2,521 matches
-
ar chema ! Îți lucesc ochii în cap ca două căcăreze, bălegate de o oaie bolnavă de gălbează. Bălegate cu sânge, avortonule ! De-acuma ți-i albul ochilor roșu. Ai obrazul plin de bube negre, ca fața mortului de muște. Ai răsuflarea grea ca o scăpăciune de dihor și ți-i glasul leșios de parcă ai fi golit, de dușcă, lighenele cu spurcăciuni de sub paturile curvelor.” Tot astfel, chiar dacă ar putea fi citit ca o șarjă, ultimul discurs al unui anume Maximilian (ce
Abăza dezlănțuit by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3668_a_4993]
-
ordonate de soldați se apropiau statornic. Muschetarii, ducându-și armele de foc lustruite, mergeau în rânduri de câte zece, alcătuind detașamente de patruzeci de oameni; cozile roșii ale lăncilor semănau cu o pădure trecând prin dreptul oamenilor din Mino. Cu răsuflarea tăiată, Dosan studie umbletul soldaților și aranjamentul rândurilor. Pe urmele valului de picioare în marș venea sunet de copite și glasuri sonore. Dosan nu-și lăsa ochii să se abată dintr-acolo. În mijlocul călăreților mergea un cal remarcabil, cu zăbală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o diferență de vreo douăzeci de lungimi, distanța se reduse la zece, apoi la cinci, la una și în sfârșit la un bot. Nobunaga se străduia din răsputeri să nu se lase depășit, dar și el începea să-și piardă răsuflarea. Goroza trecu pe-alături, lăsându-și stăpânul într-un nor de praf. Nemulțumit, Nobunaga sări la pământ, cu o expresie copleșită. — Murgul ăsta are picioare bune, bombăni el. Nici în ruptul capului nu și-ar fi recunoscut vreun cusur. Ajutoarelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de iute. Cumva, aflase ce se întâmpla aici și deodată au năvălit asupra castelului nostru slab păzit, cu peste o mie de oameni. A fost un atac feroce și n-am avut nici o șansă! Rănitul care dădea raportul, gâfâind cu răsuflarea tăiată, continuă prin a spune că, pe lângă cucerirea castelului, fiul lui Samanosuke, Ukon, care încă nu-și revenise de pe urma rănilor, fusese capturat și decapitat. Samanosuke, care tocmai începuse cântecul victoriei, rămase într-o tăcere stupefiată. Regiunea din jucul Castelului Kasadera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
trupele din urmărire ale lui Hideyoshi se încurajau să gonească înainte. Vom lua capul lui Katsuie! Fiecare se străduia să ajungă în frunte, pe când începeau să urce Muntele Tochinoki. Fâlfâind drapelul auriu pe piscul muntelui, războinicii clanului Shibata priveau cu răsuflarea tăiată cum numărul luptătorilor dușmani - care se cățărau chiar și prin locuri pe unde nu era cărare - creștea clipă de clipă. — Mai e timp să împărțim între noi o ceașcă de apă, de adio, spuse Shosuke. În acele câteva momente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
făcea să înțeleg limpede că încă mai demult mama... și se părea chiar, din surpriza pe care i-o simțisem în glas, că între ei doi acest lucru se limpezise odată și el acceptase acest lucru nefiresc... Mi-am reluat răsuflarea, în timp ce, cu ochii deschiși și cu auzul încordat, așteptam să văd sfârșitul. Tata s-a ridicat în cele din urmă și a rămas vreme îndelungată pe marginea patului. Apoi cu mișcări într-adevăr de om bătrân s-a întors în
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
își feri gura, corpul ei voinic se întări, se împotrivi fără să se retragă, îmi primi sărutul încleștat și în cele din urmă îi simții palmele în piept; nu mă respingea, dar era vădit că nu-i plăcea asaltul meu, răsuflarea mea nestăpânită, sărutările mele pe gură reînnoite, strânsoarea brațelor care o înlănțuiseră. Mă cuprinse o furie, stârnită de un presentiment obscur: nu venise să-mi dăruiască iubire, venise cine știe pentru ce... Mă așezai pe pat tăcut și sumbru, hotărât
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
absent: "Plec, ți-am spus, dacă nu pleci tu, plec eu!" Auzind-o inima bătu ori un svîcnet care mă făcu, ca odinioară când venise prima dată la mine, să simt un fulger prin șale în zig-zag, care îmi tăie răsuflarea. Da, neîndoielnic, pleacă, gândii. Avui apoi un surâs, reflex bizar și nefericit al mici gândiri pașnice, mă apropiai de ea și îi pusei mâna pe umăr, vrând să-i spun că asta e o prostie și să renunțe la ea
