679 matches
-
din jur. Sabato disecă deznădejdea până la miez, iar lectura devine un joc al repulsiei și-al empatiei prin care eroul se păstrează viu și credibil. Pe alocuri solidar cu mania eroului, cititorul are experiența pătrunderii treptate pe teritoriul sigur al pierzaniei. Iubirea lui pentru María crește într-o matrice o excesului dublat de nesiguranță, și orice ezitare a femeii devine indicele unui dezastru. Femeia cultivă un mister periculos ce amplifică incertitudini maladive, fără a avea măsura gravă a consecințelor. Epuizat de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
nu fusese imitația a nimic, nu se repetase niciodată, durase numai cinci secunde... cel mult zece...", acea după-amiază incertă, cu toate necunoscutele ei, a contribuit la așezarea lui Merry pe sensul unic spre dezastru. Greșeala, dacă a contribuit decisiv la pierzania lui Merry, așa cum se macină, peste ani, Suedezul, rememorând acea zi, a fost amplificată de un întreg șir de elemente benigne ale haosului, toate derivate din rădăcina iraționalului ce guvernează, în fapt, lumea. După cinci ani, când o reîntâlnește, Merry
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
ca o așteptare angoasată a ceea ce trupul adolescentului(-ei) fantazează, se teme și speră, fără să știe ce sex va avea el/ea și fără să cunoască sub ce sex va apărea prietenul/prietena. China Miéville (Perdido Street Station / Stația pierzaniei, 2000)115 ne prezintă alte relații amoroase între oameni și extratereștri, în scene erotice foarte atente să păstreze misterul dorinței ce se manifestă. Iată, de exemplu, o scenă amoroasă între Lin, femeia-insectă khepri, și Isaac, un om: " Se întoarse, se
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
o navă sosită tocmai de la Genova. Prezența lor încetinise activitatea prietenilor lui Tommaso, care se temeau să nu fi fost iscoade. Meșterul Attilio i se adresă unuia și-l întrebă ce-i făcuseră să vină tocmai prin acele locuri de pierzanie: Ca să ne-ncercăm norocul zise tipul și, auzind hohotul de râs al bătrânului, adăugase: Omul pleacă unde îl duc picioarele, și uneori nu știe nici măcar dacă picioarele sunt cele ce pășesc. Răspunsul, răspândindu-se din loc în loc, fusese interpretat în
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
repetând o rugăciune. Când i-a spus să deschidă ochii, bietul tipograf își simți capul complet primenit. Niciodată nu m-am simțit atât de bine. Mulțumesc. Este adevărul adevărat, ești chiar un sfânt, iar ei te țin în locul acesta de pierzanie. Vindecările lui Tommaso nu se limitau doar la durerea de cap: o femeie fusese vindecată de o gută ce nu-i dădea pace de zece ani, un bărbat își recăpătase vederea, un marinar își rezolvase problemele de la încheieturi frecându-se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
bunurilor proprii ori a afecțiunilor familiale, respingând propunerea unor cariere comode și aparent onorate în detrimentul conștiinței curate. În fața constrângerii morale, soldații creștini își dădeau seama că prestarea serviciului militar în asemenea condiții era un rău în sine, un mijloc de pierzanie sufletească. Această acțiune nocivă spiritului creștinismului și conștiinței creștinului a apărut ca un rezultat al exercitării unei presiuni excesive a autorităților imperiale păgâne împotriva conștiinței individuale, a militarilor creștini și a disprețului libertății personale a acestora, ducând inevitabil la apariția
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de la Hiroshima și Nagasaki, asemenea teme apocaliptice au devenit tot mai frecvente în artele vizuale și mai ales în grafică. Ele prezintă coșmarul pe care-l trăiește omenirea după catastrofa atomică. Noile structuri compoziționale ale imaginii sugerează un drum al pierzaniei, al coșmarului contemporan și au devenit obsesive pentru creatori. XIV. Dramaturgia umbrei Lucian Blaga Un element de contrast de maximă eficacitate dramatică este umbra. Fie că este vorba de umbra proprie, pe care fiecare formă o evidențiază atunci când este luminată
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
Într-un raport antinomic cu credința. Arogându-și dreptul de a lua totul În derizoriu, el deschide calea Îndoielii, care este dușmanul adevărului revelat: - Dar ce te-a speriat În discuția aceasta despre râs? Nu faci să piară râsul dând pierzaniei această carte. - Nu, desigur. Râsul este slăbiciunea, putreziciunea, lipsa de gust a cărnii noastre. Este gâdilatul pentru țăran, nerușinarea pentru bețiv, chiar și Biserica, În Înțelepciunea ei, a Îngăduit clipa de sărbătoare, de carnaval, de bâlci, această Întinare diurnă care
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
hotărât să ucidă tocmai pentru că ea face parte din această bibliotecă colectivă ale cărei baze le subminează. Cartea amenință mai Întâi biblioteca abației, pentru că există riscul să atragă Încă și mai mult călugării spre acest loc al descoperirii și al pierzaniei care este cultura. Dar, dincolo de această bibliotecă reală, al doilea volum al lui Aristotel pune În pericol, cel puțin potrivit părerii lui Jorge, ansamblul lipsit de pereți al bibliotecii omenirii. Lectura cărții lui Aristotel o va modifica pe a celorlalte
