1,020 matches
-
ei manevre, învățate de prin filme, se dovediră a fi inutile, nu reușea să depisteze nici un om suspect, parcă un ochi mare, nevăzut se plimba pe deasupra ei și o urmărea peste tot, un ecran fixat asupra persoanei sale. Se simțea stânjenită. Trecuseră anii. Ovidiu era acum un om de viitor, cu perspective strălucite. Avea o soție ambițioasă, aveau doi copii, o poziție foarte sigură. Mica lui slăbiciune, cunoscută de toți,până și de Larisa, nu deranja pe nimeni pentru moment, atâta vreme cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
discuție. În loc să vorbim, beam apă, ne jucam cu obiectele de pe masă și așteptam să se întoarcă Kizuki ca să urnească conversația. Naoko nu prea era vorbăreață, iar mie îmi plăcea mai degrabă să ascult decât să vorbesc, așa că întotdeauna mă simțeam stânjenit când rămâneam doar cu Naoko. Nu vreau să spun că eram incompatibili, dar pur și simplu nu aveam despre ce vorbi. Eu m-am întâlnit cu Naoko, singură, doar o dată, la două săptămâni după înmormântarea lui Kizuki. Pentru că aveam de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
avea multe și variate agrafe și întotdeauna își prindea părul astfel încât urechea dreaptă îi rămânea liberă. Pentru că la vremea aceea îi vedeam mai mult spatele, el este cel pe care mi-l amintesc și acum mai bine. Ori de câte ori se simțea stânjenită, Naoko se juca cu agrafa. Când se pregătea să spună ceva, își tampona mai întâi gura cu batista. Obișnuindu-mă cu ticurile ei, a început să-mi fie dragă. Naoko urma un colegiu de fete de la periferia orașului Musashino 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ce casă și ce curte are. Am dat ocolul curții în cincisprezece minute, atât era de mare! Grădina era și ea superbă și avea doi câini imenși care se hrăneau cu carne de vacă. Cu toate acestea, fata se simțea stânjenită că locuiește în Chiba. Dacă era în întârziere, o aducea până aproape de școală un Mercedes Benz. Avea șoferul ei. Șoferul era ca scos ca din cutie și purta întotdeauna pălărie și mănuși albe. Și totuși, fata se simțea complexată. Poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și conturul dealurilor. Peste coama lor plutea o dâră de lumină palidă. Naoko și Reiko s-au întors împreună la ora cinci și jumătate. Eu și Naoko ne-am salutat frumos, de parcă nu ne mai văzusem și înainte. Părea chiar stânjenită. Reiko a văzut cartea și m-a întrebat ce citesc. I-am spus că e Muntele vrăjit al lui Thomas Mann. — Cum ai putut să-ți aduci o asemenea carte într-un loc ca \sta? m-a întrebat ea. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
că la momentul respectiv nu mi s-a aprins nici un beculeț și am continuat să-i masez spatele, ca o proastă. Ea se tot scuza că mă deranjează, cu o voce miorlăită, iar eu îi spuneam să nu se simtă stânjenită. Reiko a scuturat scrumul pe jos. M\ oprisem din mâncat struguri și eram numai urechi la povestea ei. — După o vreme, fata a început să suspine. „Ce s-a întâmplat?“ am întrebat-o eu. „Nimic“, a zis. „Cum nimic? Spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
vagon niște băieți cu bâte de baseball, îmbrăcați în uniformă. Mai erau fete cu fuste scurte, dar nici una ca Midori. Trăgea ea de fustă ca să o lungească, dar câțiva bărbați se uitau insistent la coapsele ei. Eu mă simțeam oarecum stânjenit, însă ei nu-i păsa. Știi ce-aș vrea să fac acum? îmi șopti Midori după vreo zece minute de mers cu trenul. — Habar n-am, dar te rog să nu vorbești prostii aici pentru că te poate auzi cineva. — Păcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
la ce servește subjonctivul din engleză și nimeni n-a fost în stare să-mi explice ca tine. Nici măcar profesorii de limba engleză. Fiecare a reacționat în felul lui: unii s-au eschivat, alții s-au supărat, alții au râs stânjeniți. Nimeni nu mi-a dat până acum un răspuns cât de cât rezonabil. Dacă aș fi găsit unul ca tine, care să-mi răspundă la întrebare și să-mi explice, cred că m-ar fi interesat subjonctivul și pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
