1,359 matches
-
303 țoli. Viteza maximă: 584 km/h la 5.700 m. Viteza ascensională: 9 min.24 s pînă la plafonul 6.600 m. Altitudine maximă: 11.300 m. Autonomie de zbor: 920 km†††††††††††††††. Se poate constata că cele două avioane rivale au performanțe foarte asemănătoare, cu singura diferență notabilă că Spitfire avea o mai mare autonomie de zbor, ceea ce îi permitea să escorteze avioanele de bombardament britanice de tip Bristol Blenheim și Gloster Gladiator pînă deasupra Berlinului, ca prima oară în
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
armistițiu între două războaie. Pe de altă parte, pentru a cita doar un singur exemplu contrar, timp de peste două milenii în care Roma și Cartagina nu s-au războit nu a existat un tratat de pace între cele două puteri rivale din Antichitate în Mediterana. De abia în 1985, primarul Romei, Ugo Vetere, s-a deplasat la Cartagina în Tunis pentru a semna la 3 februarie cu autoritățile locale un tratat oficial de pace de jure, deși de facto exista o
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Neutralizarea liderilor vizează anihilarea persoanelor-cheie din lanțul decizional, iar decapitarea militară urmărește distrugerea elementelor de comandă și control ale operațiilor militare. Decapitarea politică, cea mai delicată dintre decapitări, vizează crearea condițiilor propice pentru accesul la putere al unor fracțiuni/grupări rivale, dar cu discurs politic moderat, sau crearea de schisme în cazul grupărilor monolitice. Interzicerea vizează neutralizarea componenței militare a statului agresor, astfel încât acesta să fie incapabil să desfășoare acțiuni militare. Specialiștii recomandă ca metode principale distrugerea grupărilor de forțe și
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
grupărilor ale căror acțiuni depind de existența unor lideri carismatici cu stil de conducere autoritar. În altă ordine de idei, stimularea fracționalismului poate duce la diminuarea acțiunilor teroriste, dar presiunea pur militară tinde să unifice și nu să disocieze fracțiunile rivale. Decapitarea militară se lovește de aceleasi dificultăți ca și neutralizarea liderului: lipsa informațiilor din surse umane apropiate grupării. Principalele costuri ale obținerii acestui tip de informații sunt legate de factorul timp. Câștigarea încrederii comunităților în care acționează grupări teroriste cere
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
de telefon al comandantului acesteia, iar altă variantă afirmă că 17 vine de la ultima adresă cunoscută: Beirut, strada Faquani nr. 17. Forța 17 a fost implicată în terorism încă din 1980, executând operațiuni împotriva țintelor israeliene și a celor palestiniene rivale în Orientul Mijlociu și Europa. În urma Înțelegerii de la Oslo dintre Israel și OEP, Forța 17 a fost inclusă în forțele de securitate ale Autorității palestiniene. Conducerea Primul comandant al acesteia, Ali Hassan Salme a servit doar pentru puțin timp, fiind unul
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
bun al cuvântului. Situația de marginalizare nu dispare însă, ea fiind întreținută la nivelul școlii, de exemplu, de atitudinile segregaționiste ale profesorilor în schimb, creează o solidaritate de grup a celor ce aparțin aceleiași comunități, exprimată adesea în forma bandelor rivale. Concentrându-se pe densitatea și intensitatea relațiilor interpersonale și interinstituționale, perspectivele interpretative au pus în evidență complexitatea mecanismelor adaptative, negocierile, tranzacțiile care au loc aici. Elevii, profesorii, părinții, nu sunt numai agenții funcționării structurilor, ci actori cu o marjă variabilă
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
palestiniene legitime. Escaladarea tensiunilor interpalestiniene a fost potențată de câștigarea alegerilor locale din fâșia Gaza de către mișcarea integristă Hammas în anul 2005. Acest lucru a accentuat diferendele interspațiale dintre grupările palestiniene, datorită administrării diferite a celor două teritorii de către formațiuni rivale, respectiv de către mișcarea Fattah în Cisiordania și mișcarea Hammas în Gaza, fapt ce “oferă” perspectiva perpetuării stărilor conflictuale interpalestiniene, cel puțin pe termen scurt și mediu. d. Conflictele separatiste din Insulele Comore au cunoscut două puseuri de acutizare în 1997
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
de la obținerea independenței și până în prezent. e. Conflictul intern din Somalia început în 1989 s-a generalizat după înlăturarea președintelui Mohammed Siad Barre în 1991 și a condus la instaurarea anarhiei și violenței interne, ca urmare a luptelor dintre clanurile rivale și tendințelor de secesiune a provinciilor nordice. Diferitele guverne formate în exil (în Djibouti - 2000, în Kenya - 2004), deși recunoscute pe plan internațional, nu reușesc în interiorul țării să controleze în întregime nici măcar capitala, datorită confruntărilor dintre milițiile rivale, facțiuni, triburi
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