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
particularitatea jocului lui Swallow, imaginea celui mai rău: o imagine care este mai puțin destructurantă pentru el, care nu suportă incertitudinea, și pe care, din această pricină, este nevoit să o ascundă, Însă care Îl duce, Împăcat cu el, la pierzanie. Astfel, ca să reușească să vorbească fără jenă despre cărțile necitite, a decis să ne elibereze de imaginea opresantă a unui culturi fără ruptură, transmisă și impusă de către familie și de instituțiile școlare, imagine cu care toată viața Încercăm să concordăm
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
inimii", Editura Tineretului, 1959; "Materia și visele",E. P. L. 1961; "Culorile toamnei", E. P. L. 1962; "Pe coardele timpului", E. P. L., 1963; Cu farurile aprinse", E. P. L., 1965; "Focuri de toamnă", Eminescu, 1974; "Rămâne pururi vatra", Albatros, 1974. De la "Cântecele de pierzanie" la "Steaguri" (1951) poetul aduce ecouri multiplicate pe fondul tradiției ardelene. Cu "Mărul de lângă drum" (1954) și cu următoarele volume până la "Cântecele inimii" (1960) se manifestă ca un poet prodigios, de o vitalitate și un orgoliu singular, sau își confundă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
parcă un orgoliu profesional îl face să nu mai teoretizeze în metafore cum să scrie și ce să scrie, și pe fondul unei sensibilități lirice, al unei structuri solare statornice, se va întoarce la valorile depozitate cândva în "Cântece de pierzanie". Poetul devine reflexiv, poet al metamorfozelor firii, un cântăreț grav al "Comunei de aur", al timpului, expresie a rodului său, a trecerii, în contactul viselor cu materia. Germinația ca motiv liric și generozitatea specifică materiei, dar și a poetului, se
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
va rămâne Ceahlăul sau Vezuviul de altădată, simboluri ale firii lui mărețe, va reveni la ipostaza plutonică; se va identifica cu soarele-n amurg, cu stelele, cu flăcările focului menite să purifice lumea. Ipostaza plutonică datează din perioada "Cântecelor de pierzanie" și ea se potențează de-a lungul existenței poetice, pentru ca în volumul "Arderi" (cum a remarcat critica) să devină idee nucleu în jurul căreia gravitează problematica operei. Arderea se desfășoară pe același fond rural: "Adun durerea de pe-ntreaga țară/ Ca fânul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
la număr, ancorează într-o evocare ce arată interes și pasiune pentru trecutul istoric, care constituie unul din elementele de bază în viziunea asupra existenței noastre aflată în perioada celor mai spectaculare transformări sociale. Mihai Beniuc, încă din "Cântecele de pierzanie", îi evocă pe Horia și pe Iancu, la amintirea cărora îi pare că aude: "Șuier de piatră pe tăiș de coasă" ("Aicea printre Ardeleni"). Odată cu volumul " Un om așteaptă răsăritul" (1946), motivul reapare în poemul "A fost odată un Horea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
evocarea simbolică a unor figuri ca Horia, Iancu, Bălcescu, precum și figuri și momente ale perioadei de luptă din ilegalitate: Roaită, Filimon Sârbu, Donca Simo, Grivița, Insurecția, 30 Decembrie. Tiparul este neoclasic, retoric și discursiv. M. Beniuc, încă în "Cântece de pierzanie", simte în contemporanii lui pe urmașii lui Horia și ai lui Iancu ("A fost odată un Horia"); mai târziu în "Versuri" (1949) coboară eroi populari în legendă Chivără roșie umblă prin zloată și ploaie, desprins din piatra munților și din
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
O caracteristică a operei lui P., propensiunea spre parabolă, se manifestă în chipul cel mai explicit în Cezar, măscăriciul piraților sau Capcana sau Cine îndrăznește să verifice dacă împăratul are chelie falsă și în Dirijorul. Prima piesă reface înălțarea și pierzania lui Cezar în versiune parodică, iar Dirijorul exemplifică într-un cadru grotesc triumful prin crimă al mediocrității, imposturii și imoralității. Un dirijor, Nan, e omorât pentru că, după cum afirmă unul dintre virtualii succesori (care se numește Spânul, Dințosul, Înaltul ș.a.m.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288929_a_290258]
-
eventuală ispită totalitară. Ceea ce surprinde oarecum e cât de puțin au știut ei să învețe din evenimentele acestui sfârșit de ciclu. Fascinația puterii e redutabilă și naște, pare-se, un fel de cecitate care pe mulți i-a dus la pierzanie politică. Desigur că politica numai rareori a făcut casă bună cu morala. Dar este o nevoie tot mai acută a lumii moderne de a profesionaliza politica și a-i instila o deontologie. O asemenea politică, implicând un mare grad de