vă rog, completați câte un exemplar din chestionarul nostru psiho-biologic. Ne va ajuta să Înțelegem mai bine viața felurită a sexelor. Sau, cum ar spune Martin: „un mariaj reușit nu se hotărăște În ceruri, ci În laborator“. Mă simțeam destul de stânjenit, așa că mă Întrebam dacă n-ar fi mai bine să complatăm chestionarele acasă. Desigur, fu replica lui Karp și, afișând un zâmbet ireproșabil, ne Înmână câte o copie a formularului. După ce am ieșit din clădire, Dora mă luă de braț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
gând să repete reprezentația În versiunea adultă peste câțiva ani. Dar un bucătar i-a zis de acum să se ducă la el. La Început l-a refuzat. Ca de obicei, prietena ei dispăruse și, lăsată singură, Dora se simțea stânjenită. Bucătarul avea o față lată, plină de cicatrice și niște mâini păroase. Totuși, când i-a spus că o să-i dea toată ciocolata pe care obișnuia s-o radă peste deserturi, a cedat. Zâmbind cu complicitate, bucătarul trase ușa dinspre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
fără să mai piardă timpul, trecu la altă Întrebare al cărui răspuns Îl bănuia deja. — Îmi permiteți să vă Întreb dacă sunteți măritată, domnișoară? Cu coada ochiului, Zeliha observă că blonda durdulie din dreapta și femeia cu batic din stânga se foiau stânjenite. În timp ce privirile curioase ale tuturor celor din Încăpere o apăsau din ce În ce mai mult, grimasa Lui Zeliha se preschimbă Într-un zâmbet beatific. Nu că ar fi savurat acel moment chinuitor, Însă indiferența Îngropată adânc În sufletul ei Îi șoptise să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ai venit, bine ai venit! a exclamat veselă mătușa Banu, Însă imediat a rămas În pană de cuvinte englezești. Pe când o urmăreau apropiindu-se, cele patru mătuși care stăteau la masă au Început să se foiască Într-un fel straniu, stânjenite, Însă cu zâmbetele largi, de la o ureche la alta, Încă Întipărite pe chip. Curios să vadă cum mirosea străina, Sultan al Cincilea a sărit imediat În picioare și a Început să-i dea târcoale, descriind cercuri din ce În ce mai strâmte În jurul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
deloc vestici. Turcii sunt orientali, Însă neagă tot timpul asta. Și dacă ne lăsați să rămânem În casele noastre și noi puteam fi orientali În loc să ne transformăm În niște oameni ai diasporei, a replicat Armanoush și s-a simțit imediat stânjenită, fiindcă nu intenționase să fie atât de dură. Asya și-a mușcat buzele pe dinăuntru, Însă după ce a terminat, nu a făcut decât să Întrebe: — La ce te referi? — La ce mă refer? Mă refer la jugul pan-turc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
era chiar atât de preocupată? N-ar trebui să-și dea seama și ea dacă era atât de confuză? Dintr-odată mătușa Banu a observat că cele două fete se uitau la ea de pe scaunele lor și s-a simțit stânjenită, poate pentru că și-a dat de asemenea seama că acum, că telenovela se terminase, puteau fi În căutare de noi ținte de ridiculizat. Însă Asya părea să-și fi pus altceva În gând. — Armanoush se Întreba dacă i-ai putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
sufletul ei e Încordat. Apoi văd un oraș cu poduri roșii. Apoi apa, marea, vântul și... ceața. Văd o familie, multe capete - ia te uită, mulți oameni, multă dragoste și atenție și multă mâncare... Armanoush a dat din cap, puțin stânjenită să fie dată În vileag În felul ăsta. — Apoi... a spus mătușa Banu - sărind peste veștile proaste aflate pe fundul ceștii - flori ce vor fi În curând aruncate pe un mormânt, departe, tare departe. A rotit ceașca de cafea Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Își putea da seama că femeia nu se Înnebunea după transportul În comun, că disprețuia masele și, dacă ar fi putut, ar fi aruncat toți pasagerii sărăcăcios Îmbrăcați peste bord. Ascuns În spatele unor ochelari cu rame groase, fiul părea oarecum stânjenit de comportamentul trufaș al maică-sii. Seamănă cu niște personaje din cărțile lui Flannery O’Conner, și-a spus Armanoush. — Povestește-mi mai multe despre Baron ăsta, a zis Asya din senin. Cum arată? Câți ani are? Armanoush a roșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