dintre clanurile rivale și tendințelor de secesiune a provinciilor nordice. Diferitele guverne formate în exil (în Djibouti - 2000, în Kenya - 2004), deși recunoscute pe plan internațional, nu reușesc în interiorul țării să controleze în întregime nici măcar capitala, datorită confruntărilor dintre milițiile rivale, facțiuni, triburi și potentați locali. Ca și în alte situații conflictuale interne din zona arabofonă și în Somalia s-au făcut resimțite din plin influențele unor puteri străine interesate. Facțiunile combatante din aria sudică sunt sprijinite politic și militar de
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
Unită, alături de Egipt și Yemen între anii 1958-1961, având drept consecințe renunțarea la unele dintre atributele de suveranitate în această perioadă. Cea de-a doua schimbare a constituit-o venirea la putere a regimului partidului Baas în 1963 (o aripă rivală față de cea din Irak), rămas la putere fără întrerupere până în prezent, indiferent de succesiunea liderilor de la Damasc. schimbările de regim politic din Liban au fost legate în principal de îndelungatul conflict intern, cele mai importante fiind cele postconflict, ce au
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
reprezentarea proporțională a grupărilor etno-confesionale în structurile de putere, respectiv 6 creștini la 5 musulmani în Parlament, președinte creștin, prim-ministru musulman sunnit și președintele legislativului musulman șiit. Ulterior, în conflictul ce va dura până în 1990, sunt angrenate numeroase facțiuni rivale libaneze creștine, musulmane sunnite, musulmane șiite, druze, ale palestinienilor refugiați în Liban, ș.a., fiecare susținute de diferite centre de putere din exterior, la care se adugă intervenția directă a trupelor israeliene (în sudul țării), siriene (ce devin în anii ’90
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
clasa evenimentelor de însemnătate medie (mezoevenimente), de natură a genera mutații de un anumit nivel în raporturile geopolitice regionale. În această categorie este încadrabilă dubla lovitură de stat desfășurată simultan în Siria și în Irak în 1963, prin care facțiuni rivale din Partidul Baas au preluat puterea în cele două state, eveniment care a reconfigurat total orientarea politică a statelor menționate și le-au încadrat durabil pentru multe decenii în frontul statelor arabe radicale. Tot ca mezoeveniment poate fi tratată și
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
militante radicale, ale căror acțiuni au devenit reciproc deranjante și prin urmare, generatoare de stări conflictuale. Exemplificative în acest sens, sunt “tradiționalele” tensiuni dintre Irak și Siria, conturate după venirea la putere în 1963 în ambele state, a unor aripi rivale ale Partidului Baas, promotor al ideologiei panarabismului laic militant. Ansamblul cauzelor menționate a determinat existența a 32 situații conflictuale/tensionale de vecinătate (frontaliere) între statele spațiului arabofon, dintre care 23 de stări conflictuale s-au desfășurat între state arabe propriu-zise
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
din 2002 privind delimitarea frontierei a fost acceptată de ambele părți, dar nefinalizată în totalitate pe teren nici până în prezent. Sudan - Etiopia - “permeabila” frontieră comună de 1.606 km. prin care pătrund dintr-un sens în altul membrii grupărilor insurgente rivale, constituie un subiect delicat în relațiile bilaterale, dar eforturile de trasare a frontierei întâmpină dificultăți cauzate de luptele interetnice din estul Sudanului. Sudan - Kenya - segmentul frontalier comun cu o lungime de numai 232 km. reprezintă nodul gordian al relațiilor tensionate
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
ignorat deoptrivă întrucât existau rivali pentru posturile disponibile și întrucât el s-a străduit atât de tare în ultimii cincisprezece ani să intre în grațiile familie de' Medici. Machiavelli a murit la 21 iunie 1527. Principele era încă nepublicat. Lecturi rivale ale lui Machiavelli în Europa modernă timpurie Cum a ajuns Principele să fie publicat la Romă în 1532, ca parte a unui proiect de publicare a lucrărilor lui Machiavelli la cinci ani după moartea lui, are încă o aură de
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
a editorilor, a descoperit profitabilitatea lucrărilor lui Machiavelli; cele mai multe dintre numeroasele ediții ale scrierilor lui Machiavelli publicate înainte de 1550 au apărut la Veneția. De asemenea, până în 1550, interpretările europene ale lui Machiavelli s-au coagulat ferm în jurul a doua lecturi rivale ale lucrărilor lui care nu pot să apară decât că extreme în lumina cercetării moderne, dar care continuă să afecteze modul în care abordăm scrierile lui Machiavelli. Pentru un grup important de cititori, Machiavelli nu a fost nimic altceva decât
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
