1,096 matches
-
acceptați chiar dincolo de intențiile lor drept acei gânditori care au pus bazele pentru construirea unei imagini a existenței în aceste condiții de non-istoricitate sau, mai bine zis, de post-istoricitate" (Gianni Vattimo, Sfârșitul modernității. Nihilism și hermeneutică în cultura post-modernă, Editura Pontica, Constanța, 1993, pp. 9-10). 461 Francis Fukuyama, Sfârșitul istoriei?, Editura Vremea, București, 1994, p. 11. 462 Vezi, în acest sens, importantele studii din teoria democratică a contemporaneității: Robert Dahl, Poliarhiile. Participare și opoziție, Editura Institutul European, Iași, 2000, și Democrația
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
prejos și, după debutul din 1980 cu "Numele trandafirului", dă în 1998 "Pendulul lui Foucault", urmat de "Insula din ziua de ieri" în 1994, și Baudolino în 2000. Apărut în limba română aproape imediat, sub același titlu, romanul Baudolino (Editura Pontica, 2001, 574 p., traducere de Ștefania Mincu) probează încă o dată obsesia autorului pentru Evul Mediu italian și planetar, centru de greutate, nucleu de atracție și rivalități al lumii cunoscute sau închipuite. Ne aflăm imediat după anul 1100 e.n., într-o
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
căutarea memoriei pierdute Chiar și suferind de enciclopedism și de oarecare artificialitate, toate narațiunile semnate Umberto Eco au darul de a nu-și lăsa cititorul indiferent. Este și cazul celui mai recent volum Misterioasa flacără a reginei Loana (Editurile Polirom/Pontica, 2004, 460 p.), un fel de cineroman cu poze: ca și cum scriitorul ar vrea să-și ia revanșa asupra artelor vizuale, concurându-le impactul și atractivitatea în rândurile unui public deja dependent de vitrine luminoase, tabloide full color, videoclipuri și telenovele
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
nu poate lipsi Lila, sosită special pentru scena finală din Cyrano. Ea va fi Roxane, iar Yambo, în sfârșit, își va putea recita monologul. Infernul autorului, Testamentul romanului Chiar dacă ar fi fost autorul acestui singur roman publicat postum, Petrol (Editura Pontica, 1999, 594 p., traducere de Ștefania Mincu), Pier Paolo Pasolini (Bologna 1922 Roma 1975) s-ar fi impus definitiv în istoria contemporană a narațiunii, prin extraordinara sinteză a sugestiilor postmoderne și temeritatea de a reconcilia "fierbințeala" și "răceala" personajului într-
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
egaleze pe autenticul Pasolini. Ca femeie dispusă să-și învingă reținerile față de abuzivul repertoriu de cruzimi, orori și organe sexuale homo și transsexuale, chemate în cauză fără perdea de autor. Aproape fără rival, acest Pasolini apărut în 1999 la Editura Pontica, n-avea cum să rateze premiul Uniunii Scriitorilor, venit să încoroneze o benedictină carieră de traducător, prea puțin mediatizată până acum. Moartea este un maestru de șah german Iubitor de șah și muzică, meșter de viole și flaute baroce, Paolo
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
tulburat (1982), Mai mult ca perfectul (1984), Siesta (1983), Revelionul (1977), Vara baroc (1980), primul marcând începutul de veac, următoarele - anul 1905, momentul imediat de după întâiul război mondial și anii 1925-1926. Ciclul continuă, ignorat de critică, cu Natura lucrurilor (1986), Pontice (1987), Geamlâc (1988), Între timp (1990). Doi intelectuali exemplari din punctul de vedere ideologic al scriitorului sunt zugrăviți în Doctorul Poenaru (1977) și Înainte de tăcere (1975). Primul e un medic erou, un Albert Schweitzer de Bărăgan, nou Popa Tanda în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287223_a_288552]
-
1973; Printre cărți, București, 1973; Înainte de tăcere, București, 1975; Doctorul Poenaru, București, 1977; Revelionul, București, 1977; Volume, București, 1978; Vara baroc, București, 1980; Solstițiu tulburat, București, 1982; Siesta, București, 1983; Mai mult ca perfectul, București, 1984; Natura lucrurilor, București, 1986; Pontice, București, 1987; Geamlâc, București, 1988; Între timp, București, 1990; Învățăturile unui venerabil prozator bucureștean către un tânăr critic din provincie (Corespondență către Ion Simuț), Cluj-Napoca, 1999. Repere bibliografice: Felea, Reflexii, 154-159; Cesereanu, Ipostaze, 136-143; Dimisianu, Prozatori, 111-116; Ardeleanu, „A urî
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287223_a_288552]
-
the Nicene Revolution, Oxford University Press, Oxford, 2001. Vasiliu, Anca, La traversée de l’image. Art et théologie dans les églises moldaves au XVIe siècle, Éd. Desclée de Brouwer, Paris, 1994. Vattimo, Gianni, Aventurile diferenței, trad. rom: Ș. Mincu, Editura Pontica, Constanța, 1999. Voegelin, Eric, From Enlightenment to Revolution. Edited by John H. Hallowell, Duke University Press, Durham, N.C., 1975. Von Balthasar, H.-U., Herrlichkeit, III/ 1, Im Raum der Metaphysik, Johannes Verlag, Einsiedeln, 1965. Vries, Hent de, Lawrence E. Sullivan