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
oaia, în timp ce pe femeie o treceau sudori reci. Lasă urletele, opintește-te, că mori și n-am ce să-ți fac. Da, da, nu nasc eu, tu naști, pune mâna și lucrează, apucă-te cu mâinile de pat, trage-ți răsuflarea și adu pe lume un nou deștept, care să facă pe urmă pe nebunul cu tine și să uite cine s-a chinuit cu el... "Chiar așa le vorbea, spuse Matilda uluită, nici dumneata, nici dumneavoastră, oricine ar fi fost
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
și se adăposti în spatele fratelui ei mai mare. "Te omor, îi spusei în șoaptă cumplită. Mie poți să-mi spui orice, dar nu mamei! Dacă nu fugi în seara asta de-acasă te strâng de gât până o să-ți dai răsuflarea." .. Îl auziți, strigă Matilda fără teamă, în fotoliu. Nici nu mă miră! A mai omorât el pe cineva, o fată cu care a trăit, o studentă, a lăsat-o însărcinată și în loc să se însoare cu ea, a dus-a la
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
făcut? Banii primiți pe boi îl frigeau, cum să înceapă el o viață nouă cu o astfel de amintire? Și după mai multe zile de frământări îi veni un gând; autorul însă nu-l desvălui, ca să-i urmărim eroul cu răsuflarea tăiată și să-i urmărim și gândurile (monolog interior!), ce-o să zică președintele când o să audă, ce-or să zică ceilalți, care negreșit se vor adund buluc în curtea gospodăriei când o să-i dea drumul... Cui, la ce? Ei, suspense
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
opri cu o expresie de uimire extremă pe față... Apoi scoase un țipăt ca și când ar fi fost înjunghiată, înțelesei: morfina n-o mai putea feri de durerile mari, din fericire încă de scurtă durată. Fusesem avertizat de medic... Își trase răsuflarea... "Da, slab ca mine, continuă ea, dar nu semeț ca taică-tău, am greșit când am spus că ești semeț... Fiindcă el n-ar fi răbdat să-i bage muierea mâna în păr și să-l gheruie pe față. Ar
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
cap... O luai în brațe, dar nu se destinse, rămase întoarsă cu spatele și repetă, în șoaptă: "Quel bourdonnement fatal?!", și abia apoi, tresărind cu putere, se răsuci și îmi arătă o expresie uluită. Îi șoptii: "Am gîndit: adorabilă creatură!". Răsuflarea ei, auzind aceste cuvinte, se înteți și văzui pe chipul ei cum înțelegerea îi urca încet spre gândire, dar nu micșorîndu-i, ci sporindu-i perplexitatea. Da, repetai, desvelindu-i tâmplele cu amândouă mâinile și apropiindu-mi foarte tare chipul de-al
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
care mi-l stârnise declarația ei. "Și cine zici că e cel mai iubit dintre pămînteni?" "Tu!" "De cine?" "Cum de cine! De mine, de fetița ta... N-ajunge?!" Rămăsei tăcut și o vreme nu ni se mai auzi decât răsuflarea amestecată cu șoaptele de pe fir ale umanoizilor care descoperiseră, pornind din grotele lor în care trăiseră cu un milion de ani în urmă, secretul propagării și recepționării misterioaselor unde. "Vorbim mâine la telefon, reluă ea deodată, cu o voce fermă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
LUMII Trăiesc și merg întrebându-mă despre viață, și despre chipul ce nu mi-l pot cunoaște, lumea asta de aer, de stâncă, de case, de lumini, de milioane de chipuri fără legi, fără voci, arama asta, acest lemn lustruit, răsuflările, strigătele astea se-nvârt, culori atinse abia, forme pipăite, mâncate, - unde-s eu? Nu, nu, nu-i o ghicitoare, vai, nu-i o ghicitoare, aici ori altundeva, nu mă mai recunosc.) Ordine-atât de firavă a geometriei nu-mi mai
René Daumal by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/8664_a_9989]
-
Ești tare, zise Ștefan cel Mare, da’ și eu... eram odată în toiul luptei când am văzut că ai noștri cam pierdeau, așa că m-am gândit să-i pun pe turci pe urmele mele, să-și mai tragă românașii mei răsuflarea. Am urcat pe un munte. Turcii, cum m-au văzut, au luat-o după mine. Erau vreo treizeci de mii. Eu pe cal, tâgâdâm-tâgâdâm, până n-a mai putut calul și a leșinat. Am pornit pe jos înspre vârf. Turcii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