marcat începutul unei ample schimbări în modul de interpretare a lui Machiavelli și a Principelui. După publicarea scrisorii către Vettori, care treptat a devenit cunoscută prin includerea ei în edițiile ulterioare ale operelor complete și ale corespondentei lui Machiavelli, interpretările rivale de la începutul perioadei moderne au trecut prin anumite modificări. Deși detractorii lui Machiavelli ar fi putut încă condamnă Principele ca fiind imoral și anticreștin, descoperirea dificultăților personale ale lui Machiavelli și dorința de a fi angajat au făcut mai dificilă
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
factor mai important care ne permite să putem explora patronatul florentin în acest oraș ar fi alianțele mai multor familii florentine cu acelea care reprezentau cele două grupări interne pistoieze, adică Panciatichi și Cancellieri. Aceste mari familii nobiliare erau deja rivale la jumatatea secolului al XIV-lea, urmând tradițiile marilor lupte dintre "Albi" și "Negri", si au continuat această rivalitate până la jumatatea secolului al XVI-lea. Existența acestor mari familii nobiliare (Panciatichi și Cancellieri) pe o perioadă lungă de timp, în comparație cu
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
celor din Pistoia de a-l reinvesti în funcție pe Manetti. Arhivele Consiliului din Pistoia confirmă cererea care a fost făcută de către o delegație aleasă pe data de 23 noiembrie 1446, din care făceau parte membri ai celor două familii rivale din localitate, Cancellieri și Panciatichi 47. Ideea reînnoirii în funcție nu era o excepție, deoarece în 1415 cei din Pisa au solicitat că guvernatorul lor, Palla Strozzi, să fie păstrat în post pentru încă șase luni48, cu toate că mai devreme, cererea
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
același timp, ea este un fapt de viață, iar realiștii acordă o mare atenție adaptării la faptele de viață. Fenomenul puterii nu poate dispărea pur și simplu; singurul efect al renunțării la putere a unui grup este acela că puterea rivală, a altora, va rămâne necontrolată și se va face probabil uz de ea. Faptul că exercițiul puterii conduce inevitabil la acțiuni imorale nu este o scuză pentru abandonarea jocului puterii, deoarece sunt șanse mari ca dreptatea să fie încălcată dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
așteptat din partea conducerii noastre politice calculul rațional în luarea deciziei, începând cu vechiul și onorabilul principiu prin care se definesc mai întâi interesul național și puterea disponibilă pentru a-l promova și apăra. Am evaluat noi interesele forțelor sau statelor rivale și capacitatea lor de a-și realiza interesele respective și de a ne împiedica să le atingem pe ale noastre, în special în zonele de conflict? Nu numai că puterea - mai ales aspectul său material - este rareori fungibilă astăzi, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
într-o politică multilaterală pe care națiunile interesate cel mai mult de schimburile comerciale cu China, dar și China însăși, s-au angajat s-o respecte. Obiectivul principal era acela de a stabiliza distribuția de putere în China dintre națiunile rivale. Acest lucru însemna că drepturile speciale pe care unele dintre ele, în special Marea Britanie și Japonia, le dobândiseră în anumite zone ale teritoriului chinez, cum ar fi Manciuria și diverse porturi, nu numai că rămâneau intacte, dar China nu trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
orice fel de politică internă sau externă la adresa căreia ar putea obiecta SUA. Natura imperialismului economic ca metodă mai puțin intruzivă, indirectă, dar destul de eficientă pentru câștigarea și menținerea dominației asupra altor națiuni este surprinzătoare, în special când două imperialisme rivale intră în competiție pentru aceeași țară. Deși purtată mult timp cu mijloace militare, concurența de veacuri dintre Marea Britanie și Rusia pentru controlul Iranului poate servi drept exemplu. Profesorul P.E. Roberts ne descrie astfel situația din Iran, numit pe atunci Persia
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
politică a Marii Britanii” părea să oprească atragerea completă a Iranului pe orbita rusă. În timpul competiției în regiune dintre Marea Britanie și Rusia, politicile externe și, adeseori, cele interne ale guvernului iranian reflectau obiectiv intensitatea presiunilor economice și, câteodată, militare ale puterilor rivale. Când Rusia promitea sau acorda avantaje economice pe care Marea Britanie nu le acorda sau când prima amenința că le va retrage, influența rusă creștea, și viceversa. Rusia nu a îndrăznit să-și atingă ambițiile teritoriale față de Iran. Marea Britanie nu avea
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
din când în când, nave de război în America Latină pentru a le aminti că puterea navală americană este predominantă în emisfera vestică. Atunci când autoritatea unei puteri navale era contestată în regiuni coloniale sau semicoloniale, fie de indigeni, fie de puteri rivale, statul respectiv trimitea nave de război în zonele contestatarilor ca reprezentanți simbolici ai forței sale. Un exemplu faimos al acestui tip de politică este vizita pe care a întreprins-o Wilhelm al II-lea în 1905, la bordul unei nave
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]