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
s-au dezvoltat unele dintre cele mai bogate și diversificate flore și faune de pe continent. România este țara cu cele mai multe zone biogeografice. Pot fi numărate cinci din cele nouă astfel de regiuni existente în Europa (continentală, alpină, stepică, panonică și pontică). Păduri și culturi diverse s-au aclimatizat, prinzând rădăcini adânci în solul românesc. De pildă, dinspre miazănoapte și apus, s-au răspândit fagii, de la miazăzi, stejarii, iar din răsărit, stepa. Prin Europa Centrală s-au extins culturile de grâu și
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
poate că ar trebui să ne gândim că fascinantul univers Cucuteni Tripolie a fost creația nu doar a unor curente civilizaționale balcanice. Născută în zona Carpaților, dar dezvoltându-se până în bazinul Niprului Mijlociu, această cultură a acoperit treptat stepele nord pontice (spațiu de interferență a unor curente dirijate din Balcani, dar și din Caucaz). Sub unghiul acestei duble influențe, ar fi necesar să privim spre cultura Cucuteni Tripolie, care s-a ridicat la înălțimea celor mai importante civilizații ale lumii, remarcându
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
fluxul de circulație pe teritoriul nostru al unor civilizații și în epoca metalelor, sub patronajul lui Hefaistos și a lui Vulcan. Fie că, de pildă, avem în vedere Cultura Yamna, în epoca bronzului, care își avea originea în stepele nord pontice. Fie că ne gândim la radierea prin Europa Centrală a luminii culturilor Baden Coțofeni (în epoca bronzului) și La Tene (în epoca fierului). Fie că ne amintim de cultura Hallstatt (în epoca fierului), care a urmat din zona mediteraneană calea
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
foc și sabie culturile neolitice din peninsulă. Au stropșit, sub copitele cailor, lutul ars și încondeiat al ceramicii din străvechime pe care au spart-o într-un infinit de cioburi. Fluxul migrator de la începutul Antichității, provenind din zona stepelor nord pontice, a perturbat serios dezvoltarea socio economică a Balcanilor, inclusiv a ținuturilor noastre. Deși conectată, din vremea neoliticului, la binefacerile agriculturii, peninsulei i-a fost grav tulburată liniștea de forfota indo europeană. A fost momentul din care civilizația Cucuteni Tripolie, continuată
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Și nici nu putea să se întâmple astfel, atât timp cât, la fel ca în neolitic, izolarea naturală nu a fost una absolută. Pentru a pătrunde în Europa Orientală, încă din vechime se putea ocoli cursul balcanic al fluviului, urmând firul țărmului pontic. Din vremuri de demult, grecii au valorificat acest traseu, reușind să deschidă meleagurile noastre. Au dezvoltat contacte fecunde care i-au menținut pe geto daci conectați în permanență la civilizația greacă 21. Elada a devenit pentru mult timp universul civilizațional
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Sub vraja fermecătorului Dionysos, a căzut întreaga peninsulă, ajungând să fie adorat ca zeu și de traci (inclusiv geto daci). Totuși, se impune să avem în vedere că influența civilizatoare greacă a cunoscut și anumite limite. Legătura lor cu spațiul pontic avea un caracter preponderant maritim, prin practicarea unei navigații costiere. Nu erau dezvoltate căi terestre care să remorcheze durabil meleagurile geto dacice la Elada. Grecii au dezvoltat o civilizație maritimă și comercială care s-a extins și în regiunile noastre
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
în regiunile noastre. Înfruntând furtuni, înscrise chiar în numele Mării Negre, grecii s-au aventurat pe apă spre țărmurile noastre, iar pe fundul apei, zac amfore ca mărturie a acestei cutezanțe. Sub patronajul lui Hermes, au fondat prospere polisuri pe litoralul vest pontic (Histria, Tomis, Calatis). Negustoria pe mare era singura cale de urmat a acestui popor. A fost nevoit să-și valorifice șansa accesului la Mediterana, în absența unor soluri fertile. De aceea, raportat la spațiul nostru, interesul grecilor s-a limitat
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Antichitate. Însă nu atât evoluțiile socio demografice explică penetrarea barajului uman din Balcani, cât faptul că natura însăși nu i-a putut oferi o protecție absolută. A lăsat să se furișeze grave primejdii în ținuturile noastre. Zona umedă specifică rutei pontice nu a putut crea o barieră naturală impenetrabilă. A fost doar un filtru prin care s-au strecurat cu greu pe glia noastră năvălitorii stepelor. Am putea spune că a fost chiar o sită deasă care a cernut mărunt. Popoarele
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