mi-am continuat căutarea. Sub o prelată gri am găsit o Mobra. Pe o etajeră, un radio stricat. Iar într-un colț, un frigider. Nu era băgat în priză. Am deschis ușa și în acel moment mi s-a tăiat răsuflarea. Sau, cum s-ar spune, aproape m-am căcat pe mine. Pentru că frigiderul - destul de înalt - era plin cu destul de mici ființe zburătoare care fluturau în jurul unui bec de 100 de wați. Iar acele făpturi erau aparent niște îngeri. Da. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
rochii și Wakefield, ascuns Într-o nișă, i-a răspuns trăgînd de cealaltă mînecă, o tragere care a stîrnit o vibrație insuportabil de erotică. Ea știa că el e acolo. CÎnd ea a tras din nou, el și-a ținut răsuflarea. CÎnd ea se-a Îndepărtat, Wakefield era tot scăldat În sudori și o pata neagră și umedă se lățea pe partea din față a pantalonilor săi. Desigur, spune Maggie, e numai vina femeilor. Începe să se miște mai rapid. Căldura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
corp, cu ochelari cu vedere În infraroșu, stau de-o parte și de alta În culise, scanînd sala Întunecoasă. Nu poate vedea publicul, dar Îi poate simți energia, o fiară cu o mie cinci sute de capete care-și ține răsuflarea. CÎnd aplauzele se sting, Wakefield se adresează fiarei. — Tovarăși! RÎsete, șuierături, huiduieli. — Muncitori, țărani, soldați! Mai multe rîsete, șuierături mai ascuțite, o voce furioasă: „Jos comunismul!“ — Mai acum vreo cîteva zile, pe Nature Channel - dintotdeauna mi-am dorit să Încep
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
de ceea ce eu numesc PMS etnic. Cred că sună mai bine decît "poftă de sînge". Un lift special Îi duce la postul de observație de sub arcele butante ale clădirii. Wakefield stă sub coasta unui astfel de arc și Își ține răsuflarea. În jurul lor, zgîrie-norii orașului, ca o rasă de uriași, se Îndoaie sub vînt, fiecare o entitate care pare că se bucură de intimitatea și vecinătatea semenilor. Din arcul sub care stă el, țîșnește un gargui căruia i-a căzut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
E absolut delicios, a zis el demolând, plin de șarm, protestele lui Helen. Ar trebui să guști, Helen. Helen s-a holbat la el. —Eu nu mă ating de chestia asta. Arată revoltător. Tata, mama și Helen se uitau, cu răsuflarea tăiată și chipurile oripilate, la felul în care înfuleca Adam mâncarea. Era clar că așteptau să-l vadă dându-și duhul. Dar când, după vreo cinci minute, Adam era încă în viață și nu se rostogolea pe podea, ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ăăă, aș dori să vorbesc cu James Webster, vă rog, am spus cu o voce tremurândă. Aveam senzația că mi se injectase ceva în buze ca să le amorțească. Au urmat câteva declicuri. O să vorbesc cu el imediat. Mi-am ținut răsuflarea. Nu că felul în care respirasem până atunci fusese prea grozav. Un alt clic. Iar recepționera a revenit. — Îmi pare rău, dar domnul Webster lipsește săptămâna aceasta. Vă poate ajuta altcineva? Dezamăgirea a fost așa de dureroasă încât abia am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Mamă, am zis cu voce tremurândă. —Cine-i acolo? a întrebat ea. — Eu sunt, am spus simțind că izbucnesc în lacrimi. —Claire? a zis mama furioasă. Ce dracu’ vrei? —I s-a întâmplat ceva lui Kate? am întrebat-o cu răsuflarea tăiată. —Claire! Încetează! Kate e foarte bine. —Sincer? am întrebat-o nevenindu-mi să cred. —Sincer, mi-a răspuns mama cu o voce ceva mai blândă. Să știi că mai târziu o să-ți fie mai ușor. Prima dată e cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
zis el și și-a strecurat mâna într-unul din buzunarele laterale ale rochiei cu care eram îmbrăcată. Preț de doar o secundă, mâna i s-a odihnit pe șoldul meu. Îi simțeam căldura prin materialul rochiei. Mi-am ținut răsuflarea. Cred că și el. Apoi a dat drumul banilor, care au căzut în buzunar zornăind. Ce voiați să fac? Să-l pocnesc fiindcă-și permisese asemenea libertăți? Băiatu’ trebuia să-mi dea restul, iar eu nu mai aveam nici o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
-mă în ochi. N-aș îndrăzni să fac nici un fel de presupunere. Nu vreau să-ți fac curte. Nu vreau decât să fim prieteni. Îmi era îngrozitor de rușine. Îmi venea să mor de rușine. Aproape că mi s-a tăiat răsuflarea de-atâta jenă. Sigur că Adam nu se dădea la mine. Ce tupeu pe capul meu să-mi închipui așa ceva. De ce eram așa de cinică? Sau de ce eram așa de îngâmfată? De ce Dumnezeu îi spusesem așa ceva? În regulă! Deci mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]