă să bea cu vasalii lui Hideyoshi? I-am judecat greșit. Sunt mai josnici decât animalele! Continuând cu ocările, se ridică și smulse sabia lungă din mâinile pajului aflat În spatele lui. În timp ce ieșea din cameră saurobei, fâstâcit, o luă la fugă după el, rugându-l să-i spună unde se ducea. Nobuo se răsuci pe călcâie și, coborând glasul, ceru să i se aducă imediat un cal. — Așteptați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
planurile și progresând constant spre anticipata ofensivă de la Hamamatsu la Okazaki și apoi Kiyosu; dar Hideyoshi, care șocase adeseori lumea cu iuțeala lui fulgerătoare, de data asta, Întârzia să Înceapă. Sau, cel puțin, așa se părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat În Îndepărtata cameră a pajilor, strânseră, În grabă, jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
care șocase adeseori lumea cu iuțeala lui fulgerătoare, de data asta, Întârzia să Înceapă. Sau, cel puțin, așa se părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat În Îndepărtata cameră a pajilor, strânseră, În grabă, jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru, În vârstă de treisprezece ani, o luă la fugă cât Îl țineau picioarele, spre camera unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
data asta, Întârzia să Înceapă. Sau, cel puțin, așa se părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat În Îndepărtata cameră a pajilor, strânseră, În grabă, jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru, În vârstă de treisprezece ani, o luă la fugă cât Îl țineau picioarele, spre camera unde stăpânul său bătea iar și iar din palme. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]