din miazăzi. Traversau fluviul, în galopul cailor, îndreptându-se spre Balcanii scăldați la capătul lor de apele calde ale Mării Mediterane. Nu întâmplător, nu doar din cauza stepei, care prezenta riscul expunerii în fața unor raiduri, ci și a umidității, pământurile nord pontice nu au putut constitui temelia fondării unor imperii durabile. Mai degrabă, au format un câmp de luptă între nucleele de putere coagulate fie la nord, în ascunzișul pădurilor boreale, fie la sud, la adăpostul Peninsulei Crimeea. Și nimic nu a
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Podolia erau două provincii la care turcii au râvnit și pe care le-au deținut mai mult sau mai puțin timp. Inițial, au fost nevoiți să înfrunte Uniunea polono lituaniană sau chiar Hanatul Crimeii care se înstăpânise peste stepele nord pontice. Ulterior, s-au confruntat cu un rival de temut din răsărit care a crescut repede, înaintând spre miazăzi. Nici alianța cu tătarii nu i-a ajutat să zăgăzuiască torentul rus care s-a revărsat peste teritoriile din Edisan. În scurt
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
ce separa granița de Odesa. Mai târziu, nimic nu i-a deranjat pe sovietici să-și împingă frontiera în proximitatea Galațiului și a Iașiului. Deși reușisem, pe fondul colapsului țarist, să recuperăm Basarabia, poziția ocupată de Moscova în stepele nord pontice ne-a fost fatală. Din zona Odesei au fost dirijate rețele de spionaj și sabotaj împotriva României Mari și au fost concepute planuri de invazie militară. Prezența rușilor în preajma Gurilor Dunării ne-a făcut să pierdem încă o dată Basarabia. Destinul
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Primii germeni ai urbanizării în spațiul românesc au încolțit în Antichitate în Dobrogea. Desigur, avem în minte fondarea de către greci a unor polisuri pe țărmul vestic al Mării Negre (Histria, Tomis și Calatis). Mult timp, aceste orașe au prosperat pe litoralul pontic din comerțul maritim, chiar dacă și-au schimbat frecvent stăpânii (romani, bizantini și, la un moment dat, geto daci). Cursul fast al vieții lor avea să fie curmat, în Evul Mediu, de invaziile migratoare. Cu timpul, au decăzut, ajungând simple sate
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
era cu mult mai românesc decât Brașovul. g. Sub puterea metamorfozei În Antichitate, procesul de urbanizare a purtat în spațiul românesc amprenta puternică a civilizației greco romane. Desigur, a existat o nuanță care le diferenția semnificativ. Orașele grecești de pe litoralul pontic aveau preponderent un caracter comercial, în timp ce în Dacia romană, jucau precumpănitor un rol militar. În Evul Mediu, Transilvania a cunoscut, datorită aportului civilizațional german, cea mai importantă dezvoltare urbană (cu precizarea că elementul autohton majoritar se manifesta cu precădere în
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Moscova. De fapt, cele trei rute formate în jurul arcului carpatic au fost influențate profund de această axa situată mult spre miazănoapte de teritoriile noastre. Figura nr. 1. La un capăt de lume Moscova Berlin Kiev Cracovia Liov Viena stepele nord pontice Budapesta Belgrad Sofia Istanbul b. Puternica rută vest est Cracovia Liov Kiev a reprezentat principala axă ce a deschis Europa Centrală spre lumea stepelor de unde au năvălit popoarele migratoare. Celălalt traseu concurent, care pornea din Asia Centrală și se continua prin
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
zona stepelor, Oka și colectorul său, Volga, spre pădurile boreale, Dvina de Vest, Nemanul și Volhovul, cursul esențial care formează fluviul Neva, spre Marea Baltică. Kievul își exercită mai greu influența în bazinul inferior al Niprului. Se intersectează cu traseul nord pontic care pleacă din stepe pentru a ajunge în Balcani, cu refugiul peninsular crimeean și cu axa paralelă a istmului ponto baltic. Eșecul Kievului a însemnat ridicarea Moscovei care, mult mai ferită de pericolul stepelor, s-a adaptat la specificul arealului
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
axa paralelă a istmului ponto baltic. Eșecul Kievului a însemnat ridicarea Moscovei care, mult mai ferită de pericolul stepelor, s-a adaptat la specificul arealului boreal. După ce a cucerit treptat acest spațiu, rușii s-au orientat și spre ținuturile nord pontice. Ruta Cracovia Liov Kiev a sfârșit prin a fi dominată la rândul ei de o axă care a desenat harta istoriei continentului și chiar a lumii în ultimele veacuri. Schimbarea a fost generată de o serie de evenimente istorice: mutarea
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
și Colinele Champagne. c. Mirajul căii sud est Unul din cele mai vechi trasee, dar și din cele mai periculoase a fost cel pornind din zona Bosforului. Trecea pe la noi, pe la Gurile Dunării, pentru a se continua prin tărâmurile nord pontice până în stepele central asiatice. Această rută, care conecta Asia Mijlocie de Balcani, nu a reprezentat decât o cale de refugiu. Numeroase triburi au folosit-o încercând să scape din fața feluritelor vitregii: populații mai puternice sau chiar capriciile naturii care i-
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]