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Acest basm reprezintă una dintre cele două versiuni, probabil cea mai arhaică, a tipului. În cealaltă, de asemenea atestată în folclorul românesc, copiii sunt aruncați în apă (sau părăsiți în codru, sunt salvați sau crescuți de ciobani, apoi, trimiși, spre pierzanie, să înfăptuiască lucruri imposibile. În varianta Schott, splendoarea lor astrală - contrastând candid cu ruralitatea ambianței - e puternic marcată: trupurile lor luminează în beznă, soarele însuși se oprește în loc și-i privește fermecat." Aceeași situație și în unele basme străine. Astfel
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
spiritualității noastre. Particularitățile tradiționalismului sunt: tipologia prozei tradiționaliste: - revigorarea temelor identitare, legate de existența rustică, de condiția țăranului: satul, familia, salvarea prin credință, iubirea și datoria, războiul/jertfa în războiul întregirii neamului, urmările nefaste ale dezrădăcinării, orașul ca cetate a pierzaniei etc. - viziune prin care se idealizează modelul existențial arhaic - comunitatea rustică, civilizația pastorală, ocrotitoare a valorilor neamului și a valorilor creștinortodoxe, apărând un cod de valori morale, ființând în comuniune cu natura, în ritmuri cosmice etc. - tiparele narative tradiționale: narațiunea
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
să se mai exprime decît subconștient, prin limbajul viselor, prin simbolism patologic (de unde suferința provocată de ea), înțeleasă în sensul ei profund: vanitas, deșertăciunea, vidul, vanitatea este cauza primară a distrugerii psihice: principiul răului. În mitul biblic al Genezei, reprezentarea pierzaniei la care este expusă natura umană, cauza esențială a pervertirii, vanitatea este personificată de Satan, "prințul răului", prezentat sub forma șarpelui. El este spiritul sub forma sa negativă, spiritul căzut, "îngerul decăzut" din pricina propriei lui vanități vinovate: vanitatea spiritului uman
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
441). În numele acestei tradiții, al acestei nobile concepții antropologice, s-a dezvoltat un curent de "apărare a școlii" de presupusele barbarii care o amenință, curent de gândire care biciuiește cu mult talent derivele laxiste care ar fi dus școala la pierzanie și ar fi subminat autoritatea dascălului. Acest curent de gândire e coerent și nu-i nici pe departe marginal. E organizat în rețea, are propria presă și relații politice. Printre acestea din urmă figurează Luc Ferry, fost ministru al învățământului
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
geților este numită ,,calea dreaptă” sau ,,dreapta credință”, deci Saul știa de ce mințea și pe cine cotonogea cu mare năduf, și nici urmă de revelație, ci numai conspirație ivrită și ură nemărginită. Textele esene ne arată că această ,,cale a pierzaniei” sau a ,,credinței” cum o numea Saul era religia practicată de geții din Palestina rînduiți în Frăția Celui Ales. pe care ei o numeau după baștina carpatină ,,calea dreaptă”. Dar textul de mai sus ne dă o informație uluitoare pentru
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
climat de "sărbătoare", care succede războaielor. Odată cu proclamarea Republicii a Treia (1871-1940) se intră într-o nouă perioadă. Începând cu Imperiul al Doilea, Franța devine un Imperiu decadent și obscurantist, iar Parisul capătă renumele unei capitale fără moravuri, oraș de pierzanie. Zola este romancierul angajat în reprezentarea acestei epoci febrile: "L'Empire allait faire de Paris le mauvais lieu de l'Europe. Îl fallait à cette poignée d'aventuriers qui venaient de voler un trône, un règne d'aventures, d'affaires
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
dictează un anume tip de pattern comportamental, spațial, genurial. Românul, foiletonul, teatrul secolului al XIX-lea tratează toate dilemele legate de femeie de pe pozițiile moralei burgheze dominante. Spre deosebire de ocupațiile masculine, măi dinamice (război, revoluții, dueluri, curse de cai, jocuri de pierzanie etc), cele feminine sunt statice și, de aceea, destul de monotone. Femeile au alte ocupații decât cele ale bărbaților, care urmăresc alte scopuri: banii, puterea, gloria, ambiția, jocul, știința, orgiile, cafenelele, vânătoarea. Dacă o femeie riscă să afișeze alte ambiții decât
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
căderile de situații, profitând din belșug 273. Chiar ea este cea care face rost de informații pentru speculatorul Busch 274. În apropierea Bursei se observă cu regularitate și trăsura baroanei Sandorff, examinând clădirea cu nerăbdarea unui jucător înflăcărat. Jocurile de pierzanie dezvăluie capacitățile extreme ale Parizienei 275. Activitatea filantropica este una ocazionala, făcută de Pariziana mai puțin din convingere și mai mult pentru că lasă o impresie bună. Doamna Walter "est dame patronnesse de toutes leș bonnes œuvres de la Madeleine" [Maupassant, Bel-Ami
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]