era mult mai surprinzător pentru Asya decât cel că-i oferea o țigară. Și-a aprins-o pe a ei și apoi pe a maică-sii. Pe când fumul se Încolăcea În aerul dintre ele, mama și fiica și-au zâmbit stânjenite. Semănau surprinzător de mult din unghiul și În lumina aceea, două chipuri modelate de un trecut despre care una nu știa nimic, iar cealaltă prefera să nu-și amintească. Tocmai În clipa aceea Armanoush a simțit pulsul orașului pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a lungul vieții atrăsese atenția multor femei, nu-și Înșelase niciodată soția. Ironia era că, cu cât evita mai mult celelalte femei, cu atât acestea erau mai atrase de el. Trecând de rândul pe care stătea bruneta, Mustafa a remarcat stânjenit că femeia purta o fustă provocator de scurtă și stătea picior peste picior Într-un fel care te putea face ușor să crezi că puteai să-i vezi chiloții. Nu-i plăcea sentimentul de discomfort pe care i-l dădeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mă ocup eu. Norman se așeză din nou În fotoliu și conchise: — Or, În situația unui avion scufundat la o adâncime de trei sute de metri nu se pune problema supraviețuitorilor. Așadar, ce caut eu aici? Barnes Îl privi fix. Părea stânjenit. Frunzărea absent dosarele de pe birou. — De fapt, aici nu e vorba de prăbușirea unui avion, doctore Johnson. — Și atunci? — Este vorba de prăbușirea unei nave spațiale. După o scurtă pauză, Norman Încuviință din cap: — Înțeleg... — Nu vă surprinde? — Nu. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
În astrofizică nimic nu poate fi În cele din urmă dovedit... — ... Asta e absolut neadevărat, protestă Ted. — Destul! Ajunge! Îl Întrerupse Barnes, izbind cu pumnul În masă. Se lăsă o tăcere jenantă. Norman era Încă supărat, dar, În același timp, stânjenit. „Mi-a făcut-o Ted. Ce mai, mi-a făcut-o! Și a reușit În modul cel mai simplu posibil, atacându-mi domeniul de studiu“. Norman se minună cum de reușise Ted acest lucru. Tot timpul petrecut În universitate trebuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
avea chef să se ducă el cu demoazela de la garsoniera din Cotroceni, cu coada ochiului vedea expresia de pe chipul ei ușor umflat de oboseală, era indiferentă cu cine ar fi mers, dar voia să meargă neapărat. A zîmbit încurcat, arătîndu-se stânjenit și excedat de oferta lui Lică Făinaru, a bătut cu unghia în paharul cu coniac, nici nu se mai știa la al cîtelea erau, cafea, coniac, iar coniac, după aceea un marghiloman, apoi iar coniac, tot așa de la o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
în toată zăpăceala aceea, erau aproape o sută de oameni în casă, ce importanță avea? Și chiar dacă avea, după prezentarea protocolară oaspeții trebuiau să uite imediat numele și rangul pentru a face față unei noi formule de politețe. "De ce?" Ușor stînjenit, Pangratty îi spuse: "Vreau să-l cunosc. Înțelegi, personal, e o chestiune de alt gen, nu formală, e un aviator, domnule!" Bîlbîie păru surprins o clipă, poate nu-și închipuise niciodată că reîntîlnirea sa cu prințul va decurge așa, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
au lăsat convinși, nici nu era rău rachiul, păhărelele cam nespălate, dar prea mult nu puteai cere de la Sandu Bercu. Radul Popianu stătea între cei doi privind cînd la unul, cînd la celălalt, nu arătau a fi suferinzi, preocupați da, stînjeniți chiar de explozia lui de familiaritate. "Bărbat nemaipomenit Șerban Pangratty, cît a stat la noi, ultima dată am tras niște chefuri de pomină, nu l-am văzut niciodată beat, nici măcar amețit, știe să se stăpînească, domnilor, os domnesc, ce mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ce vorbesc. — Revenim la corupția din justiție. Ce sentiment ați avut, de pildă, când v-ați anchetat propriii colegi, procurori, procurori șefi sau judecători de la Înalta Curte? Vă înfurie mai rău decât cazurile obișnuite, vă sunt indiferenți, vă simțiți, poate, stânjenit? — Cel puțin în cazul meu, ca procuror de caz, dar și în cazul altor colegi, e o lipsă de implicare subiectivă. Ne detașăm subiectiv de caz și respectăm legea în litera ei. Vă dau un caz particular. Ați vorbit despre
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
în brațe un prunc de o nemaivăzută frumusețe, cu chipurile smerite și aproape transfigurate de bucuria acestui neașteptat miracol. Spre rușinea ei veșnică, ochii i se umplură de lacrimi. Bună, o salută vocea lui Laurence și se întoarse spre el, stânjenită, ștergându-se la ochi și sperând că el nu observase. — Nu-ți face griji, o consolă el, punând cu blândețe mâna pe brațul ei, are efectul acesta asupra multora. Prefer să te văd mișcată decât să am de-a face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]